Hitch ผจญภัยสุดขอบโลก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 เริ่มเดินทางสู่เมืองแห่งเทคโนโลยี

ขณะนี้เวลาราวๆหกโมงเช้า เสียงนาฬิกาปลุกดังแซมออกมาจากห้เองพักบนคอนโดที่อยู่ติดกับประตูเมืองบางห้อง เวลานี้ปกติวายุจะยังนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียง แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่วายุคนเดิมอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาคือวายุที่ได้รับหมอบหมายภารกิจอันใหญ่หลวงโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว

" วายุ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ทานข้าวให้ครบ 3 มื้อ และอย่ากินแต่ข้าวหมูทอดละ " แม่ของวายุพูดด้วยความเป็นห่วงลูกและยังแอบเล่นมุกเล็กๆด้วย

'' คร้าบ แม่ แม่ก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยละ อย่านอนดึก นอนก็ห่มผ้าด้วย '' ความจริงวายุก็ไม่ได้อยากจากบ้านนัก เพียงแต่เขาไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธภารกิจนี้ต่างหาก

" อ่ะ นี้ วายุ เธอไม่มีโทรศัพท์ไม่ใช่รึ เอ้า นี่ ชั้นให้ จะได้ติดต่อได้สะดวก " วิริยะพูดขึ้นพร้อมยื่นโทรศัพท์ขนาดพอดีให้วายุ ทำให้วายุตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาเคยขอแม่ซื้อโทรศัพท์มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่แม่ก็ไม่ให้ เลยทำให้วายุไม่เคยมีโทรศัพท์มาก่อน แต่ที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้คือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด Mixbol 4s ที่ทันสมัยที่สุดของวงการโทรศัพ?ในตอนนี้

" เออ ใช่สิ เกือบลืม เอ้า จะได้ไม่หิวกลางทาง " วิริยะมอบของอีกสิ่งหนึ่งให้กับวายุ นั่นคือ Blackcredit บัตรเครดิตที่มีวงเงินไม่อั้น (คนที่จ่ายคือวิริยะ) ทำให้วายุต้องอยู่ในอาการ ตะลึงx2 เพราะวันนี้เขาได้สิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาแล้ว 2 อย่าง 

" เอ่อ.... ความจริงไม่ต้องก็ได้ค่ะ ชั้นให้เงินติดตัวกับเจ้าวายุไปแล้ว เอ้า วายุ คืนให้ท่านเจ้าเมืองไปซะลูก " แม่ของวายุพูดพร้อมหันไปบอกวายุ ทำเอาวายุทำหน้ามุ่ยแสดงความ้ซ็งเป็นอย่างมาก

" โอ..ไม่ต้องหรอกครับ ผมเป็นคนมอบหมายหน้าที่ให้วายุ ดังนั้นผมก็ต้องเป็นฝ่ายดูแลเขาเองครับ คุณแม่ไม่ต้องเกรงใจ " คำตอบของวิริยะเรียกเอาใบหน้าที่สดใสของวายุกลับมาได้อีกครั้ง

" ว่าแต่... ทำไมเราไม่โทรไปถามจัสท์เองเลยละ เดินทางไปทำไม " คำถามที่วายุเพิ่งนึกขึ้นได้หลังจากเห็นโทรศัพท์ เป็นคำถามสุดเบสิกที่ไม่มีคนคิดจะถาม ทำเอาวิริยะอมยิ้มที่มุมปาก

" เหอะๆ ถ้าทำได้ชั้นทำไปนานแล้ว แต่จัสท์เขาถือเป็นคนหัวโบราณ ไม่สนเทคโนโลยีสมัยให่ เลยไม่ใช่โทรศัพท์ ขนาดการ์ตูนยังใช้มือวาดไม่ใช่คอมพิวเตอร์เลย ที่จะออกเดินทางก็จะเดินเท้าเปล่าด้วยมั้ง ฮะๆ " คำตอบของวิริยะทำเอาวายุหน้าแตกเพล้ง 

" เอ้า รีบออกเดินทางได้แล้ว รถมาแล้ว ต้องใช้เวลานะ กว่าจะถึงเมืองของจัสท์ " วิริยะพูดขึ้นพลางชี้ไปทางรถโดยสารที่เขาได้เหมาจองให้วายุคนเดียวที่มาถึงได้ซักครู่แล้ว

" ตึกๆๆๆ " เสียงฝีเท้าที่วิ่งมาแต่ไกลทำเอาทุกคนหันไปมอง เจ้าของเสียงนั่นคือ กฤษณา ที่ถืออะไรบางอย่างในมือด้วยนั่นเอง

" เอานี่ วายุ เธอจะไม่เอามันไปหรือไง ของสำคัญเธอเลยนะ " กฤษณาพูดพร้อมยื่นบางสิ่งให้วายุ
สิ่งนั่นเป็นคล้ายแท่งพลังงานเล็กๆ ที่มีปุ่มกดอยู่ 2 ปุ่ม นั่นก็คือ ธนูแสง อาวุธประจำตัวของวายุ ที่วายุจะใช้มันยิงเล่นเป็นงานอดิเรก ถือเป็นความสามารถทางกีฬาเพียงอย่างเดียวที่เขามี

" เออ..ใช่ เกือบลืม แค่เอาไปเติมศรนิดเดียวเอง อ้าว...แล้วพี่ไปเอามาได้ไงอ่ะ ร้านเขาปิดอยู่ไม่ใช่หรือ " 

" พี่ไปปลุกเขานะสิ เลยมาสายนี่ไง " 

' โห ไปปลุกเขาเลยหรือนี่ ป่านนี่เขาบ่นตายแล้วมั้ง ' วายุแอบคิดคนเดียว

" งั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ " วายุลาทุกคนแล้วเดินไปขึ้นรถที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างดี

" ไปเลยมั้ยครับ ท่านวายุ " เสียงโชเฟอร์หน้าหล่อดังขึ้น

" เอ่อ...เรียกวายุเฉยๆก็ได้ครับ ไปเลยครับ "


เส้นทางที่วายุต้องเดินทางนั่นคือ จากซันไชน์ทาวน์ไปอัลตราเทคนิกเวิล์ด เมืองเทคโนโลยี แล้วต้องขึ้นเครื่องบินไปยังเมืองแห่งการคมนาคม คอมมูนิวเคชั่นซิตี้ ที่เป็นศูนย์กลางแห่งการเดินทาง แล้วต้องนั่งเรือเหาะไปยังเมืองแห่งจินตนาการอิมเมจินแลนด์ ซึ่งเป็นที่อยู่ของจัสท์

" การเดินทางไปยังอัลตราเทคนิกเวิร์ลด จะใช้เวลา 3 ชั่วโมง ถ้าต้องการแวะระหว่างทางบอกผมได้นะครับ อ้อ เรียกผมว่า โชฟ ก็ได้นะครับ " เสียงของโชเฟอร์หน้าหล่อนามโชฟดังขึ้นขณะที่รถกำลังแล่นอยู่บนถนน

อัลตราเทคนิกเวิร์ด เป็นเมืองที่เทคโนโลยีเทคโนโยพัฒนาอยู่ตลอดสมชื่อของมัน เป็นแหล่งรวมหัวกะทิไว้มาก ทำให้คนที่มาเมืองแห่งนี้ใหม่ต้องร้องว้าวออกมาทุกคน 

' คิดว่าการเดินทางจะลำบากเสียอีก ก็แค่ไปตามที่เขาจัดให้แค่นั้นนี่นา สบายเหมือนกันะเรา ' วายุคิดพร้อมเล่นเกมในโทรศัพท์เครื่องแรกของเขาอย่างเมามันส๋
" ฮะ...ฮาว.... " เสียงหาวของวายุดังขึ้นเมื่อเขาเล่นเกมยังไม่ถึง 10 นาที คงเพราะเขาไม่ได้ตื่นเช้าแบบนี้บ่อยๆ
ทำให้เขาฟุบหลับไปพร้อมเกมที่เปิดค้างไว้

" ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด "  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นต่อเนื่องหลังจากที่เขาเพิ่งหลับไป แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้วายุตื่นขึ้นมาจากห้วนิทรา เพราะเขาหลับโดยยานอนหลับผสมน้ำบวกกับความง่วงตั้งแต่เช้า 

'' หึ หึ เสียใจด้วยนะเจ้าหนู ที่แกต้องมาจบชีวิตกลางทางแบบนี้ ขอเงินและโทรศัพท์ของแกไปละนะ '' เสียงของโชฟดังขึ้นหลังจากที่เสียงโทรศัพท์เพิ่งหยุดไป

" ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด " เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้โชฟหยุดรถแล้วหันมาหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นแล้วกดทิ้ง 

" หึๆ รู้ตัวแล้วสินะ " โชฟพูดขึ้นแล้วหันไปมองวายุด้วยสายตาชั่วร้าย

ที่ด้านของวิริยะ ที่ตอนนี้ทั้งเขาและครอบครัวของวายุพยายามติดต่อวายุทุกวิธี ที่ด้านหน้ของพวกเขาตอนนี้มีชายหนุ่มสภาพสาหัสนอนอยู่ หลังจากวิริยะได้เห็นด้วยตาของเขาเองแล้ว ก็มั่นใจทันทีว่านี้คือคนขับรถคันที่วายุเพิ่งขึ้นไป 

' เจ้านั่นมันเป็นใครนะ วายุ รับโทรศัพท์สิ ' วิริยะคิดขณะพยาพยามติดต่อวายุอยู่ 

" ตึด ตึด ตึด ..ชึบ หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้.... " 
.
...
.....
.......

เอาแล้วสิ วายุ OH! comment บ้างก็ได้นะครับ ไม่กัดหรอก เห่าเฉยๆ 5555+