Hitch ผจญภัยสุดขอบโลก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 หัวหน้าเมือง วิริยะ

                 
          
           " ส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้ชั้น " เสียงของผอ.หอสมุดหรือหัวหน้าเมืองซันไชน์ทาวน์นามว่าวิริยะดังขึ้น ทั้งที่เป็นเสียงที่ไม่ได้ดังมาก แต่กลับได้ยินไปทั้งหอสมุด และก่อเกิดรังสีที่ไม่น่าอภิรมย์ขึ้นจากตัวของเขา จนทำให้หลายคนต้องออกจากหอสมุดไปเพื่อหาอากาศหายใจและไม่กลับเข้าไปอีกเลย 
            บรรยากาศยังมาคุตรงเคาท์เตอร์ เพราะมันไม่ใช่เรื่องปกติที่วิริยะจะออกมาแบบนี้ ซึ่งปกติคนที่พบวิริยะได้จะมีแต่ระดับสูงๆของเมืองเท่านั้น แต่ครั้งนี้วิริยะปรากฎตัวออกมาเอง ทำให้คนที่มาใช้บริการหอสมุดวันนี้ได้พบเห็นวิริยะกันทุกคน ซึ่งมีหลายคนเคยคิดว่าหัวหน้าเมืองไม่มีตัวตนอยู่จริง เป็นเพียงแค่เรื่องเล่า เพราะส่วนมากจะเก็บตัวเองไว้ในหอสมุดชั้นบนสุดซึ่งไม่มีใครรู้ว่ามันคือห้องอะไร!!? 
            " ท่านวิริยะ.... ท่านมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ.. " เสียงของวารียังสั่นเครือ แม้ปกติเธอจะเคยพบวิริยะมาบ้าง แต่ครั้งนี้ หัวหน้าเมืองที่หลายๆคนหวาดกลัวได้ออกมาให้เห็นด้วยตัวเองแล้ว เธอจึงคิดว่านี้ไม่ใช่เรื่องปกติแน่
         
            " เธอเป็นคนหูหนวกไปตอนไหนวารี ชั้นว่าชั้นพูดไปแล้วนะ " เสียงที่ทำให้หลายคนคลื่นไส้ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง
             วารีรู้ว่าการให้ท่านพูดออกมามากคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีซักเท่าไร จึงรีบส่งหนังสือปริศนาในมือให้วิริยะไป
             วิริยะรับหนังสือมาจากมือของวารีแล้วเปิดดูเน้อหาของหนังสือ ชั่วเวลาครู่เดียวท่านก็ปิดหนังสือแล้วพูดออกมา
           
              " ใครเป็นคนพบหนังสือเล่มนี้ " คราวนี้เสียงดังกังวาลมาก จนทำให้วายุต้องรีบยกมือขึ้น
            
              " ผะ....ผมครับ... " 
              
               " หืม.. นี่มันน้องชายเธอนิ กฤษณา " หลังจากใช้สายตาตรวจสอบเล็กน้อยก็รู้ทันทีว่าวายุเป็นน้องชายของกฤษณา
 
               " คะ..ค่ะ " กฤษณาตอบด้วยเสียงแผ่วเบา
 
               วิริยะมองไปรอบๆอีกครั้งหนึ่ง ก็พบว่ายังมีผู้มไม่เกี่ยวข้องอีกหลายคนที่ยังไม่ออกไปจากหอสมุด 
                " วารี วิมล กฤษณา ตามชั้นขึ้นมา แล้วก็พาน้องชายเธอมาด้วยนะ " ไม่รีรอคำตอบวิริยะก็หันหลังเดินขึ้นบันไดไป
            
               " เอ๋?? " เสียงของคนที่ถูกเรียกชื่อดังขึ้นมาพร้อมกัน แล้วหันไปมองวายุ "  วายุ...?? " 
          
               " อะ....เอ่อ... ผมทำอะไรผิดรึเปล่าขรับ " วายุถามอย่างงงงวยกับสายตาของทุกคน 
               วายุไม่ได้รับคำตอบเพราะตอนนี้วิริยะเดินไปไกลแล้ว จนทำให้ทุกคนต้องรีบตามขึ้นไป โดยกฤษณาก็ดึงวายุมาด้วย " นี่มันอะไรกันอ่ะพี่ ผมงง?? " " ชั้นก็ไม่รู้ย่ะ หนังสือที่แกพบมันคงสำคัญมากละมั้ง เร็วๆ รีบวิ่งเร็วเข้า...เอ๊ะ "
               วารีสังเกตได้พร้อมกับทุกคน ว่าพวกเขาได้วิ่งมาจนถึงชั้นบนสุดแล้ว 
               " ไม่ต้องตกใจ มันเป็นคล้ายๆเวทมนตร์นะ ชั้นทำขึ้นเพื่อให้มันดูสูง ความจริงมันก็ใช้เวลานิดเดียวเองละ " 
               เสียงวิริยะดังขึ้น เพราะประตูห้องเปิดอยู่ ซึ่งมันก็คลายความสงสัยว่าทำไมตอนที่วิริยะลงมาจึงไม่มีอาการเหนื่อยซักนิด
               ในห้องเป็นห้องกว้างคล้ายกับเป็นแดนสวรรค์ มีทั้งสวนที่อยู่ในอาคาร ดูเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้หลากชนิด และสรรพสัตว์หลายตัว มองไปอีกด้านนึงก็เป็นคล้ายๆบ้านขนาดใหญ่ ซึ่งทุกคนก็ยังสงสัยว่าทำไมมีบ้านอยู่ในหอสมุด ข้างบนเป็นหลังคาแก้วที่โปร่งใส มองได้ด้านเดียว มองออกได้มองเข้าไม่ได้ ทั้งยังปรับขนาดความร้อนได้อีกด้วย เพราะซันไชน์ทาวน์เป็นอาณาเขตของเมืองเทคโนโลยี จึงทำให้ที่นี่ไม่ร้อน ทั้งยังจะออกไปทางหนาวนิดๆด้วยซ้ำ 
               วิริยะยืนอยู่หน้าบ้าน แล้วกวักมือเรียกทุกคนให้เข้าไป พอเข้าไปแล้วก็ประหลาดใจอีก เพราะถ้าดูจากข้างนอกแล้วจะดูไม่ ใหญ่มาก แต่พอเข้ามาข้างใน ที่นี่มีขนาดเกือบเท่ากับคฤหาสถ์หลังนึงเลยเชียว
             " นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์จากเมืองเทคโนโลยีหรือค่ะ " วารีถามขึ้นเพราะเธอเองก็ยังไม่เคยขึ้นมาบนนี้ซักครั้ง
           
            " หึๆ เก่งมากวารี ใช่แล้วละ " คำตอบของวิริยะดังขึ้นจากข้างหน้าของวารี
     หลังจากนั้นบรรยากาศก็เงียบกริบ เพราะสาเหตุที่ทุกคนถูกเรียกกำลังจะเปิดเผยแล้ว
           " มาเข้าเรื่องกันดีกว่า วายุ เธอพบหนังสือเล่มนี้ที่ไหน อย่างไร และ " คำถามรัวออกมาใส่วายุ
    
           " เอ่อ.... พบตรงโซนหนังสือการ์ตูนเก่า และเพราะ...มันมีหนังสือบังไว้ 4 เล่มครับ..  " วายุไม่กล้าพูดมากไปกว่านี้ เพราะกลัวความลับระหว่างเขากับพี่สาวจะแตก 
          " โซนหนังสือการ์ตูนเก่า... เหอะ ทำไมมันไปอยู่ตรงนั้น หือ วิมล " แทนที่จะเล็งไปถามหัวหน้าบรรณารักษ์อย่างวารี วิริยะกลับเลือกที่จะถามวิมลซึ่งเป็นพนักงานดีเด่นมากกว่า
        
              " จากการตรวจสอบแล้ว พบว่า นั่นไม่ใช่หนังสือของหอสมุดเราค่ะ เพราะนั่นคือหนังสือที่ต้องเป็นหนังสือโบราณล้ำค้าแน่ๆ แต่จากการตรวจสอบ ไม่มีหนังสือหายค่ะ " แม้จะตอบไม่ตรงคำถามแต่วิริยะก็ไม่ซักต่อ
              
              " หืม อยู่ในหอสมุดแท้ๆ กลับไม่ใช่ของหอสมุดเรา มันยังไงกันแน่?? " วิริยะพูดขึ้นพร้อมเปิดดูเนื้อหาอีกรอบ
             " นี่มันคือภาษาโบราณ ประมาณ 500 ปีที่แล้ว จากการอ่านคร่าวๆของชั้น มันเป็นบันทึกของชายคนหนึ่ง ที่ออกตามหาสมบัติที่ตัวเองคิดว่ามีอยู่...ที่ปลายขอบฟ้า และ... หืม นี่มันขาดช่วงนี่ " วิริยะสรุปเนื้อหาในหนังสือ และพบว่า มันขาดตอน เพราะหน้าถัดไปก็เป็นหน้าต้นตอปัญหา
             ' อ่านเร็วสมเป็นผอ.หอสมุดจริงๆ ' วายุคิด   
           " wise the horizon..? นามสกุลนี่มันคุ้นๆนะ ดิ...ฮอริซัน.. " เสียงของวิริยะพูดขึ้น
          
           " ของจัสท์ไง!! " วายุตะโกนตอบเสียงดัง จนทำให้กฤษณาและวารีหันมาค้อนใส่  

           " Just The. Horizon ค่ะ คนเขียนการ์ตูน ผจญภัยสุดขอบจักรวาลค่ะ " วารีตอบแทน          
 
          " อ๋อ! เจ้าจัสท์นี่เอง อืม....อย่างนี้นี่เอง.... เรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับจัสท์แน่ๆ "
          
          
                                         " วายุ เธอต้องเดินทางไปหาความจริงเรื่องนี้กับจัสท์    "!!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความจริงกะจะรีบเขียนให้ออกเดินทางแหละ แต่ต้องไปเรียน ตอนหน้าแน่นอน!!!!!!!!!

ภาพ วิริยะพูดถึงจัสท์