ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 วันที่เจ้าหญิงแห่งท้องทะเลถือกำเนิด
ที่นี้ คือเกาะโคโนฮะ เป็นเกาะใหญ่ที่มีความอุมสมบูรณ์บรรพบุรุษของข้า อพยพมาตั้งรกรากที่เกาะแห่งนี้ เมื่อนานมาแล้ว พวกเขาได้ลงหลักปักฐาน และสร้างหมู่บ้านขึ้นมา ที่ติดกับอ่าวทางใต้ของเกาะ แต่ถ้าขึ้นไปทางเหนือเกาะขึ้นไปจะเป็นทะเลที่ขั้นระหว่างเกาะกับแผนดินใหญ่ ที่กว้างใหญ่และไม่มีใครรู้ว่ามันใหญ่เท่าไหน แต่ชาวบ้านโคโนฮะ เลือกที่จะไม่เข้าหรือขึ้นไปสำรวจบนแผนดินใหญ่เพราะเคยมีคนขึ้นไปสำรวจมาแล้วกลับพบกับสัตว์ปรหลาด ที่ดุร้ายและแปลกประหราดแต่ดีที่พวกมันไม่ข้ามมาที่เกาะเพราะมี ทะเลทางตอนเหนือที่ลึกของเกาะขั้นเอาไว้
ถึงบนแผนดินใหญ่จะดูมีความอุมสมบูรณ์แต่ชาวโคโนฮะเลือกที่จะอยู่เฉพาะ ภายในเกาะ เพราะพวกเข้าหวาดกลัว สิ่งมีชีวิตบนแผนดินใหญ่ แต่ก็มีบ้างที่ไปจับปลาบริเวณนั้นสวนใหญ่จะจับตรงบริเวณปากแม่น้ำอันสมบูรณ์ของแผนดินใหญ่ รวมทั้งภายในเกาะเองก็มีความอุดมสมบูรณ์เหมือนกัน
บนเกาะนั้นมีประชากรเพียง 200 คน บ้านของชาวบ้าน สร้างขึ้นจากไม้และดิน พวกเราเพราะปลูกเกษตรตรกรรมเล็กๆ แต่อาชีพสวนใหญ่คือจับปลา ที่นี้ปลาในทะเล สวนใหญ่มีจำนานมหาศาลมาก แม้แต่บนเกาะเองก็มีปลาน้ำจืนที่อยู่ในทะเลสาปของเกาะ เป็นจำนวนมาก
ณ เวลาตอนเย็น
มีหญิงสาวคนหนึ่งนั้งอยู่บนโขดหิน เธอมีผมสีแดงที่ยาวและสวย ผิวขาวดั่งไข่มุก เธอกำลังนั่งรอสามีของเธอที่เป็นหัวหน้าเผ่า ที่ตอนนี้ออกไปหาปลาอยู่กับผู้ชายในหมู่บ้าน เธอมอง ดวงอาทิตย์ที่ใกล้จะตกดิน เธอลูปท้องที่แก่ใกล้คลอด ในนั้นมีอีกหนึงชีวิตที่กำลังจะถือกำเนิด
"ท่านคุชินะ ค่ะ ได้เวลากลับพักผ่อนไดแล้วค่ะ" เด็กสาวผมสีน้ำตาลอายุ 14 คนหนึ่งเดินมาเรียกเธอ
"ไม่เป็นไรจะริน ฉันรอสามีของฉันได้" เธอตอบอย่างสุภาพและยิ้มให้
"แต่นี้ใกล้จะ อาทิตย์ตกดินแล้ว หนูว่า ท่านน่าจะกลับไปพักผ่อนนะค่ะ" รินตอบด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรจะ แต่ลูกในท้องของเธอเป็นไงบ้าง " คุชินะ เอามือลูปท้องของริน ที่ตอนนี้ ท้องของเธออายุได้ 8 เดือนแล้ว เป็นธรรมดาของชาวเกาะในที่นี้ที่จะมีครอบครัวเร็วมากๆแต่น้อยมากที่จะมีลูกกันตอนวัยรุ่น "ฉันสงสัยจริงๆว่าลูกของเธอจะเป็นชายหรือหญิง จะได้มาเป็นเพื่อนเล่นให้กลับลูกของฉัน" เธอตอบอย่างอารหมณ์ขัน แม้แต่รินก็ยัง มีอารหมณ์ขันตามไปด้วย
"โอเคงั้นเรากลับกันดีกว่า" เมื่อคุชินะก้าวลงมาจากโขดหินแล้วเธอก็เดินกลับไปกับริน ขนาดที่เธอเดินกลับมานั้น
"โอ็ย" เธอเอามือกุมท้อง และคุกเข่าลง
"ท่านคุชินะเป็นอะไรไปค่ะ อะนั้น" รินถามขึ้นมาอย่างตกใจ และสิ่งที่เธอเห็นคือน้ำคร่ำที่ไหลออกมา จากคุชินะ
"เด็กกำลังจะออก โอ็ย ฉันเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว " เธอพูดออกมาอย่างรู้สึกเจ็บ
"ช้วยด้วยค่ะ ท่านคุชินะกำลังจะคลอดลูก " รินเธอ ร้องตะโกนเรียกชาวบ้านในระแวกนั้น ชาวบ้านเมือเห็นเหตุการณ์ทุกคนต่างรีบเข้ามาช่วยพยุงคุชินะไปที่บ้านของเธอ
ท่านซึนาเดะแม่ของมินาโตะ รีบมา ทันที่แล้วก็เริ่มทำคลอดคุชินะ โดยมี ซิซิเนะ กับรินช่วย
ภายในบ้านเองตอนนี้กำลังตึงเครียด มากๆ
"โอ็ย เจ็บบบบบบบบบบบบ" เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ตัวของเธอตอนี้ ท่วมไปด้วยเหงือ แต่เด็กก็ยังไม่ออกมาซะที่
"อดทนไว้คุชินะตอนนี้ฉันเริ่มเห็นหัวเด็กแล้ว " ซึนาเดะพูด
"ท่านคุชินะอีกนิดเดียวเด็กก็จะออกแล้ว อดทนหน่อยนะค่ะ" ริน พูดให้กำลังใจ เธอรู้ดีว่า การเป็นแม่คนนั้นลำบากมาก โดยเฉพาะตอนคลอดแต่เธอ เองก็มีความอดทน และจะต้องเข็มแข็งให้ได้เหมือนท่านคุชินะ
ตอนนี้คุชินะเริ่มหอบ เพราะเหนื่อยมาก แต่เด็กก็ยังไม่ออกมาเธอจึงใช้แหล่งสุดท้ายเริ่มเบิ่งเด็กออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"อุแว้ อุแว้"
เธอกรี๊ด ร้องออกมาครั้งสุดท้าย พร้อมกับเสียงร้องของเด็กทารกแรกเกิด เสียงดังมากแม้แต่ชาวบ้านโคโนฮะที่อยู่รอบรอบบ้าน เพื่อมารอดูลูกของหัวหน้าเผ่าที่กำลังจะเกิด ยังได้ยินเสียง
ณ ชายฝั่งทะเล
ตอนนี้เหล่าผู้ชายทั้งหลายเริ่มกลับเข้าฝั่งหลังจากที่ออกไปจับปลามา ซึ่งพวกเขากลับพร้อมกลับปลาจำนวนมากที่จับมาได้ เรือมาทั้งหมด 20 ลำเมื่อใกล้ถึงฝั่งพวกเขาก็ลง มาเหยีบย ผืนทรายใต้น้ำแล้วก็เริ่มดึงเรือทั้งหมดเข้าฝั่ง ชายหนุ่มรูปงาม ที่ผมสีทองตาสีฟ้าดุดมหาสมุทร มีรอยสักอยู่ข้างหลังเป็นรูปพระอาทิตย์ และเขาเป็นถึงหัวหน้าเผ่า โดดลงจากเรือ แล้วก็ดึงเรือขึ้นฝั่งพร้อมกับผู้ช่วย ที่เป็นเด็กหนุ่ม 2 คนที่อายุไรเรี้ยกัน คนหนึ่งผมดำ อีกคนหนึ่งผมขาว จนกระทั้งดึงขึ้นมาสำเร็จ
"วันนี้จับปลาได้เยอะเลยนะท่านมินาโตะ " เด็กหนุ่มอายุ 15 ผมดำ พูดขึ้น
"เธอเองก็ทำได้ดีนี้ โอบิโตะ " มินาโตะตอบอย่างชมเชย
"นี้โอบิโตะ เอาปลา 10 ตัวนี้กลับไปให้รินกินซิ ลูกในท้องของนายคงต้องการ" เด็กหนุ่มผมขาวพูดขึ้นพร้อมกับยกตระก้าที่มีปลาตัวใหญ่ 10 ตัว
"ขอบใจมากคาคาชิ" โอบิโตะขอบคุณคาคาชิ อย่างยิ้มแย้มเหมือนเพื่อนที่สนิท
ขนาดที่เหล่าผู้ชายกำลังทำงานแบกปลากลับไปให้ครอบครัวก็มี บุคคลคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหามินาโตะ อย่างรีบร้อน
"ท่านมินาโตะ แย่แล้วครับ"
"เกิดอะไรขึ้นหรือ"
"ท่านคุชินะคลอดลูกแล้วครับ ท่านได้ลูสาว"
ชายคนนั้น ได้วิ่งมาแจ้งข่าวแก้มินาโตะ เมื่อมินาโตะทราบข่าว ดวงก็เริ่มเบิกกว้าง ขึ้นมาทันที่แล้วก็เริ่มวิ้งไปอย่างรวดเร็ว เข้าวิ่งต่อไปอย่างรวดเร็มจนมาถึงบ้านของเขา รอบๆบ้านก็มีชาวบ้านชาวช่องจำนวนมากๆ มาล้อมบ้าน มินาโตะหยุดวิ่งแล้วก็ก้าวเดินอย่างช้า
"ท่านมินาโตะยินดีด้วยนะครับท่านได้ลูกสาว"
"ขอให้ลูกท่านมีสุขภาพแข็งแรงนะครับท่าน"
มีคำพูดกล่าวชมจากชาวบ้านมากมายแต่เขาไม่สนตอนนี้เขาสนอย่างเดียวคือลูกที่เกิดมา เขาก้าวเข้าไปในบ้าน และภาพที่เห็นคือคุชินะกำลังให้นมเด็กแรกเกิด โดยข้างๆมีซึนาเดะแม่ของเขา รวมทั้งท่านย่าทวด มิโตะ
มินาโตะ ขุกเข่าลงข้างภรรยา
"คุณค่ะดูลูกของเราสินารักใช้ไหมค่ะ" เธอพูดอย่างอ่อนล้า เธอส่งเด็กน้อยให้มินาโตะอุ่ม
มินาโตะสัมผัสบุตรสาวแรกเกิน ของเขา ผิวเธอชมพูยามแรกเกิดผมสีทองเหมือนพ่อ กำลังหลับอย่างสบาย น้ำตาของผู้เป็นพ่อเริ่มไหลออกมาแต่ก็แฝงไปด้วยความดีใจที่ได้เห็นลูกสาวของตนยามแรกเกิด
"ลูกเราช่างหน้ารักมาก " มินาโตะพูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
"เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี" คุชินะถามขึ้น
"ฉันนึกออกแล้วว่าเราจะตั้งชื้อลูกว่าอะไร" เขาพูดออกมา จากนั้นเขาก็อุ่มลูกของเขาเดินออกไปหน้า ประตูเมื่อ ออกมาเรียบร้อยโดยมีชาวบ้านที่ทุกคนมามุงอยุ่รอบรอบ บ้านเต็มไปหมด
จากนั้นเขาก็ได้เอามือทั้งสองชูเด็กน้อยคนนี้ขึ้น จากนั้นเขาก็กล่าวขึ้นมาว่า
"ลูกของข้า ข้าขอตั้งชื่อเจ้า ว่า นารูโตะ ธิดาแห่งโคโนฮะ" เสียงของเขาดังกึกก้อง มาก
ชาวบ้านทุกคนจึงขานชื่อเธอออกมาว่า
ถึงบนแผนดินใหญ่จะดูมีความอุมสมบูรณ์แต่ชาวโคโนฮะเลือกที่จะอยู่เฉพาะ ภายในเกาะ เพราะพวกเข้าหวาดกลัว สิ่งมีชีวิตบนแผนดินใหญ่ แต่ก็มีบ้างที่ไปจับปลาบริเวณนั้นสวนใหญ่จะจับตรงบริเวณปากแม่น้ำอันสมบูรณ์ของแผนดินใหญ่ รวมทั้งภายในเกาะเองก็มีความอุดมสมบูรณ์เหมือนกัน
บนเกาะนั้นมีประชากรเพียง 200 คน บ้านของชาวบ้าน สร้างขึ้นจากไม้และดิน พวกเราเพราะปลูกเกษตรตรกรรมเล็กๆ แต่อาชีพสวนใหญ่คือจับปลา ที่นี้ปลาในทะเล สวนใหญ่มีจำนานมหาศาลมาก แม้แต่บนเกาะเองก็มีปลาน้ำจืนที่อยู่ในทะเลสาปของเกาะ เป็นจำนวนมาก
ณ เวลาตอนเย็น
มีหญิงสาวคนหนึ่งนั้งอยู่บนโขดหิน เธอมีผมสีแดงที่ยาวและสวย ผิวขาวดั่งไข่มุก เธอกำลังนั่งรอสามีของเธอที่เป็นหัวหน้าเผ่า ที่ตอนนี้ออกไปหาปลาอยู่กับผู้ชายในหมู่บ้าน เธอมอง ดวงอาทิตย์ที่ใกล้จะตกดิน เธอลูปท้องที่แก่ใกล้คลอด ในนั้นมีอีกหนึงชีวิตที่กำลังจะถือกำเนิด
"ท่านคุชินะ ค่ะ ได้เวลากลับพักผ่อนไดแล้วค่ะ" เด็กสาวผมสีน้ำตาลอายุ 14 คนหนึ่งเดินมาเรียกเธอ
"ไม่เป็นไรจะริน ฉันรอสามีของฉันได้" เธอตอบอย่างสุภาพและยิ้มให้
"แต่นี้ใกล้จะ อาทิตย์ตกดินแล้ว หนูว่า ท่านน่าจะกลับไปพักผ่อนนะค่ะ" รินตอบด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรจะ แต่ลูกในท้องของเธอเป็นไงบ้าง " คุชินะ เอามือลูปท้องของริน ที่ตอนนี้ ท้องของเธออายุได้ 8 เดือนแล้ว เป็นธรรมดาของชาวเกาะในที่นี้ที่จะมีครอบครัวเร็วมากๆแต่น้อยมากที่จะมีลูกกันตอนวัยรุ่น "ฉันสงสัยจริงๆว่าลูกของเธอจะเป็นชายหรือหญิง จะได้มาเป็นเพื่อนเล่นให้กลับลูกของฉัน" เธอตอบอย่างอารหมณ์ขัน แม้แต่รินก็ยัง มีอารหมณ์ขันตามไปด้วย
"โอเคงั้นเรากลับกันดีกว่า" เมื่อคุชินะก้าวลงมาจากโขดหินแล้วเธอก็เดินกลับไปกับริน ขนาดที่เธอเดินกลับมานั้น
"โอ็ย" เธอเอามือกุมท้อง และคุกเข่าลง
"ท่านคุชินะเป็นอะไรไปค่ะ อะนั้น" รินถามขึ้นมาอย่างตกใจ และสิ่งที่เธอเห็นคือน้ำคร่ำที่ไหลออกมา จากคุชินะ
"เด็กกำลังจะออก โอ็ย ฉันเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว " เธอพูดออกมาอย่างรู้สึกเจ็บ
"ช้วยด้วยค่ะ ท่านคุชินะกำลังจะคลอดลูก " รินเธอ ร้องตะโกนเรียกชาวบ้านในระแวกนั้น ชาวบ้านเมือเห็นเหตุการณ์ทุกคนต่างรีบเข้ามาช่วยพยุงคุชินะไปที่บ้านของเธอ
ท่านซึนาเดะแม่ของมินาโตะ รีบมา ทันที่แล้วก็เริ่มทำคลอดคุชินะ โดยมี ซิซิเนะ กับรินช่วย
ภายในบ้านเองตอนนี้กำลังตึงเครียด มากๆ
"โอ็ย เจ็บบบบบบบบบบบบ" เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ตัวของเธอตอนี้ ท่วมไปด้วยเหงือ แต่เด็กก็ยังไม่ออกมาซะที่
"อดทนไว้คุชินะตอนนี้ฉันเริ่มเห็นหัวเด็กแล้ว " ซึนาเดะพูด
"ท่านคุชินะอีกนิดเดียวเด็กก็จะออกแล้ว อดทนหน่อยนะค่ะ" ริน พูดให้กำลังใจ เธอรู้ดีว่า การเป็นแม่คนนั้นลำบากมาก โดยเฉพาะตอนคลอดแต่เธอ เองก็มีความอดทน และจะต้องเข็มแข็งให้ได้เหมือนท่านคุชินะ
ตอนนี้คุชินะเริ่มหอบ เพราะเหนื่อยมาก แต่เด็กก็ยังไม่ออกมาเธอจึงใช้แหล่งสุดท้ายเริ่มเบิ่งเด็กออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"อุแว้ อุแว้"
เธอกรี๊ด ร้องออกมาครั้งสุดท้าย พร้อมกับเสียงร้องของเด็กทารกแรกเกิด เสียงดังมากแม้แต่ชาวบ้านโคโนฮะที่อยู่รอบรอบบ้าน เพื่อมารอดูลูกของหัวหน้าเผ่าที่กำลังจะเกิด ยังได้ยินเสียง
ณ ชายฝั่งทะเล
ตอนนี้เหล่าผู้ชายทั้งหลายเริ่มกลับเข้าฝั่งหลังจากที่ออกไปจับปลามา ซึ่งพวกเขากลับพร้อมกลับปลาจำนวนมากที่จับมาได้ เรือมาทั้งหมด 20 ลำเมื่อใกล้ถึงฝั่งพวกเขาก็ลง มาเหยีบย ผืนทรายใต้น้ำแล้วก็เริ่มดึงเรือทั้งหมดเข้าฝั่ง ชายหนุ่มรูปงาม ที่ผมสีทองตาสีฟ้าดุดมหาสมุทร มีรอยสักอยู่ข้างหลังเป็นรูปพระอาทิตย์ และเขาเป็นถึงหัวหน้าเผ่า โดดลงจากเรือ แล้วก็ดึงเรือขึ้นฝั่งพร้อมกับผู้ช่วย ที่เป็นเด็กหนุ่ม 2 คนที่อายุไรเรี้ยกัน คนหนึ่งผมดำ อีกคนหนึ่งผมขาว จนกระทั้งดึงขึ้นมาสำเร็จ
"วันนี้จับปลาได้เยอะเลยนะท่านมินาโตะ " เด็กหนุ่มอายุ 15 ผมดำ พูดขึ้น
"เธอเองก็ทำได้ดีนี้ โอบิโตะ " มินาโตะตอบอย่างชมเชย
"นี้โอบิโตะ เอาปลา 10 ตัวนี้กลับไปให้รินกินซิ ลูกในท้องของนายคงต้องการ" เด็กหนุ่มผมขาวพูดขึ้นพร้อมกับยกตระก้าที่มีปลาตัวใหญ่ 10 ตัว
"ขอบใจมากคาคาชิ" โอบิโตะขอบคุณคาคาชิ อย่างยิ้มแย้มเหมือนเพื่อนที่สนิท
ขนาดที่เหล่าผู้ชายกำลังทำงานแบกปลากลับไปให้ครอบครัวก็มี บุคคลคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหามินาโตะ อย่างรีบร้อน
"ท่านมินาโตะ แย่แล้วครับ"
"เกิดอะไรขึ้นหรือ"
"ท่านคุชินะคลอดลูกแล้วครับ ท่านได้ลูสาว"
ชายคนนั้น ได้วิ่งมาแจ้งข่าวแก้มินาโตะ เมื่อมินาโตะทราบข่าว ดวงก็เริ่มเบิกกว้าง ขึ้นมาทันที่แล้วก็เริ่มวิ้งไปอย่างรวดเร็ว เข้าวิ่งต่อไปอย่างรวดเร็มจนมาถึงบ้านของเขา รอบๆบ้านก็มีชาวบ้านชาวช่องจำนวนมากๆ มาล้อมบ้าน มินาโตะหยุดวิ่งแล้วก็ก้าวเดินอย่างช้า
"ท่านมินาโตะยินดีด้วยนะครับท่านได้ลูกสาว"
"ขอให้ลูกท่านมีสุขภาพแข็งแรงนะครับท่าน"
มีคำพูดกล่าวชมจากชาวบ้านมากมายแต่เขาไม่สนตอนนี้เขาสนอย่างเดียวคือลูกที่เกิดมา เขาก้าวเข้าไปในบ้าน และภาพที่เห็นคือคุชินะกำลังให้นมเด็กแรกเกิด โดยข้างๆมีซึนาเดะแม่ของเขา รวมทั้งท่านย่าทวด มิโตะ
มินาโตะ ขุกเข่าลงข้างภรรยา
"คุณค่ะดูลูกของเราสินารักใช้ไหมค่ะ" เธอพูดอย่างอ่อนล้า เธอส่งเด็กน้อยให้มินาโตะอุ่ม
มินาโตะสัมผัสบุตรสาวแรกเกิน ของเขา ผิวเธอชมพูยามแรกเกิดผมสีทองเหมือนพ่อ กำลังหลับอย่างสบาย น้ำตาของผู้เป็นพ่อเริ่มไหลออกมาแต่ก็แฝงไปด้วยความดีใจที่ได้เห็นลูกสาวของตนยามแรกเกิด
"ลูกเราช่างหน้ารักมาก " มินาโตะพูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
"เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี" คุชินะถามขึ้น
"ฉันนึกออกแล้วว่าเราจะตั้งชื้อลูกว่าอะไร" เขาพูดออกมา จากนั้นเขาก็อุ่มลูกของเขาเดินออกไปหน้า ประตูเมื่อ ออกมาเรียบร้อยโดยมีชาวบ้านที่ทุกคนมามุงอยุ่รอบรอบ บ้านเต็มไปหมด
จากนั้นเขาก็ได้เอามือทั้งสองชูเด็กน้อยคนนี้ขึ้น จากนั้นเขาก็กล่าวขึ้นมาว่า
"ลูกของข้า ข้าขอตั้งชื่อเจ้า ว่า นารูโตะ ธิดาแห่งโคโนฮะ" เสียงของเขาดังกึกก้อง มาก
ชาวบ้านทุกคนจึงขานชื่อเธอออกมาว่า
นารูโตะ ธิดาแห่งโคโนฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น