คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
ทาเนียหลัาผ่านไปเือนหนึ่ ทาเนีย็ปิทุอย่า อาะมีนใ้ในฤหาสน์อาะเป็นห่วและประบประมหนัมานทำเอาทาเนีย้อหนีออาห่าเพราะอึอั
เห้อ แ่หลับิันห้าวันทำอย่าับเราหลับไปสิบปีลัวนู่นลัวนี้ไปหมเลย
ผมบ่นใ่อนะเปิหน้า่ามอวิว้านอที่มีท้อฟ้าสวยามอาาศีแ่เมรวมันเป็น้อนมา
"อีสัพัฝน"
ผมบ่นในใ่อนะหยิบเสื้อลุมและหน้าามาสวมและเินลัเลาะไปามทา่อนะปีนำแพออาฤหาสน์ เพราะอาาศีและแออทุนเลยพาันออมาเล่นนอบ้านและาผ้าทำิรรมันพอฝนวุ่นวายพอสมวรัหวะนี้ไม่มีใรสนใัวเาสัพัอนนี้ไปหา่าวในเมือีว่า ว่าสถานาร์เป็นยัไบ้า เพราะเมื่อ่อนเป็นบอี้าร์ารที่ถูัอยู่แ่ในฤหาสน์ไม่รับรู้อะไรถึถาม็อบเบี่ยประเ็นหรือเปลี่ยนเรื่อุยเพราะั้นเ้าไปหา้อมูลเอะีว่า
ทาเนียวิ่อย่ารวเร็วและระโึ้นบน้นไม้และฟรีรันนิ่ไปามอาารบ้านเรือนนสะุเอนแปลๆมามายามที่่าๆใบหน้าไม่ล้ายนแถวนี้ลัษระและายภาพทารูปร่าแ่าันอย่าสิ้นเิ พวสืบ่าวเหรอ? เิอะไรึ้นับอาาัร ะมีสรามเหรอทำไมถึมีารสอแหนมหรือหน่วยสืบ่าวปนับาวบ้านนานี้
ทาเนียวิ่ไปยืนอยู่บนหอนาฬิา่อนะ้มมอูผู้นและนับำนวนนที่เป็นหน่วยสืบ่าว
"87 น ในย่านเอท่านพ่อ"
"โห้....ที่รัุเ่ัเลย"
"ใรนะ!"
ทาเนียหันหลั็้อสะุหายหลัเพราะอีฝ่ายเ้ามาใล้นหน้าาาอเานับหน้าออีฝ่ายนมันล่วออาหน้า
"โอ๊ย"
ทาเนียร้อึ้นมาเพราะเ็บับใบหน้าที่นนมูแโยไม่รู้ัวเลยว่าัวเอโนสวมอเ้าให้แล้ว ทาเนียเยหน้าึ้น วาสีแผมสีำ ร่าายสูเหมือนนยุโรปผิวาวราวับศพมีเี้ยวเล็ๆ วาสีแเปร่ประายำลัสบาับวาาสีฟ้าเปร่ประาย
"เธอามว่าที่ินะ"
"ผมเป็นผู้าย"
"ันรู้และเธอือราินีอัน"
"ห๊ะ!?"
"ที่รัุเป็นนบอเอไม่ใ่เหรอว่า วาผมามไม่น่าลัวนั้นทำให้ผมหลรัุ แล้วุละหลรัผมไหม"
นิวถามทาเนียึ้นมาและยิ้มอย่าอ่อนโยน นทาเนียหน้าแและหันไปทาอื่นและพูึ้น
"ะ..ไปอบไ้ยัไรับเรายัไม่รู้ื่อันเลย"
"นั้นสิลืมแนะนำัวเลย ันื่อนิวีมัวร์ หรือเรียว่านิว เป็นราาอาาัรมูน"
"ผมทาเนีย บุรอท่านยุไน์อรับฝ่าบาท"
ทาเนีย้มนอบน้อมเพราะอีฝ่ายเป็นถึราาออาาัรถ้าทำอีฝ่ายโรธอาะเิสรามันไ้ ทาเนียิในใแ่ยั้มหน้าและทำท่าเรียบร้อย่าาเมื่อ่อนอย่าลี้ลับ
"อ๊า....ารระทำอเนียทำผมเ็บปวเอานะรับ"
"หามิไ้พะยะ่ะฝ่าบาทระหม่อมเป็นเพียลูุนนา"
"ไ้โปรอย่าพูห่าเหินับันเลยนะทาเนียเพราะถ้าไม่มีเธอันไม่ไ้เห็นเธอในวันนี้"
นิวับใบหน้าทาเนียเยหน้าึ้น่อนะ้มลูบเปลือาเบาๆและลูบแ้มแๆเพราะเินอาย
"ยัำไ้ไหมที่รอเล็ๆเนียเอายาวิเศษให้ันและให้ำเนิแนอันและวันนี้ันลับมาเพื่ออเธอเป็นราินีและให้ำเนิบุรอันและเราสอนะรัันไปนสิ้นอายุไ ทาเนียุะรับรัราาผู้โ่เลาที่หลรัเธอไ้ไหม"
นิวพูอย่าอ้ออ้อนและสวมอทาเนียเบาๆ าินายแ่ธรรมาที่ไม่เยมีแฟน็ทำอะไรไม่ไ้นอาพยัหน้าและอบล อนามันะเป็นอย่าไร็ปล่อยมันไปในเมื่อมีนรัและอแ่านาิน็ไม่ปิเสธถึะเอันแ่ไม่ี่รั้แ่ถ้าเป็นรัแรพบและเป็นรัที่ะอยู่้วยันนสิ้นอายุไ าิน็ไม่ลัเลที่ะอบรับมัน เพราะโอาสไม่ไ้มีบ่อยๆ
-END-
ความคิดเห็น