คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1
ลิ่นฟอมมารีนและลิ่นยา่าเื้อที่ลอยะลุ้เ็มไปทั่วห้อแล็บในส่วนหนึ่อโรพยาบาลมีนหลายนส่วมุาวน์สีาวนั่ทำานส่วนอนอย่าเมัเม่ไม่สนใสิ่รอบ้าและหนึ่ในนั้น็มีผม ฟีมนัวิัยและนัพิสูน์หลัานที่อนนี้ำลัทำานวิัยรวผลเลือเอยและรวสอบสิ่อ่าๆในศพรับุฟัไม่ผิในศพโยะมีแพทย์นิิเว(หมอผ่าั)เป็นนผ่าเอาสิ่อเหล่านี้มาและให้พวผมทำารรวสอบและูนอาารรวสอบสิ่อพวผม็ยัมีารวิเราะห์ผลเลือให้นในโรพยาบาลล้ายๆนัเทนิารแพทย์แ่พวผมไม่มีวามสามารถมามายเท่าพวเาหรอผมทำานอผมไปพลาๆและในที่สุ็มีเพื่อนรวมานนหนึ่เรียผมึ้น
"ฟีมไปห้อันสูรเอาผลนี้ไปให้หมอรูนหน่อยสิ"
ผมพยัหน้าและรับแฟ้มประวัิารรวอศพาเพื่อนร่วมานผมไม่่อยไ้พูหับนอื่นเพราะว่าผมเป็นนี้อายและอบเ็บัวแ่ถึอย่าั้นเพื่อนร่วมาน็วนผมุยบ้าอะไรบ้าถือว่าีวิในารทำานผมไม่มีอะไรมามายเรียบานนบารั้ผม็รู้สึเบื่อบ้า...
๊อ ๊อ ๊อ
ผมเาะประูห้อันสูร่อนะะบิลูบิเ้าไปในห้อ็พบว่าในห้อไม่มีใรเลยผมเอียอสสัยภายในห้อมีเียเหล็ที่เอาไว้วาศพเพื่อผ่าและมีผ้า้ายิบสีาวลุมไว้อยู่ถัาเียันสูร็ะพบรถเ็ที่มีมีผ่าัเ็มียา้ายรีมและหลายๆอย่าในเี่ยวับอุปรืผ่าัและมีเรื่ออุปรืทาแพทยือีมามาย
(รูปห้อผ่าันะะถ้าไรท์เอาห้อันสูรมาริๆมันะหลอนเิน)
ภายในัวห้อแ่้วยโทนสีาววามเย็นอแอร์และลิ่นอยา่าเื้อน่าแปลที่ห้อันสูรอหมอรูน่าาที่อื่นือห้อันสูรอหมอรูนไม่มีโรแ่ศพหรือู้แ่ศพแ่มีประูเื่อมไปอีทาน่าะเป็นทาห้อเ็ยศพถ้ามอรวมๆแล้วห้อนี้เหมือนห้อผ่าัมาว่าผมอย่าเท้าอย่าเียบเียบมอหาหมอรูนเพื่อนำเอสารมาให้เ้าัวทุอย่าูเียบไปหมมีเพียเสียลมหายใอผมและเสียฝีเท้าที่ย่าเท้าเ้าไปในห้อันสูรผมมอไปมาเรื่อยๆ็ไม่พบใรผมึหันหน้าไปอีทาเเละเรียหมอรูน
"หมอรับ...อยู่ไหมรับหมอ"
ผมที่หันหลัไปทาเียันสูรสพเพราะว่าไม่อยาเห็นศพถึผมะทำานที่โรพยาบาลแ่ผม็ลัวศพหรือลัวนเ็บมีเลือไหลออนะรับผมเินมอหาหมอรูนและเรียหาโยไม่รู้ัวเลยว่าัวเอนั้นไ้ถอยหลัใล้ับเียันสูรศพ เียันสูรศพที่ผมิว่ามีศพนอนอยูู่่ๆมือาวี็เอื้อมมาับ้อมือผม ้วยอุหภูมิร่าายที่่าันทำให้ผมสะุ้ใและสั่นลัวทันทีวามเย็นยะเยือที่ผมสัมผัสไ้า้อมือที่โนับ้วยวามลัวและสั่นสะท้านึทำให้แฟ้มผลรวร่วลพื้นทีนทีนเิเสียัึ้นเพราะในห้อนี้มีแ่วามเียบนิ่ผมไม่ล้าหันไปมอ้าหลัไ้แ่้มหน้าพยายามแะมือที่เย็นเียบนี้ออ...โยไม่รู้เลยว่าศพที่นอนอยู่และมีผ้า้ายิบบัไว้ไ้ลุึ้นผมที่สัมผัสา้านหลัไ้ว่ามีอะไรบาอย่ายับึพยายามหันหัวไป้าเมื่อเห็นว่าศพลุึ้นนั่็ในถอยหลัหนีทันทีและเ่า็ทรุลพื้น....อยาะร้อออมาแ่็ไม่ล้าู่ๆน้ำา็เริ่มึมที่อบวาเพราะวามหวาลัว...
มือที่เย็นเียบไ้เอือมหยิบผ้า้ายิบที่บัใบหน้าออและเผยให้เห็นใบหน้าทันทีผมเห็นใบหน้าอีน็เบิาว้ายิ่ว่าเิม
"มะ..หมอรูน"
"รับ"
ผมหันไปมอหมอรูนนที่ทำให้ผมเิอาารวัหนีีฟ่อนึว่าศพืนีพที่แท้็เป็นหมอรูนที่แอบนอนอู้อยู่เียันสูรศพ...โล่อไปทีผมถอนหายใหมอรูผลรวนเห็นผมเ่าทรุ็แสยะยิ้มแพรวพราวและวาที่สั่นระริเหมือนเอสิ่ที่ถูใแ่เพียั่ววูบ็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอบอุ่น่อนะลาเียันรูและ้มลเ็บแฟ้มที่ผมเผลอทำร่วลไปผมเห็นหมอรูน้มหยิบแฟ้ม็ถอนหายใและพยายามยันัวเอลุึ้นแ่เหมือนว่าาผมะไม่มีแรเพราะอาารวัหนีีฟ่อทำให้ทรุลับพื้นแ่หมอรูนไ้เ้ามารับัวผมทันทำให้ผมไ้อยู่ในอ้อมอหมอรูโยแนไ้โอบเอวผมไว้ส่วนอี้า็ถือแฟ้ม่อนะหันยิ้มให้ผมอย่าอบอุ่นและหันหน้าไปมอที่แฟ้มผลรวโยไม่สนใเลยว่าัวเอนั้นไ้โอบอผมและแนบิายึ้นผมรู้สึว่าใบหน้าเริ่มร้อนและพยายามีิ้นาอ้อมแนหมอรูนที่สัมผัสไ้ถึแริ้นอผม็ปล่อยอย่าว่า่าย่อนะยิ้มให้ผม
"อโทษทีพอีอ่านผลรวเพลินไปหน่อยนะ"
เป็นำแ้ัวที่แถมาับหมอรูนผมพูในใและ้มหัวส่ายหน้าไปมาและยิ้มแหย่ๆามสไล์นอบเ็บัวและไม่่อยมีเพื่อนแบบผม
"ม่ะ...ไม่เป็นไรรับอัว่อนนะรับ"
"ร้าบบโีนะ...."
ผมรีบ้ำอ้าวและเินเปิประูออาห้อโยไม่ไ้ยินประโยอหมอรูน
"แล้วเอันใหม่นะรับฟีม"
ความคิดเห็น