12.45pm k'classroom. ติวรักให้หัวใจนายประธานเทพบุตร

ลำดับตอนที่ #3 : ขนมปัง

      ~~กริ้งงงง กริ้งง~~ เสียงกระดิ่งพักเที่ยงดังขึ้น ผู้คนต่างก็ทยอยออกจากห้องไปจนหมด เหลือเพียงแค่เค้า3คนนี้

      "ไอสัสคิววว  มึงลอกการบ้านแฝดสุดที่รักมึงเสร็จยังวะ พวกกูขี้เกียจรอมึงแล้วสาสส  กูหิว !กูอยากจะไปกินข้าวว !กูอยากจะไปส่องอกดูมๆของน้องนิ้งคนงามที่ห้องคหกรรม มึงดูปากกูนะไอ้เหี้ย!! " ครามเพื่อนที่สนิทที่สุดของผมรองจากอีฝาแฝดเพศชะนีไม่มีคู่นามว่าไอจี มันกำลังด่าผมที่ผมทำมันเสียเวลาเนื่องจากทำการบ้านไม่เสร็จ

      "ไอ้ครามเพื่อนเกลอเอ๋ย.. มึงก็รู้ว่าจารย์สมเพชร แมร่งเคร่งเรื่องการบ้านชิบ แต่...มึงก็ทรยศกู ไหนมึงบอกกับกูว่ามึงจะไม่ส่งการบ้านเป็นเพื่อนกูไง ไอ้คราม!! มึงอยากจะให้ เพื่อนรักของมึงต้องเดินออกไปนั่งนอกห้องคนเดียวอย่างเดียวดาย เพราะไม่ทำการบ้านมาหรอวะ กระซิกๆ ถ้ากูลอกการบ้านไม่เสร็จมึงก็อย่าหวังจะได้ไปกินข้าวเลยนะเว้ยยยไอ้คราม" อาจารย์สมเพชรที่ผมพูดถึงคืออาจารย์ภาษาไทยของโรงเรียนผมเองครับ เธอเป็นคนที่น่ารัก(ไปฆ่า) น่าถีบ และอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วนสารพัดที่จะนึกออก จริงๆจารย์เขาก็ใจดีนะครับ แบบว่าถ้าดีกับใครก็นางฟ้าหน้าแก่อ่ะ แต่เขาไม่ดีกับผมไงเพราะงั้นก็ไม่เห็นต้องดีด้วย 

    "เอิ่มมากมึง คือกูนัดน้องนิ้งไว้ไง จริงๆตอนนี้กูต้องไปช่วยน้องขนของทำตัวหวานๆใส่แล้วอยู่กับน้องเขาสองคนแล้วนะ มึงมันเป็นคนเหี้ยแม่งชอบขัดความสุขเพื่อนตาดำๆอย่างกู"

      "ไอ้ควายมึงอย่ามาเนียน มึงไม่มีนัดกับน้องเขาสัด อีกอย่างเมื่อเช้าไอ้ธรคาบน้องนิ้งของมึงไปแดกแล้วโว้ยย ออกไปรอข้างนอกไป้" ว่าแล้วมันก็ส่งเสียงชิชะจากนั้นก็สะบัดตูดเดินออกไปซ้ำดึงไอจีออกไปด้วย อิสัดไม่เหลือใครให้อยู่เป็นเพื่อนกับกูเลยเนอะ

      [10นาทีผ่านไป]

      "เหนือเทพทำเสร็จแล้ว!!*^O^*"
ผมรีบวิ่งออกไปเปิดประตูห้อง พร้อมกับตะโกนอย่างสุดเสียงเพื่อเป็นการบอกเพื่อนๆของผมที่ผมเพิ่งไล่ออกไปว่า ผมไม่โดนสมเพชรด่าแล้ว !ผมไม่โดนลงโทษแล้ว! แต่พอเปิดออกไปก็พบกับ...ภาธรหนุ่มหล่อหน้าคม กับแฟนใหม่มันที่เพิ่งคบกันเมื่อเช้านี้ กำลังจูบแลกลิ้นกันอยู่(เชี่ยแม่งจูบกัน กลางวันแสกๆ) แต่ผมก็ชินกับภาพแบบนี้แล้วล่ะครับ ก็ไอ้ภาธรเป็นรุ่นน้องในกลุ่มผม แถมมันยังทำแบบนี้แทบทุกวัน ผมก็เคยสงสัยนะว่าถ้าผมไม่ออกมาขัดจังหวะตอนนี้ พวกมันจะเอากันตรงระเบียงหน้าห้องแล้วหรือเปล่า...เเต่เอากันตรงนี้เหนือเทพก็ไม่ว่านะเหนือเทพอยากเห็น อิอิ

      "พี่ทำงานเสร็จแล้วหรอพี่คิว พี่ครามกับพี่ไอบอกให้ผมมารอพี่อ่ะ" ไอ้ภาธรผละปากของมันออกจากปากน้องนิ้งก่อนที่จะพูดกับผม(น้องนิ้งคนที่ไอ้ครามจะจีบนั่นแหละครับ) แต่แล้วผมก็เหลือบไปเห็น ไอจีฝาแฝดของผมกับครามหนุ่มขี้เกียจ+หื่น เพื่อนของผมที่ผลการเรียนช่างดีขัดกับนิสัยของมันมาก ตอนนี้เพื่อนเกลอทั้ง2 กำลังทำเรื่องอุบาทว์อย่างการนั่งเล่นไพ่หน้าห้องน้ำชายด้านข้างห้องพักครู กูอยากจะบอกพวกมึงว่า...พวกมึงช่างกล้าเหนือเทพคนนี้นับถือ หลายคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงเรียกตัวเองว่า"เหนือเทพ"จริงๆก็ไม่อยากพูดเรื่องประวัติของชื่อนี้หรอกนะ แต่เห็นว่าคนอ่านอยากรู้ผมก็เลยจะอธิบายให้ฟัง ฉายาของผมคือ Kill God จริงๆ ชื่อเล่นภาษาอังกฤษของผมเขียนแบบนี้ครับนี้ขียนว่า IQ แต่เพื่อนผมดันพิเรณเขียนชื่อให้ผมใหม่ว่า I kill เพื่อนผมเป็นคนอินดี้555 ส่วนคำว่า God ในฉายาของผมมาจากความ เทพ หล่อ รวย ของผม ส่วนเรื่องคะเเนนก็ไม่ต้องถาม ถ้าคะแนนไม่ดีจริง คงไม่ได้มาอยู่ห้อง"คิง"หรอก อยู่ๆความอินดี้ของเพื่อนผมก็บังเกิดอีกครั้งดันเอา2ชื่อนี้มารวมกันกลายเป็น ฉายา kill godที่แปลว่า สามารถฆ่าพระเจ้าได้ แต่ก็มีพระเจ้าที่ผมเอาชนะไม่ได้อยู่อ่ะนะ นั่นก็คือ"ภาธิน"ประธานนักเรียนคนปัจจุบัน ที่ควบตำแหน่งพี่ชายของ"ภาธร"รุ่นน้องคนตะกี้ ตั้งแต่หมอนั่นเข้ามาในโรงเรียนนี้ ผมก็กลายเป็นไอ้ที่2ที่แพ้หมอนั่นทุกอย่างเลยล่ะครับ ฉายาkill god ของผมก็ผมความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา..

      "คิวววว แกจะยืนถ่าย mv อีกนานมั้ย ไอจีหิวข้าว>3<"

ฝาแฝดคนพี่ของผมพูด พร้อมกับเดินพูดเอามือมาหยิกแก้มน้องชายฝาแฝดอย่างผมด้วยความหมั่นไส้  สัดมึงอย่ามาตอปกติมึงรุนแรงกับกูจะตาย

      "เออ..ไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ผมตอบรับไปด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย พลางปัดมือของพี่สาวออก แล้วจึงเดินไปทางไอ้ครามที่กำลังนอนหมอบอยู่ตรงพื้นแล้วออกแรงลากมันขึ้นมาไปกินข้าวที่โรงอาหารใหญ่     

      ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปที่โรงอาหารเพื่อไปกินข้าวเที่ยงนั้น ก็มีเสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นเสียงนี้ทำเอาผมหมดอารมณ์กินข้าวเลยทีเดียว 

      (ขอให้นายกฎดริน กรณสุวรรณฑานณ ไปประชุมที่ห้องประชุมเล็กด้วยค่ะ ขอให้มาภายใน1นาทีนะคะ)

ห้ะ!วันนี้มีประชุมสภาหรอ!? ไม่กินข้าวก็ได้วะ แต่อีเหี้ย!1นาทีใครจะไปทันเนี่ย!

     "เชี่ย..พวกมึงกูไปประชุมก่อนนะ  พวกมึงกินข้าวไปก่อนเลย กว่ากูจะประชุมเสร็จคงอีกนาน" ผมพูดก่อนจะรีบวิ่งไปห้องประชุมทันที

      "งั้นกูซื้ออะไรเก็บไว้ให้นะ"ครามมึงเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ กระซิก

      ทุกคนคงจะยังไม่รู้สินะครับว่าผมมีหน้าที่สำคัญในโรงเรียนแห่งนี้ ผมเป็นถึงรองประธานนักเรียนผู้ยิ่งใหญ่เลยนะครับ ซึ่งตำแหน่งนี้ผมได้มาเพราะน่าตาและความสามารถล้วนๆ! ส่วนหน้าที่ของรองประธานก็ไม่ได้มีอะไรมากมายหรอกนะครับ ก็แค่ห้ามคนในโรงเรียนตีกัน ห้ามคนต่างโรงเรียนมาตีกันกับนักเรียนของเรา ห้ามผู้หญิงตบแย่งผู้ชายกัน ห้ามคนต่อยกันเพื่อแย่งข้าวซอยจานสุดท้าย แต่นี้เอง!ไม่มีอะไรมาก!เป็นหน้าที่สบายๆที่เรียกอีกอย่างว่ากรรมการมวย!

      [หน้าห้องประชุมเย็นจับจัยใครๆก็รักสภ๊า!!]
 

       ในที่สุดผมก็เร่งสปีดจนมาถึงหน้าห้องนี้ได้อย่างหวุดหวิด แต่พอเข้าไปเท่านั้นแหละแม่งก็ก้าวออกมาไม่ทันแล้ว เชี่ยบรรยากาศโคตรมาคุเหมือนชื่อห้องชิบหาย

      "มาสายนะครับ...เอาละในเมื่อมาครบกันแล้วผมขอพูดเลยแล้วกัน..."คนหน้าตาพิมพ์เดียวกันกับไอ้ภาธรที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะเริ่มยกหัวข้อปัญหาต่างๆในโรงเรียนขึ้นมาพูด ใช่ครับคนนั้นแหละคนที่ทำห้ผมเป็นที่2 ภาธิน พิพัศวราลีย์ประธานนักเรียนคนปัจจุบันของที่นี่

      "ในตอนนี้นั้นหลังจากที่เรารณรงค์เรื่อง......."ตัวผมนั้นไม่ได้ตั้งใจฟังเนื้อหาที่ประชุมเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะอะไรน่ะหรอถ เพราะหิวไงล่ะ!!!!

      "คุณว่ายังไงบ้างครับคุณกฎดริน" หา!มันเรียกผมหรอ!เมื่อกี้เขาพูดเรื่องอะไรกันวะ!แต่ถามแบบนี้มันต้องมีคนเสนออะไรแน่! ตอบแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน

      "งั้นเอาตามนั้นก็ได้นะ" เปิดโหมดแถ switch onnnn

      "ตกลงครับ" และแล้วการประชุมก็ต่อเนื่องไปจนจบ

      "แสบท้อง..วุ้ย" เมื่อผมเดินออกมาจากห้องผมพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะไม่ได้กินข้าว แต่แล้วก็มีคนยื่นนมเปรี้ยวพร้อมกับขนมปังฟาร์มเหามาที่ผม คนคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เเต่เป็นภาธิน

     "กินสิผมซื้อมาสองอัน หิวไม่ใช่หรอครับ" เขาพูดพร้อมกับยื่นของในมือมาที่ผม แต่ผมกลับไม่รับความหวังดีนั้น แถมยังมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย (ต้องเก๊กไว้ก่อน)

     "...?"

     "เอาไปซิครับ...หรือว่าที่บ้านไม่บอกว่าคนให้ของต้องรับ"เขาพูดมองผมด้วยหางตา เหมือนจะบอกว่า 'ถ้าไม่เอาไปก็นอนตายอยู่ตรงนี้ซะ'

     "อะ...อื้ม". ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ เชี่ยคนอะไรสายตาเย็นชาโครต ทำเอาผมไม่กล้าปฎิเสธเลยอ่ะ เอ๊ะเมื่อกี้มันด่าบ้านผมป้ะ

      จากนั้นเราทั้ง2คนก็เดินขึ้นห้องเรียนไปด้วยกัน แต่ผมกับภาธินเพิ่งจะเคยคุยกันนอกเวลางานของสภาครั้งแรกนะเนี่ย ทั้งที่อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ แต่หมอนี่หล่อ..ชะมัดหล่อแบบชิบหายความล้ม
     พวกเราทั้ง2คนเดินขึ้นบันไดอย่างแช่มช้า ทีละก้าว ทีละก้าว โดยไม่พูดอะไรกันเลย ตลอดทางที่จะขึ้นห้องจึงเต็มไปด้วยความเงียบ º_º (ไอ้คุณประธานมึงพูด อะไรก็ได้พูดมาเถอะ กูอึดอัด!!) แต่แล้วความเงียบก็จากไป(ตามที่หวัง). เพราะว่าอยู่ๆ คนที่เงียบมาตลอดทางอย่างภาธินประธานนักเรียนรูปหล่อ เกรดเฉลี่ย 4.00 ดีกรีแชมป์โอลิมปิกวิชาการสาขาคณิตศาสตร์ 2 ปีซ้อน ผู้เป็นที่หมายตาของสาวๆทั้งโรงเรียน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งตาของเขามองไปที่ขั้นบันไดแต่ละขั้นที่ตนเองกำลังจะก้าวขาขึ้นไปอย่างใจจดใจจ่อ โดยไม่ได้สนใจมองมาที่ผู้ฟังอย่างผมแม้แต่น้อยราวกับว่า็นเพียงอากาศ   

    "นี่คุณจะมองหน้าผมอีกนานมั้ยครับคุณกฎดรินหน้าผมมีอะไรติดอยู่รึไง"นี่ผมมองหน้ามันเพลินเกินไปหรอเนี่ย

     "อ้าว!แค่มองหน้าคุณประธานสุดหล่อก็ผิดแล้วหรอครับ กระซิกๆ กำลังคิดเพลินๆอยู่เลยว่าคุณชายภาธินต้องคิดอกุศลกับผมแน่ๆ ฮ่าๆๆ ก็แหม..อยู่ๆก็ยื่นของกินมาให้คนเยี่ยงกระผม จริงๆ'เจ๊'ก็เคยบอกนะว่าอย่ารับของกินจากคนแปลกหน้า แต่เห็นว่าเป็นคุณประธานสุดหล่อเลยรับมานะเนี่ย ฮ่าๆๆแต่ว่า..พูดด้วยถ้อยคำสุภาพเช่นนี้กระผมไม่ถนัดเลยขอรับ ขออนุญาตกลับไปพูดหยาบแบบเดิมนะ "
ผมเล่นมุกแป้กด้วยสำเนียงกวนโอ้ยแบบสุดๆ แต่ไอ้คุณประธานก็ดันไม่ขำซะนี่ เฮ้อ.. ทำไมพี่กับน้องถึงเหมือนกันได้ขนาดนี้วะ ปฏิกริยาเหมือนไอ้ภาธรเปี้ยบเลย กระซิกๆไอคิวเสียจายย ToT

     " จะพูดอะไรก็แล้วแต่คุณเถอะครับผมชินแล้วล่ะ'ฟิลเตอร์'มันก็พูด ว่าแต่'เจ๊'นี่คือใครหรอครับ? " ภาธรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงสงสัย(แหมขี้เสือกเหมือนกันนะเนี่ย)เพื่อต้องการคำตอบแบบแน้นๆไม่เอาน้ำ เพราะว่ามันเคร่งเรื่องชู้สาวในโรงเรียนมากมันคงจะคิดว่าเจ๊ที่ผมพูดถึงเป็นสาวใหญ่ที่เอาเงินมาเป็นค่าเทอมให้เด็กน้อยหน้าตาหล่อเหลาเช่นผม ก็แหม..บ้านใครที่ไหนจะเรียก 'แม่' ว่าเจ๊เหมือนผมล่ะเนี่ย แถมแม่ก็ยังไม่อนุญาตให้เรียกด้วยนะฮ่าๆๆ ถ้าท่านไอคิวจะทำอะไรก็ไม่มีคนห้ามได้หรอกโว๊ย!! แม่ก็อย่าหวัง พ่อก็อย่าหวัง ไอ้ไอจีนี่ยิ่งแล้วใหญ่
.
.

.      

      ~ไอ บีลีฟ ไอแคนฟาย ไอ บีลีฟไอแคน ทัดเดอะสกา~

เสียงเพลงจากโทรศัพท์ยี่ห้อคุณชะเม็ด เวอร์ชันใหม่ดังขึ้น หน้าจอปรากฏชื่อคนที่โทรมาอย่างชัดเจนว่าคือคนที่ผมกับภาธินกำลังพูดถึงในขณะนี้ ผมรีบกดรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็วเหมือนเดอะเฟรชจนคนข้างๆต้องขมวดคิ้วจนเป็นปม 'มึงจะรีบทำไมบ้านมึงไฟไหม้หรอวะ?' ไอ้คุณภาธรมันต้องคิดแบบนี้อยู่แน่เลย (ว่าแต่เรารู้ความคิดมันได้ไงวะนี่) หึ.. หึ.. มึงจะไปเข้าใจอะไรกูววว บ้านมึงไม่ได้มีกฎให้ต้องรับโทรศัพท์ภายใน 10 วิซะหน่อย 〒▽〒 กูรู้แม่กูเป็นคนตลก ถ้าไม่รับก็ไม่ต้องกินข้าวกันทั้งบ้าน แต่ถ้านางไม่ทำก็ไม่ผิด ผ่าม!! #โลกช่างยุติธรรมสำหรับแม่

      ( ไอ้คิวววลูกแม่!! พี่แกทะ..โทรมาบอกมะ..แม่ว่าแกได้เสียกับผู้ชายแล้ว บอกทีว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง!! ฮือๆๆ ทำไมแกทำแบบนี้ ไอ้ไอคิววว) แม่ผมพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่แม่ลืมอะไรไปรึป่าว!! ว่าผมมีคนที่รักแล้วแล้ว มันไม่ใช่อะไรแต่มันคือ....'น้องหนุน'ด้วงตัวผู้สุดที่รักของโผมเองงง ( โถ...ไอคิวผู้น่าสงสารของไรท์ ´△｀นี่หนูเก็บกดขนาดต้องคบกับด้วงเลยหรอลูกกก)

     " เดี๋ยวๆๆๆ แม่ใจเย็นๆ ไอ้ไอจีมันเล่าอะไรให้แม่ฟังเนี่ยผมงงไปหมดแล้ว!!" 
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความความสงสัยเนื่องจากงงว่าผมไปได้เสียกับผู้ชายตอนไหน !?แถมผมก็รักเดียวใจเดียวกับแค่น้องหนุนด้วยแม่ต้องเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ

    ( อะ..ไอ้ไอจีไม่ได้เล่าอะไรให้แม่ฟังหรอก ฮือๆ แต่ไอ้ไอน้ำพี่แกมันไปเปิดอ่านในไลน์กลุ่มโรงเรียนละ...แล้วมันมีรูปแกที่กำลังรับของจากผู้ชายหล่อๆอยู่ มะ..มันก็เลยเอาให้แม่ดู.. ฮือๆ แม่เคยแล้วแกใช่มั้ยว่าอย่ารับของจากคนแปลกหน้า เว้นแต่ว่าเป็นผู้ชายหล่อๆ หรือแกได้เสียกับมันแล้ว ฮือๆ) เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายผมก็กดปุ่มสีแดงเพื่อเป็นการวางในทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปให้แม่ว่า'ผมรักน้องหนุนคนเดียว' และพอส่งข้อความเสร็จผมก็ไม่ลืมหันไปดูคนข้างๆที่ตอนนี้คิ้วของเค้าดูถ้าจะพันกันจนแกะไม่ออกแล้วฮ่าๆๆ 

    " เออ..เดี๋ยวกูจะอธิบายให้ฟังมึงไม่ต้องมาทำหน้างงเลยนะ  ก็แม่กูอ่ะบอกว่าเรียกแม่มันแก่ไป ให้เรียกพี่ แต่กูก็คิดว่ามันดูสาวเกินไป แล้วเราก็เถียงกันไปเถียงกันมาจนมาได้คำว่าเจ๊นี้แหละ แต่ว่ากูขอโทรไปด่าที่สาวแปบนึงนะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเคียดแค้น ก่อนที่จะกดโทรไปหาพี่สาวของผมพี่ไอน้ำ ผู้ที่สามารถจิ้นทุกสิ่งในโลกตั้งแต่คนกับคน สัตว์กับคน หรือแม้กระทั่งสิ่งของกับคนก็ตามพี่ฝสาวผมก็จิ้นได้หมด นาฬิกาปลุกที่พ่อซื้อให้กับกระปุกออมสินจากแฟนเก่าพี่เค้าก็เคยจับมาจิ้นกันแล้ว แม้แต่ลูกก็ไม่เว้นพี่แกเล่นจับลูกจิ้นกับตุ๊กตา 'คิว!!แกเห็นนั่นมั้ยลูกชั้นเอาตุ๊กตาเข้าห้องไปนอนด้วยแหละ กรี๊ดดด' ถ้าถามว่าพี่ไอน้ำได้DNAสาววายมาจากใครผมขอบอกได้เลยว่า'แม่ให้มา' ไม่ทันที่ผมจะกดโทรออก ภาธินก็ดึงมือของผมพร้อมกับลากให้ผมวิ่ง

      " นี่มึงลากกูทำไมเนี่ยยย!!!! "น้ำเสียงของผมตอนนี้มันเต็มไปด้วยความแตกตื่นจากการขึ้นบันไดแบบใหม่โดยการลาก(?) แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ๆคุณชายภาธินก็ปล่อยมือผมพร้อมกับพูดว่า

      " งั้นปล่อย.." หลังจากปล่อยมือผมบิดข้อมือของตัวเองไปมาเพื่อบรรเทารอยแดงจากการบีบของภาธิน พลางมองไปที่อีกคนแต่ก็ต้องตกใจเวอร์ชั่นหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เมื่อภาธินขยับปากพอให้ดูออกเป็นคำพูดได้ว่า 'ครูสมเพชร' ก่อนจะวิ่งขึ้นไปโดยไม่กลับมา

     "ครูสมเพชร ? ใครวะ?" ผมลืมครูได้อย่างถูกเวลา แต่พอนึกได้ผมก็ใส่เกียร์หมาวิ่งตามภาธินไปติดๆ 

     ไอ้ภาธิน!!!!! อ้าก!!!! ช้านจะฆ่าแก!!! ผมตะโกนด่าคนที่เพิ่งทิ้งผมไปอย่างสุดเสียง(ภายในใจ) พร้อมกับไม่ลืมที่จะใส่เกียร์หมาวิ่งขึ้นห้องซึ่งอยู่ที่ชั้น7ด้วยแรงจากขนมปังอันน้อยนิดจากไอ้ภาธิน(?) เพื่อให้ไปถึงชั้นบนสุดของตึกก่อนการเช็คชื่อคาบจารย์สมเพชรผู้ถูกเรียกว่านางยักษ์ประจำโรงเรียนที่ขนาดผ.อ.ยังไม่กล้าหือ

      อ้าก!!! ผมตะโกนออกแบบไม่อายสื่อ และไม่คิดจะอายใครทั้งสิ้นในขณะนี้ เพราะว่าตอนนี้กำลังจะถึงช่วงที่อันตรายและดูน่าหวาดเสียวที่สุดในชีวิตวัยรุ่นอันสดใสและมุ้งมิ้งของผมแล้ว....จารย์กำลังจะเข้าห้อง! และผมกำลังจะเข้าเรียนสาย!!! ผมรีบวิ่งตัดหน้าจารย์เข้าห้องไปได้แบบฉิวเฉียดโดยที่จารย์ไม่สังเกตห็น แล้วเข้าไปนั่งตรงหน้ากระดานที่ประจำของผมซึ่งขนาบข้างด้วย ครามและไอจี (ผมไปอ่านในเน็ต เค้าบอกว่าที่นั่งตรงนี้ทำให้มีสมาธิในการเรียนแหละ แถมลอกการบ้านเพื่อนได้ง่ายด้วย เรานี่ฉลาดจริงๆ ฮ่าๆๆ) ผมนั่งลงอย่างรวดเร็ว(และแรง)จนคนในห้องถึงกับมองตามไม่ทัน แงๆเจ็บก้น นั่งแรงไปหน่อย

      จารย์เข้าห้องหลังผมไปนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆนะ แต่ก่อนเริ่มเรียนเธอได้ปรายตามองไปรอบๆห้องเพื่อตรวจดูเสื้อผ้าหน้าผมของนักเรียนทุกคนผ่านแว่นทรงกลมสีส้มสะท้อนแสงแสบตาที่สามารถเรืองแสงในที่มืด(?)อันเป็นเอกลักษณ์แบบที่คงไม่มีใครกล้าใส่แน่ๆ ฮ่าๆๆ มันดูไม่เข้ากับหน้าแก่ๆที่ดูหย่อนยานของจารย์ซะเลย เชื่อสิ...คนทั้งห้อง ไม่สิทั้งโรงเรียนนี้ก็คงคิดว่ามันเป็นอะไรที่ตลกมากแน่ๆ แต่ผมก็ไม่กล้าขำหรอกนะเรื่องแฟชั่นของจารย์น่ะ เดี๋ยวโดนหักคะแนนเอาToT  และแล้วคนที่นั่งแถวหน้าสุดอย่างผมก็ไม่สามารถพ้นสายตาอันเฉียบแหลมของจารย์ได้ โถ..ไอ้ไอคิวทำไมมึงถึงโชคร้ายไม่หยุดหย่อนอย่างนี้วะ รู้งี้ตอนเช้าไปที่วัดกับแม่ก็ดีจะได้ล้างซวยบ้าง ∪ˍ∪ 

      "นาย..กฎดริน!! เธอเป็นสภาภาษาอะไรทำไมถึงทำตัวสกปรกขนาดนี้!!!"

      "โด่ววว จาร์ยครับผมสกปรกที่ไหนนี่สะอาดสุดๆแล้วนะครับ ถ้าคนใจสะอาดเราทำอะไรก็ไม่สกปรกหรอก เนอะ :D" พูดจบผมก็ยกคิ้วให้ครูแล้วก้มดูที่ลิ้นชักของตัวเองอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร 

      เอ.... ทำไมอยู่ๆก็เสียวสันหลังอย่างนี้ว้า.. มันเข้าใจว่าคนหล่อมันก็ต้องมีคนมองเป็นธรรมดาแต่มองขนาดนี้มันไม่ใช่แล้วว่ะ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองที่โต๊ะอาจารย์อย่างช้าๆ ไอ้หยา!สมเพชรแสยะยิ้มแล้ว พ่อจ๋าแม่จ๋า!!ช่วยคิวด้วย!!! คิวยังไม่อยากตายยยย T_T

      "นั่นสินะคะ ถ้าคนเราใจสะอาดจริงไม่อาบน้ำมันก็ยังสะอาดอยู่ แต่ว่านะคะ อย่าคิดนะคะว่าไม่เห็น"สมเพชรเว้นจังหวะให้ผมได้หายใจครู่นึงก่อนจะพูดอีกว่า"คนใจสะอาดไม่ลอกการบ้านเพื่อนหรอกนะคะคุณกฎดริน"พูดจบผมก็หน้าถอดสีทันที

-------------------------------------------------------------------------------

      [ภาธิน]

      ผมหันหน้าไปที่มองหน้ากระดานจากที่นั่งของผมซึ่งอยู่บริเวณหลังสุดของห้องเนื่องจากได้ยินเสียงเหมือนอาจารย์สมเพชรกำลังเทศนาและสั่งทำโทษใครบางคนอยู่ (ด่าคนๆเดียวได้ยินกันทั้งห้อง) เฮ้อ..คุณกฎดรินไม่น่าเลยนะครับคุณน่ะทำตัวเองแท้ๆเลย แต่ตอนนี้หูผมก็เริ่มชาแล้วสิ  ทำไมผมต้องมาฟังอะไรแบบนี้ด้วยนะ

     "ภาธิน..." หือ?ใครเรียกผมน่ะ ผมหันไปมองทางต้นเสียงด้านข้างที่นั่งของผม วันนี้มันขัดเวลาทำสมาธิผมเป็นรอบที่2แล้วนะไอ้ฟิลเตอร์!

      "อะไร..."เพื่อนคนเดียวของผมฟิลเตอร์ผู้ที่เป็นคณะกรรมการมารยาทของโรงเรียน ทั้งที่ตัวเองไม่มีอะไรที่ดูจะเป็นตัวอย่างได้เลย ซ้ำยังสร้าเรื่องให้โรงเรียนอยู่บ่อยๆด้วย (ใครเลือกให้มันมาเป็นกรรมการมารยาทกันนะ-_-) มันยิ้มอย่างผู้ชนะเพราะทำให้ผมอารมณ์เสียได้เป็นครั้งที่2ของวัน ครั้งที่7ของเดือน. และครั้งที่15ของปีก่อนจะยื่นกระดาษใบหนึ่งมาให้ผมโดยในนั้นมีข้อความเขียนไว้ด้วยตัวหนังสือที่ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้นถึงจะอ่านออก และผมเองก็เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน หึ..อยากจะบอกมันเหลือเกินว่าไปปรับตัวหนังสือให้มันดีกว่านี้หน่อยเถอะ แต่ขี้เกียจพูด(?) ในกระดาษใบนั้นมีข้อความเขียนไว้ว่า

' ไอ้ภาธินเพื่อนของพี่ที่รู้จักกันเปิดผับว่ะ มึงจะไปมั้ยกูจะได้บอกพี่เค้า'

------------------------------------------------------
*เพลง I believe 

https://m.facebook.com/Lomkamom-ล้มคะมำ-688540554688225/

B
E
R
L
I
N
❀