คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทำไมนายต้องทำแบบนี้
ทำไมนายต้องทำแบบนี้
เลิกเรียนแล้วแต่รถรับส่งฉันยังไม่มา ฉันเลยเดินเล่นไปเรื่อยๆกะว่าจะไปห้องสมุดรอเวลา ระหว่างที่ฉันเดินอยู่ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายๆเสียงดังมาจากข้างหลังฉัน ฉันหันไปก็เห็นผู้ชายหลายคนกำลังตรงมาที่ฉัน ฉันเหลียวซ้ายแลขวาทำไมไม่มีใครอยู่ที่นี่เลยล่ะ ฉันเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีซะแล้วสิ คนพวกนี้ก็ใกล้ฉันเข้ามาทุกที
“ว่าไงจ๊ะคนสวย สนใจไปกับพวกพี่ป่าว”
“กริ๊ด.....ด ช่วยด้วย”
“พวกแกจะทำอะไรน่ะ”
ฉันเห็นธันวิ่งเข้ามาจากไหนก็ไม่รู้แล้วก็เตะ ต่อย กับคนที่อยู่ใกล้ฉันและในที่สุดธันก็มาอยู่ข้างๆฉัน ฉัน...รู้สึกอบอุ่นจัง
“เห้ย!!! หยุดๆ นี่มันอะไรกัน”
เสียงคนสั่งฟังดูมีอำนาจลึกๆ สงสัยเป็นหัวหน้าแน่ๆเลย
“เจ้าหมอนี่สิพี่ใหญ่ มันมาจากไหนก็ไม่รู้ เข้ามาเตะต่อยพวกผม พวกผมเลยเอาคืน”
“ข้าสั่งแล้วไงว่าอย่าลงมือ ทำไมไม่ฟังกัน แล้วเจ้าต้นเรื่องมันอยู่ไหน ทำไมไม่ทำตามแผน”
“อยู่นี่ครับพี่ใหญ่”
ฉันกับธันหันไปทางเสียงนั้นก็เห็นผู้ชายที่โดนธันต่อยกำลังพากริชเดินเข้ามา อะไรอีกล่ะเนี้ย!!! ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ คนที่ชื่อพี่ใหญ่เดินเข้ามาหาฉันกับธัน
“พี่ต้องขอโทษน้องๆด้วย แต่พี่ขอถามอะไรหน่อยสิ น้องผู้หญิงเป็นแฟนกริชรึเปล่า”
ฉันส่ายหน้าเป็นการให้คำตอบ พี่ใหญ่มองหน้าอย่างสงสัยเล็กน้อยแต่ไม่นานพี่ใหญ่ก็พูดออกมา
“พี่เข้าใจแล้วล่ะ โดนเจ้ากริชหลอกใช้จนได้ มันบอกพี่ว่า มันอยากแสดงให้แฟนเห็นว่ามันรักแฟนมากจนสามารถปกป้องแฟนได้ ถ้าน้องไม่ใช่แฟนมันก็แล้วไป พี่ขอโทษจริงๆ”
พี่ใหญ่ส่งสายตาอ่อนโยนมาให้เรา แต่พอหันไปหากริชกลับกลายเป็นสายตาดุแสดงอำนาจ
“กริช แกกลับไปกับพี่เดี๋ยวนี้”
“แต่...พี่ใหญ่” กริชทำท่าอึดอัดพลางมองมาที่ฉัน
“จะกลับหรือไม่กลับ”
เสียงและแววตาเต็มไปด้วยอำนาจและมีพลัง ทำให้กริชเดินตามพี่ใหญ่ไป คนอื่นๆก็เดินตามไปด้วยแต่ก่อนไปทุกคนหันมาขอโทษเรา และมีเสียงคนนึงพูดว่า
“เห็นอย่างนี้แต่เราไม่ใช่อันธพาลที่ไประรานคนอื่นหรอกนะ แต่บางครั้งความรักพวกพ้องอาจมีลงไม้ลงมือบ้างถ้าเราเป็นฝ่ายถูก แต่ถ้าเราเป็นฝ่ายผิด ใหญ่ก็จะเป็นคนลงโทษเองด้วย ถึงพี่จะเป็นเพื่อนกัน แต่ด้วยน้ำใจที่รักเพื่อนและรักความยุติธรรม ทำให้ใหญ่ได้รับยกย่องเป็นพี่ใหญ่จากเพื่อนและน้อง น้องสองคนไม่ต้องกลัวนะพวกพี่ไม่ทำอะไรน้องหรอก”
และแล้วพี่คนนี้ก็ลาเราไปอีกคน ฉันหันไปมองธัน อยากจะขอบคุณและอยากจะถามว่า ตามมาได้ยังไง แต่...
“รอยช้ำเต็มไปหมดเลย เจ็บมากไหม”
“เธอล่ะ ไม่เจ็บใช่ไหม”
“ไม่ๆ นายไปห้องพยาบาลเถอะ”
ดีนะที่มีรุ่นพี่อยู่ในห้องพยาบาลพอดี เลยช่วยทำแผลให้ธันโดยมีฉันเป็นลูกมือ
“เธอว่า กริชจะเลิกง่ายๆไหม”
ธันหันมาถามฉัน ขณะที่ฉันจะไปขึ้นรถ ฉันก็บอกธันไปแล้วว่าให้ธันกลับไปพักผ่อนไม่ต้องมาส่ง แต่ธันบอกว่าอยากให้แน่ใจว่าฉันปลอดภัยแล้วจริงๆ
“ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่กลับไปซะอย่าง กริชจะทำอะไรได้”
“....”
“รีบกลับบ้าน ทายา แล้วรีบนอนเลยนะ แผลจะได้หายเร็วๆ”
“คร้าบๆ ทราบแล้ว”
“ธัน...ขอบคุณนะ”
“เรื่องเล็กน้อยน๊า :D”
นายทำแบบนี้ฉันก็หวั่นไหวนะ ตาบ้า.....
ความคิดเห็น