ความฝันย้อนอดีตนำพาเธอให้พบรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ปัจจุบันกับชีวิตที่ดีกว่า

ปัจจุบันกับชีวิตที่ดีกว่า

ในที่สุดก็ได้กลับบ้าน บ้านจริงๆของฉันสักที เมื่อถึงห้องนอนฉันรีบค้นหากล่องใส่จดหมายทันที ก่อนเปิดใจฉันเต้นไม่หยุดเลย เรื่องที่เกิดขึ้นมันคือความจริงหรือความฝันกันนะ ฉันเปิดอ่านจดหมายทีละใบๆ ข้อความทั้งหมดมันไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลยนี่หน่า งั้น...เรื่องทั้งหมดนั่น ฉันก็ฝันไปน่ะสิ แน่ล่ะ ใครที่ไหนจะย้อนไปหาอดีตได้ มีแต่ในนิทานในการ์ตูนเท่านั้นแหละ

            กริ๊ง.......ง

เสียงอ๊อดบ้านฉันนิ ใครมากันนะแม่ก็ออกไปข้างนอกแล้ว ฉันลงไปเปิดประตูก็เจอ จอมขวัญกับธัน

“เรามาเยี่ยมน่ะแล้วก็แกหยุดเรียนตั้งหลายวัน เราก็เลยมาช่วย”

“ขอบใจนะ เข้ามาสิ”

ฉันตกใจเล็กน้อยที่ธันมา ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันอยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ เคยคุยเป็นเรื่องเป็นราวซะที่ไหน จะคุยทีก็กวนตลอด กับจอมขวัญก็สนิทเพราะพ่อแม่ฉันกับพ่อแม่จอมขวัญเป็นเพื่อนมาก่อน

“อ้อ ที่ชวนธันมาด้วยก็ธันเก่งเรื่องฟิสิกส์กับคณิต คงจะอธิบายให้แกเข้าใจได้ง่ายกว่าฉันน่ะ”

ฉันยิ้มให้กับความใจดีของจอมขวัญ แต่วันนี้ฉันจะเรียนรู้เรื่องไหมล่ะเนี้ย

“นี่เธอ จะลุกไปไหน”

ธันทำเสียงดุ ในขณะที่ฉันกำลังลุกขึ้น

“ก็ไปหยิบน้ำ ขนมให้เพื่อนไง”

“เธอน่ะนั่งเลย เพิ่งจะหายให้คนอื่นจัดการสิ”

อะไรล่ะเนี้ย นี่มันบ้านฉันนะ

“เดี๋ยวฉันไปเอาเอง แกนั่งอ่านหนังสือกับธันต่อเถอะ ส่วนวิชาภาษาฉันมาสอนเอง”

จอมขวัญพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องครัว ฉันต้องอยู่กับตาบ้าจอมบงการถึงเมื่อไหร่ แล้วทำไมเนื่อหามันเยอะแยะจังล่ะ แล้วเมื่อไหร่จะสอนจ๊บ.......บ อยากร้องไห้ T[ ]T

ฉันกลับมาเรียนแล้ว คิดถึงโรงเรียนจังเลย ดูสีหน้าเพื่อนๆก็รู้เลยว่า ทุกคนดีใจที่ฉันกลับมา ฉันก็ดีใจเหมือนกัน ^ ^ แต่มาเรียนวันแรกก็เจอเลย ครูให้แบ่งกลุ่มทำโครงงาน โดยการจับสลากพร้อมตำแหน่งเรียบร้อย ฉันจับได้เลข2 ตำแหน่งหัวหน้า ฉันรีบหาคนที่จับได้เลข2 ก็เจอ จอมขวัญ พีช ลูกหว้า แล้วก็ธัน ทำไมฉันต้องเจอตาธันบ่อยจัง -_- ครูกำหนดให้ หัวหน้ากับรองหัวหน้าต้องมานำเสนองาน เลขานุการทำหน้าที่จดรายละเอียดต่างๆ สมาชิกต้องให้ความช่วยเหลือในงานทุกอย่าง ฉันรีบมองหารองหัวหน้าทันที

“นี่ ใครได้รองเหรอ”

“ฉันเอง”

ฉันมองไปตามเสียง อยากรู้ไหมใคร ตาบ้าธันไง งานจะรุ่งไหมเนี้ย ดวงไม่ดีเลยฉันสงสัยต้องไปรดน้ำมนต์บ้างล่ะ

“มีนาได้หัวหน้าเหรอ” ลูกหว้าหันมาถาม

“จ๊ะ”

“ตำแหน่งใหญ่นะ สู้ๆกับงานนำเสนอ ธันก็ด้วย” พีชพูดให้กำลังใจ แต่ฉันจะรู้สึกดีใจดีไหมล่ะเนี้ย

ในที่สุดงานก็เสร็จสักที แต่ที่ยังไม่เสร็จก็คือ ฉันกับตาธัน ต้องมาซ้อมบทนำเสนอ จอมขวัญติดธุระเราก็เลยต้องมาซ้อมกัน 2 คน

“นี่เธอ ออกเสียงให้มันชัดๆหน่อยสิ คนไทยป่ะเนี้ย”

“นายนี่ อย่าเพิ่งดุสิ พยายามอยู่”

“ถ้างานนี้ล่มเพราะเธอ ฉันฆ่าเธอแน่”

ใครก็ได้ เอาตานี่ไปเก็บที ToT

“ไม่หรอกน่า ระดับฉันแล้ว...”

แล้วเราก็ซ้อมบทต่อ จนแน่ใจว่าสามารถผ่านได้

“นี่นาย ทำไมนายไม่เคยยิ้มเลย หน้านิ่งตลอด จะเก็บรอยยิ้มไว้บูชาเหรอ”

“ทำไมต้องยิ้มด้วย ไม่เห็นจำเป็นเลย”

จ้าๆ แต่ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วย ฉันพูดอะไรแทงใจนายงั้นเหรอ