ความฝันย้อนอดีตนำพาเธอให้พบรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตามหาอดีตที่ไม่เคยรู้

ตามหาอดีตที่ไม่เคยรู้

วันนี้เป็นวันศุกร์เจ้าปัญหาล่ะ จำได้ว่าตอนม.3 ทุกคนต้องทำกิจกรรมชมรมอะไรต่างๆตอนบ่าย พอฉันกลับมาที่ห้องเพื่อมาเอากระเป๋า ฉันก็จะเจอจดหมายตอนนั้นเสมอ แสดงว่าจดหมายต้องมาหลังจากที่ฉันลงจากห้องไปทำกิจกรรมแล้ว ดีนะที่โรงเรียนฉันสามารถให้ผู้ปกครองเข้ามาได้แค่ต้องแสดงตัวว่าเป็นผู้ปกครองใคร ฉันก็ขอบัตรแสดงตัวจากแม่มาแล้วด้วยไม่มีปัญหา ฉันเดินตามอาคารไปเรื่อยๆ จำได้ว่าฉันเรียนห้อง 312 ตอนนี้ไม่มีใครรู้จักแถมไม่ค่อยมีคนด้วย ฉันก็ทำเนียนๆไปนั่งแถวๆหน้าห้อง ฟังเพลงอ่านหนังสือ บลาๆๆ คงไม่มีใครสนใจฉันหรอก

พอถึงเวลาที่ฉันคาดไว้ ฉันเห็นล่ะมีคนเดินมาที่ห้องฉันและเดินเข้าไปให้ห้องแล้ว เดี๋ยวนะ นี่มัน!!!เด็กม.1นิ เด็กม.1เขียนจดหมายให้เรางั้นเหรออ ไม่อยากจะเชื่อ!!! ไปรอมีนาข้างโรงเรียนดีกว่า เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าเรามาแอบดู

“เป็นไงบ้างพี่ รู้ไหม”

“จุ๊ๆ ข้อมูลยังไม่เพียงพอยังบอกไม่ได้”

“สักนิดก็ไม่ได้เหรอ”

“No (- -  )(  - -)(- -  )(  - -)”

จะให้บอกตัวเองได้ไงว่าเป็นเด็กม.1อ่ะ พระเจ้าช่วยกะละมังทอดไม่ได้ ฉันจะทำไงดี

“ศุกร์หน้าเอาใหม่ มีนาช่วยเขียนจดหมายขอบคุณกลับให้เขาหน่อยสิ ก่อนออกไปทำกิจกรรมก็ใส่ใต้โต๊ะให้เขาเห็นง่ายๆอ่ะ”

“ได้ๆพี่มีน”

วันศุกร์ต่อมาก็มาถึงฉันก็ทำเหมือนเดิม มีนาใส่จดหมายไว้ใต้โต๊ะล่ะ สักพักก็มีคนเดินมา เอ๊ะ!!!ไม่ใช่คนเดียวกันกับศุกร์ที่แล้วนิ แต่ลายมือเดียวกันนะ มันเกิดอะไรขึ้นนนน

“เฮ้ย!!! อะไรเนี้ย”

เด็กคนนั้นพูดแล้ววิ่งออกไป สักพักก็มากับเด็กศุกร์ที่แล้ว ตกลงคนที่เขียนจดหมายให้ฉันคือ ใครกานนนนน

“เอาไงดี” เด็กวันนี้พูด

“เอาไง ก็โทรหาพี่ธันดิ” เด็กศุกร์ที่แล้วพูด

พี่ธันเหรอ ชื่อคุ้นๆฉันก็มีเพื่อนชื่อนี้นิ ผู้ชายที่ชอบกวนๆแกล้งคนอื่นคนนั้นน่ะเหรอ ไม่ใช่หรอกมั้ง ไม่กี่นาทีฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งเร็วๆมาจากด้านนึง

“มีอะไรกัน โทรมาทำไม” เสียงนี้ ธันเหรอ

“พี่ธัน คือ...พี่เขาทิ้งนี่ไว้” พร้อมกับยื่นจดหมายให้ธัน

“จดหมายขอบคุณงั้นเหรอ สมกับเป็นมีนาจริงๆ J เอาล่ะ ต่อไปพี่จะจัดการเอง ขอบใจพวกแกมากนะ”

ธันจริงๆเหรอ แต่เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เลยนะ มัวคิดเพลินๆเหมือนมีคนมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน พอเงยขึ้นไป

“พี่ พี่ได้ยินอะไรไหม”

ฉันทำหน้างงๆและหยิบหูฟังออก

“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”

แต่ว่านายนี่ ทำไมทำหน้าน่ากลัวจังคงไม่รู้ว่าเราเป็นมีนาหรอกนะ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมขอตัวล่ะ”