คนแคระในป่าสน

            

เรื่อง “คนแคระในป่าสน” นี้ เขียนขึ้น หลังจากที่เดินทางออกจากป่าลึกได้เพียงไม่กี่วัน

ขณะที่พำนักอยู่ในป่า อันเป็นดินแดนสงบสงัด แวดล้อมด้วยธรรมชาติอันบริสุทธิ์นั้น ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ชีวิตที่เต็มไปด้วยความเครียด ได้ผ่อนคลาย และได้พบกับความสงบสุขอย่างที่ไม่เคยเป็น

            “คนแคระในป่าสน” เป็นเรื่องบุคคลผู้เดินทางแสวงหาความสุขสงบแห่งจิตวิญญาณ ณ ดินแดนที่ตนใฝ่ฝัน  ซึ่งบางคนก็อาจได้พบสมความปรารถนา แต่บางคนก็อาจผิดหวังกลับมา

            แต่ไม่ว่าจะอย่างไร หากในใจของพวกเขา ยังคงต้องการแสวงหาความหลุดพ้นและอิสระแล้ว ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร อยู่ที่ไหนก็ตาม เขาก็จะยังคงได้ชื่อว่า เป็นส่วนหนึ่งของ “คนแคระในป่าสน” แห่งนั้นเสมอ ตราบที่เขายังต้องการจะเป็น.