ตอนที่ 30 : บทที่ 8 | วิธีผ่อนคลาย [2]
ชีคอาซาดิลกลับมาถึงบ้านในตอนค่ำ มิถิลากำลังจะกินข้าวพอดี เขาก็เลยเดินไปล้างมือแล้วมานั่งร่วมโต๊ะทันที
“ไม่ได้รอกินข้าวพร้อมผมใช่ไหม” ปกติมื้อเย็นจะตั้งโต๊ะไวกว่านี้ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยอดถามไม่ได้
“ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะรอค่ะ แต่ฉันหิวแล้วก็เลยคิดว่าจะกินก่อน แล้วคุณก็มาถึงพอดี” ถ้าเป็นในช่วงที่สภาพจิตใจปกติ มิถิลาคงรอเขาได้นานกว่านี้ แต่วันนี้ทั้งวันเธอกินอาหารได้แค่นิดเดียวในแต่ละมื้อ พอตกเย็นก็เลยหิวมากหน่อย แล้วก็ไม่รู้ว่าชีคอาซาดิลจะกลับมาตอนไหนด้วย กลัวจะรอเก้อ
“มีงานให้ต้องสะสางเยอะมาก เลยออกจากออฟฟิศช้า”
“เพราะคุณไม่อยู่ตั้งหลายสัปดาห์” พูดแล้วก็รู้สึกผิดขึ้นมาวูบหนึ่ง อาซาดิลต้องมาโหมงานหนักแบบนี้เพราะเขาอยู่กับเธอแท้ๆ เลย “ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะคะ ความจริงฉันก็ไม่อยากอยู่ว่างๆ เท่าไร ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองฟุ้งซ่าน”
“แล้วหลุยส์ไปไหน” เขามองหาเจ้าลูกสิงโตตั้งแต่กลับมาถึงแล้ว แต่ก็ไม่เห็น “มันเป็นเพื่อนที่ดีไหม”
“มันเป็นเพื่อนที่ดีค่ะ นอนเฝ้าฉันทั้งวัน ฉันเพิ่งพามันกลับเข้ากรงเมื่อเย็นนี้เองค่ะ” คิดเอาเองว่าถึงชายหนุ่มจะปล่อยให้มันเข้ามาเล่นในบ้าน แต่เขาคงไม่คิดจะให้มันนอนในนี้หรอกมั้ง
“อืม ให้นอนในบ้านคงไม่เหมาะ” หลุยส์เป็นสิงโต ถึงมันจะเชื่อง ชินกับคน แล้วก็แสนรู้ แต่ต้องไม่ลืมว่าอย่างไรมันก็เป็นสัตว์ป่า “ไว้วันไหนคุณอยู่ว่างๆ ก็ค่อยไปเอามามาอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน”
“ค่ะ”
“แล้ววันนี้คุณจะนอนที่ไหน”
“คะ”
“เมื่อคืนคุณนอนห้องผม แล้ววันนี้คุณอยากจะนอนที่...”
“ห้องฉันค่ะ” มิถิลารีบตอบ
ทว่าดูเหมือนหญิงสาวจะรีบร้อนให้คำตอบจนเกินไป ชีคอาซาดิลถึงต้องถามย้ำขึ้นมาราวกับจะให้เธอคิดทบทวนดูใหม่
“แน่ใจ?”
“ค่ะ” ก็ต้องแน่ใจสิ จะให้เธอไปนอนห้องเขาแบบเมื่อคืนหรือไง
บ้า! เธอกับชีคอาซาดิลไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันถึงขนาดที่จะทำแบบนั้นได้เสียหน่อย
เมื่อวานมันก็แค่...สุดวิสัยน่ะ
“แต่ผมว่าคุณน่าจะมานอนกับผม”
“...” มิถิลาเหล่มองเขา สีหน้าเจือไปด้วยความไม่ไว้ใจ
“คุณอยู่คนเดียว เดี๋ยวก็ฟุ้งซ่านอีก ผมไม่อยากให้คุณเศร้านานนักหรอก”
“ฉันดีขึ้นมาแล้วค่ะ พอนอนหลับก็ไม่ทันได้คิดอะไรฟุ้งซ่านแล้วละ”
“จะรู้ได้ไงว่าพอเข้าห้องปิดไฟนอนแล้วคุณจะหลับ เมื่อคืนคุณก็นอนไม่หลับไม่ใช่หรือไง”
“...” มิถิลาพูดไม่ออก อาการแบบนั้นมันมีแนวโน้มว่าจะเกิดขึ้นอีกจริงๆ อย่างเขาว่านั่นละ
“ถ้าไม่อยากมานอนห้องผม งั้นเดี๋ยวผมไปนอนที่ห้องคุณเองก็ได้”
“ถามฉันสักคำหรือยังคะ” นี่ใจคอเขาจะพาตัวเองมาอยู่บนเตียงเดียวกันกับเธอให้ได้เลยหรือไง
“ที่ไม่ถามเพราะกลัวคุณตอบไม่ตรงกับใจ ผมไม่อยากให้คุณต้องมาเกรงใจหรือคิดว่ารบกวนผม ผมบอกแล้วไงว่าผมยินดี กอดของผมทำให้คุณอุ่นใจดีไม่ใช่หรือไง ผมอนุญาตให้คุณใช้กอดผมกล่อมนอนสักคืน สองคืน หรือหลายๆ คืนก็ได้ ผมไม่คิดเงินหรอกน่า”
มิถิลาเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเคลมตัวเองได้หน้าตาเฉยแบบนี้ ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ
ฮือ...มิถิลาน่ะชอบอ้อมกอดของชีคอาซาดิลจริงๆ แต่ชอบแล้วอย่างไรล่ะ เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะเรียกร้องหาอ้อมกอดของเขาเมื่อไรก็ได้เสียหน่อย
แล้วตัวเขานี่ก็อะไรก็ไม่รู้ เสนออ้อมกอดให้ใครต่อใครแบบนี้เรื่อยเลยหรือไง
ใจบุญเหลือเกินนะพ่อคุณ!
“คุณเอื้อเฟื้ออ้อมกอดของตัวเองให้คนอื่นแบบนี้เสมอเลยหรือคะ”
“เปล่า แค่กับคุณ”
ถ้อยคำไม่กี่คำกระแทกเข้าไปในหัวใจของมิถิลาอย่างรุนแรง เหมือนมีพายุทรายซัดกระหน่ำอยู่ข้างใน ครู่ใหญ่กว่าที่ทุกอย่างจะสงบลง พร้อมๆ กับความรู้สึกที่ชัดเจนขึ้นมา
มิถิลาเสียหัวใจให้ชีคอาซาดิลไปแล้ว...
เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้เปิดเผยจุดอ่อนให้เขาเห็น และอาซาดิลก็โจมตีได้ตรงจุด การโจมตีของเขาไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวด ทว่าอ่อนไหวลึกซึ้งกว่านั้น เขาอยู่เคียงข้างในเวลาที่เธอต้องการใครสักคนที่สุด ช่วงเวลาที่มิถิลาก้าวขาได้อย่างยากลำบาก ก็ได้เขานี่ละที่จับมือและประคองให้เธอผ่านความทรมานแสนสาหัสมาได้
มิถิลาไม่รู้หรอกว่าที่ชายหนุ่มทำไม เขามีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า แต่เธอก็ตกหลุมรักเขาไปแล้ว
นึกว่าการจะรักใครสักคนต้องอาศัยเวลานานกว่านี้เสียอีก ที่ไหนได้...
“ฉันว่าฉันควรปฏิเสธความหวังดีของคุณ”
“ทำไม่ล่ะ”
“ไม่อยากโดนสาวๆ ของคุณรุมทึ้งค่ะ”
“ตอนนี้ผมไม่มีใคร”
อาซาดิลไม่ได้โกหก และคิดว่ามิถิลาเองก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน ถ้าไม่นับเรื่องงาน ตารางนัดของเขาก็นับว่าขาวสะอาด แล้วตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาก็อยู่กับมิถิลาตลอด ไม่ได้ไปยุ่งกับใครที่ไหน
วุ่นอยู่แต่กับมิถิลาคนเดียวนี่ละ
ขนาดนี้แล้วหญิงสาวยังจะกล้าปฏิเสธเขาอีกหรือไงกัน
____________________________________________________
แหมมมมมท่านคะ ออกตัวขนาดนี้ กลัวเหยื่อไม่ติดกับใช่มะ?
ปล.คอมเม้นต์กันเข้ามาเยอะๆ นะคะ เดี๋ยวแนนมีสุ่มแจกนิยายจากคอมเม้นต์ด้วยค่ะ
ขอฝากผลงานเรื่องก่อนๆ เอาไว้ด้วยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ท่านชีคหาข้ออ้างจะไปนอนกับน้องหรอ
ชีครีบเสนอตัวให้ยืมกอดไม่คิดเงินแต่คิดอะไรอยู่
ตัวเองชอบกอดเขาล่ะซิ
แหม๋ๆ ท่านชีค รีบบอก ผมไม่มีใคร
ทำดีแบบนี้ ในภาวะที่อีกฝ่ายต้องการกำลังใจ ใครจะไปเคลิบเคลิ้ม
เอาใหม่อีกทีนะคะ ชีค จะชวนน้องไปนอนด้วยเฉยๆแบบนี้ได้เหรอ
แหมๆๆ ท่านพี่