ตอนที่ 27 : บทที่ 7 | ปลอบประโลม [3]
ชุด จอมใจทะเลทราย มีทั้งหมด 2 เล่มค่ะ อ่านแยกได้ไม่งงค่า
1. นางบำเรอแดนทราย (เจ้าชายแอชตัน x นาวาห์)
2. สุภาพบุรุษแดนทราย (ชีคอาซาดิล x มิถิลา)
ตอนนี้ทางหน้าเพจของ สนพ. ไลต์ ออฟ เลิฟ กำลังเปิดจองอยู่นะคะ
จิ้มที่รูปเพื่อลิงก์ไปยังโพสต์สำหรับจองหนังสือได้เลยค่ะ
หรือถ้าไม่สะดวก จะรอซื้อผ่านหน้าเว็บ สนพ. / Shopee / Lazada ก็ได้นะคะ
สำหรับอีบุ๊ก มีนะคะ จะออกช้ากว่ารูปเล่มราวๆ 1-2 สัปดาห์น้าาาา
ดวงตากลมโตของมิถิลาไหวระริก ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชีคอาซาดิลถึงเป็นเดือดเป็นร้อนไปกับเธอมากถึงเพียงนี้ เขารู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่ากำลังจะเอาตัวเข้ามาเป็นหลักให้คนที่ลอยเคว้งอยู่กลางทะเลยึดเหนี่ยว
“คุณเองก็อยู่ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหม อยู่ที่นี่คุณไม่มีใคร แต่ถ้ากลับไปอัลมานฮาฌ์ม คุณยังมีผม”
เขาพูดถูก อยู่ที่นี่เธอไม่ต่างจากตัวคนเดียว ถึงจะมีคนรู้จัก มีคนที่นับถืออยู่บ้าง แต่อย่างไรพวกเขาก็เป็นแค่คนอื่น อันที่จริงชีคอาซาดิลก็นับว่าเป็นคนอื่นเหมือนกัน ต่างก็ตรงที่เขาดันเป็นที่พึ่งทางใจของเธอในเวลานี้
มิถิลากล้าพูดเลยว่าที่เธอยังไม่แหลกสลายไปก็เพราะว่าเธอมีเขา หลายวันก่อนหน้านี้หนักหนามากสำหรับเธอ และชีคอาซาดิลทำให้เธอข้ามผ่านความบอบช้ำอันสาหัสมาได้
เห็นได้ชัดว่าการมีเขาอยู่ด้วยนั้นดีมากกว่า
“จะไม่เป็นการรบกวนคุณใช่ไหมคะ” เธอไม่เหมือนลูกจ้างคนอื่นๆ ของเขา มิถิลาต้องอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันกับชีคอาซาดิล อดกลัวไม่ได้เหมือนกันว่าเธอจะไปสร้างความรำคาญใจให้เขาในสักวัน
“ผมเต็มใจ และยืนยันอีกครั้งว่าอยากให้คุณกลับไปด้วยกัน”
ชายหนุ่มพูดมาขนาดนี้ ถ้ามิถิลาปฏิเสธก็คงโง่เง่าเต็มที
“ฉันมีข้าวของที่อยากเอาติดไปด้วย ฉันฝากไว้กับผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพ คุณจะเดินทางวันไหนคะ ฉันจะได้วางแผนถูกว่าต้องทำอะไรก่อนดี”
“คุณไม่ต้องรีบร้อนหรอก จัดการอะไรให้เรียบร้อย พร้อมจะเดินทางเมื่อไรก็บอกผม ผมรอได้”
แต่มิถิลาก็ไม่อยากให้ชีคอาซาดิลต้องเสียเวลารอเธอนาน แค่นี้ก็เกรงใจเขาจะแย่อยู่แล้ว หลังจากที่จัดการเรื่องศพของมิถิลากับทางโรงพยาบาลเรียบร้อย เธอก็ไปเอาของสำคัญที่ฝากไว้กับซิสเตอร์ที่เธอรู้จักนับถือ แล้ววันถัดมาก็ออกเดินทางสู้อัลมานฮาฌ์มพร้อมกันกับชีคอาซาดิล
*
ความอ่อนล้าที่สะสมมาหลายวันทำให้มิถิลาหลับแทบจะตลอดเวลาที่อยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของชีคอาซาดิล ทว่าพอมาถึงอัลมานฮาฌ์ม ถึงจะเหนื่อยเพลียและโรยแรง แต่เธอกลับข่มตาให้หลับไม่ลง
คิดถึงมารตี...คิดถึงมาก
“นึกอยู่แล้วว่าคุณต้องนอนไม่หลับ”
ชีคอาซาดิลเปิดประตูห้องนอนออกมาในขณะที่มิถิลากำลังจะก้าวเท้าลงบันไดพอดี หญิงสาวนอนไม่หลับเลยอยากจะออกไปตากลมเย็นๆ เสียหน่อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกับเจ้าของบ้าน
“คุณยังไม่นอนเหรอคะ” เขาอยู่ในชุดนอนก็จริง ทว่าทั้งเสื้อผ้าและผมเผ้าก็เรียบร้อยดี ดูเหมือนว่าชายหนุ่มยังไม่หย่อนกายลงบนเตียงด้วยซ้ำ
...ทั้งที่ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ
“เป็นห่วงคุณ” เขาตอบอย่างจริงใจ อาซาดิลคิดอยู่แล้วว่ามิถิลาคงนอนไม่หลับ เขาก็เลยเปิดดูภาพจากกล้องวงจรปิดตรงทางเดินของชั้นบน เผื่อว่าหญิงสาวจะโผล่ออกมาจากห้อง แล้วเธอก็ออกมาจริงๆ เสียด้วย “จะลงไปข้างล่างเหรอ”
“ค่ะ ว่าจะออกไปนั่งดูดาว” แถวนี้ห่างไกลจากตัวเมือง เงียบสงบ ไม่มีแสงไฟจากตึกสูง ทำให้ช่วงเวลากลางคืนมองเห็นดวงดาวได้ชัดเจน
“เอาสิ ผมไปด้วย”
มิถิลาไม่ได้ทัดทานเขา หญิงสาวรู้ดีอยู่แล้วว่าการที่ชีคอาซาดิลอยู่ข้างๆ ทำให้เธออุ่นใจมากแค่ไหน ในตอนนี้เธอกำลังอ่อนแอ ไม่มีทางที่จะปฏิเสธเรื่องนี้อยู่แล้ว
ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกแบบนี้จะอยู่ชั่วคราวหรือเป็นไปอย่างถาวร รู้แค่ว่าตอนนี้เธอต้องการให้เขาอยู่ด้วย
บริเวณหน้าบ้านมีเก้าอี้เดย์เบด ปกติแล้วมันไม่ค่อยถูกใช้งานเท่าไร คล้ายจะเป็นของตกแต่งเสียมากกว่า มีวันนี้ละที่มันถูกใช้ให้เป็นประโยชน์
อาซาดิลเป็นคนนั่งลงก่อน มิถิลาก็เลยเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆ กัน ชันเข่าขึ้นมาและกอดมันไว้ เงยหน้าขึ้นมองดวงดาวที่สุกสกาวอยู่บนผืนรัตติกาลสีดำสนิท
ในหัวใจวูบโหวง ยิ่งปล่อยให้สมองว่างแบบนี้ เธอก็ยิ่งคิดถึงมารตีจนอยากจะร้องไห้
“เล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังบ้างสิ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดของราตรีกาล ชีคหนุ่มเอนกายนอนบนเก้าอี้ตัวยาว ใช้แขนข้างหนึ่งรองศีรษะตัวเองไว้ หันใบหน้ามองคนเศร้าหมอง เขาสงสารเธอจับใจ ถ้ารู้ว่ามีวิธีไหนที่จะช่วยปัดเป่าความทุกข์ของมิถิลา เขาคงไม่รอช้าที่จะทำ
“ให้ฉันเล่าอะไรล่ะคะ”
“ก็เรื่องของคุณ ครอบครัวคุณ น้องสาวคุณ เหตุผลที่ทำให้คุณมาอยู่ที่นี่ หรืออะไรก็ได้ที่คุณคิดว่าพอจะแบ่งปันให้ผมฟังได้” อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับมิถิลา เขาอยากรู้ทั้งนั้น
____________________________________________________
ท่านชีคลากน้องกลับอัลมานฮาฌ์มได้แล้วค่าาา ดูแลน้องดีๆ เด้อออ น้องไม่เหลือใครแล้วน้า
ปล.คอมเม้นต์กันเข้ามาเยอะๆ นะคะ เดี๋ยวแนนมีสุ่มแจกนิยายจากคอมเม้นต์ด้วยค่ะ
ขอฝากผลงานเรื่องก่อนๆ เอาไว้ด้วยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ชีคอ่อนโยนมากๆ
ห่วงใยดีจัง
ดูเกมือนจะสนใจน้องจริงๆเสียแล้วสิ
ท่านชีคเป็นห่วงน้องมินต์น่าดูเลยนะ
ขอหวานแบบไม่มีม่ามากินต่อไปนะต่ะ