สุภาพบุรุษแดนทราย

ตอนที่ 10 : บทที่ 3 | บัดสีบัดเถลิง [1]

ผู้ชายเจ้าชู้นี่ควรอยู่ให้ห่างจริงๆ

งาน ‘สับราง’ ให้ชีคอาซาดิลนั้นน่าปวดหัวมาก เขามีลิสต์ที่ต้องพบปะกับผู้หญิงเยอะมาก แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาไปเสียหมด บางคนเป็นเพื่อน บางคนเป็นคู่เดต บางคนเป็นคู่ค้า แล้วก็มีอีกหลายคนที่เป็นคู่ขา

ในช่วงสามสี่วันแรกๆ นั้นทุกอย่างก็ดูจะราบรื่นดี เธอมาทำงานต่อจากตารางนัดหมายที่อิมลอฮ์ทำเอาไว้ แต่แน่นอนว่ามีนัดหมายเพิ่มขึ้นทุกวัน มิถิลารับสายจากผู้หญิงของอาซาดิลบ่อยมาก พวกหล่อนล้วนโทร.มาด้วยจุดประสงค์เดียวกัน

...ต้องการพบหน้าชีคอาซาดิล

นัดหมายใหม่ๆ ส่วนมากจะเป็นคู่ค้าจากต่างชาติ แต่ดูทรงแล้ว มิถิลาคิดว่าคู่ค้าคงอยากจะขยับมาเป็นคู่ขามากกว่า

“คุณกลับบ้านไปก่อนได้เลยนะ”

ไม่ต้องให้ชีคอาซาดิลบอกเหตุผล มิถิลาก็พอจะเข้าใจอยู่แล้วว่าเป็นเพราะอะไร นัดสุดท้ายของวันนี้เป็นนางแบบชาวสเปน สวย สูง ขาเรียว เอวเล็ก นมสะบึม จะแปลกอะไรถ้าชีคอาซาดิลอยากใช้เวลาร่วมกันกับหล่อนทั้งค่ำคืน

“รับทราบค่ะ” มิถิลายิ้มรับคำสั่ง ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอจ้องมองเจ้านายด้วยสายตาวิบวับติดจะล้อเลียน ปกติเธอเห็นผู้หญิงเดินเข้าออกทำงานของชีคหนุ่มบ่อยๆ ก็จริง แต่ตั้งแต่ทำงานให้เขามา ก็ยังไม่เห็นเขาใช้เวลากับคนไหนนานเป็นพิเศษ

...จนกระทั่งวันนี้

ดูเหมือนชีคอาซาดิลก็จะรู้เท่าทันสายตาแบบนั้นของหญิงสาว แต่เขาก็ไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกมา แค่มองตาอีกฝ่ายกลับ เพียงพอที่จะบอกว่าเขารู้ทันว่ามิถิลากำลังคิดอะไรอยู่ก็พอแล้ว

หึ...ถ้าคิดว่ามองล้อเลียนแบบนั้นแล้วจะทำให้คนอย่างอาซาดิลรู้สึกรู้สาอะไรได้ละก็...คิดผิดแล้วละ

ชายหนุ่มหน้าหนา ยิ่งเป็นการแซวหรือหยอกเย้าเกี่ยวกับเรื่องใต้สะดือ เขายิ่งไม่รู้สึกรู้สา กลับจะลำพองใจเสียด้วยซ้ำ

คนที่เป็นฝ่ายส่งสายตาเย้าแหย่เขาน่ะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ

“คุณอยากอยู่ในตารางนัดของผมไหม” ทีแรกว่าจะปล่อยผ่าน แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ชีคอาซาดิลเลยคิดว่าถ้าได้แกล้งมิถิลาเสียหน่อยก็น่าจะดีอยู่เหมือนกัน

“คะ?”

“เห็นคุณทำตาเป็นประกายใส่ผม ก็เลยคิดว่าคุณอาจจะอยากพาตัวเองเข้ามาอยู่ในรางรถไฟของผมด้วย ลองดูก็ได้นะ ยังไงตารางนัดหมายของผมก็อยู่ในกำมือคุณอยู่แล้ว”

ทีแรกมิถิลาฟังแล้วก็สับสน แต่พอมองสบกับดวงตาสีอำพันพราวระยับนั่นแล้วก็พอจะเข้าใจ

บ้าจริง! นี่เขาคิดว่าเธอก็อยากได้เขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ หรือไง

“ไม่มีทางหรอกค่ะ”

ถึงชีคหนุ่มจะหล่อและรวยมาก แต่ผู้หญิงในสต็อกของเขาก็เยอะมากเหลือเกิน ไม่อยากหาเรื่องปวดหัวให้ตัวเอง

แล้วเอาตัวไปยุ่งกับผู้ชายเจ้าชู้ ท้ายที่สุดคงไม่ใช่แค่ปวดหัว แต่คงจะต้องปวดใจด้วย

*

เจ้าชายอาซาดิลไม่ได้กลับบ้านพร้อมเธอ แต่มิถิลาก็ยังได้โดยสารเครื่องบินเจ็ต พอเลียบๆ เคียงๆ ถามกับรามู เขาก็บอกว่าต้องเอาเครื่องบินกลับอยู่แล้ว ส่วนอาซาดิลมีรถที่จอดทิ้งไว้ที่บริษัท การเดินทางเลยไม่ใช่ปัญหาของเขา

สรุปว่านี่ไม่ใช่สวัสดิการรับส่งพนักงาน เพียงแต่มิถิลาได้ติดเครื่องบินกลับมาด้วยก็เท่านั้น

หญิงสาวแวะไปที่กรงสิงโตก่อน พอเจอหน้ากันหลายวันเข้า เจ้าหลุยส์ก็คุ้นชินกับเธอแล้ว เจ้าหน้าที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ป่าบอกว่ามันเป็นสัตว์ตระกูลแมว จะว่าไปมันก็ดูคล้ายๆ กับแมวยักษ์อยู่เหมือนกัน

ชอบเอาตัวไปถูไถกับต้นไม้ โขดหิน เคยมีครั้งหนึ่งที่มันเอาตัวมาถูไถกับขาของมิถิลา ทำเอาหญิงสาวแทบหัวใจวาย แต่พอรู้ว่ามันเข้าหาอย่างเป็นมิตร หญิงสาวก็เลิกกลัว เจ้าหลุยส์เองก็เลิกหวาดระแวงเธอเหมือนกัน

เล่นอยู่ในกรงสิงโตพักหนึ่งมิถิลาก็เดินเข้าบ้าน เธอบอกแม่บ้านว่าไม่ต้องทำอาหาร เดี๋ยวเธอหาอะไรง่ายๆ กินเอง

หญิงสาวยังไม่สนใจมื้อเย็น เธอเข้าห้องนอนแล้วหยิบโทรศัพท์มาวิดีโอคอลหาคนที่อยู่ประเทศไทย เวลาที่อัลมานฮาฌ์มเร็วกว่าที่ไทยอยู่สามชั่วโมง ตอนนี้ยังไม่ห้าโมงเย็น ที่ไทยก็ยังไม่สองทุ่ม

...น่าจะยังไม่นอน

“พี่มินต์” คนปลายสายกดรับสายแล้วส่งเสียงทักทายมาทันที น้ำเสียงไม่ได้สดใสมากนักแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความดีใจ

“ไง...ยังไม่นอนใช่ไหม” มิถิลาสังเกตใบหน้าของน้องสาวผ่านหน้าจอโทรศัพท์ พยายามจะให้ถี่ถ้วนมากที่สุด “หน้าตาสดใสขึ้นนี่นา”

อันที่จริงมิถิลาสังเกตอะไรไม่ได้มากนัก โทรศัพท์ทั้งของเธอและของมารตีต่างก็ไม่ใช่รุ่นที่ดีและสเปกสูง แค่สมาร์ตโฟนธรรมดา ราคาไม่แรง พอให้ใช้งานได้ทั่วๆ ไปเท่านั้น

“ฮื่อ ช่วงนี้รู้สึกแข็งแรง...ขึ้นมานิดหนึ่ง แต่เดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็ต้องให้คีโมอีกแล้ว เบื่อจัง”

“เบื่อไม่ได้...”

____________________________________________________

ท่านชีคคะะะะ แบบนี้คืออ่อยมั้ยน้าาาา?

ปล.คอมเม้นต์กันเข้ามาเยอะๆ นะคะ เดี๋ยวแนนมีสุ่มแจกนิยายจากคอมเม้นต์ด้วยค่ะ

ขอฝากผลงานเรื่องก่อนๆ เอาไว้ด้วยนะคะ