คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 4 | ฝันร้ายของภัทรสา! [3]
อ่านแล้วแอแฟน/อมเม้นันามปิเลยนะะ
เี๋ยวแนนมีสุ่มแหนัสือาอมเม้นและแฟนลับ้าาา ^^
“เ้ามาสัทีสิ ยืนทำอะไรอยู่ไ้”
มิาเอลเห็นภัทรสาเอาแ่ยืนนิ่็เอื้อมมือไปรั้แนอหิสาวเ้ามา้านใน่อนะผลัประูปิ
หิสาวถึับสะุ้เฮือเมื่อไ้ยินเสียบานประูระทบับวบ
วาอหล่อนเบิว้ายามที่หันไปมอบานประูที่ปิล
ภัทรสาหันหน้าวับมาหามิาเอลอย่ารวเร็ว มีหลายประโยที่อยาพูับเา
แ่อนนี้หล่อนรู้สึเหมือนว่าลิ้นอหล่อนำลัยายนับปานไม่สามารถเอื้อนเอ่ยำพูใๆ
ับเาไ้แม้แ่ำเียว
“ุไม์ปิประูทำไมะ” ภัทรสารู้สึว่าอาาศภายในเหลือน้อยเ็มที
หรือหล่อนะรู้สึไปเอนเียว
เพราะมิาเอล็ูปิมาเหมือนไม่รู้สึถึวามอับวนอึอัอโรเรือนนี้เลย
“เพราะเรื่อที่เราะทำันมันไม่วรเปิประูทิ้ไว้” มิาเอลระุเบาๆ
ร่าบาอภัทรสา็เมาปะทะอเา ายหนุ่มวยโอาสนั้นปัปลายมูผ่านเรือนผมนุ่มแล้วสูเอาลิ่นแมพูอ่อนๆ
เ้าปอ
ลิ่นเหมือนแมพูเ็
แ่็หอมสบาย ไม่วนให้เวียนหัว เพราะแบบนี้ระมั
เาถึไ้อยาสูมวามหอมาภัทรสาอยู่ลอเวลา
“ทำอะไระ?”
ภัทรสาเยหน้าึ้นมอนัวโ้วยวามสสัย
“เ็บ่าอาเธอไ”
มิาเอลบอภัทรสาไปแล้วรอบหนึ่ว่าเาะเ็บ่าอเป็นูบาหล่อน
และอนนี้อสูรหนุ่มะไม่พู้ำ แ่เาะทำมันเลย่าหา
อมอสูรร้ายประอใบหน้าอภัทรสา้วยมือทั้สอ้า
โน้มหน้าล่ำ่อนะวาริมฝีปาอนทาบทับบนลีบปาอวบอิ่มรหน้า วัปลายลิ้นไล้เล็มิมวามหวานที่เาอบใ
มิาเอลละเมียละไมับรสาิอภัทรสาแบบที่เาไม่เยนึะทำ แ่ถึเาะเนิบ้า
ระนั้น็มีวามเร่าร้อนอยู่ในทุัหวะที่ยับริมฝีปา
มิาเอลลมือลมาับที่้นแนเล็
อี้าหนึ่แะลบนแผ่นหลับอบบา่อนะออแรันนิหนึ่นร่าบาเบียแนบิับร่าายอเา
ปรารถนาให้หล่อนสัมผัสับัวนอเาทุสัส่วน
ภัทรสายุ้มเสื้อเิ้อมิาเอลนยับย่น
หล่อนแทบะยืนไม่อยู่ รู้สึเหมือนัวเอาอาาศหายใ ึ่เรื่อนี้ภัทรสา็ไม่แน่ใว่าเป็นเพราะหล่อนอยู่ในโรเรือนที่เ่าอับ
หรือเป็นเพราะูบอมิาเอลันแน่
“ุไม์...”
ภัทรสาทำไ้แ่เรียื่อเายามที่มิาเอลปล่อยให้ริมฝีปาอหล่อนเป็นอิสระ
่อนที่เาะบูบเ้ามาอีหน ราวนี้ไม่เหมือนรอบแร
มันทวีวามเร่าร้อนรุนแรยิ่ว่า และภัทรสาแน่ใว่าหล่อนประอัวเอให้ยืนไ้อีแ่ไม่ถึหนึ่นาทีเท่านั้น
แ่ภัทรสาไม่้อยืนอี
เมื่อเสี้ยววินาทีหลัานั้นมิาเอล็ันหล่อนให้นั่ลบนอฟาเ่าๆ
ะที่เาเอ็ไม่ไ้ปล่อยห่าาหล่อน ามิทาบทับลบนร่าเล็อภัทรสาโยที่ไม่ไ้หยุูบหล่อนเลย้วย้ำ
มือให่ึายเสื้ออภัทรสาออาาเาสั้นอหล่อน่อนะสอเ้าไปลูบไล้ผิวเนื้อนุ่มลื่นุแพรไหม
มิาเอลปลุเร้าภัทรสา้วยารุหน้าเ้าับลำอระห
แะริมฝีปาอุ่นัลบนผิวเนื้อนวล่อนะบเม้มเบาๆ อย่าหยอล้อ
แ่ราวนี้สัมผัสอมิาเอลลับไม่ทำให้ภัทรสาล่อลอยเหมือนทุที
อาเป็นเพราะลิ่นเ่าๆ อไม้
หรือเป็นเพราะลิ่นฝุ่นที่ลอยฟุ้ยามที่หล่อนและมิาเอลลิ้อยู่บนอฟา
ไม่ว่าะเพราะอะไร็าม...มันทำให้ภัทรสาอึอัอย่าบอไม่ถู
ยิ่มิาเอลรุเ้าหาหล่อน
ระับพื้นที่นภัทรสารู้สึว่าหล่อนแทบไม่มีอาาศหายใ
หิสาวยิ่้อารผลัไสเาออห่า ภัทรสาปิเปลือา
พยายามสูลมหายใเ้าแล้วไล่อาารอสั่นอัวเอออ
แ่เมื่อหล่อนหลับานวามมืมีโอาสืบลายเ้ามาในิใอหล่อน
ภาพบาอย่า็พลัน้อนึ้นมาในิใ้สำนัอหล่อน
และวินาทีนั้นเอที่ภัทรสาไม่อาทนไหวไ้อี
“รี๊!”
หิสาวออแรผลัมิาเอลนสุแรนร่าสูล้มเอียไปอี้าน
อารม์วาบหวามในใอมิาเอลพลันระเ็นหายามไปามแรผลัไสอภัทรสาในทันที
อสูรหนุ่มวาวาวโรน์ึ้นมาเมื่อมิาเอลประอัวเอไ้แล้ว
เา้อไปที่ภัทรสาาวา ไม่เ้าใว่าหล่อนเป็นบ้าอะไรถึไ้รีร้อออมาแบบนั้น
ทำอย่าับว่าเาะืนใหล่อนอย่านั้นล่ะ นอย่ามิาเอล
โฮลินส์น่ะหรือะ้อใ้ำลัืนใผู้หิ ไม่มีวันเสียล่ะ!
“เป็นบ้าอะไรภัทรสา!” เสียะออมิาเอลั้อไปทั่วโรเรือน
ภัทรสาลืมาึ้นมา้วยวามใ
ทั้ใับเสียอมิาเอล และใับภาพในหัวอัวเอ
ยิ่พอเห็นใบหน้าถมึทึอมิาเอล หล่อนยิ่มีวามรู้สึลัวเพิ่มเ้ามาอีอย่า
หลาหลายอารม์ประัประเเ้ามานร่าเล็สั่นเทา
ภัทรสามอหน้าสามีอหล่อน
สลับับวาามอไปทั่วบริเว หล่อนอยู่ในโรเรือนหลัเ่า ไม่ใ่...
“ันถามว่าเธอเป็นบ้าอะไร!”
เสียอมิาเอลทำเอาภัทรสาสะุ้อีระลอ
หิสาวส่ายหน้า เริ่มรู้สึถึวามร้อนที่่ออยู่รระบอา
“รสาอยาออไปาที่นี่่ะ”
มิาเอลลุึ้นยืนเ็มวามสู้วยอาารโรธั เาเอ็ไม่มีระิระใะอยู่ที่นี่่อแล้ว้วยเหมือนัน
ร่าสู้าวับๆ ไปที่ประูแล้วระามันเปิอออย่าแร
่อนะเินออไปโยไม่แม้แ่ะรอภัทรสา
หิสาวพอเห็นมิาเอลทิ้หล่อนเอาไว้ในโรเรือนามลำพั็ระวีระวาลุึ้นแล้ววิ่ามเาออไปทันที
หล่อนไม่อยาถูทิ้เอาไว้ที่นี่...โยเพาะารถูทิ้เอาไว้นเียว
ถ้าเป็นแบบนั้น
่าหล่อนให้ายเสียยัะีว่า
รสาเป็นอะไรึ้นมาน้อ??? เี๋ยวมีเลยอนหน้า่ะ ^^
ฝาปาำลัใให้้วยนะะ
---------------------------------------------------------------------
--- แอแฟนรอิ้มรูปหัวใเลยนะะ ---
หัวใอสูร ิ้มแรไ้้าาาา
เรื่อนี้เียนเป็นเล่ม่ออ รรมสิทธิ์อสูร ่ะ
ใรยัไม่เยอ่านแวะไปอ่านไ้่า เล่มมีาย อีบุ๊พร้อมโหล้ะ
ความคิดเห็น