ลุ้นโดนจับความลับหัวใจ ตอนที่2

ข้อมูลเบื้องต้น

บทที่ 2

                ห้างมิวอลท์สุดหรูตั่งอยู่กลางใจเมืองและ รายล้อมไปด้วยห้างต่างๆ ครึ่งหนึ่งของที่นี้คือแหล่งเสื้อผ้าทั้ง ราคาฟ้าถลม จนถึงราคาซื้อถมเมืองได้สบายๆ แน่นอนแหละทุกวัยทุกอาชีพทุกฐานะจะมาเดินโฉบเสื้อผ้ากันอย่างเมามัน มีทั้งของแท้ เหมือนแท้ และไม่มียี่ห้อร่วมถึงพวกเสื้อมือทำแบบไม่ซ้ำลายกัน

จะยังต้องซื้ออีกเหรอ ผมถามเชอรี่ที่ยังทำหน้าพองลมอยู่ เธอแหล่ตามองอย่างเหนื่อยใจ ที่จริงผมเองก็เหนื่อยนะทั้งใจทั้งขาเลย...

แล้วถ้าเกิดนายต้องออกมาเที่ยวข้างนอกละ นายจะใส่ของฉันได้เหรอ ไซท์ต่างกันต้องเยอะ

                เรื่องความสูง เชอรีสูงแค่ไหล่ของผมเอง ส่วนตอนนี้ยิ่งแล้วใหญ่เธอยิ่งดูตัวเล็กลงไปอีก เมื่อเทียบกับรัศมีร้องเท้าเลดี้กาก้ารุ่นจูเนียร์ คาดว่าอีกไม่นานนักโรงเรียนน่าจะมีสิบสองนิ้วให้นักเรียนได้ใส่กัน แล้วลุงชื่นก็ทำเหมือนอย่างเคยแต่คราวนี้ลุงแกลงไปด้วย

ลุงต้องไปด้วยเหรอเชอรี เธอทำท่าครุ่นคิด แล้วก็ยิ้มแบบสนุกๆออกมา

เธอถือไม่ไหวหรอกพี่เด วันนี้เรามีงบมาเยอะเลยทีเดี่ยว อีกอย่างเธอคงไม่ชอบที่จะต้องมาซื้อของผู้หญิงบ่อยๆหรอกจริงไหม

แน่นอน ไม่มีวันชอบ และไม่ชอบอย่างแรง

                เราเดินเข้าสู่ห้าง วันนี้เหมือนกับวันที่ชาวจีนหรือเชื้อสายไหว้บรรพบุรุษเลย ทุกคนต่างซื้อของกันอย่างบ้าคลั่งเหมือนในงานวันไหว้ เวลาซื้อของไหว้จะไหว้กันแบบแทบใช้เครนขน 

               แน่นอนที่นี้แบ่งชั้นคนรวยคนจนไว้อย่างเรียบร้อย เสื้อผ้าข้างล่างมีระดับราคาตั้งแต่ ร้อยเก้าสิบเก้าจนถึงหนึ่งพัน ส่วนชั้นสองนั้น ราคาตกมันที่ สามพันถึงหกหมื่น บ้างตัวเกือบสองแสงด้วยซ้ำไป ไม่รู้ว่าใส่แล้วมันล่องหนได้แบบแฮรี่พ็อตเตอร์หรือไงกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจะซื้อซักตัวเถอะ ชั้นสองจะมีแต่พวกผู้ดีเดินกันอยู่ร้านละไม่กี่คนเท่านั้นเอง

เอาละ ไปซื้อกระเป๋าเครื่องสำอางกันเถอะ

ซื้อมาทำไมละ เอามาก็ไม่มีอะไรให้ใส่หรอก

ยังไงก็ต้องมี ไม่มีผู้หญิงที่ไหนในโรงเรียนนั้นเขาไม่มีกระเป๋าถือกันหรอกนะ ถึงแม้ว่า   เดซีจะน่ารักแบบไม่ต้องแต่งให้มากมายก็เถอะ

                ตอนนี้เชอรีต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆเลย ผมเองก็ไม่คิดเลยว่าชีวิตจะคิดอยากสวยซะที่ไหนกันละ หลังจากที่เลือกใบแล้วใบเล่า ในที่สุดผมก็เลือกใบที่ลายน้อยที่สุด สีพื้นที่สุด และใบใหญ่ที่สุด ซึ้งดูเหมือนเชอรีจะไม่ค่อยพอใจแต่ก็เอาบัตรไปรูดให้ในที่สุด ต่อมาหล่อนก็พาผมไปคลินิกเสริมความงามอีกแห่ง ไม่รู้ว่าผมจะมาที่นี้ทำไมอีก หรือว่าต้องศัลกรรมให้หน้าเหมือนผู้หญิงให้มากกว่านี้อีกนะ...

นายควรจะเลเซอร์หนวดเครา ขนหน้าแข้ง และก็รักแร้ออกไปชนิดถาวรเลย ไม่อย่างนั้นนายต้องเวคออกทุกอาทิตย์ เลือกเอา

ต่อจากนี้คงได้เป็นพี่สาวเธอเต็มตัวแล้วใช้ไหมเชอรี่...

ผมพึ่งมีความรู้สึกอยากฆ่าตัวตายสุดๆเลยวันนี้ ในที่สุดผมก็ขึ้นเตียงเลเซอร์ ชนิดถาวร ในเวลาไม่นานนักผมก็ออกมาในสภาพสาววัยใส่ ไรขนขาและรักแร้ เชอรี่รูดการ์ดที่เคาเตอร์ แล้วก็จูงมือผมออกมาด้านนอก

                ใบหน้าของเธอตอนนี้ยิ้มกริ่มแลเป็นสุขเอาเสียจริงๆ หรืออีกนัยหนึ่งใบหน้าของผมเศร้าสร้อยเหงาหงอยเหมือนโลกกำลังจะดับสูญ ลุงชื่นขนของขึ้นรถเกือบสามรอบเลยทีเดี่ยวเชียว และแน่นอนจากนี้ผมไม่สามารถทำอะไรที่เกินหญิงได้ เวลาต่อมารถก็จอดสนิทที่ลานหน้าบ้าน

              พ่อกับแม่ยืนกอดอกอยู่หน้าบ้านด้วยสายตาส่อแวว และเมื่อเจอผมทุกคนก็ยิ้ม แล้วแม่ก็เขามากอดผม

เดซี ลูกกลับมาบ้านซักทีนะ แม่คิดถึงซะแทบแย่

พ่อว่า ลูกน่าจะไปเรียนต่อกับน้องสาวนะ

                ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อกับแม่พูดเลยจริงๆ เชอรีกระพริบตาให้เป็นสัญญาณว่าให้เออ ออ ห่อหกไปก่อน แล้วพวกเราก็เขาบ้าน ลุงชื่นเอาของลงจากรถแต่ทว่าของสิ่งนั้นกลับอยู่ในกระเป๋าเดินทางแล้วลากเข้าบ้านไป หลังจากที่นั่งลงในห้องรับแขก แม่จึงคล้ายหน้าตื่นเต้นลง

แม่นึกว่า เดลจะทำแผนเสียแล้วนะเนี้ย

หนูก็กลัวค่ะ บ้านเรายิ่งโดนจับจ่องอยู่ เชอรีเสริม หมายความว่าไง ช่วยบอกผม... สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่ผม และแล้วเชอรีก็เอามือกุมกมับ

ต้องแทนตัวเองว่าหนู ฉัน ดิฉัน เข้าใจไหมพี่เดซี

... 

ไม่มีเสียงออกจากปาก เมื่อห้าชั่วโมงที่แล้วผมยังเป็นผู้ชายอยู่เลยตกค่ำจะให้กลายเป็นสาวเต็มตัว ใครจะไปทำได้ละแบบนี้ พ่อเดินหน้าเครียดเข้ามาแล้วเริ่มเล่า ส่วนแม่เองก็เรียกประชุมคนใช้ เชอรี่เองก็ขึ้นไปบนห้อง

                ตั้งแต่สองปีที่ผ่านมาไม่ค่อยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเท่าไหร่นัก แต่ว่าวันนี้ผมรู้เลยว่ากำลังเกิดเหตุการณ์วุ่นๆขึ้น และคงเป็นเรื่องที่หน้าปวดหัวพอๆกับโรงเรียนสตรีที่ผมกำลังจะไปเข้าเป็นที่แน่นอน

 พ่อโทรไปที่โรงเรียนมาเรื่องการเรียนของเชอรี่กับลูก...เดซี...แบบว่าไม่มีทางที่ลูกจะเข้าไปเรียนที่แห่งนั้นได้ในฐานะผู้ชาย พ่อหมดหนทางจริงๆ หวังว่าลูกคงจะเข้าใจ... อีกเรื่องคือเมื่อตอนลูกลงจากรถ พ่อสังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่งน่าจะเป็นนักข่าวของโรงเรียน การที่พ่อเลิกจ่ายเบี้ยเลี้ยงให้กับโรงเรียนเก่าของลูกถือว่าเป็นข่าวใหญ่พ่อดู ตอนนี้เลยต้องมีเดซีพี่สาวของเชอรีขึ้นมาไงละ ถ้าเกิดนักข่าวสืบเรื่องของเราแล้วแยกเรื่องการแสดงของเราไม่ออก เราก็จะเข้าโรงเรียนแห่งใหม่ง่ายขึ้นมากเลยทีเดี่ยว

                หลังจากที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดผมเลยได้ข้อคิดอีกอย่างว่า ผมต้องมีความจริตให้มากกว่านี้เสียอีก นอกจากนั้นแล้วเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยังพลาดไม่ได้อีกต่างหาก พ่อเดินมากอดผมแล้วก็ลูบหัวเบาๆ

พ่อรู้นะว่า เดลรู้สึกหนักใจ แต่ถือว่าช่วยน้องเถอะนะ 

ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะยังไงตอนนี้ผมก็ผ่านกระบวนการต่างๆทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ภายในเวลาไม่นานนักเราก็มีงานสังสรรค์จำลองที่แสร้งทำขึ้น ให้พวกแอบมองด้านนอกเอาไปทำข่าวกัน

                คืนทั้งคืนผมขอบอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่นรกที่สุดเท่าที่จะเคยเจอ หมอนกับผมต่อทะเลาะกันทั้งคืนเลย กว่าจะหลับลงได้ใช้เวลานานจริงๆ แถมตื่นมาแล้วยังต้องแต่งสาวตั้งแต่ออกจากห้องอีก มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัดขั้นสุดยอดเลย...

 วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่เราทั้งคู่เลยตื่นกันเกือบบ่ายสามโมงเย็น พ่อกับแม่ออกไปคุยเรื่องโรงเรียนให้ คงกลับมาเย็นๆ ป้าแมวและลุงชื่นเตรียมอาหารจัดไว้ให้เป็นที่เรียบร้อยก่อนที่จะไปเอาดอกไม้มาจัดลงแจกัน แต่แล้ววันนี้ป้าไม่ลงมือจัดเลย

คุณหนูเดซี วันนี้คุณนายสั่งไว้ให้สอนคุณหนูจัดดอกไม้นะค่ะ ทางนี้ค่ะป้าจะสอนให้

                ผมดูจะไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็ฟังๆป้าแกบ่นๆไปจัดทิ่มๆส่งๆไป แต่ในที่สุดแล้วป้าแกก็ต้องจัดเอง เพราะความเทพสุดยอดทำให้มันมองไม่สวยเลยแม้แต่ซักมุมเดี่ยว เอาเถอะผมคงไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เมื่อตกค่ำทุกคนก็พร้อมหน้ากันอีกครั้ง พ่อกับแม่แลดูเหนื่อยเป็นพิเศษกว่าหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

เรื่องโรงเรียนเรียบร้อยแล้วนะ พรุ่งนี้เราจะไปกันได้เลย

ลูกด้วยนะ เดซี แม่หันมามองผมแล้วก็ย้ำอีกครั้งหนึ่ง ค่ะ เสียงตอบสั่นๆ เพราะผมเองก็ต้องฝืนเอาเข้าไว้ให้เป็นนิสัย จะได้ไม่มีพลาดในอนาคต

                เช้าวันต่อมา...ซึ่งเวลาตื่นของผมจะต้องเช้ากว่าเชอรี่เป็นพิเศษ เนื่องจากมีอุปกรณ์ปลอมๆหลายอย่างเหลือเกิน ผมเลยแต่งตัวช้ากว่าปรกติเป็นชั่วโมงๆ เชอรี่ช่วยจัดจากเรื่องทรงผมและแต่งหน้าให้อย่างละเมียดละไมจนผมเกือบหลับอีกรอบ และแล้วเราก็เริ่มเดินทางกัน ผมรู้สึกมันแลว่างๆหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ ไปโรงเรียนทั้งที่มีแค่กระเป๋าคล้องแขนใบใหญ่ๆใบเดี่ยว ในนั้นก็มีอุปกรณ์การแต่งหน้าแบรนดังทั้งนั้นอาทิเช่น เครื่องช็อตไฟฟ้า เครื่องส่งเสียงเตือนภัย ปากกาปลอกมีด สนับมือ และสเปรย์พริกไทย นอกจากนั้นก็มีเพียง บีบี ประจำกายเท่านั้นเอง

ตื่นเต้นไหมครับคุณหนู ลุงชื่นชวนคุยขณะถนนเป็นอัมพาล รถติดยาวเหยียดเป็นกิโล นิดหน่อยแหละ แต่คงเบื่อมากกว่าเชอรี่ไม่ชอบโรงเรียนสตรี

 แล้วคุณเดซีละครับ

ก็ ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกเลยเชี่ยวแหละ กับกาก้ารุ่นจูเนียร์คู่นี้เนี้ย

ลุงชื่นหัวเราะออกมาเบาๆแล้วรถก็พ้นสภาพการจราจรแน่นๆเสียที ในเวลาไม่กี่นาทีต่อมารถก็มาหยุดหน้าประตูโรงเรียนขนาดใหญ่ นักเรียนมากมายกำลังเดินเข้าโรงเรียน มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำหน้าดีใจ

เย็นนี้เจอกันนะค่ะ 

ผมบอกับลุงชื่นแล้วลงจากรถ พร้อมกับก้าวเข้าโรงเรียนด้วยร้องเท้าสุดสูง สายตาต่างๆจดจ้องมาที่ผม หวังว่าทุกคนคงไม่รู้หลอกนะว่าผมเป็นผู้ชายปลอมตัวมา กระโปรงที่ใส่นี้มันมีต้องมีเซ็นเซอร์แน่เลย ลมพัดกี่ทีๆก็เย็นแวบเหมือนโดนแอร์เป่า ว่าไปเริ่มหนาวแล้วซิเนี้ย...อาจารย์สาวเดินเข้ามาหาผม เธอหัวเราะออกมาเบาๆแล้วก็มาหยุดอยู่ตรงหน้า

ไม่ค่อยได้เดินบนส้นสูงเหรอจ๊ะ เอาเถอะเดี่ยวก็ชิน พยายามอย่าให้ล้มก็พอแล้ว ห้องสองใช้ไหมตามครูมาเลย

                ครูสาวเดินนำหน้าผมไป หล่อนใส่ส้นสูงกว่าผมอีกเกือบนิ้ว ต้องยกย่องจริงๆหล่อนก้าวได้ไวประดุจนินจานารุโต๊ะเลยก็ไม่ปราน ไม่นานเลยจริงๆเธอก็เดินไปไกลแสนไกลแล้ว ผมละอยากจะคลานตามคงจะได้ความเร็วที่ดีกว่าเป็นแน่ ในไม่ช้าเราก็ได้ร่วมเข้าแถวร้องเพลง ทำกิจกรรมต่างๆ วันนี้ช่วงแรกของวันคือชั่วโมงโฮมรูม 
                เพื่อนๆในห้องต่างจับจ้องที่ผม สาเหตุหวังเป็นอย่างยิ่งว่าขอให้เป็นเรื่องร้องเท้ากาก้าจูเนียร์นะ อย่าให้ใครสงสัยว่าผมจะเป็นผู้ชายเลย หลังจากได้ที่นั่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สงสัยจะเป็นโชคที่ค่อนข้างดี ผมและเชอรีได้ที่นั่งริมหน้าต่างติดกัน

                อาจารย์เดินเข้ามาภายในห้อง เสียงทุกเสียงจึงเงียบลง มีเพียงแค่กลุ่มที่ผมคุ้นหน้าเอามากๆนั้นคือกลุ่มยายพวกแต่งตัวแนวพังค์แนวพังอะไรนั้นแหละ ไม่อยากจะเชื่อเรื่องโชคชะตาเลยจริงๆว่าจะพาผมกับยายพวกนี้โคจรมาเจอกันอีก ยายพวกนั้นสงสายตาจิกกัดมาให้ เพื่อนๆในห้องก็รู้ความสามารถของยายพวกนี้ดี จึงไม่มีใครกล้าที่จะยุ้ง เพื่อนโต๊ะด้านหน้าหันมามองแล้วยิ้มบางๆให้กับผมและเชอรี่

พวกนั้นเป็นกลุ่มที่อันตรายที่สุดในห้องเลย พยายามอย่าไปยุ้งกับพวกเขานะ

อืม...ขอบใจ ผ...อ้อ...ฉันเดซี แล้วเธอละ สาวน้อยยิ้มอีกครั้ง ชื่อ วิวจ๊ะ

เอาละทุกคนอยู่ในความสงบ วันนี้เราจะมาแบ่งกลุ่มทำงานอะไรกันซักเล็กน้อยแล้วกันนะ กลุ่มละห้าคน จัดการได้ แล้วอีกสิบนาทีครูจะกลับมาพร้อมมอบหมายงาน

                เสียงในห้องเริ่มกระหึ่มขึ้นอีกครั้งหลักจากอาจารย์สั่งเสร็จ แต่คราวนี้อาจารย์ดูที่จะไม่สนใจ หล่อนเดินออกจากห้องไปในเวลาต่อมา ตอนนี้คงได้เวลาหากลุ่มแล้ว อย่าหวังไปเลยว่าจะให้คุณหนูเชอรี่คิดตี้สีชมพูเป็นคนหา เพราะเธอคนนี้เขากับใครได้ช้ามากมายเหลือรับประทาน ผมขอให้วิวช่วยจัดการเรื่องกลุ่มแล้วในที่สุดก็มีเพื่อนอยู่เสียที พวกในกลุ่มเหมือนกันกับเชอรี่คือ ออกแนวนิ่งๆ แบบว่าไม่ว่าฝนจะตก รถชนฟ้าผ่าพวกเธอก็จะไม่รับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น นอกจาก

เธอชอบการ์ตูนอะไรเหรอ ฉันชอบหมีพู แต่คนอื่นบอกว่ามันไม่เหมาะกับฉัน

ฉันชอบเซเลอร์มูล นี้ฉันว่าจะไว้ผมให้ยาวถึงเข่าเลยนะเนี้ย ถ้าไม่ติดว่าเวลาสระผมต้องใช้คนใช้ที่ละห้าคนมาช่วยเกาให้ สระผมทีเหนื่อยทั้งบ้านเลย

ฉันเหรอ ฉันชอบคิดตี้ สีชมพู น่ารักมากเลยเหมือนฉันนี้ไง

                เธอเข้ากันกับเพื่อนได้ทันทีในเมื่อหัวข้อเรื่องตรงกับสิ่งที่เธอชอบชวนผมคุย ตอนนี้ผมละภาวนาให้หมดเวลาให้ได้เร็วๆที่สุด กลัวที่จะเผลอปล่อยความลับออกมา และแล้วสายตาของเพื่อนทั้งกลุ่มก็มาจับจ้องที่ผม ว่าไงละ เดซี เธอชอบตัวการ์ตูนอะไร เสียงคำถามนี้เล่นเอาสมองผมแทบหยุดเต้น ปรกติผมชอบดูช่องมวยปล้ำ หรือไม่ก็สาระคดี

คือ...แบบว่า...ชอบชินจัง

น่าเกลียด เป็นตัวการ์ตูนที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบเป็นอันขาด เธอต้องบ้าไปแล้ว

                เด็กในกลุ่มคนหนึ่งร้องโวยวาย ผมเองก็ไม่ได้จำชื่อตอนที่พวกเธอแนะนำตัวหรอกนะ ยายพังค์อะไรพวกนั้นกำลังวางแผนกันทำอะไรบางอย่าง ดูท่าทางแล้วไม่น่าที่จะไว้ใจในสายตา ไม่อยากจะคิดเลยว่ายายพวกนี้จะพกความร้ายกาจอะไรมาทำร้ายพวกผมอีก เวลาผ่านไปไม่นานเท่าไหร่นัก อาจารย์ประจำชั้นแสนสูงก็กลับเข้ามานั่งประจำตำแหน่ง... เสียงกลับเข้าสู่โหมดเงียบอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

                เอาละ เราจะมีงานร่วมตัวกับโรงเรียนชายข้างๆ แต่ทว่าเราต้องมีหน้าที่รับแขกและทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี และแน่นอนทุกปีต้องเป็นหน้าที่ของพวกเธอ รุ่นพี่ของพวกเธอจะแสดงละคร เพราะเหตุนี้ งานนี้จึงเป็นงานใหญ่ของห้องเรา เอาละเราต้องแยกกันรับแขกเป็นส่วนๆดังนี้ กลุ่มงานดอกไม้ กลุ่มงานเย็บแบบ กลุ่มงานใบตอง...

                เสียงอาจารย์กำลังบรรยายต่อไปเรื่อยๆ แต่ละกลุ่มกำลังตื่นตัวแข่งกันเลือกหัวข้อที่ตัวเองชอบมากที่สุด เพื่อนๆในกลุ่มต่างแสดงความคิดเห็นและเหตุผมกันอย่างดุเดือด ส่วนผมนั้นก็แค่ยิ้มๆ งานฝีมือเอย งานใบตองเอย งานดอกไม้เอย ของพวกนี้ผมเคยได้หยิบได้จับซะที่ไหนละ เลือกไปก็เท่านั้นแหละ เชอรี่เป็นตัวแทนของกลุ่มตอนนี้เธอกำลังออกไปเขียนหัวข้อที่เลือกลงในกระดาน แต่กลับโดนลบออกด้วยกลุ่มยายพังค์ปีศาจ

                สันดารแย่ แม้แต่หัวข้อยังคิดเองไม่ได้ อย่างนี้ได้ไปก็ทำไรไม่เป็น แล้วจะเลือกเพื่ออะไรมิทราบ อีกอย่างนอกจากหน้าตาที่สกปรกแล้ว จิตใจยังทรามตามสภาพการแต่งตัวจริงๆนะ

                หน้าจืดๆอย่างเธอจะทำไง เธอจะร้องไห้ให้มีคนมาสนใจหรืออย่างไร ปากดีนักนะ

                แล้วเหล่าสาวในชุดผ้าขี้ริ้ววับๆแวมๆก็อกไปช่วยกันข่มขู่ คนที่แพ้ก็คือเชอรี่นั้นเอง แต่อย่างน้อยก็ดีแล้วแหละที่ไม่ได้งานเย็บแบบอย่างที่เชอรีคิดไว้ แหละในที่สุดก็ได้ในหัวข้อที่คิดว่าเลวร้ายไม่น้อยไปกว่ากันเลย ดนตรีไทย วิวโพลงออกมาแล้วก็หันหน้าหนี คนอื่นๆก็ทำหน้าเฉยๆ ผมว่าสาวๆเหล่านี้ต้องไม่มีใครเล่นดนตรีไทยเป็นแน่ๆเลย

รู้ไหม เครื่องดนตรีพวกนั้นหนักเป็นบ้า ฉันยกของไม่ได้เกือบเดือนเลยตอนที่ต้องยกขิม เมื่อปีที่แล้ว แล้วตอนนี้ยังมาได้หัวข้อนี้อีก อะไรจะซวยได้ดีขนาดนี้ วิวระบายออกมาด้วยเสียงเหนื่อยๆ

เอาละเดี่ยวช่วงบายเราก็เตรียมว่างจุดรับแขกต่างโรงเรียนกันเลยนะ ช่วงเวลาที่เหลือก็วางแผนกันเอาไว้ให้ดีๆแล้วกัน บ่ายโมงตรงเจอกันหน้าอาคารพละ ห้ามสายเด็จขาด เสียงขาโต๊ะขูดกับพื้น แครก! แล้วอาจารย์ประจำชั้นก็เดินออกจากห้องไปเฉยๆ ตอนนี้เด็กบ้างกลุ่มก็ออกไปจากห้องแล้ว บางส่วนยังคงวางแผนการจัดกิจกรรมต่อ จะเหลือก็เพียงแต่กลุ่มยายพังค์สาว

ว่าไงจ๊ะ หนูวิว ได้เวลาเล่นกีตาร์โชว์อีกแล้วนะปีนี้ ขอให้มีคนสนใจเยอะๆนะ แล้วอีกอย่างคืออย่าทำเครื่องดนตรีพังอีกละ ฉันไม่อยากมานั่งฟังอาจารย์บ่นพร้อมๆกับเธอ ในเรื่องที่ฉันไม่ได้ทำเข้าใจไหมยายทึ่ม 

             แล้วยายหัวหน้าแก๊งก็เอามือผลักหัวของวิวจนเหมือนจะหลุด เสียงหัวเราะดังออกมาจากสมุนที่เหลือ แล้วทั้งหมดก็เดินออกจากห้องไป เหลือแต่พวกเรา วิวไม่แม้แต่ที่จะต่อว่าหรือปัดป้องเลยซักนิด ยายพวกปีศาจพวกนี้ร้ายกาจจริงๆ ได้เวลาที่จะต้องหามาตรการขั้นเด็จขาดเสียแล้วซิ...