ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : -
"เอะอะอะไรันหน่ะ..?" อฮยอนที่ึ้นมาบนึเอ่ยึ้น ั้แ่ึ้นมาสิ้า็้มหน้าุลที่โ๊ะ ไม่ยอมให้อฮยอนเห็นหน้า อฮยอนี้เียะื๊อ เลยปล่อยเลยามเลย ไม่พูอะไรมา สิ้าเยหน้าึ้นมาอย่าัวเีย เธอหลับพัาเพราะาและร่าายอเธอเหนื่อยล้าเ็มที
"เามุอะไรัน??" สิ้าเอ่ยถามพลามอไปที่ที่เียวับอฮยอน
"เรื่อให่แน่ๆ..," อฮยอนอบ พลาพยายามมอัๆ ไปที่ลาว ที่ลับล้ายลับลาับ
"ยูริ..." สิ้าเอ่ยึ้นในสิ่ที่อฮยอนิ แ่สิ้าไวว่า เธอรีบวิ่ลไปโยเร็ว อฮยอนหันมามอสถานาร์อีรั้ แ่ราวนี้สายาเธอลับไปหยุอยู่รอีฝั่อลานอรถอมหาวิทยาลัย มุมนึอสายาเธอ ไปหยุอยู่ที่ ผ ัวสูที่เธอุ้นเย ำลัรับอบาอย่าา ผ ัวเล็ทีู่ห้าวสุๆ าารแ่ัว ยุนอาพูุยับนนั้นเหมือนสนิทันมาเนิ่นนาน มีัหวะนึที่ยุนอา ยีหัวอเธอที่หัวเราะนาหยี มันระุใอฮยอนอย่ามา ็ไม่พ้นบรรานที่มาอบยุนอานั่นแหละอฮยอน อฮยอนิ แ่ทำไม ใเธอถึหวิวแปลๆ ถึรอยยิ้มอ ผ นนั้นัน พวเาเินไปที่ไหนสัแห่ที่สายาออฮยอนมอไปไม่ถึ ยุนอาสำรวนมในมืออย่าื่นเ้น เล่นเอา ผ นนั้น หัวเราะร่าอย่าอารม์ี อฮยอนพยายามมอามไป แ่็ไร้ผล พวเาออาุโฟัสสายาอเธอไปแล้วว
อฮยอนหันไปหยิบโทรศัพท์อัวเอึ้นมา โทรหา เบอร์แรที่โทรออไปอย่าร้อนรน แ่เธอ้อพยายามสะใอเธอไว้ให้ใเย็นที่สุ
ยุนอามอที่อโทรศัพท์ เาะัเท้าที่ำลัเินไปที่ะับเอมาล เอมาลหยุเินหันมามอยุนอาอย่าสสัย ยุนอาูโทรศัพท์ึ้น เอมาลพยัหน้ารับรู้ เธอเินเ้าไปทาะอยุนอา่อนเพื่อให้เาใ่เวลาส่วนัวในารุยโทรศัพท์
"ว่าไอฮยอน" ยุนอารับเสียปิ
'นายอยู่ไหนอ่ะ ทำไรอยู่..." อฮยอนเอ่ยถาม พยายามบีบเสียให้ปิที่สุ
"อ๋อ เินมาเอาอที่รถหน่ะ ำลัะึ้นเรียนเธอมีอะไรหรือเปล่าา" ยุนอาอบ อฮยอนยิ้มเื่อนๆ ับัวเอ
'เปล่า พอีันเห็นว่านายไม่ไ้ลมาทาน้าว้วยัน ันเลยเป็นห่วว่านายะทานอะไรหรือยั แ่อนนี้ ันิว่า นายะอิ่มแล้วล่ะเนอะ เพราะนายำลัะเรียนแล้วนี่ นายไม่ปล่อยให้ัวนายเอหิวหรอ ..'อฮยอนเอ่ยึ้น เธอัสินใัสายยุนอาทิ้ ยุนอารู้สึว่าอฮยอนพูแปลๆ แ่็ิว่าอนเรื่อที่เาไม่ลไปทาน้าว้วยแน่ๆ แ่ทำไไ้ ็เา
านไม่ทัน ึ้อามอาารย์ในราสไปอไฟล์ที่สอนเพื่อะทำานส่พอัารเรื่อไฟล์เสร็ ็เหลือเวลาทาน้าวแ่ 5 นาที บวับ มีเบอร์แปลโทรเ้าหาเา เารับเพราะิว่าเป็นานอที่บ้าน แ่ลับเป็นเอมาลที่มาอบุพวยูริที่ให้เธอพัอยู่ที่อนโอยูริ เธอโทรหายุนอาเพราะิ่อยูริไม่ไ้ ูยอ็ิเรียน ยุนอาึ้อลมาหาเธอ
'ไ ยุนอา ันเอานมมาฝาพวนาย..' เอมาลพูึ้นเมื่อยุนอาลมาหาเธอที่ลานอรถมหาลัย
'เธอโอเึ้นแล้วหรอ...' ยุนอาเอ่ยถาม เอมาลยิ้มหวานให้เา บอว่า โอเม้า ถ้าไม่มีนอพ่อเธอมาวุ่นวาย
'แล้วนี่เอาอะไรมาเยอะแยะเลยเนี่ยย' ยุนอาเอ่ยถาม เอมาละั ูถุนมึ้นอย่าน่ารั
'ออบุพวนายไ ไม่รู้ะอบันไหมเนี่ย..' เอมาลพุึ้น
'เธอยิ่ลำบาเรื่อเิน ็ไม่น่าะ้อื้ออะไรมาเลยนะริๆแล้ว..' ยุนอาพูเสียเรีย แ่เอมาลลับล้อเลียนสีหน้าอเา
'บาทีัน็ไม่ไ้ลำบานานั้น.." เอมาลอบ้วยท่าทีเียวับที่ยุนอาทำับเธอ ยุนอาหมั่นไส้ึยีหัวนรหน้าอย่าแล้ๆ ทำเอาเอมาลหัวเราะออมา าหยี ยุนอาะัับรอยยิ้มนั้น รอยยิ้มที่เหมือนับใรบานที่อยู่ในหัวใอเา เามอนรหน้าอึ้ๆ รอยยิ้มนี้ รอยยิ้มอยายมันหวาน ยุนอาิ
'มออะไรนานั้น...' เอมาลเอ่ยถามเมื่อยุนอามอเธอนิ่
'อโทษทีๆ เออนี่ ันำลัะึ้นเรียนเธอะลับเลยไหม ' ยุนอาถาม เอมาลบอเธอปวี่ อไปเ้าที่ะอเา่อนละัน ยุนอาพยัหน้า พลาเินนำออไป เพื่อะพาเธอไปเ้าห้อน้ำ แล้วอฮยอน็โทรศัพท์มา
"เรียบร้อยแล้วหรอ.." ยุนอาเอ่ยถาม เอมาลที่ออมาาทาห้อน้ำหิ
"ใ่แล้ว ันะลับละ อบุมานะ" เอมาลอบ ยุนอาพยัหน้ารับ เอมาลึเินออไป
๊อ...,
เสียๆหนึ่ทำให้เอมาละัเท้า หีนหน้ามามอยุนอายิ้มแห้ๆ ยุนอาหลุำออมาน้อยๆ พลายถุนมที่เอมาลเพิ่ื้อมาให้ เหมือนว่าไปิน้วยัน่อนะีว่า
-้านยูริ-
เมื่อมีนับัว นที่แวน้อสาวเาไ้ เาเลย ลามันมา ทาลานอรถ เพื่อะไ้พ้นา ผู้ให่ ทุนล้อมยูริเป็นวลม เพื่อันหนีไปอีรั้
"อย่า อย่า ทำอะไรันเลย ัน ัน ไม่ิว่า แะริั ัน ัน" นศ ผู้โร้ายพูไ้แ่นั้น ยูริ ็ถลา ไป่อยนหน้าหันไปามแร เลือ่อยๆไหลออมาามุมปา
พลั่ พลั่ พลั่
ยูริยั่อยอย่า่อเนื่อ ถึแม้ ว่าหน้าา อนรหน้าะเละเทะนาไหน นรหน้าเาหมแร ล้มล ยูริ็ไม่สนใ ้มล่อยอยู่แบบนั้นเรื่อยๆ ่อย ่อย ่อย และ็่อย นหลัมืออเา เ็มไป้วยเลือ
"ยูริ..." สิ้าเอ่ยเสียสั่น เมื่อมอสภาพยูริ เสื้อ นัศึษามีแ่เลือแ่ไม่ใ่เลืออเา มือเ็มไป้วยเลือ อย่าใ
"ยูริ ยูริ พอเถอะ.." สิ้าพูพลา นั่ล้าๆยูริที่ไม่มีสิ ่อยนนนั้นไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าะหยุ
"ยูริ พอ.." สิ้าเอ่ยึ้นพลาพยายามับมือยูริให้หยุ เธอพยายามรั้ไว้สุแร ยูริหันมามอทาสิ้านินึอนนั้นสิอเาหลุลอย ึสะบัมือออามือสิ้าสุแร ทำให้เธอผะ ล้มล้นระแทพื้นอย่าแร เธอพยายามไม่ิอะไร ่อยๆพยุัวเอลุึ้นถึแม้ะรู้สึเ็บที่สะโพ เธอเ้าไปหายูริอีรั้ แ่ราวนี้ เธอลับอเาไว้แน่น พลาเอาหัวบที่หัวอยูริ
ยูริหยุ่อยนรหน้าที่ไม่ไ้สิไปแล้ว นอื่นๆ ่อยๆแยย้ายันไปเรียน ยูริ่อยๆมีสิลับมา ลิ่นหอมๆ ที่ออานทีุ่้นเยเรียสิเ้า เา้มลมอมือัวเอที่เ็มไป้วยเลือ พลา หันมามอหน้าสิ้า สิ้ายิ้มอ่อนๆให้เาเพื่อบอเาว่าไม่เป็นไร ยูริอสิ้าไว้แน่น รู้สึผิที่เาไม่ไ้สิ สิ้าออบ เธอะไม่ยอมเสียอ้อมอนี้ไปอย่าเ็าไม่ว่าะยัไ็าม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น