ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงแคนของชายอีสาน
ณ มุมหนึ่ง ใจกลางความเจริญ
ณ ข้างสถานีรถไฟฟ้าเอกมัยคืนที่วัยรุ่นกำลังเพลินเกาะแขนเดินหนุงหนิง
ณ ทางลาดวิถีที่คนทั้งหลายเดินผ่านเป็นอาจิน
ณ ที่นั่นมีชายคนหนึ่ง
เสียงเพลงจากแคนของชาวอีสานขานขับกล่อมกลมกลืนกับเสียงแตรรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมาประปราย
นี่คือวันก่อนวันปีใหม่ ไม่มีใครขับรถกลับจากที่ทำงานกระมัง รถจึงได้ประปราย
ชายแก่ชาวอีสานโน้มตัวลงดูแก้วพลาสติกของตน
ภายในบรรจุเงินเหรียญไม่กี่บาท
รอยย่นบนผิวหน้าบ่งบอกถึงการตรากตรำชีวิตกระเพื่อมเล็กน้อย
ลมถูกพ่นเข้าไปสู่รู้ไม้เล็กของแคนไม่ใผ่
เสียงอีสานดังกังวาลขึ้นสดุดีปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง
ท่วงทำนองของเพลง ออกจะโศกสลดสำหรับชาวอีสานอีกรายซึ่งมาคุ้ยขยะแถวนั้น แต่ผู้คนทั้งหลายที่เดินผ่านดูจะไม่ได้รู้สึกถึงพลังอำนาจของเสียงแคนนี้
ชายแก่ชาวอีสานมิได้มีโทรโข่งหรือเครื่องมือโทรคมนาคมใดที่จะสามารกู่ร้องชีวิตของเขาออกไปได้
ชายแก่ชาวอีสานมิได้มีปากเสียงในรัฐสภาหรือมีหน้ามีตาในสังคมใดๆ
แต่เสียงเพลงนั้นหวนให้ชายอีสานเก็บขยะหวนนึกไปถึงอดีตบ้านนอกคอกนาของตน
เห็นทุ่งข้าวเขียวขจีที่ไกลสุดลูกหูลูกตา
เห็นชาวบ้านกำลังลงแขกเกี่ยวข้าว
นกเอี้ยงร้องเสียงเจื้อนจ้อยบนหลังควายตัวเขื่องที่มีบ้านเป็นนามีเตียงเป็นโคลนตม
เห็นกระท่อมหลังเล็กๆปลายนาที่ยุ้งข้าวถูกเก็บไว้
ตุ่มน้ำรองน้ำฝนดับกระหายซึ่งตั้งไว้หน้าบ้านเพื่อผู้สัญจรจะได้ตักดื่มดับร้อนอาทิตย์แผดเผา
โอ้ล่ะหนอ ชีวิตคนทำนา กระไรถึงมาอยู่ได้ ณ สถานีรถไฟฟ้า
ชายอีสานเก็บขยะล้วงกระเป๋ากางเกงซอมซ่อของตัวเอง ... หยิบเศษเหรียญมานักรวมกันได้สามสี่บาท
หยิบมันออกมาหนึ่งเหรียญ แล้วหย่อนมันลงตรงแก้วพลาสติก
โทษฐานที่เสียงแคนทำให้ชายเก็บขยะคิดถึงบ้านซึ่งป่านนี้กลายเป็นของนายทุนซักคนเสียแล้ว
\"สวัสดี๋ปีใหม่\" ชายเก็บขยะทัก
สำหรับเค้า ... เงินหนึ่งในสามที่เค้ามีติดตัวก็มีคงมีค่ามากกว่านโยบายพัฒนาประเทศของรัฐบาลอยู่
ชายชราหยุดเป่า เพ่งพินิจลงที่แก้ว เห็นเหรียญบาทหนึ่งเหรียญ
เขาเงยหน้ามามองชายเก็บขยะที่เพิ่งทักเค้า ยิ้มกว้างๆเห็นฝันไม่กี่ซี่ในปากซึ่งก็ผุพังไปเสียมากแล้ว
\"ขอบคุ่นหลาย\" ชายชราว่าความแล้วจึงกลับมาบรรเลงเสียงแคนแห่งอีสานนั้นต่อไป
เสียงพลุดังขึ้นเป็นเวลาของปีใหม่ ชาวอีสานสองคนยังยืนอยู่ที่ข้างสถาณีรถไฟฟ้าเอกมัย....
ณ ข้างสถานีรถไฟฟ้าเอกมัยคืนที่วัยรุ่นกำลังเพลินเกาะแขนเดินหนุงหนิง
ณ ทางลาดวิถีที่คนทั้งหลายเดินผ่านเป็นอาจิน
ณ ที่นั่นมีชายคนหนึ่ง
เสียงเพลงจากแคนของชาวอีสานขานขับกล่อมกลมกลืนกับเสียงแตรรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมาประปราย
นี่คือวันก่อนวันปีใหม่ ไม่มีใครขับรถกลับจากที่ทำงานกระมัง รถจึงได้ประปราย
ชายแก่ชาวอีสานโน้มตัวลงดูแก้วพลาสติกของตน
ภายในบรรจุเงินเหรียญไม่กี่บาท
รอยย่นบนผิวหน้าบ่งบอกถึงการตรากตรำชีวิตกระเพื่อมเล็กน้อย
ลมถูกพ่นเข้าไปสู่รู้ไม้เล็กของแคนไม่ใผ่
เสียงอีสานดังกังวาลขึ้นสดุดีปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง
ท่วงทำนองของเพลง ออกจะโศกสลดสำหรับชาวอีสานอีกรายซึ่งมาคุ้ยขยะแถวนั้น แต่ผู้คนทั้งหลายที่เดินผ่านดูจะไม่ได้รู้สึกถึงพลังอำนาจของเสียงแคนนี้
ชายแก่ชาวอีสานมิได้มีโทรโข่งหรือเครื่องมือโทรคมนาคมใดที่จะสามารกู่ร้องชีวิตของเขาออกไปได้
ชายแก่ชาวอีสานมิได้มีปากเสียงในรัฐสภาหรือมีหน้ามีตาในสังคมใดๆ
แต่เสียงเพลงนั้นหวนให้ชายอีสานเก็บขยะหวนนึกไปถึงอดีตบ้านนอกคอกนาของตน
เห็นทุ่งข้าวเขียวขจีที่ไกลสุดลูกหูลูกตา
เห็นชาวบ้านกำลังลงแขกเกี่ยวข้าว
นกเอี้ยงร้องเสียงเจื้อนจ้อยบนหลังควายตัวเขื่องที่มีบ้านเป็นนามีเตียงเป็นโคลนตม
เห็นกระท่อมหลังเล็กๆปลายนาที่ยุ้งข้าวถูกเก็บไว้
ตุ่มน้ำรองน้ำฝนดับกระหายซึ่งตั้งไว้หน้าบ้านเพื่อผู้สัญจรจะได้ตักดื่มดับร้อนอาทิตย์แผดเผา
โอ้ล่ะหนอ ชีวิตคนทำนา กระไรถึงมาอยู่ได้ ณ สถานีรถไฟฟ้า
ชายอีสานเก็บขยะล้วงกระเป๋ากางเกงซอมซ่อของตัวเอง ... หยิบเศษเหรียญมานักรวมกันได้สามสี่บาท
หยิบมันออกมาหนึ่งเหรียญ แล้วหย่อนมันลงตรงแก้วพลาสติก
โทษฐานที่เสียงแคนทำให้ชายเก็บขยะคิดถึงบ้านซึ่งป่านนี้กลายเป็นของนายทุนซักคนเสียแล้ว
\"สวัสดี๋ปีใหม่\" ชายเก็บขยะทัก
สำหรับเค้า ... เงินหนึ่งในสามที่เค้ามีติดตัวก็มีคงมีค่ามากกว่านโยบายพัฒนาประเทศของรัฐบาลอยู่
ชายชราหยุดเป่า เพ่งพินิจลงที่แก้ว เห็นเหรียญบาทหนึ่งเหรียญ
เขาเงยหน้ามามองชายเก็บขยะที่เพิ่งทักเค้า ยิ้มกว้างๆเห็นฝันไม่กี่ซี่ในปากซึ่งก็ผุพังไปเสียมากแล้ว
\"ขอบคุ่นหลาย\" ชายชราว่าความแล้วจึงกลับมาบรรเลงเสียงแคนแห่งอีสานนั้นต่อไป
เสียงพลุดังขึ้นเป็นเวลาของปีใหม่ ชาวอีสานสองคนยังยืนอยู่ที่ข้างสถาณีรถไฟฟ้าเอกมัย....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น