หลืบ รัตติกาล

ลำดับตอนที่ #14 : ยาม

\"สวัสดีครับ .... เป็นยังไงบ้างครับวันนี้\"



คุณยามพูดขึ้นในตอนสามทุ่มวันธรรมดา





ผมตอบไปว่าสบายดีครับ .... คุณยามไม่หนาวเหรอออกมาตากฝนอย่างนี้



ก็อยู่ได้ครับ ..... ผมมันสบายมากอยู่แล้ว

ยามคนนี้แต่งแค่เสื้อยืดกางเกงซาฟารี ..... เราจ้างเค้าไว้นานมาแล้ว

ไม่เคยมีใครรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเค้ามากนัก



ชายผิวคล้ำสูงร้อยแปดสิบร่างกายกำยำใหญ่โตโคล้ายนักมวยปล้ำ



เค้าทักผมทุกวันที่ผมออกจากบ้าน

เค้าทักผมทุกครั้งเช่นเดียวกันเวลาผมกลับมาจากที่ทำงาน





เค้าก็ทำตัวเหมือนยามทั่วๆไปนับหมื่นคนที่ดูแลกรุงเทพยามราตรีให้ปลอดภัยจากอะไรต่างๆ

แต่เค้าดูแตกต่างจากยามทั่วไป

ผมมองเค้าทุกๆครั้งที่ผมมีโอกาศ

ไม่รู้ว่าทำไมคนอย่างเค้าถึงมายืนอยู่หน้าประตูบ้านผมทุกวัน........ทำตัวเดิมๆ



ครั้งหนึ่งผมไปถามเค้า ...... ทำไมเค้าถึงยืนเป็นยามอยู่หน้าบ้านผม



\"บ้านท่านก็เหมือนผมท่านนั่นแหละครับ\" เค้าตอบ



ยามคนนี้ดูไปเหมือนคนมีระเบียบวินัยสูง ... คล้ายกับว่าเป็นทหารมาก่อนหรือเปล่าไม่แน่ใจ





\"ครับ ........ ผมไปเป็นทหารอยู่สี่ปีครับ\" เค้าตอบผมหลังจากที่ถามเค้าในวันหนึ่งที่ผมขับรถเข้าไปในบ้าน



\"แล้วลูกเมียเธอไม่มีเหรอ .... \" ผมถาม



\"ยิงตัวตายครับ .....\" เค้าตอบ

สีหน้าเรียบเฉย





ผมยังรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับตัวเค้าอยู่





คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ..... จึงออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน



แล้วผมก็มายืนพิงนังตรงที่ยามยืนอยู่



\"สวัสดีครับ ....อากาศดีนะครับวันนี้\"



ผมพยักหน้ารับคำพูดของยาม





\"ยาม .....ทำไมเธอถึงไม่ไปแอบหลับในป้อมยามล่ะ\"



\"เพราะเป็นหน้าที่ของผมในการอยู่ยามครับ\"





\"แล้วทำไมเธอเลือกมาสมัครงานเป็นงานอยู่ที่บ้านฉัน\"



\"เพราะว่าผมไม่มีที่ไปครับ\"





\"เห็นผลฟังไม่ขึ้นเลย .........ผมรู้ว่ามันควรจะมีอะไรมากกว่านั้นนะ\"





เค้าไม่ตอบ





\"คุณเคยมีอะไรกับบ้านหลังนี้มาก่อนหรือเปล่า\"





เค้านิ่ง





\"ถ้าคุณไม่ตอบ ....... ผมก็ไม่คิดว่าจะจางคุณต่อไปหรอกนะ ....ช่วงนี้การเงินผมไม่ดี\"





เค้าหันหน้สมามองผม .... ก่อนที่จะถอนหายใจ



\"คือว่าบ้านหลังนี้ครั้งนึงเป็นของผมครับ\"



ผมว่าแล้วว่าจะต้องมีอะไรพิเศษกับบ้านหลังนี้



\"ผมเป็นลูกคนเดียวของเจ้าของบ้าน.....มีลูกเมียอยู่ตามปกติสุขจนผมออกไปชายแดนสี่ปีครับ\"

เค้าเล่าต่อ \"เมื่อผมกลับมา .....บ้านหลังนี้ถูกไอ้นายทุนคนหนึ่งยึดไปโดยการไปปลอมแปลงเอกสาร.....มันข่มขืนลูกเมียผมแล้วเอาไปไว้กับมัน\"

\"ลูกเมียผมยิงตัวตายไม่นานหลังจากนั้น ............... เรื่องพวกนี้ไม่เคยถึงหูผมที่ชายแดนเลยจนเมื่อผมมาเหยียชบหน้าบ้านครับ\"

\"มันบอกว่าไม่เชื่อให้ไปดูเอกสารของทางกรมที่ดิน .......... ผมหมดปัญญา\"



ผมมองน้ำตาเค้าร่วงลงมา



\"มันเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ผมเสีย.....สิ่งเดียวที่ผมอยากได้คือได้อยู่ใกล้มันครับ\" เค้าตอบ....น้ำตาทะลักออกมาดั่งสายธาร





\"ใครเป็นนายทุนคนนั้นเหรอ\" ผมถาม





เค้าเงียบไปชั่วขณะ .....





\"พ่อของคุณนั่นแหละครับ\"







...............................................................................