หลืบ รัตติกาล

ลำดับตอนที่ #12 : อาจารย์

4/10



8/10



5/10



7/10





งานนักเรียนแผ่นแล้วแผ่นเล่าผ่านหน้าอาจารย์คงราวกับว่าเป็นการฉายสไลด์



เป็นความรู้สึกอัตโนมัติในการตรวจภาษาและความถูกต้องของเนื้องานผ่านกรอบแว่นตาเหลี่ยมคู่นั้น



อาจารย์คงสอนนักเรียนมัธยมปลายมาเป็นเวลากว่าสามสิบสองปี่สี่เดือนบริบูรณ์แล้ว



อาจารย์คงสอนวิชาภาษาไทย ..... เน้นการใช้ภาษาให้ถูกต้อง หรือที่เรียกกันว่าหลักภาษา





ทุกๆคืนอาจารย์คงจะนำการบ้านของนักเรียนแต่ละคนมาตรวจ



ระหว่างที่นักเรียนหลายๆคนกำลังกวดวิชาในโรงเรียนกวดวิชาต่างๆ

อาจจะมีบ้างที่ไปหลงแสงสีมัวเมาของย่านราตรีที่ไหนซักแห่ง





5/10



8/10



6/10



4/10



10/10





อาจารย์คงเป็นม่าย ภรรยาอาจารย์คงเป็นอาจารย์อยู่ต่างจังหวัด

ปัจจุบันเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง







อาจารย์คงยึดอาชีพสอนนักเรียนมานาน



อาจจะเป็นเพราะอุดมการณ์ที่จะเห็นนักเรียนมีความรู้ก็ได้



งานของ มัธยมปีที่ 6/3 ถูกตรวจจนหมดแล้ว







อาจารย์คงเดินไปหยิบเหยือกรินน้ำเปล่าใส่แก้ว



ยังไม่ทันได้ดื่มก็มีเสียงกดออกที่หน้าประตู







\"สวัสดีครับ อาจารย์\" นักเรียนชายคนหนึ่งยกมือไหว้





\"อ้าวสมพงษ์....เข้ามาสิ\"







อาจารย์คงบอกให้นักเรียนนั่งที่โซฟาตัวหนึ่งในบ้านชั้นเดียวเล็กๆ





\"งั้นครูพูดตามตรง .......... ครูไม่พอใจกับผลงานของเธอเลย\"

\"เธอยังเรียนไม่ดีพอ .......พยายามทำความเข้าใจกับเนื้อหา\"





เด็กทำหน้าลังเลก่อนพูดว่า\"ที่เรียนพิเศษเค้าสอนผมว่า\"





\"ไปเชื่อมันทำไม!! ......... ที่เรียนพิเศษมันดีไปกว่าโรงเรียนแล้วเหรอเดี๋ยวนี้\"

\"ถ้านักเรียนทั้งโลกเห็นอย่างเธอ ..... ก็คงไม่มีใครเรียนหนังสือในโรงเรียนอีก\"





สมพงษ์ก้มหน้า .... ไม่รู้จะพูดอะไร



\"ยังไงซะเธอมาติวที่บ้านนี้ก็ได้ .... มาทุกวันจนกว่างานของเธอจะดีขึ้น\"



\"ค่าติวเท่าไหร่เหรอครับ\" นักเรียนถาม





\"เอาอีกแล้ว!!!........ทำไมเธอถึงคิดว่าครูเป็นเหมือนพวกโรงเรียนกวดวิชา\"



\"ไม่ต้องจ่ายตังค์หรอกสมพงษ์........ครูมีหน้าที่ช่วยนักเรียน\" อาจารย์คงยิ้ม





นายสมพงษ์ออกไปแล้ว





อาจารย์คงเดินกลับไปหยิบแก้วน้ำที่ยังไม่ได้ดื่มหมายจะดื่มแต่



กริ๊งงงงงง .......... เสียงอ็อดดังขึ้นอักครั้ง







คราวนี้เป็นนักเรียน มัธยมศึกษาปีที่หก ..... หุ่นจัดว่าหนุ่มที่ไหนเห็นเป็นมองเหลียวหลังเลยทีเดียว





\"อ้าวสาวิตรีนั่งที่โซฟาก่อนสิ\" อาจารย์คงเชิญนักเรียนนั่ง





\"อาจารย์ดูงานของเธอทั้งหมดแล้วนะ .......... อาจารย์เห็นว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเธอไม่พ้นต้องซ้ำชั้นแน่\"



สาวิตรีนั่งก้มหน้า ไม่พูดอะไร



\"งานของเธอตอนนี้ไม่มีระเบียบแบบแผน ....ไม่มีโครงสร้าง\"



เธอเงียบ



\"แค่โครงสร้างเพียงแค่คำนำ เนื้องาน แล้ว บทสรุปก็ยังไม่มี .........นี่เธอจะทำยังไงกับผลการเรียนเนี่ย\"





อาจารย์คงรอดูคำตอบของสาวน้อยที่นั่งก้มหน้า





\"ถ้าอาจารย์นอนกับหนูหนนึง.....แล้วอาจารย์แก้เกรดให้หนูจะได้ไม๊ค่ะ\"

เด็กสาวยังคงก้มหน้าอยู่ขณะที่ตอบ







อาจารย์คงผงะ .......... ไม่นึกว่านักเรียนของตนจะมีความคิดเช่นนี้



\"เธอเอาอะไรมาพูดเนี่ย..........นี่ใครสอนให้เธอทำอย่างนี้\"





\"ก็อาจารย์วินัยเคยทำอย่างนี้กับหนูตอนที่หนูตกเลข\" เธอเล่า





\"งั้นอาจารย์วินัยก็ควรพ้นจากสภาพหน้าที่การเป็นอาจารย์และเธอควรจะพักการเรียน\" ว่าแล้วอาจารย์ก็ลุกขึ้นเดินไปที่โทรศัพท์



\"อาจารย์คงค่ะ ..... เห็นแก่หนูเถอะ ..... ถ้าครอบครัวหนูรู้เรื่องนี้ .......ครอบครัวหนูคง.......\" เธอร้องให้



อาจารย์คงนิ่งไป





อาจารย์คงวางหู ..... เดินไปนั่งกับเด็กสาวคนนั้น



\"ครูจะดูแลเรื่องทุกอย่างให้ ........ แต่หนูควรจะตั้งใจเรียนกว่านี้นะ ........ ต่อไปมาเรียนพิเศษกับครูทุกวันหลังเลิกเรียนพร้อมสมพงษ์แล้วกัน\"





สาวิตรีมองหน้าอาจารย์คง ........ มีรอยยิ้มที่มุมปากเธอทั้งน้ำตา









ก่อนจากกันคืนนั้น



\"ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ.....หนูไม่ควรเห็นค่าตัวเองต่ำอย่างนั้นเลย\"





ประตูปิดลง อาจารย์คงเดินไปที่แก้วน้ำแก้วเดิม .......... เค้าดื่มมันหมดแก้วแล้วจึงกลับไปที่โต๊ะ









คิดว่าจะเขียนรายงานเรื่องความประพฤติของอาจารย์วินัยส่งครูใหญ่ของทางโรงเรียนดีหรือไม่ดี..........