ชลอ โหระพา กับคดีฆาตกรรมอำแดงน้อย

ลำดับตอนที่ #2 : อำแดงน้อย

"อืมม"




คุณหมอสุวัตตรวจเพ่งพินิจที่ศพของนางสนมอย่างถ่องแท้ท่วนทั่ว พลิกตัวดูพบบาดแผลกลางหลังเป็นรอยรูฉกรรจ์

เขาตะโกน

"คุณชลอขอรับ เร่งมาดูนี่เถิดขอรับ"


ชลอ ผู้ซึ่งกำลังเดินเลียบคลองอีกฝากหนึ่งอยู่เดินกลับมาหาคุณหมอสุวัต



"บาดแผลนี้จะมิสามารถเป็นอื่นนอกเสียจากลูกดอกขอรับ จากขอบปากแผลหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งกระผมเดาว่าน่าจะ

มาจาก ระยะที่ประมาณสิบห้าวาได้  อาจจะมิค่อยถูกต้องนะขอรับ เพราะว่าบาดแผลนั้นเปื่อยบวมน้ำเสียจนกระผม

เองก็ยากที่จะคาดเดากระไรได้มากขอรับ"



"แปลว่าอำแดงผู้นี้ถูกลอบยิงจนเสียชีวิตกระนั้นหรือ ?"



"ก็เปล่าอีกขอรับ"



คุณหมอสุวัตจับข้อมือของศพยกขึ้นมาให้คุณชลอดู



"มือของนางนั้นหงิกขอรับ ... แสดงว่าเกิดจากการที่เส้นเอ็นในร่างกายนั้นกระชับอย่างรวดเร็ว"



"งั้นก็แสดงว่านางนั้นจมน้ำตายสินะขอรับ"



"ถูกต้องเป็นแม่นมั่นครับคุณชลอ"




ชลอมองไปโดยรอบ  พยายามจะสังเกตุอะไรบางอย่าง




"หากเป็นเช่นนั้นก็หมายความว่านางจะต้องถูกนำมาทิ้งที่แม่น้ำจากจุดใดจุดหนึ่งกระนั้นสิ"  คุณชลอพึมพำในลำคอ




"คุณหมอคิดว่าอย่างใดฤๅ ?"




"กระผมคิดว่านางน่าจะถูกยิงที่ใดซักแห่งแล้วจึงถูกนำมาทิ้งไว้นะที่นี้ขอรับ"




"กระผมเห็นชอบด้วย เพียงแต่ว่าจะเป็นแห่งหนตำบลใด" คุณชลอ หยิบยาสูบในจากในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุด






...........................................................................................


ณ เรือนของชลอ



"กลับมาแล้วหรือขอรับท่าน"



"ใช่ ก็มิเห็นกรือว่าข้ายืนหัวโท่หัวโด่อยู่นี่"



นายยอดยิ้มย่องที่ได้กวนประสาทเจ้านายแม้เพียงหยิบหยอย




"ข้ากำลังใช้ความคิดอยู่ ... เอ็งไปไหนก็ตามใจเอ็งเถิด"



"ขอรับ" ว่าแล้วนายยอดก็วิ่งออกไปข้างนอกประหนึ่งเด็กได้พักวันหยุดมิปาน




ชลอเดินไปยังโต๊ะหนังสือ .... หยิบกระดาษออกมาจากหิ้งวางหนังสือแล้วจึงเริ่มนั่งลงเขียนอะไรบางอย่าง



"ลูกดอก" "นางสนม" "คลอง"



ชลอนั่งคิดทบทวนสมมุติเหตุการณ์ขึ้นมาในศรีษะ




นางสนมคนนี้กำลังเดินอยู่ ณ ถนนแห่งหนึ่ง ... ใช่สิ นางสนมนั้นปกติมักจะพักอยู่ในวัง มีเพียงไม่กี่ผู้กี่คนที่ออก

มานอกกำแพงพระนครเพื่อติดต่อธุระ  ถ้าเช่นนั้นก็จะสามารถเช็ครายละเอียดการเข้าออกของนางสนมได้จากกรม

วังผู้รักษาการดูแลนางสนมอยู่

นางสนมส่วนใหญ่เท่าที่ทราบมาก็จะเติบโตมาจากในรั้ววัง มิค่อยรู้สถานที่ด้านนอกมากเท่าใดนัก จึงไม่น่าจะยากที่

จะคาดเดาสถานที่ ยิ่งสถานที่ราชการเองก็มีอยู่นอกวังเพียงไม่กี่แห่ง น่าจะสะดวกในการติดตาม ดังนั้นน่าจะลอง

ย้อนดูสถานที่ที่นางน่าจะเดินเพื่อไปติดต่อราชการแล้วกลับ

แล้วทำไมนางถึงจะถูกปองร้ายเล่า? ข้อนี่น่าสงสัยนักเพราะนางสนมส่วนใหญ่ถึงแม้จะมิถูกกันบ้างแต่ก็จะไม่มีข้อ

ขัดแย้งซึ่งจะทำให้ประหัตประหารกันได้เลยแม้แต่น้อย

แล้วจะเป็นสาเหตุใดเล่า



เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ชลอหันหลังกลับไปพบกับคุณหมอสุวัต




"กระผมทราบแล้วขอรับว่าผู้ตายคือใคร"


"อำแดงนั้นคือผู้ใด"



"ชื่ออำแดงน้อยขอรับ  เป็นผู้ช่วยนางครัวในห้องเครื่องครัวพระพันปีหลวงขอรับ"



"ผู้ช่วยต้นเครื่องกระนั้นหรือ ?"


"ใช่แล้วขอรับ จากการสืบถามจากทหารประตูวังพบว่าอำแดงน้อยนั้นออกจากเขตุพระราชฐานไปเมื่อสองวันก่อนขอ

รับ ส่วนกิจนั้นคือการไปจับจ่ายตลาดตามปกติขอรับ"



"ดีขอรับ กระผมกะไว้ว่าเราควรที่จะกลับไปในครัวหลวงเพื่อจะสอบถามอดีตประวัติของอำแดงน้อยผู้นี้ดู แล้วจาก

นั้นจึงจะไปเดินเลียบตลิ่งตามเส้นทางที่นางสนมมักใช้ในการไปตลาดดูเสียเผื่อว่าจะมีการใดใช้ได้บ้าง ดูจากที่คุณ

หมอเล่าแล้วกระผมคาดเดาได้ว่าคงจะมิมีพยานทั้งปากเอกปากรองเนื่องจากสองวันก่อนนั้นกระผมจำได้เป็นแม่น

มั่นว่าฝนตกมืดฟ้ามัวดิน น้ำไหลบ่าท่วมทั่วทุ่งทุกหย่อมหญ้า เสียงฝนเสียงฟ้านั้นคงดังกลบเสียงของอำแดงเป็นแน่

แท้เชียวขอรับ ดังนั้นกระผมจึงต้องหาหลักฐานว่า ที่ใดที่เราสามารถเชื่อมโยงเรื่องราวได้บ้างมิเช่นนั้นเราก็ยังคง

เอาหัวโขกตอไม้กันอยู่อย่างนี้แน่ขอรับ"

คุณชลอ เอื้อมมือไปหยิบ ไม้เท้าหัวสิงห์ฟันหักก่อนหันไปหาหมอสุวัต


"ไปกันเถอะคุณหมอ"



................................................................

ครัวพระพันปีหลวงนั้น เป็นครัวขึ้นชื่อเรื่องอาหารการกินตำหรับตะวันตกมาก นางครัวนางในที่ทำงานในนี้ล้วนถูกฝึก

สอนมาตั้งแต่เด็กจนแตกลูกหลานมาช่วยงานในวัง คุณชลอเดินผ่านเข้ามาในรั้วของครัวก่อนที่จะถามไถ่อำแดงผู้

หนึ่ง

"กระผม ชลอ โหระพา และนี่คือเรือตรี คุณหมอสุวัตขอรับ กระผมอยากจะถามว่าหัวหน้าห้องเครื่องต้นอยู่หรือเปล่าขอรับ

กระผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาด้วย"


"อ๋อ .. อยู่ทางนู่นเจ้าค่ะ กำลังง่วนอยู่กับการหมักไก่เลยเจ้าค่ะ"


"จะเป็นการรบกวนหรือไม่ขอรับ ?"


"ไม่หรอกเจ้าค่ะ คุณป้าคงกำลังจะนำไก่ให้พี่ๆไปย่างแล้วนะคะ"


"ขอบคุณขอรับ" คุณชลอ ยกมือไหว้อำแดงก่อนที่จะเดินไปทางที่อำแดงชาววังกล่าว



คุณชลอเห็นหญิงชราผู้หนึ่งกำลังสั่งนางในยกถาดยกสำรับไปเช็ดไปขัดให้เงางาม หยิบถ้วยโถโอชามมาพินิจดูว่า

สะอาดดีหรือยังก่อนที่จะสั่งให้นำไปล้างใหม่อีกครั้ง นางหันมามองที่ชลอและคุณหมอสุวัต


"นั่นผู้ใดหรือ"  นางถาม



"สวัสดีขอรับ กระผมชลอ โหระพา และนี่คือเรือตรีคุณหมอสุวัติสุวัติขอรับ พวกกระผมมาช่วยงานสืบสวนให้สันติ

บาลสยามขอรับ"


"เรื่องนางน้อยสินะ" สีหน้าของนางดูสลดลงทันตาเห็น


"ขอรับ ... พอจะรู้เรื่องของอำแดงน้อยมากน้อยเพียงใดหรือขอรับ ?"


"ชั้นจะเล่าให้ฟัง ... เอ้านั่งลงก่อนนะพ่อหนุ่ม ... นางตอง ไปเอาน้ำเอาท่ามาบริการหน่อย"



หลังจากจิบน้ำดับกระหายแล้ว คุณยายหัวหน้าต้นเครื่องก็เริ่มเล่าความ



"นางน้อยมันมิได้เปนนางวังอย่างเราๆหรอก แต่นางเป็นเมียของข้าราชการระดับสูงคนหนึ่งซึ่งท่านเสียไปได้หลายปี

แล้ว ฉันเองก็มิรู้เพราะมิเคยถามไถ่นาง แต่หลังจากสิ้นสามีนางก็ย้ายเข้ามาอยู่ในวัง ทำงานกับฉันนั้นแหล่ะ นาง

เป็นคนเงียบเรียบร้อย แต่รอบรู้เรื่องการเรือนการครัว ฉันถึงตั้งให้มาเป็นผู้ช่วยฉันในครัวนี้"

"แล้วนางพักอยู่ที่ใดหรือขอรับ"

คุณยายชี้มือไปทางเรือนเล็กๆหลังหนึ่งที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางเรือนคนงานนางในหลายสิบเรือน

"เรือนเล็กๆนั่นล่ะพ่อคุณ ลองขึ้นไปดูก็ได้ ... เห็นว่าพรุ่งนี้จะมานำของของนางไปเผาให้แล้ว"


"ถ้าอย่างนั้นกระผมต้องขอตัวขอรับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะขอรับ" ชลอยกมือไหว้คุณยาย


"ตามจับคนร้ายมาให้ได้ล่ะพ่อหนุ่ม" คุณยายรับไหว้



ชลอและคุณหมอสุวัติมุ่งมายังเรือนของอำแดงน้อย



ภายในเรือนเป็นเรือนโล่งๆไม่มีสมบัติอะไรมากมายไปกว่ากล่องหนึ่งใบ และเสื้อผ้าหลายพับ  ฟูกและหมอน

ชลอมองดูรอบบ้านอย่างพินิจพิเคราะห์


"เรือนเล็กอย่างนี้ กระผมเห็นว่าเมื่อวันฝนตกคงต้องมีน้ำสาดเข้ามาถึงในบ้านแน่ขอรับ หากแต่ว่ากระผมมิเห็นมีรอย

แห้งหรือรอบด่างของน้ำฝนเลยแม้แต่เล็กน้อย" คุณชลอเอ่ย

"แปลว่ามีคนมาทำความสะอาดเรือนสินะครับ ... อาจจะเป็นเรื่องทั่วไปก็ได้ขอรับที่มีคนมาทำความสะอาดเรือนเป็น

ปกติ"

"ไม่ใช่หรอกขอรับ ... เรือนนายเท่านั้นขอรับที่จะมีภารโรงปัดกวาดเช็ดถู ส่วนเรือนเหล่านี้ต้องกระทำกันเองขอรับ"

"งั้นจะด้วยเหตุอันใดเล่าขอรับถึงมีคนมาทำความสะอาดเรือนให้อำแดงซึ่งตายไปเสียแล้ว" หมอสุวัติสงสัยเป็นล้น

พ้น

"รอยเท้าขอรับ ... เขาถูบ้านเพื่อลบรอยโคลน ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนปกติเรียบร้อยหากแท้จริงแล้วมีคนเข้ามาค้น

บ้านนี้แล้วหนหนึ่ง"

"งั้นจะมีอะไรเหลือให้เราบ้างล่ะขอรับคุณชลอ"


"ก็ต้องลองค้นดูก่อนขอรับ ... ก่อนที่ทั้งหลายทั้งปวงนี้จะมอดไหม้เป็นถ่ายเสียหมดในวันรุ่งพรุ่งนี้"


ชลอ โหระพาเดินเข้าไปดูรอบห้องอย่างพิถีพิถัน  คุณหมอสุวัติมุ่งตรงไปที่กล่องของอำแดงน้อยและเริ่มต้นเปิดค้น

ข้าวของข้างใน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องใช้ส่วนตัว เสื้อผ้า และอาภรณ์ปกติ


หลังจากใช้เวลาชั่วครู่กับการค้นหา คุณชลอและคุณหมอสุวัติก็ สิ้นไร้ด้วยปัญญาที่จะหาความจากเรือน คุณหมอสุ

วัตินั่งเท้าแขนบนฟูก


"กระผมคิดว่าเราคงมาเสียเที่ยวกระมั้งครับ"


ปลายนิ้วมือของคุณหมอไปถูกกับอะไรซักอย่างใต้หมอน คุณหมอหยิบมันออกมา เป็นภาพถ่ายขาวดำของอำแดง

น้อยยืนอยู่


"คุณชลอขอรับ กระผมบังเอิญพบภาพถ่ายนี้ใต้หมอน"


ชลอเดินมาหยิบรูปมาดู ...


"สิ่งนี้น่าจะช่วยเราได้ขอรับ"


"ช่วงอย่างไรฤๅขอรับ"


"ดูที่ตราประทับนูนตรงหัวมุมนี่สิขอรับ มันเป็นของสำนักภาพต่างๆที่มีอยู่ในสยาม ตรานี้กระผมจำได้ดีเพราะกระผม

เคยใช้บริการอยู่ เป็นของขุนฉายาทิศลักษณ์และลูกขอรับ กระผมคิดว่าอำแดงคงไม่ไปฉายภาพคนเดียวเป็นแน่แท้

เพราะเป็นสตรี เมื่อฉายภาพมักจะไปกับสามีหรือครอบครัว ยิ่งด้วยอำแดงเองในรูปแต่งตัวดูมีภูมิฐาน จึงน่าจะเป็น

ครั้งสมัยที่ยังอยู่กับสามีเป็นแม่นมั่น และกระผมถ้าให้เดาก็คงจะเป็นว่านางมากับสามีเป็นแม่นมั่นขอรับ"

"คุณชลอ จะเดาสุ่มสี่สุ่มห้ากระผมว่ามิควรนะครับ ... อาจจะทำให้เราเข้าใจอะไรผิดก็เป็นได้ขอรับ"


คุณชลอหันมามองคุณหมอ



"นั่นสิครับ ... ความรู้จึงมีไว้พิสูจน์การคาดเดาของมนุษย์ชนอย่างเราๆไงขอรับ  ไปหาขุนฉายาฯกันเถิดขอรับ"






.................................................................................................

สวัสดีครับ

ตอนนี้นั้นเกี่ยวเนื่องเข้ามาถึงในรั้วในวังแล้ว ... ผมเองยังมีปัญหากับสำนวนภาษาอยู่บ้างนะครับ ... คิดว่าคงจะ ต้องขัดเกลาไปเรื่อยๆเมื่อเรื่องดำเนินไปครับ ... ติดตามอ่านตอนต่อไปละกันครับ ... จะได้รู้ครับว่า อำแดงนั้นเป็นภรรยาใครและทำไมมันถึงสำคัญกับคดีมากจนคุณชลอของเรานึกไม่ถึง !