ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ภาพ
จะเคยมีซักกี่หนกันเชียว
จะเคยมีซักกี่หน....
ที่จะได้มองท้องฟ้าเวลานี้
มันเป็นค่ำคืนที่ยาวนานก่อนที่ผมจะมาจบชีวิตลงข้างถนน.....
ณ ที่ที่ไม่มีคนเหลียวแล
ณ ที่ที่มีแต่ท้องฟ้าและทุ่งหญ้า
และท้องฟ้าที่ผมกำลังจ้องมองมันจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ภาพต่างๆในอดีกเริ่มกลับเข้ามาในสมองของผม
แขนและขาของผมเกร็ง
ริมฝีปากของผมชา
ภาพวันที่เด็กน้อยคนหนึ่งเอาไม้หน้าสามทุบกระจกรถของพ่อแม่ตัวเอง
เด็กคนนั้นก็คือผมในวัยเด็ก
ภาพของผมเปลี่ยนไป ผมยืนมองพ่อของผมตบหน้าแม่จนล้มลงกองกับพื้น
เธอลุกขึ้นมาพยายามที่จะต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับพ่อของผม
ภาพตัดไปอีกครั้ง ........... ภาพแม่ของผมขนของออกมาจากบ้าน
เธอเดินผ่านผมไปโดยไร้เสียงจากปากของเธอ
ภาพของผมโตขึ้นมาอย่างเด็กจรจัด เที่ยวไล่ชกตีชาวบ้าน
กลายเป็นวัยหนุ่มคึกคะนอง
ภาพของผมขณะจับปืนครั้งแรก
หลังจากนั้นเสี่ยเบี้ยวก็ให้ผมยิงคนใกล้ตายคนหนึ่ง
ผมเห็นภาพที่ผมเหนี่ยวไก ปากของไอ้หนุ่มในอดีตมีรอยยิ้มกับการทารุณผู้อื่น
ภาพหลุดไปเป็นผมกับเพื่อนจี้พี่สาวของมันแล้วลากไปข่มขืนในบ้าน
ภาพของยายและพ่อของเธอถูกมัดมัดและมองดูเราสองคนละเลงรักกับสาวมัธยมปลายผู้น่าสงสาร
ผมเห็นภาพน้ำตาของพ่อคนเป็นครั้งแรก
ภาพของผมยิงไอ้เสือย้ง ผมยิงที่ขาขวา
แล้วมาที่แขนซ้าย
แล้วมาที่ขาซ้าย
แล้วยิงที่แขนขวา
แล้วผมก็ยิงนัดสุดท้ายไปที่ตับมัน
นั่งยองๆมองดูเลือดสีดำของมันใหลออกมาจนมันตาย
ภาพตัดไปเป็ฯผมในอาร์ซีเอ กำลังยื่นเหล้าใส่ยานอนหลับอย่างแรงไว้ข้างใน
ผมลากเธอไปข่มขืนในลานจอดรถ
ภาพของเธอพยายามดิ้นขัดขืนทั้งๆที่ใกล้จะสลบ
ภาพของยามคนนั้นที่ตะโกนเรียกผม
ภาพของศพของยามที่ผมเพียงฆ่ารัดคอ
ภาพของน้ำตาผู้หญิง
น้ำตาที่ไม่เคยมีเพื่อผม
ภาพของผมในบาร์ไม่กี่วันต่อมา
รับเหล้าจากสาวสองคนนั้น
ภาพตัดไปที่โรงแรมม่านรูด
ภาพของพวกเธอรื้อค้นกระเป๋าผมตอนที่ผมไร้แรงจะต่อสู้ขัดขืนเพราะยานอนหลับ
ภาพของผมขณะที่เธอสองคนลากผมไปไว้ที่ทุ่งนอกกรุงเทพ
เธอจูบลาผมด้วยกระสุนตะกั่ว
ที่ตับ
ภาพของเลือดสีดำใหลสดๆออกมาจากท้อง
และก็มาถึงปัจจุบัน
ท้องฟ้าช่างสวยงาม
แต่ผมก็ไม่เคยได้มองมันเลย
น้ำตาผมจะไหล แต่ก็ไม่
ผมจะร้องให้ให้ตัวเองทำไมกัน
และแล้วภาพของผมก็มืดลง..............จนมืดสนิท
จะเคยมีซักกี่หน....
ที่จะได้มองท้องฟ้าเวลานี้
มันเป็นค่ำคืนที่ยาวนานก่อนที่ผมจะมาจบชีวิตลงข้างถนน.....
ณ ที่ที่ไม่มีคนเหลียวแล
ณ ที่ที่มีแต่ท้องฟ้าและทุ่งหญ้า
และท้องฟ้าที่ผมกำลังจ้องมองมันจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ภาพต่างๆในอดีกเริ่มกลับเข้ามาในสมองของผม
แขนและขาของผมเกร็ง
ริมฝีปากของผมชา
ภาพวันที่เด็กน้อยคนหนึ่งเอาไม้หน้าสามทุบกระจกรถของพ่อแม่ตัวเอง
เด็กคนนั้นก็คือผมในวัยเด็ก
ภาพของผมเปลี่ยนไป ผมยืนมองพ่อของผมตบหน้าแม่จนล้มลงกองกับพื้น
เธอลุกขึ้นมาพยายามที่จะต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับพ่อของผม
ภาพตัดไปอีกครั้ง ........... ภาพแม่ของผมขนของออกมาจากบ้าน
เธอเดินผ่านผมไปโดยไร้เสียงจากปากของเธอ
ภาพของผมโตขึ้นมาอย่างเด็กจรจัด เที่ยวไล่ชกตีชาวบ้าน
กลายเป็นวัยหนุ่มคึกคะนอง
ภาพของผมขณะจับปืนครั้งแรก
หลังจากนั้นเสี่ยเบี้ยวก็ให้ผมยิงคนใกล้ตายคนหนึ่ง
ผมเห็นภาพที่ผมเหนี่ยวไก ปากของไอ้หนุ่มในอดีตมีรอยยิ้มกับการทารุณผู้อื่น
ภาพหลุดไปเป็นผมกับเพื่อนจี้พี่สาวของมันแล้วลากไปข่มขืนในบ้าน
ภาพของยายและพ่อของเธอถูกมัดมัดและมองดูเราสองคนละเลงรักกับสาวมัธยมปลายผู้น่าสงสาร
ผมเห็นภาพน้ำตาของพ่อคนเป็นครั้งแรก
ภาพของผมยิงไอ้เสือย้ง ผมยิงที่ขาขวา
แล้วมาที่แขนซ้าย
แล้วมาที่ขาซ้าย
แล้วยิงที่แขนขวา
แล้วผมก็ยิงนัดสุดท้ายไปที่ตับมัน
นั่งยองๆมองดูเลือดสีดำของมันใหลออกมาจนมันตาย
ภาพตัดไปเป็ฯผมในอาร์ซีเอ กำลังยื่นเหล้าใส่ยานอนหลับอย่างแรงไว้ข้างใน
ผมลากเธอไปข่มขืนในลานจอดรถ
ภาพของเธอพยายามดิ้นขัดขืนทั้งๆที่ใกล้จะสลบ
ภาพของยามคนนั้นที่ตะโกนเรียกผม
ภาพของศพของยามที่ผมเพียงฆ่ารัดคอ
ภาพของน้ำตาผู้หญิง
น้ำตาที่ไม่เคยมีเพื่อผม
ภาพของผมในบาร์ไม่กี่วันต่อมา
รับเหล้าจากสาวสองคนนั้น
ภาพตัดไปที่โรงแรมม่านรูด
ภาพของพวกเธอรื้อค้นกระเป๋าผมตอนที่ผมไร้แรงจะต่อสู้ขัดขืนเพราะยานอนหลับ
ภาพของผมขณะที่เธอสองคนลากผมไปไว้ที่ทุ่งนอกกรุงเทพ
เธอจูบลาผมด้วยกระสุนตะกั่ว
ที่ตับ
ภาพของเลือดสีดำใหลสดๆออกมาจากท้อง
และก็มาถึงปัจจุบัน
ท้องฟ้าช่างสวยงาม
แต่ผมก็ไม่เคยได้มองมันเลย
น้ำตาผมจะไหล แต่ก็ไม่
ผมจะร้องให้ให้ตัวเองทำไมกัน
และแล้วภาพของผมก็มืดลง..............จนมืดสนิท
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น