เธอคือผู้ให้

เนื้อเรื่อง

ตลอดช่วงชีวิตของเรา...จะมีใครสักกี่คน ที่จะมาสนใจที่จะมอบโอกาสอะไรให้เรา ไม่ว่าโอกาสนั้นจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ แต่ถ้าใครสักคนนึงมอบให้ นั่นคือพระคุณอันใหญ่หลวงมิใช่หรือ

                ฉันเป็นแค่นักศึกษา บ้านนอกคอกนาธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ได้เข้ามาเรียนหนังสือในเมืองซึ่งฉันถือว่าใหญ่  มามีความฝันมีความใฝ่ อยากมีอาชีพและหน้าที่การงานที่ดี อยากเรียนจบสูงๆ  ซึ่งไม่ว่าฝันของฉันนั้นจะประกอบขึ้นด้วยอะไรก็ตามแต่ ที่แน่ ๆ ปัจจัยหลักต้องประกอบด้วยกำลังทรัพย์ที่จะสามารถมาสนับสนุน...ฉันเคยสัญญากับตัวเองว่า ต้องเรียนจบให้สูง ๆ นะ เราต้องจบปริญญาเอกนะ คำนี้ยังไม่กล้าบอกใครอย่างแน่ชัด แม้จะยึดคำนี้เป็นมั่นเป็นหมายกับตัวเองขนาดหนัก แต่ถ้ามันเกิดมีอะไรผิดพลาดอย่างน้อยก็คงจะไม่มีใครมาซ้ำเติมฉันได้เพราะไม่มีใครรู้ความใฝ่ฝันของฉัน ฉันรักการศึกษามาก และรักที่จะเรียนหลาย ๆ แขนง สิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดคือ เศรษฐศาสตร์ เพราะมีความคิดว่าเศรษฐศาสตร์จะเป็นแนวทางให้สามารถพัฒนาประเทศ สังคม ครอบครัวและตัวฉันเองได้ โลกทุกวันนี้ต้องพึ่งพาเศรษฐศาสตร์เป็นอย่างมาก  ญาติพี่น้องของฉันทั้งหลายพอได้ยินว่าฉันเรียนเศรษฐศาสตร์ ก็ต่างถามเป็นเสียงเดียวกันว่า “อะไรเหรอ เศรษฐศาสตร์น่ะ” ฉันไม่เคยว่า พวกเขาที่พวกเขาไม่รู้ นั่นเพราะโอกาสและการแสวงหาโอกาสของแต่ละคนไม่เท่ากัน คนเราจึงมีความรอบรู้ต่างกัน ฉันเองก็ไม่ได้รอบรู้อะไร ก็อาจจะรู้เท่า ๆ ที่วงจรชีวิตฉันเข้าไปเกี่ยวข้องหรือไม่เช่นนั้นก็เท่า ๆ กับหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งฉันเคยถือขึ้นมาอ่าน ฉันได้ให้คำตอบพวกเขาทั้งหลายว่า เศรษฐศาสตร์ เรียนเกี่ยวกับการบริหาร จัดการ จัดสรร ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ให้พอต่อความต้องการที่มีอย่างไม่จำกัด ฉันตอบอย่างที่ฉันเรียนมา แล้วเขาก็ยังสงสัยอีกว่า เรียนไปแล้วจะไปทำงานอะไร อันนี้คำตอบมันก็อยู่ในคำถามคำตอบข้อแรก ที่ฉันได้ตอบเขาทั้งหลายไปแล้ว ฉันต้องการที่จะนำความรู้ที่จะได้รับไปพัฒนาประเทศชาติ อยากทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ช่วยเหลือสังคมในส่วนรวม อยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมและช่วยกันสรรค์สร้างสังคมเราให้น่าอยู่สืบไป  อยู่หยัดยืนอย่างมั่นคงไม่ต้องอายใครในฐานะที่เราเป็นไทย เป็นคนมีความรู้ มีความคิดเป็นของตัวเอง

                ผู้มีพระคุณกับฉันทั้งหลาย ที่ตอนนี้ฉันยังไม่มีโอกาสได้ทดแทนพระคุณ ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ลุงป้าน้าอา ปู่ย่า ตายาย คนที่ฉันเคยพึ่งพาทั้งในวัยเด็ก และจวบจนปัจจุบัน ฉันก็ยังนึกถึงพวกท่านอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เรียนหนังสือ ทุกครั้งที่จับจ่ายใช้สอย โดยรู้ว่า ท่านให้โอกาสแก่ฉัน ระลึกเสมอว่าฉันเป็นความหวังของท่าน คิดในใจว่าพอเราจบไปก็จะได้เป็นที่พึ่งพาของท่านในยามแก่ชรา ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่า ไม่น้อยใจที่เกิดมาเป็นคนจน แต่ฉันก็พูดได้เต็มปากว่า เกิดมาจนน่ะ ดีแล้ว จะได้แข็งแรงกว่าคนอื่น เพราะคนจนมักจะประสบปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตมากมายซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่น่าเหนื่อยล้า และท้อใจ ถ้าผ่านพ้นไปได้ก็ถือเป็นการออกกำลังใจ วิธีหนึ่ง จะได้รู้จักสู้ชีวิต รู้จักที่จะลุกขึ้นยืน รู้จักที่จะมีความฝันและทำฝันของตัวเองให้เป็นจริง ในเมื่อคนอื่น ๆ ที่เขาลำบากกว่าฉันตั้งเป็นพันเป็นหมื่นคน ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ บรรลุเป้าหมายของตัวเขาเองได้และได้เป็นหนึ่งในโลก แล้วไฉนหรือฉันจะทำไม่ได้ ซึ่งคนเราต้องมีความตั้งใจที่มากมายมหาศาลประกอบกับการกระทำนั้นด้วย

                ทุนการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งที่จะเข้ามาเติมเต็มชีวิตของฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักเรียนทุน มันคงมีแรงกดดันมากมายเกิดขึ้นในตัวเราเอง ฉันคงต้องประพฤติตนไม่ให้ผิดระเบียบและอยู่ในขอบเขตของข้อบังคับอย่างเข้มงวด แม้ว่าจะไม่มีใครมาบังคับ แต่ก็อยากทำให้สมกับที่มีคนมาใส่ใจ มีคนคอยสนับสนุน ส่งเสียเราเล่าเรียน ฉันอยากขอบคุณผู้ที่มอบทุนการศึกษาแก่ฉันเป็นอย่างมาก ซึ่งในโอกาสนี้ฉันอยากขอบคุณบริษัทยางรถยนต์ บริดจสโตน ที่ได้มอบโอกาสอันสูงค่าอย่างยิ่งนี้แก่ฉัน อยากบอกเหลือเกินว่าเขาได้มอบสิ่งสำคัญในชีวิตนั่นคือ โอกาสทางการศึกษาให้แก่เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนี้ซึ่งทั้ง ๆที่เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ ในครั้งนี้ได้เป็นการช่วยเหลือพ่อ แม่ ญาติพี่น้องทั้งหลายของฉันด้วยที่จะแบ่งเบาภาระที่หนักหนาให้พอทุเลาลงได้ โลกนี้ให้อะไรเรามาไม่เท่ากัน บางคนอาจจะบอกว่าเงินเป็นเรื่องขี้หมูขี้หมา แต่ใครเล่าจะเข้าใจคนที่แลกเงินมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย อาชีพที่สุจริต มาส่งเสียลูกเล่าเรียนลำบากสักแค่ไหน ฉันทราบซึ่งในพระคุณของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ที่พิจารณาให้ฉันได้มอบรับทุน อ.บุญเลิศ คณะวิทยาการจัดการ ซึ่งฉันทราบซึ้งในพระคุณและแววตาอันเปี่ยมไปด้วยความมีเมตตานั้น ฉัน(บังอาจ) รู้สึกไปเองว่า ความอบอุ่นของอาจารย์นั้นราวกับเป็นญาติพี่น้องแท้ ๆ ของฉันเอง  ขอบพระคุณบริษัทบริดจสโตนและบุคลากรทุกคนที่เกี่ยวขัอง ขอบพระคุณญาติพี่น้องทั้งหลายทั้งปวงของดิฉัน ฉันอยากเรียนจบเร็ว ๆ และมาตอบแทนท่านทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้เร็ว ๆ นาน ๆ และเรียนต่อให้สูงขึ้น ๆ ต่อไปอีก ฉันอยากทำเพื่อทุกคน ให้ทุกคนมีความสุข ให้ฉันได้ทดแทน สิ่งที่ท่านทั้งหลายได้เคยมอบให้แก่ฉัน พระคุณต้องทดแทน คำนี้ตราตรึงในมันสมองของฉันตลอดลมหายใจเข้าออก ซึ่งตอนนี้ทำได้ดีที่สุดคือ ตั้งหน้าทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มกำลัง เป็นคนดีของสังคมและรอจนถึงวันนั้น…

กรุณา...จากใครหนอที่หล่อเลี้ยง

สัจสำเนียงจะยืนยันมิจางหาย

เมื่อบุญคุณตรึงในใจมิเสื่อมคลาย

แม้นต้องตายจะไม่ลืมทดแทนพระคุณ