ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ลางร้าย
บทที่ 9
ลางร้าย
เย็นวันนั้น ทรงพลแอบเห็นชมพู่แต่งตัวสวย รู้สึกร้อนใจ เดินไปเดินมา อยู่บนตึก และถามไถ่เรื่องของชมพู่กับคนรถ
“ชมพู่แต่งตัวสวย จะไปเที่ยวกับใครกันวะ”
ทรงพลรู้สึกเป็นห่วงชมพู จึงเรียกคนรถมาถาม
“เฮ้ยสมชาย ช่วงนี้ชมพู่เป็นไงบ้าง เห็นเงียบไป”
“ช่วงนี้ คุณชมพู่ดูสนิทสนมกับเพื่อนชายคนหนึ่งขอรับ”
“ใครกัน! กล้ามายุ่งกับเด็กบ้านเรา”
“ก็คุณชายก้องเกียรติ น่ะสิขอครับ” ลูกท่านสมศักดิ์
“เพื่อนคุณพ่อคุณชายทรงพลนี่แหละขอรับ”
“อ้าวแล้วชายกริชหละ ก็ยังเห็นวนเวียนมาหาคุณชมพู่เป็นประจำเช่นกันขอรับ”
“อืม ยังไงก็ช่วยดูแทนฉันด้วยนะ”
“อย่าให้คลาดสายตาหละ ถ้ามีอะไรก็มารายงาน”
“อย่าให้ชมพู่เป็นอันตรายเข้าใจมั๊ย”
“แล้วอย่าให้เค้ารู้ว่าฉันให้สมชายคอยติดตามหละ”
“เดี๋ยวจะยิ่งพาลฉันไปกันใหญ่”
“เข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจขอรับ” นายช่วยรีบตอบรับคำนาย
เพราะเห็นทรงพลดูท่าร้อนใจ
ขณะทรงพลพูดกับคนรับใช้ ก็เหลือบเห็นก้องเกียรติมารับชมพู่ขึ้นรถไปด้วยกัน
ชมพู่นั่งรถไปกับก้องเกียรติ เพื่อไปพบกับคุณพ่อคุณแม่ของก้องเกียรติ
“ก้องเกียรติ เราตื่นเต้นจังที่จะต้องไปพบคุณพ่อคุณแม่”
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกนะ คุณพ่อคุณแม่ของเราใจดีมาก”
“อีกอย่าง ท่านมีเราเป็นลูกคนเดียว เราอยากได้อะไรต้องได้
ตามใจทุกอย่าง”
ตามใจทุกอย่าง”
“ชมพู่จึงบ่นคนเดียว ถึงว่าหละ”
“ถึงว่าอะไรหรอ” ก้องเกียรติถามชมพู่
“ถึงว่า คุณชายก้องเกียรติถึงเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้นะสิ”
“ก้องเกียรติ จึงเอามือบีบบริเวณจมูกของชมพู่”
“โอ๊ยเจ็บนะก้อง”
“ลงโทษฐานที่เธอว่าฉัน”
“ผู้หญิงอะไรขี้บ่นเหมือนแม่ฉันไม่มีผิด”
“เธอทำฉันเหรอ ไม่ยอมหรอก”
แล้วชมพู่ก็เอามือไปจับที่บริเวณสันจมูกของก้องเกียรติเช่นกัน
สองคนหยอกล้อกันอย่างมีความสุข
“ไม่เอานะชมพู่ ฉันขับรถอยู่”
“แล้วใครให้เธอมาบีบจมูกฉันก่อนหละ”
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข
อยู่ ๆ ก้องเกียติก็ต้องเบรกรถกะทันหัน
เบร๊ค...............อี๊ก...................!
เบร๊ค...............อี๊ก...................!
“อุ๊ย อะไรก้องชมพู่ตกใจหมดเลย”
“ฉันเห็นคนแก่ผู้ชายถือไม้เท้า แต่งชุดขาวราชประแตน"
"หน้าตาดุเชียว จ้องหน้าฉ้นตาเขม็งเลย"
"หน้าตาดุเชียว จ้องหน้าฉ้นตาเขม็งเลย"
“ยืนอยู่กลางถนนน่ะ”
“อยู่ที่ไหน ชมพู่ไม่เห็นมีใคร”
“แต่ฉันรู้สึกใจหายมากเลยนะก้อง”
“สงสัยฉันตาฝาดมั๊ง นอนดึกไปหน่อย”
"แล้วทำไมต้องนอนดึกด้วยหละ"
"แล้วทำไมต้องนอนดึกด้วยหละ"
“ก็นอนคิดถึงแต่ชมพู่น่ะสิ”
“เออคงไม่มีอะไร ชมพู่ไม่ต้องตกในหรอกนะ”
เดี๋ยวชมพู่ตั้งใจฟังเพลงนี้นะ ฉันมีเพลงซึ้ง ๆ จะเปิดให้เธอฟัง
ว่าแล้วก้องเกียรติก็เปิดเพลงรักโรแมนติกให้ชมพู่ฟังในรถ เป็นเพลงที่ก้องเกียรติชอบ และคิดอยากจะมอบให้ชมพู่ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของชมพู่ ครบ 17 ปีบริบูรณ์ ก้องเกียรติวางแผนจัดงานวันเกิดให้ชมพู่ที่บ้านของเขา
ในขณะที่ทั้งสอง ก้องเกียรติกับชมพู่กำลังฟังเพลงซึ้งโรแมนติกอยู่นั้น ก็มีสายเรียกเข้ามาหาก้องเกียรติชมพู่แอบฟังเสียงพูดคุยนั้นเป็นเสียงผู้หญิง ก้องเกียรติได้ยินเสียงถึงกับอึ้งกดสายทิ้งไป เพราะจากน้ำเสียงที่โต้ตอบมานั้นก้องเกียรติรู้แล้วว่าเป็นเสียงของ น้องยิปซี เป็นแฟนเก่าที่ก้องเกียรติทิ้งไป แล้วมาคบหากับชมพู่แทน เพราะพอก้องเกียรติเห็นชมพู่ ก็ทิ้งน้องยิปซีแฟนเก่าทันที ยิปซีนั้นรู้ว่าก้องเกียรติเริ่มตีตัวออกห่าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะยิปซีมองว่าก้องเกียรติเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว ยิปซีไม่ยอมวางสาย โทรหาก้องเกียรติอีกหลายครั้ง
“ชมพู่เริ่มมีอาการหึงหวง ก้องเกียรติขึ้นมา”
“ถ้าบริสุทธิ์ใจจริง ๆ ก็รับสายสิค่ะ” คุณก้องเกียรติ
ชมพู่พูดใส่ก้องเกียรติ ก้องเกียรติมองหน้าชมพู่ และจับมือชมพู่ ชมพู่สะบัดมือออก
“เชอะ ไม่ต้องมาอ้อนเลย”
“จะให้ก้องรับจริง ๆ เหรอชมพู่ ก็ก้องไม่อยากรับ”
“ไม่อยากรับก้องก็ต้องรับ เพราะชมพู่ว่าเค้าก็คงไม่ยอมวางสายง่าย ๆ แน่”
“แต่ถ้าก้องกดรับแล้ว ต้องส่งมาให้ชมพู่ฟัง ชมพู่อยากรู้ว่าเค้าจะคุยอะไรกับก้อง”
“มีความลับอะไรกัน ถึงโทรมาบ่อยขนาดแบบนี้”
“เอางั้นเหรอ”
“ใช่”
“ถ้าก้องไม่รับสาย”
“ก็จอดรถตรงนี้เลย ชมพู่เปลี่ยนใจไม่ไปบ้านก้องแล้ว”
“จะเอายังไง จะรับสาย หรือจะจอดรถเลือกเอา”
“ก้องเกียรติจึงกดรับสายของ ยิปซี และส่งให้ชมพู่ฟัง”
“สวัสดีค่ะพี่ก้องขา ยิปซีเองนะ”
“เนี่ยพี่ก้องหายไปไหนตั้งนาน”
“ได้ยินว่ามีแฟนใหม่เหรอ”
“ชุดราตรีที่พี่ก้องซื้อให้ยิปซีน่ะ”
“ยิปซีใส่มาวันนี้ด้วยนะ”
“เพราะว่าคุณแม่ของพี่ก้องนัดให้ยิปซีไปงานเลี้ยงที่บ้านพี่ก้องวันนี้ด้วยหละ”
“ยิปซีขอเพลงให้พี่ก้องฟังบ่อย ๆ พี่ก้องได้ฟังบ้างมั๊ย”
“เดี๋ยวเราเจอกันที่บ้านนะค่ะ รักนะจุ๊บจุ๊บ”
“รักพี่ก้องที่สุด เดี๋ยวเราเจอกันนะค่ะ”
“ชมพู่กดวางสาย เมื่อได้ยินข้อความที่ยิปซีพูดเสร็จ”
“ร้ายจริงนะ ชมพู่เนี่ย” ก้องเกียรติพูด
“ไม่ต้องเฉไฉเลย” ชมพู่ต่อว่าก้องเกียรติ
“มีแฟนแล้วยังจะมาจีบชมพู่อีก”
“ผู้ชายหลายใจ”
“ไม่ใช่แฟนนะชมพู่”
“เราเลิกติดต่อเค้าไปตั้งนานแล้ว”
“ไม่รู้อยู่ดี ๆ โผล่มาได้ไง”
“ชมพู่จึงถามก้องเกียรติ ยิปซีเป็นใคร”
“ก้องเกียรติพูดอ้ำอึ้ง”
“เอ่อ เป็นน้องสาว ชมพู่หยิกที่ขาก้องเกียรติอย่างแรง”
“โอ๊ยเป็นแฟนเก่าครับผม”
“คนเจ้าชู้”
“ทำไมต้องปิดบังชมพู่ด้วยหละ”
“ก้องไม่ได้ปิดบัง ก็ก้องเลิกกับเค้าไปแล้ว”
“แต่เค้าไม่เลิก” ชมพู่ตอบ ตอนนี้เค้ารอก้องในงานเลี้ยงที่บ้านด้วย
“ห๊า” ก้องเกียรติตกใจ
“เค้ามาได้ยังไง”
“ก้องไม่ได้บอกเค้าซะหน่อย”
“แต่คุณแม่ของก้องบอกน้องยิปซี”
“แสดงว่าคุณแม่ของก้องชอบน้องคนนี้น่ะสิ”
“ชมพู่พูดแสดงถึงความน้อยใจ”
“ไม่หรอก คุณแม่ใจดี”
“ก้องคิดว่าถ้าคุณแม่เจอชมพู่ต้องชอบชมพู่แน่ ๆ”
“แต่คุณแม่กำลังทำอะไรอยู่นะ”
“คุณแม่คิดอะไรของคุณแม่เนี่ย” ก้องเกียรติเริ่มมีสีหน้าเครียด
เมื่อก้องเกียรติขับรถเข้าไปในบ้าน ก็ต้องเจอยิปซี สาวน้อยแสนสวย ปราดเปรียว น่าตาน่ารัก แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด มายืนรอก้องเกียรติอยู่หน้าบ้าน พอก้องเกียรติลงมาเปิดประตูให้ชมพู่ ชมพู่กำลังก้าวลงจากรถ ยิปซีก็วิ่งมากอดแขนก้องเกียรติเหมือนคนคุ้นเคย ก้องเกียรติจับมือของยิปซีออก ยิปซีไม่ยอมปล่อยมือ ชมพู่มองดูยิปซีด้วยสีหน้านิ่งเฉย ยิปซีเมินหน้าหนี ทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน คุณแม่ของก้องเกียรติแอบดูเด็กๆ อยู่ห่าง ๆ พร้อมกับแอบยิ้ม พึงพอใจกับบทบาทของยิปซี ที่ได้แสดงตามที่แม่ก้องเกียรติกำกับไว้
“นี่ยิปซี แม่รักและเอ็นดูลูกเสมอเลยนะ”
“เดี๋ยวถ้าเรียนจบปริญญาเมื่อไหร่ แม่จะให้หนูแต่งงานกับพี่ก้องทันที”
“สมบัติทุกอย่างของแม่จะยกให้ยิปซีทั้งหมด”
“ยิปซีจะได้มาเป็นลูกสาวแม่ไง”
“แต่ตอนนี้ลูกจะต้องทำตามที่แม่บอก เข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจแล้วค่ะคุณแม่”
“ยิปซีจะทำตามที่คุณแม่บอกทุกอย่าง”
“ยิปซีจะกำจัดยัยชมพู่นั่นเองค่ะ”
“เดี๋ยวคุณแม่รอดูฝีมือยิปซีนะค่ะ”
จากบทบาทของยิปซีและการบอกเล่าของก้องเกียรติ ชมพู่ก็รู้แน่แล้วว่าเป็นแผนการของแม่ก้องเกียรติ เพราะคุณแม่ของก้องเกียรตินั้นแสดงถึงการไม่เป็นมิตรกับชมพู่ ชมพู่จึงเตรียมพร้อมกับสิ่งต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้น
เมื่อก้องเกียรติเข้ามาในบ้าน คุณพ่อคุณแม่ของก้องเกียรติออกมาต้อนรับ โอบกอดก้องเกียรติ และโอบกอดชมพู่ ในขณะที่โอบกอดชมพู่อยู่นั่น แม่ของก้องเกียรติก็แอบกระซิบกับชมพู่
“อย่ามาใช้เสน่ห์เล่กลกับลูกชายของฉัน เข้าใจมั๊ย”
“ไม่งั้นเธอเจอดีแน่”
ชมพู่ได้ยินคำกล่าวของแม่ก้องเกียรติถึงกับอึ้ง กับประโยคที่ได้ยิน
ก้องเกียรติเห็นพ่อกับแม่ต้อนรับชมพู่อย่างดี รู้สึกมีความสุขมาก เพราะก้องเกียรติไม่สามารถรับทราบได้เลยว่าคุณแม่ นั้นมีปฏิกิริยาด้านลบกับชมพู่
จากนั้นแม่ของก้องเกียรติให้แม่บ้านไปตามชมพู่มาพูดคุยเป็นการส่วนตัว และบอกให้แม่บ้านสั่งให้ยิปซีเข้าไปหาก้องเกียรติ เพื่อนๆ ในห้องทุกคนมาร่วมงานเลี้ยงฉลองงานวันเกิดที่ก้องเกียรติจัดให้ชมพู่ เมื่อ
สายฝนเห็นยิปซีเข้าไปพูดคุยกับก้องเกียรติ ก็แอบยิ้มพอใจ
“เชอะแม่ชมพู่แก้มแหม่ม ในเมื่อฉันไม่ได้”
“แกก็อย่าคิดว่าแกจะได้” สายฝนพูดอยู่คนเดียว พร้อมกับยิ้มเยาะชมพู่ เพราะยิ่งสายฝนเห็นก้องเกียรติรักชมพู่มากเท่าใด สายฝนก็ยิ่งเกลียดชังชมพู่มากขึ้นเท่านั้น พร้อมกับแอบดูสถานการณ์ ต่าง ๆ คอยใส่ร้ายชมพู่ให้แม่ก้องเกียรติมาโดยตลอด เพราะสายฝนไม่คิดว่าก้องเกียรติจะคิดจริงจังกับชมพู่เช่นนี้ สายฝนเข้ากลุ่มกับหญิงดาเพราะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับหญิงดา รู้สึกถึง การที่คนรักถูกแย่งชิงไป
“สมน้ำหน้ายายแม่มด” ทั้งสองคนหัวเราะพอใจ ที่ได้กลั่นแกล้งชมพู่อยู่เบื้องหลังสายฝนพูดคุยกับหญิงดาด้วยความสนิทสนม และด้วยความสะใจ
“หญิงดาคอยดูนะ สายฝนว่าอีกไม่นาน นังชมพู่มันก็ต้องโดนกำจัดออกไปจากก้องเกียรติ”
“ดูน้องยิปซีของเราสิ ร้ายจะตาย”
“ดูสินังชมพู่มันจะทนได้สักกี่นำ”
“วันที่มันโศกเศร้า วันนั้นจะเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดใช่มั๊ยหญิงดา” สายฝนพูดกับหญิงดา
“ใช่แล้วสายฝน ฉันเพิ่งเห็นเธอพูดถูกวันนี้แหละ”
ดูสิ มีแต่คนเกลียดมัน มันจะทนได้สักกี่น้ำ แล้วทั้งหญิงดา และสายฝนต่างหัวเราะชอบใจ
เราจะต้องปล่อยข่าวว่ามันมีเสน่ห์ เหมือนแม่ของมันไง แล้วมันก็จะโดนทิ้ง
“สมน้ำหน้า” เหมือนที่พ่อมันทิ้งมันไป หญิงดาพูด พร้อมกับหัวเราะพอใจ
เมื่อหญิงกานต์ กับหญิงส้ม เห็นสายฝน และหญิงดาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย โดยมองว่าสองคนนี้ต้องคิดไม่ดีกับชมพู่เป็นแน่ จึงเข้ามาขวาง และพูดขัดคอทั้งสองคน
“นี่พวกเธอ กำลังคิดแผนการชั่วร้ายกันอยู่ใช่มั๊ย” หญิงกานต์พูดขึ้น
“ใช่ ๆ พวกเธอเนี่ยเหมือนพวกแม่มดจริง ๆ คอยใส่ร้ายคนอื่น” หญิงส้มพูด
“เดี๋ยวก็รู้ใครแม่มดกันแน่” หญิงดาพูด และเดินยืดอกเดินปรี่เข้าไปกระทบไหล่หญิงกานต์
หญิงกานต์หกล้ม หญิงส้มจึงเข้าไปประคอง
“เดี๋ยวก็เจอดีอีกคนหรอกหญิงกานต์”
“ใครไม่เกี่ยวอย่ามา ส. ใส่ เกือก”
“เดี๋ยวจะหาว่าหญิงดาไม่เตือน”
สายฝนเดินตามหญิงดาไป และแสดงสีหน้ายิ้มเยาะ
ที่เห็นหญิงกานต์ และหญิงส้ม เป็นเดือดเป็นร้อนแทนชมพู่
ขณะเดียวกันแม่บ้านของก้องเกียรติก็เข้ามาเรียกชมพู่ไปพบ
“ คุณชมพู่ค่ะ คุณท่านเรียกพบ เจ้าค่ะ”
“ค่ะ” ชมพู่ตอบรับ และเดินตามแม่บ้านไป โดยภายในใจชมพู่ก็รู้ว่าจะต้องเจอกับเรื่องไม่ดีแน่ ๆ
“ชมพู่ เธอมาก็ดีแล้ว”
“ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย”
“คุณแม่จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ
“เอาเป็นว่าฉันไม่อ้อมค้อมล่ะนะ”
“ตอนนี้ฉันเห็นก้องเกียรติเปลี่ยนไปมาก รู้สึกไม่สบายใจ”
“ถึงแม้เค้าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีก็ตามเถอะ”
“แต่ว่าฉันว่าเค้าคงจะรักเธอมากจริง ๆ”
“ซึ่งฉันว่ามันคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”
“พวกเธอยังเด็กมาก”
“คิดว่าเห็นแก่ฉันเถอะนะ”
“ก้องเกียรติเป็นความหวังเดียวของฉัน”
“เค้าจะต้องดูแลกิจการต่าง ๆ และจะต้องได้คู่ครองที่เหมาะสม”
“ฉันว่าเธอไม่เหมาะสมที่จะคบกับก้องเกียรติหรอกนะ”
“มันก็เป็นคนรักประสาวัยรุ่น ป๊อปปี้เลิฟ”
“ยังไม่รู้เลยว่าอนาคตพวกเธอจะไปกันได้แค่ไหน”
“เธอลองดูรุ่นพี่ของพวกเธอสิ”
“ที่คบกันในรุ่นเดียวกันน่ะ จะมีสักกี่คู่ที่เค้าจะประสบผลสำเร็จด้านความรัก”
“ฉันเห็นก้องเกียรติจริงจังกับความรักมากเกินไป”
“ฉันกลัวพวกเธอจะไปไม่รอดในวัยเรียน”
“ดูท่าทีเธอก็เป็นคนฉลาดดีนะ”
“ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรมากใช่มั๊ย”
“หวังว่าเธอคงจะเข้าใจ”
“เธอเลิกคบกับก้องเกียรติเถอะนะ”
“อีกอย่างที่สำคัญ ก้องเกียรติเค้ากับมีคู่หมั้นมาตั้งแต่เด็ก ๆ “ยิปซี” ไง
“เธอรู้จักกันรึยัง”
“ทราบแล้วค่ะ” แต่ก้องเกียรติไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
ฉันกับพ่อแม่ของยิปซี น่ะได้คุยเรื่องของก้องเกียรติ กับยิปซีมาตั้งนานแล้วหละ
“พวกเราก็คิดว่าจะให้เค้าทั้งสองได้ใช้ชีวิตไปตามวัย”
“เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมก็จะให้เค้าได้คบกันอย่างเปิดเผย”
“โดยที่เราไม่รู้ว่าจะมีเธอเข้ามาข้องเกี่ยวในชีวิตของก้องเกียรติ”
“เพราะแต่ก่อนก้องเกียรติก็มักจะไปไหนมาไหนกับยิปซีเสมอ”
“พักหลังมาก้องเกียรติไม่แวะเวียนไปหายิปซีเลย”
“ทำให้ฉันโดนต่อว่าจากพ่อแม่ของยิปซี”
“กลัวว่าก้องเกียรติจะทิ้งยิปซีจริง ๆ ถึงตอนนั้นฉันต้องเดือดร้อน”
“รวมถึงเป็นทุกข์มากแน่ ๆ คิดว่าสงสารฉันเถอะนะชมพู่”
“เลิกคบกับก้องเกียรติเสียเถอะ”
“ถ้าเธอทำเสน่ห์เล่ห์กลอะไรก็เลิกเสียเถอะนะ”
“คิดว่าสงสารครอบครัวเราเถอะ”
“เลิกพูดเถอะค่ะ คุณแม่ชมพู่ไม่มีเสน่ห์อะไรทั้งนั้น”
“ใครจะว่าอะไรก็ช่าง”
“แต่ชมพู่ขอบอกว่าแม่จันทร์หอม และชมพู่ไม่มีสิ่งชั่วร้ายแบบนั้น”
“ก้องเกียรติกับชมพู่ เราคบกันด้วยความจริงใจ”
“แต่ถ้าคุณแม่ไม่เห็นดีด้วย”
“ชมพู่ก็จะพยายามบอกก้องเกียรติให้เข้าใจ”
“ขอบคุณมากจริง ๆ นะชมพู่ที่เข้าใจฉัน”
“ที่สำคัญฉันก็อยากให้เธอออกห่างจากก้องเกียรติเสียแต่เดี๋ยวนี้”
“เพราะฉันไปดูดวงมา”
“หมอดูทักบอกว่าช่วงนี้ก้องเกียรติดวงไม่ดี”
“ดวงตกมาก”
“เพราะมีวิญญาณร้ายตามลังควาน”
แล้วแม่ก้องเกียรติก็มองมาที่ชมพู่ พร้อมกับจ้องมองเหมือนว่าชมพู่จะเป็นตัวชั่วร้ายนั่น
“ฉันน่ะเป็นห่วงเธอจริง ๆ นะ”
“ฉันกลัวว่าเธอจะพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย”
“คุณแม่ไม่ต้องอธิบายค่ะ ชมพู่เข้าใจ”
“แค่นี้ใช่มั๊ยค่ะ ชมพู่ขอตัว”
“ใช่ ๆ ชมพู่ต้องเห็นใจฉันนะ” แม่ก้องเกียรติพูดย้ำ
สำหรับเรื่องการไปดูดวงนั้น แม่ก้องเกียรติได้ไปดูดวงให้ก้องเกียรติมาจริง ๆ และเมื่อถูกทักเรื่องดวงของก้องเกียรติว่าดวงตก ดวงไม่ดี ก็เลยไม่อยากให้ก้องเกียรติออกจากบ้านไปไหนมาไหน โดยเฉพาะไปกับชมพู่ เพราะแม่ของก้องเกียรติก็ไม่ไว้ใจชมพู่เช่นกัน แม่ของก้องเกียรติจึงใช้เหตุผลนี้มาเป็นสื่อเพื่อที่ต้องการจะแยกชมพู่ออกจากก้องเกียรติด้วย เมื่อเสร็จจากงานวันเกิดที่บ้านก้องเกียรติ ก้องเกียรติจึงไปส่งชมพู่กลับบ้าน เมื่อก้องเกียรติจะขึ้นรถไปส่งชมพู่ ยิปซีก็วิ่งตามมาเกาะแขนก้องเกียรติตามเดิม
“ปล่อยพี่ยิปซี” ก้องเกียรติบอกยิปซี ในขณะนั้นชมพู่ก็ได้แต่มองยิปซีด้วยความสงสาร
“เมื่อก้องเกียรติไปส่งชมพู่ถึงบ้าน ชมพู่ยังไม่ลงลด”
“ชมพู่จึงขืนใจพูดกับก้องเกียรติว่า”
“ต่อไปเราห่าง ๆ กันดีกว่านะ”
“ได้ยินว่าก้องดวงไม่ค่อยดีช่วงนี้อยู่บ้านดีกว่า”
“ไม่ต้องมารับมาส่งเราแล้วหละ เราเป็นห่วงก้องนะ”
“เราไม่อยากให้ใครว่าเธอต้องมาเสียคนเพราะเรา” ชมพู่บอกกับก้องเกียรติ
“ก้องเกียรติจึงบอกกับชมพู่ว่า ดีเหมือนกันแหละ เรากำลังจะบอกชมพู่เหมือนกัน”
“ช่วงนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจ คือ เรามีเรื่องกับพวกแก๊งค์อันธพาล”
“เพราะเราะเป็นสายสืบให้ตำรวจ เพื่อทำงานลับเฉพาะกิจ”
“เราก็ไม่อยากให้ชมพู่ไปไหนมาไหนกับเราช่วงนี้”
“เรากลัวชมพู่จะเป็นอันตราย”
“เมื่อก้องเกียรติพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้ชมพู่กลับรู้สึกไม่สบายใจนัก”
“เพราะปกติก้องเกียรติจะต้องแย้ง หรือปฏิเสธ”
“หากมีใครบอกว่าไม่ให้มากับชมพู่”
“หรือแม้แต่หากชมพู่เอ่ยปากห้ามก้องเกียรติเอง”
แต่ครั้งนี้ ก้องเกียรติไม่ปฏิเสธ และยังใช้น้ำเสียงพูดที่หนักแน่น
คำพูดของก้องเกียรติ ฟังดูแล้วเหมือนกับก้องเกียรติจะจากออกไปจากชีวิตชมพู่จริง ๆ”
“ดึกแล้วชมพู่ไปนอนเถอะนะ ไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอก”
“แต่ต้องจำไว้ว่า เรารักชมพู่เสมอ”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชมพู่จะอยู่ในใจเราเสมอ”
“คำบอกรักของก้องเกียรติที่มีต่อชมพู่ มันช่างตรงข้ามกับความรู้สึกที่ชมพู่มีกับก้องเกียรติในขณะนี้”
“คำบอกรักนั่นช่างเหมือนกับคำบอกลาเหลือเกิน” ชมพู่รู้สึกถึงความห่างเหินในจิตวิญญาณของชมพู่เอง
“เราก็รักก้องเกียรติเสมอนะ” ชมพู่เอื้อมมือไปจับมือของก้องเกียรติ
“เราก็รักชมพู่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง” แล้วก้องเกียรติก็บรรจงจูบที่หน้าผากชมพู่
ในขณะที่ก้องเกียรติพูดด้วยความรู้สึกกังวล
“เรากลัวว่าชมพู่จะไม่เข้าใจเรา”
“ไม่หรอกก้อง เราเข้าใจดี”
“ทุกคนหวังดีกับก้องทั้งนั้นแหละ”
“เราว่าก้องเกียรติเชื่อฟังคุณพ่อกับคุณแม่เถอะนะ”
ช่วงนี้เราห่าง ๆ กันก่อนก็ดี
"ขากลับจากบ้านชมพู่ ดึกมากแล้ว"
"ระหว่างทาง ก้องเกียรติยังคิดถึงเรื่องวิญญาณที่ยืนอยู่กลางถนนนั่น"
"สักพักก้องเกียรติจึงมองไปที่กระจกหลัง"
"เพราะรู้สึกว่ามีใครกำลังจ้องมองอยู่"
"ก็เห็นวิญญาณร้ายของผู้ชายรูปรางใหญ๋ ผิวดำ หน้าตาดูไม่ได้เลยตาแดง ๆ ไม่เหมือนกับวิญญาณชายแก่ที่เจอในครั้งแรก"
"อะไรหวะ มีใครตามเรามา"
"แล้วก้องเกียรติก็หยุดรถ เอามือขยี้ตา"
"หันไปดูที่กระจกอีกครั้ง"
"วิญญาณร้ายนั้นหายไปแล้ว"
"รึว่าเราตาฝาด อย่างที่ชมพู่บอกจริงๆ"
ก้องเกียรติมองไม่เห็น แต่วิญญาณร้ายตนนั้น มันได้ขึ้นมานั่งอยู่บนรถของก้องเกียรติเรียบร้อยแล้ว เพราะมันเป็นวิญญาณที่ถูกสั่งมา จากไอ้เสือโคร่งคู่อริของก้องเกียรติ
"ขากลับจากบ้านชมพู่ ดึกมากแล้ว"
"ระหว่างทาง ก้องเกียรติยังคิดถึงเรื่องวิญญาณที่ยืนอยู่กลางถนนนั่น"
"สักพักก้องเกียรติจึงมองไปที่กระจกหลัง"
"เพราะรู้สึกว่ามีใครกำลังจ้องมองอยู่"
"ก็เห็นวิญญาณร้ายของผู้ชายรูปรางใหญ๋ ผิวดำ หน้าตาดูไม่ได้เลยตาแดง ๆ ไม่เหมือนกับวิญญาณชายแก่ที่เจอในครั้งแรก"
"อะไรหวะ มีใครตามเรามา"
"แล้วก้องเกียรติก็หยุดรถ เอามือขยี้ตา"
"หันไปดูที่กระจกอีกครั้ง"
"วิญญาณร้ายนั้นหายไปแล้ว"
"รึว่าเราตาฝาด อย่างที่ชมพู่บอกจริงๆ"
ก้องเกียรติมองไม่เห็น แต่วิญญาณร้ายตนนั้น มันได้ขึ้นมานั่งอยู่บนรถของก้องเกียรติเรียบร้อยแล้ว เพราะมันเป็นวิญญาณที่ถูกสั่งมา จากไอ้เสือโคร่งคู่อริของก้องเกียรติ
เมื่อสิ้นเทอมก้องเกียรติได้ย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยกับยิปซี เพราะพ่อแม่ของก้องเกียรติกับยิปซีให้ทั้งสองเรียนเทียบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยกัน
"ชมพู่แสดงความยินดีกับก้องเกียรติที่สอบเทียบได้"
ในขณะนั้นชมพู่ขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ก้องเกียรติก็ยังแวะเวียนมาหาชมพู่เป็นครั้งคราว
"ชมพู่แสดงความยินดีกับก้องเกียรติที่สอบเทียบได้"
ในขณะนั้นชมพู่ขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ก้องเกียรติก็ยังแวะเวียนมาหาชมพู่เป็นครั้งคราว
“ชมพู่เราคิดถึงชมพู่มากเลย เราเอ็นทรานซ์ติดวิศวกรรม”
“รุ่นพี่ให้เราเป็นหัวหน้าห้องด้วยนะ”
“ชมพู่ว่าเราก็อยู่กันคนละสถาบันแล้วนะ”
“ก้องเกียรติไม่ต้องแวะมารับเราหรอก”
“ช่วงนั้นชมพู่ ไปคุยกับทรงพล ช่วยให้คนรถมารับส่งชมพู่แทนก้องเกียรติ”
“ทรงพลถามชมพู่ มีปัญหากับแฟนเหรอไง ปลาดาว”
ทรงพลถามชมพู่ด้วยความเป็นห่วง เข้าใจถึงความรักของวัยรุ่น ซึ่งตนเองก็เคยผ่านมา
“ใช่คุณชายทรงพลทราบได้ยังไงค่ะ”
“เรื่องวัยรุ่นจะมีอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องความรัก”
ทรงพลตอบกลบเกลื่อน ทั้ง ๆ ที่เค้าคอยให้สายสืบแอบสืบเรื่องของชมพู่ตลอดมา
“ก็ได้ เอาเป็นว่าฉันยอมรับแผนการของเธอ”
“จะให้คนรถไปรับแก้มแหม่ม แทนคุณก้องเกียรติก็แล้วกันนะ”
“ถ้าคุณก้องเกียรติมาต่อว่าฉัน เธอต้องปกป้องฉันหละ”
“เพราะว่าเธอเป็นต้นคิด”
“เข้าใจมั๊ยแม่จอมบงการ”
“ชมพู่ไม่อยากให้เค้ามาจมปลักกับชมพู่นี่ค่ะ”
“เค้ามีอนาคตที่ดี มีแฟนที่ดี”
“หน้าตาสะสวย ฐานะดีเหมาะสมกันจะตาย”
“ต่างกับชมพู่ทุกอย่าง” ชมพู่พูดถึงก้องเกียรติ แต่ก็เปรย ๆ เหมือนจะพูดใส่ทรงพลอีกคน
“ผู้ชายถ้าเค้ารักจริงเค้าไม่ได้มองที่ตรงนั้นหรอกนะปลาดาว”
“เหรอค่ะ ชมพู่ไม่รู้ ไม่เข้าใจ”
“เพราะชมพู่ไม่ใช่ผู้ชาย”
“แล้วเค้ามองกันที่ไหนค่ะ”
“เค้าก็มองกันตรงนี้ไง”
ทรงพลเอื้อมือไปจับมือชมพู่เอามาวางไว้ตรงกลางหัวใจ ได้ยินมั๊ยเสียงของหัวใจไง
“พี่พลเอาปล่อยมือชมพู่เดี๋ยวนี้นะ”
“ทำไมพี่ไม่ปล่อยจะเป็นไรมั๊ย”
“พี่อยากบอกว่าเค้ามองกันที่ใจต่างหากไงหละชมพู่”
ทรงพลส่งสายตาหวานซึ้งไปที่ชมพู่ พร้อมกับเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
“ไอ้ที่มองกันที่ใจ ร้อยคนจะมีสักกี่คนหละค่ะ”
คุณชาย! ชมพู่พูดเหน็บทรงพลกลับไปทันที
“มันก็คงจะมีสักหนึ่งคนมั๊ง”
“ใครเหรอค่ะ”
“ก็พี่พลไงหละ”
“พูดหวานกับเค้าก็เป็นเหรอค่ะ”
“เพิ่งรู้ว่าเห็นเย็นชา แบบพี่พลพูดจาหวาน ๆ กับเค้าก็เป็น”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่พี่จะพูดกับคนพิเศษเท่านั้นแหละ”
“แล้วเอาปล่อยมือชมพู่ได้ยังค่ะ”
“เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
ขณะที่ทรงพล และชมพู่แอบคุยกันอยู่นั่น หญิงดาแวะมาเล่นที่บ้านทรงพล
เดินตามหาทรงพลทั่วบ้าน ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นชมพู่ และทรงพละกำลังคุยกันอยู่สองต่อสองหญิงดาแอบดู ทรงพลพูดคุยกับชมพู่ ทั้งคู่แอบอยอกล้อกันอยู่ หญิงดารู้สึกโกรธมาก เจ็บเข้าไปในหัวใจ หญิงดาเอามือกุมหัวใจ และด้วยความไม่พอใจกำมือแน่น มันจะมากไปแล้วนะนังชมพู่ แกเจอดีกับฉันแน่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น