ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักใสๆ ของนายก้องเกียรติ
ตอนที่ 8
รักใส ๆ ของนายก้องเกียรติ
เวลาผ่านมาเกือบ 2 ปี ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาทรงพลไม่ค่อยได้มายุ่งเกี่ยวกับชมพู่มากนัก ได้แต่คอยดูอยู่ห่าง ๆ ทรงพลได้สั่งให้คนรถคอยติดตามสังเกตพฤติกรรมชมพู่ และรายงานความคืบหน้าเสมอ ช่วงนั้นชมพู่มีเพื่อนชายแอบชอบ และคอยติดตามชมพู่อยู่ไม่ห่าง ซึ่งเรียนอยู่ในห้องเดียวกัน แต่ชมพู่ก็ไม่ชอบใจเขาเท่าไหร่นัก เขาผู้นั้นชื่อ ก้องเกียรติ ผู้ซึ่งเป็นที่เกรงขามของเพื่อนในห้อง เป็นนักเรียนที่เรียนเก่ง มั่นใจในตนเอง มีภาวะผู้นำสูง แต่มีนิสัยเอาแต่ใจ และชอบใช้กำลังข่มขู่เพื่อนชายในห้องเสมอ เพราะชอบแสดงอำนาจว่าพ่อของตนนั้นยิ่งใหญ่มีอำนาจ ชมพู่ไม่ชอบหน้า และไม่ชอบนิสัยของก้องเกียรติ ชมพู่มักจะขัดคอก้องเกียรติเสมอ เวลาที่ก้องเกียรติชอบหาเรื่องเพื่อนผู้ชายในห้อง แต่เวลาล่วงเลยมาความที่ไม่ค่อยถูกใจกันเท่าไหร่นัก ชอบมีปากเสียงกัน ชมพู่จะเป็นคนที่ใช้เหตุผล ในการพูดคุย ทำให้ก้องเกียรติต้องพ่ายแพ้ต่อเหตุผลของชมพู่เสมอ ก้องเกียรติ คิดว่า ทำไมเขาต้องมาพ่ายแพ้ให้แก่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ด้วยนะ เจอชมพู่ทีไรเค้าเป็นต้องยอมทุกที ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่มีเพื่อนคนใดที่เขาจะไม่ยอมสยบให้ไม่ว่าเพื่อนหญิงหรือเพื่อนชาย ยกเว้นชมพู่คนเดียว เมื่อเพื่อนชายเห็นก้องเกียรติมีทีท่าที่เริ่มสนใจชมพู่ จึงสนับสนุนให้ก้องเกียรติจีบชมพู่เป็นแฟน
“ก้องเกียรติถ้านายคิดว่าแน่จริงก็จีบชมพู่ให้ได้สิ”
“รู้จักสโลแกนที่ว่า พยศนัก รักซะเลย” มั๊ยเพื่อน
เพื่อนชายต่างช่วยกันหว่านล้อมก้องเกียรติ และสนใจในแผนการของเพื่อน ๆ
“เออหวะ ฉันก็ว่างั้นแหละ”
“งั้นพวกเรามาพนันกันมั๊ยว่าชมพู่จะยอมตกลงเป็นแฟนกับฉันรึเปล่า”
ก้องเกียรติพูดด้วยความปากแข็ง แต่จริง ๆ แล้ว ในใจก้องเกียรติก็อยากจะจีบชมพู่มาตั้งนานแล้ว
“ได้เลย ! ว่าไงว่ากัน” เพื่อน ๆ ตอบก้องเกียรติ
“งานนี้สนุกแน่ ชมพู่เราต้องเจอกันหน่อย”
“ฉันสู้หมดหน้าตัก”
เด็ก ๆ ท้าประลองกัน แต่ในขณะนั้นชมพู่ไม่มีทีท่าที่จะสนใจก้องเกียรติเลย กลับไปแอบรักเพื่อนในกลุ่มของก้องเกียรติ ที่ชื่อเป้ง เป้งเป็นเด็กที่มุ่งมั่น ตั้งใจเรียน ทะเยอทะยานสูง แข่งขันกันเรียนกับชมพู่ เพื่อน ๆ ในกลุ่มของชมพู่เป็นที่รู้กันดีว่าชมพู่นั้นแอบชอบ เป้ง แต่เป้งกลับไปหลงรักหญิงกานต์เข้า ทำให้เป้งไม่ค่อยได้สนใจชมพู่เท่าไหร่ แต่เป้งกลับแอบตีสนิทชมพู่เพื่อเข้าหาหญิงกานต์ ชมพู่ก็หลงคิดอยู่คนเดียวว่าเป้งก็ชอบตนเองเหมือนกัน เมื่อก้องเกียรติรู้ว่าชมพู่ไม่มีทีท่าให้กับตนเองเลย เขาไม่ยอมแพ้ จึงคิดหาแผนการที่จะจีบชมพู่ให้สำเร็จ โดยการวางแผนเขียนจดหมายรัก ใช้นามแฝง บอกความรักที่เขามีต่อชมพู่ โดยที่ชมพู่ก็ไม่ทราบมาก่อนว่าคนที่ส่งจดหมายฉบับนี้เป็นใคร ชมพู่ก็รู้สึกชอบใจลึก ๆ อยู่เหมือนกันว่ามีคนแอบส่งจดหมายรักมาหา ซึ่งคิดว่าผู้ชายคนนี้ช่างกล้าที่จะมาจีบชมพู่ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าชมพู่ก็เป็นคนมั่นใจในตนเอง เป็นคนห้าว ๆ เอาเรื่องทีเดียว กลุ่มเพื่อนชมพู่รีบมารุมอ่านจดหมายที่นัดชมพู่ไปฟังดนตรี ต่างตื่นเต้นกัน
“เฮ้ยชมพู่ใครนะช่างกล้าชวนชมพู่ไปฟังดนตรี” หญิงกานต์กล่าว
“ ชมพู่บอกก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ไม่รู้จักด้วย”
“รู้สึกว่าไม่ได้ใช้ชื่อจริง เพราะทำไมชื่อมันแปลก ๆ ด้วยนะเนี่ย”
“สงสัยจะเป็นนามแฝง”
“เขาบอกว่าเค้าชื่อ หนึ่งในสยาม”
หญิงสายฝนอ่านจดหมายฉบับนั้นให้เพื่อนสาวฟังแล้วต่าง ๆ พากันหัวเราะชอบใจ ใช้นามแฝงอีกต่างหาก ขณะที่สาวๆ อ่านจดหมายกันอยู่นั้น กลุ่มผู้ชายหลังห้อง ซึ่งรวมถึงก้องเกียรติก็ยืนดู และต่างพากันลุ้นว่า ชมพู่จะรับนัดกับก้องเกียรติหรือไม่ ได้ยินแว่ว ๆ ว่าชมพู่จะไปตามนัดนะ เพื่อนชายกระซิบบอกก้องเกียรติ เมื่อก้องเกียรติได้ยินดังนั้น รู้สึกตื่นเต้น ภายในใจร้อนผ่าว ดีใจแบบบอกไม่ถูก
เมื่อกลับไปถึงบ้านก้องเกียรติรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวหล่อเต็มยศ พร้อมกับสั่งคนรถให้เตรียมรถใหม่ไว้ให้ เพราะตนจะไปรับเพื่อนไปฟังดนตรี คุณพ่อ และคุณแม่ของก้องเกียรติสังเกตดู ก้องเกียรติไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อน ทั้ง ๆ ที่ก็เห็นมีสาว ๆ รุ่นเดียวกันรุมจีบก้องเกียรติ และสาว ๆ ชอบแวะเวียนมาหาหลายคน แต่ไม่เคยเห็นปฏิกิริยาของก้องเกียรติที่เปลี่ยนแปลงไป ท่านสมศักดิ์จึงกล่าวกับลูกชายว่า
“เอหมู่นี้พ่อว่าลูกเปลี่ยนไปนะ ดูตั้งใจเรียนมากขึ้น”
“ไม่ไปเล่นซนกับพวกเพื่อนอันธพาลเช่นเดิมแล้วเหรอตาก้อง”
“ฮะ ท่านพ่อ ก็มันใกล้จะเรียนจบแล้ว ผมก็จะต้องตั้งใจเรียนครับ”
“พ่อว่าไม่น่าจะใช่นะ เพราะดูลูกกระตือรือร้นเป็นพิเศษ”
“แอบมีแฟน หรือชอบใครอยู่รึเปล่า ว่าง ๆ พามาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักบ้างสิ”
“ฮะ เอาไว้ถ้าเค้ารับผมเป็นแฟน ผมจะพามาแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่รู้จักครับ”
“แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไป เพราะผมมีนัดสำคัญ”
“พ่อของก้องเกียรติหัวเราะลั่น เพราะพอใจที่เห็นลูกชายกำลังมีความรัก” ให้มันได้ยั่งงี้สิ ลูกพ่อ
ว่าแล้วก้องเกียรติก็รีบขับรถเบนซ์คันสวยออกไปจากบ้าน เพื่อมุ่งหน้าตรงไปยังบ้านชมพู่โดยด่วน เพราะกลัวจะไม่ทันเวลา
ฝ่ายชมพู่ได้ขออนุญาตจันทร์หอมไว้แล้ว ว่ามีนัดกับเพื่อนจะออกไปฟังดนตรี จันทร์หอมก็อนุญาต เพราะเห็นว่าลูกสาวนั้นเริ่มโตเป็นสาว ก็ต้องคบหาเพื่อนเป็นธรรมดา และข้อดีของชมพู่ คือ ชมพู่มีอะไรมักจะเล่าให้จันทร์หอมฟังทุกเรื่อง ไม่ค่อยปิดบังอะไร จันทร์หอมจึงมั่นใจในตัวของชมพู่
“ดูแลตัวเองนะลูก ระมัดระวังตัวด้วย”
“ถ้าลูกทำอะไรผิดพลาดไปแม่คงเสียใจมาก”
“ลูกอย่าไปรักกับใครเข้าใจมั๊ย”
“เพราะลูกเป็นคนดวงแข็ง”
“เกิดวันพุธ ราหู ธาตุไฟ แถมยังมีปานบริเวณที่ลับ”
“คนที่คบกับลูกจะมีอันเป็นไป”
“หรือแม้แต่ลูกก็จะมีอันเป็นไปเช่นกัน”
“เพราะว่าดวงชะตาไม่ตรงกัน”
“ยกเว้นแต่ว่า ลูกจะเจอเนื้อคู่ที่แท้จริง”
“ที่ดวงแข็งกว่าลูกเท่านั้น”
“เค้าจะต้องเป็นคนที่เกิดวันอังคาร ธาตุทอง”
“และมีปานบริเวณที่ลับด้วยเช่นกัน”
“ไฟหลอมกับทอง ยิ่งร้อน ทองยิ่งสุกดี”
“ลูกน่ะเป็นลูกบุญ แม่บอกแล้วไง”
“อย่าไปว่าใคร”
“อย่าเที่ยวไปโกรธ เกลียดใครเชียว”
“ลูกเกิดมาบุญกับกรรมมันขนานกัน”
“ถ้าลูกทำกรรม ลูกก็จะได้รับกรรมทันที”
“ถ้าลูกทำดี ลูกก็จะได้รับบุญทันตา”
“สะสมบุญไว้มาก ๆ ลูกจะได้ขึ้นสวรรค์”
“ไปเป็นนางฟ้า”
“อันนี้หลวงปู่บอกแม่”
“มันเป็นคำสั่งจากสวรรค์”
“แม่ค่ะ บ้ากันใหญ่แล้ว”
“นี่มันยุคไหน สมัยไหนแล้วค่ะแม่”
“ยังมีเรื่องประหลาดแบบนี้ด้วยเหรอ”
“ชมพู่ไม่อยากจะเชื่อ”
“นี่เป็นเรื่องที่แม่อยากจะเตือนลูกไว้นะ”
“เพราะแม่เห็นลูกเริ่มโตเป็นสาวแล้ว”
“แม่เชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอค่ะ”
“ชมพู่ไม่เห็นเชื่อเลย”
“เออน่า แม่ก็เตือนไว้แค่นั้นแหละ”
“แม่เชื่อตามคำหลวงปู่”
“หลวงปู่ศักดิ์สิทธิ์นะลูก”
“ท่านเห็น ท่านรู้ ในเรื่องต่าง ๆ”
“ทั้งโลกอดีต ปัจจุบัน โลกอนาคต”
“โลกของคน ของวิญญาณ”
“ชมพู่จะรับฟังแม่นะค่ะ แต่ชมพู่ขอไม่เชื่อ”
“เพราะชมพู่จะเชื่ออะไรก็ต่อเมื่อชมพู่เห็นกับตาก่อน”
“ชมพู่ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ หรอก"
"ถ้าไม่เห็นด้วยตา
"ยิ่งเรื่องดงเรื่องดวง"
"หรือแม้แต่เรื่องเหนือธรรมชาติ"
"ชมพู่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ค่ะ”
"หัดเชื่อไว้มั่งก็ดีเหมือนกันนะลูก"
"ถ้าไม่เห็นด้วยตา
"ยิ่งเรื่องดงเรื่องดวง"
"หรือแม้แต่เรื่องเหนือธรรมชาติ"
"ชมพู่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ค่ะ”
"หัดเชื่อไว้มั่งก็ดีเหมือนกันนะลูก"
“ลูกคือความหวังสุดท้ายของแม่นะ”
“อย่ากลับดึกมากนะ แม่จะรอ”
จันทร์หอมกล่าวกับลูกสาว ส่ายหัวมองลูกสาวที่เดินจากเธอไป จันทรห์หอมนั้นรู้ดีว่าชมพู่เป็นเด็กหัวแข็ง ไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ แต่สักว่าหนึ่งชมพู่จะเข้าใจในเรื่องที่เธอบอกไป เพราะชมพู่เป็นคนที่แข็งนอกแต่อ่อนใน
เมื่อถึงเวลานัด ก้องเกียรติขับรถมาจอดที่หน้าบ้านชมพู่ และเปิดประตูวิ่งลงไปที่บริเวณบ้านของชมพู่ ชมพู่ก็ตกใจว่าก้องเกียรติมาทำอะไรที่นี่ เพราะในใจชมพู่นักว่า หนึ่งในสยามนั้น จะเป็นเป้งเสียอีก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ชมพู่ไม่นึกว่าจะเป็นก้องเกียรติ ผู้จองหองคนนี้ได้
“ก้องเกียรตินายมาทำอะไรที่บ้านฉันเนี่ย”
“ก้องเกียรติพูดกับชมพู่ด้วยคำสุภาพ” ซึ่งไม่เหมือนกับก้องเกียรติคนเดิมที่มักพูดจากระโชกโฮกฮาก
“ก็มารับชมพู่ไงหละ เอ่อพอดีว่าเพื่อนเค้าให้ฉันมารับเธอแทนน่ะ”
“เพื่อนเธอที่ชื่อ หนึ่งในสยามงั้นเหรอ”
“อืมใช่” ก้องเกียรติยังไม่กล้าบอกความจริงกับชมพู่
“แล้วฉันมารับเธอนี่ เธอจะไม่ไปกับฉันใช่มั๊ย” ก้องเกียรติพูดเสียงแข็งมองหน้าชมพู่
“ชมพู่เริ่มเกรงใจก้องเกียรติ เอ๊ยไม่ใช่ ๆ”
“แล้วตกลงเธอจะไปกับฉันมั๊ยหละ” ก้องเกียรติถามชมพู่ “หรือว่าเธอไม่ไว้ใจฉัน”
“ไปซิ ทำไมฉันจะต้องกลัวเธอด้วยหละ”
“มีนัดกับหนุ่ม แต่งตัวซะสวยเลยนะ ชมพู่” ก้องเกียรติพูดแซวชมพู่
“อะ ธรรมดาแหละ ก็เราให้เกียรติคนเชิญ”
ก้องเกียรติจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูรถ งั้นเชิญเลยคุณหญิง ก้องเกียรติกล่าวกับชมพู่
ชมพู่ขึ้นไปนั่งบนรถ พร้อมกับคิดว่า ก้องเกียรติคงบ้าไปแล้วแน่ ๆ
“ก้องเกียรติถาม ชมพู่ทานข้าวรึยัง”
“ไปทานข้าวกันก่อนมั๊ย แล้วค่อยไปฟังดนตรี” ตอนนี้ก้องเกียรติพูดเสียงหวาน
“ห๊า อะไรนะ อย่าบอกนะว่าเธอคือ “หนึ่งในสยาม” ชมพู่กล่าว”
“ก้องเกียรติก้มหน้าเล็กน้อย และตอบว่า “ฉันนี่แหละ” จะทำไม”
“หรือว่าเธอเปลี่ยนใจจะไม่ไปแล้ว”
ฉันก็คงจะเสียใจมากนะ ถ้าเธอจะตอบปฏิเสธ ชมพู่อมยิ้ม
“ไม่ ไม่ ฉันก็แค่ขำ” ชมพู่หัวเราะ
“เพราะฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นเธอน่ะ”
ยังไงเราก็เพื่อนกันแหละ ชมพู่ตอบ
“ก้องเกียรติบอก เป็นมากกว่านั้นไม่ได้เหรอ”
“ฉันว่าเราเป็นเพื่อนกันก็ดีแล้วนะ ไม่เห็นเราจะเหมาะสมกันที่จะเป็นแฟน” ชมพู่กล่าว
“ไม่เห็นจำเป็นเลย เอาเป็นว่าฉันชอบเธอก็เล้วกัน เธอจำไว้นะ”
“ฉันจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นด้วย” ก้องเกียรติป้อนคำหวาน
นอกจากเธอคนเดียว” ก้องเกียรติตอบด้วยความมั่นใจ
ชมพู่เริ่มอึ้งพูดไม่ออก เพราะคิดว่า ก้องเกียรติคงจะเอาจริงหละคราวนี้
“งั้นชมพู่ว่าเราก็ลองคบกันดูก่อนแล้วกันนะ”
“ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถให้คำตอบเธอได้”
แต่ภายในใจนั้นชมพู่ก็เริ่มรู้สึกชอบก้องเกียรติเช่นกัน เพราะก้องเกียรติเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้ามาจีบชมพู่แบบ
เป็นทางการ
หลังจากไปฟังดนตรี พอมาที่โรงเรียนเพื่อนสาวต่างมารุมถามชมพู่ว่า
“เป็นยังไงบ้าง หนึ่งในสยาม” เพื่อนสาวรุมถามชมพู่
“หล่อ เท่ มั๊ย หล่อมั๊ย หละชมพู่” เพื่อน ๆ ต่างอยากรู้
“ชมพู่บอกก็หล่อ เท่ ดี” ชมพู่หัวเราะ มองไปทางก้องเกียรติ ก้องเกียรติได้ยินดังนั้นก็ยิ้มพอใจ
“เพื่อนชายต่างยกนิ้วให้ก้องเกียรติ แหมให้มันได้ยั่งนี้ซิเพื่อนเรา” เพื่อนชายพูดแซวก้องเกียรติ
แล้วก้องเกียรติเดินยืดอกใส่เพื่อนชายหลังห้องแสดงให้รู้ว่าตนเองจีบชมพู่สำเร็จ
พร้อมกับพูดอวดเพื่อน ๆ
“ไม่รู้จักซะแล้ว ก้องเกียรติซะอย่าง”
พักหลังมานี่ ก้องเกียรติเริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อนกลุ่มอันธพาล ที่มักมีเรื่องชกต่อย กลับหันมาสนใจชมพู่ และตั้งใจเรียนมากขึ้น คอยถือของ ถือกระเป๋า เป็นบอดี้การ์ดให้ชมพู่ และไปรับไปส่งชมพู่ที่บ้านทุกวัน ไม่นานเพื่อน ๆ ในห้องก็เริ่มรู้ว่าชมพู่ และก้องเกียรติคบกันอย่างเป็นทางการ ชมพู่ก็คอยดูแล สั่งสอนก้องเกียรติ ให้เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ให้ไปข่มขู่เพื่อนเหมือนแต่ก่อน และต้องพูดจาไพเราะ อ่อนหวาน สำหรับก้องเกียรตินั้น ก็ยังพูดจาไม่ดีกับเพื่อนคนอื่นตามเดิม ใช้อำนาจกับเพื่อนเหมือนเดิม แต่ต่อหน้าชมพู่เค้าจะมักแสดงเป็นผู้ชายที่แสนดี สุภาพ พูดใจไพเราะอ่อนหวาน แต่สรุปแล้วพฤติกรรมของก้องเกียรตินั้นดีขึ้นหลังจากได้มาคบกับชมพู่
สายฝนเพื่อนของชมพู่จึงแอบพูดกับเพื่อน ๆ ผู้ชายว่า
“ฉันว่าก้องเกียรติต้องขอบคุณฉันนะเนี่ย”
“ถ้าฉันไม่วางแผน และเอาจดหมายไปส่งให้ชมพู่วันนั้นนะ”
“ก้องเกียรติก็คงจะไม่ได้คบกับชมพู่หรอก”
ที่สายฝนเอ่ยแบบนั้นก็เพราะในใจนั้นสายฝนก็แอบรักก้องเกียรติอยู่นั่นเอง แต่สายฝนก็เก็บซ่อนความรู้สึกในใจลึก ๆ เอาไว้ เพราะไม่อยากให้ชมพู่ และก้องเกียรติรู้
ด้วยความที่สายฝนหลงรักก้องเกียรติแบบหมดหัวใจ แล้วนับวันที่เห็นชมพู่ไปกับก้องเกียรติ สายฝนก็ยิ่งรู้สึกอิจฉา ทนไม่ได้ จึงเอาข่าวที่ได้ยินมาเกี่ยวกับชมพู่มาเล่าให้แม่ของก้องเกียรติฟัง เกี่ยวกับเรื่องที่หญิงดา ใส่ร้ายว่าชมพู่มีเสน่ห์เล่กลทำให้ทรงพลหลงใหล จนเป็นเรื่องที่บ้านคุณหญิงทับทิมมาแล้ว
“คุณพี่ค่ะ”
“ดิฉันได้ข่าวมาว่าลูกเราไปติดพันเด็กสาวในบ้านคุณหญิงทับทิม”
“เห็นว่าเป็นเด็กสาวที่เรียนในห้องเดียวกัน”
“ยังมีข่าวมาว่าเด็กสาวคนนี้มีเสน่ห์เล่กล”
“ทำให้ผู้ชายรักผู้ชายหลง ผู้ชายคนไหนเห็นเป็นต้องหลงหัวปักหัวปำ”
“ดิฉันไม่ไว้ใจเลยค่ะ คุณพี่”
“เอ..คุณเพชรัตน์เป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่”
“คุณค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่คิดก็ต้องคิดนะค่ะ”
“แหมดูลูกเราเปลี่ยนไปเป็นคนละคน หน้ามือเป็นหลังมือ”
“ฉันเห็นแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้”
“ก็ดีแล้วหนิ ลูกเราโตเป็นหนุ่มแล้วนะคุณ”
“จะไปจำกัดอะไรลูกมากนัก”
“แล้วลูกเราก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นด้วย”
“ลูกผู้ชายก็งี้แหละ ให้เค้าได้เรียนรู้บ้าง”
“ไม่รู้สิดิฉันไม่ไว้ใจ”
“ไม่รู้หละยังไงดิฉันก็ต้องหาวิธีห้ามปรามลูก”
“คุณอย่าลืมสิ เรามีลูกชายแค่คนเดียว”
“ถ้าก้องเกียรติได้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นภรรยา”
“ฉันคงรับไม่ได้แน่ ๆ”
“ ดิฉันจะสั่งห้ามไม่ให้ลูกก้องเกียรติไปยุ่งกับเด็กคนนั้น”
“ผมไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับความคิดของคุณเลยนะ”
“ผมว่าน้ำกำลังเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวางเลยคุณ”
ขณะที่พ่อแม่ของก้องเกียรติสนทนากันอยู่นั่น ก้องเกียรติก็กลับเข้าบ้าน
มาพอดี
มาพอดี
“อ้าวก้องเกียรติ มาพอดีเลยลูกรักของแม่”
“แม่ได้ยินว่าลูกมีแฟนเหรอ”
“พาเค้ามาแนะนำให้แม่รู้จักหน่อยสิลูก”
“เห็นมีคนบอกว่าลูกมีแฟนน่ารักใช่มั๊ย”
“เรียนหนังสือก็เก่งด้วยใช่มั๊ยลูก”
“ได้มั๊ย ชวนเค้ามาเล่นที่บ้านเรา”
“บอกเค้าว่าแม่เชิญมาทานข้าวที่บ้านดีมั๊ยลูกรัก”
ก้องเกียรติรู้สึกดีใจมากกับคำเชิญนั่นเพราะก้องเกียรติก็คิดว่าจะพาชมพู่มาแนะนำให้ พ่อแม่รู้จักตั้งนานแล้ว แต่หาโอกาสไม่ได้
“จริงเหรอครับคุณแม่” ก้องเกียรติถามกลับแม่ด้วยความดีใจ
“ผมดีใจที่สุดเลยครับ” ก้องเกียรติโผเข้ากอด และหอมแก้มแม่ ด้วยความดีใจ
ฝ่ายพ่อของก้องเกียรติได้แต่เหลือบมอง แสดงสีหน้าไม่ดีนัก เพราะรู้แผนการของภรรยา ที่จะขัดขวางความรักของลูกชาย
ในวันที่ก้องเกียรติจะชวนชมพู่ไปทานข้าวที่บ้านนั้น ก้องเกียรติมารับชมพู่ช้า เพราะรถเสีย จึงเกิดเรื่องขึ้นเมื่อชมพู่ติดกิจกรรมซ้อมกีฬาสี ชมพู่เป็นเชียร์รีดเดอร์ประจำสีฟ้า ต้องซ้อมเชียร์กับเพื่อน ๆ เมื่อเย็นแล้ว เป้งอาสาจะไปส่งชมพู่ ชมพู่ก็ตอบรับด้วยความยินดี เพราะในใจนั้นแอบชอบเป้งมาตั้งแต่ต้น
“ชมพู่” เป้งเดินเข้ามาถามชมพู่ เห็นชมพู่นั่งคอยก้องเกียรติ
“สงสัยวันนี้ก้องเกียรติไม่มารับชมพู่” เนี่ยเราเห็นชมพู่นั่งรอก้องเกียรตินานแล้ว
“เดี๋ยวเราไปส่งดีมั๊ย “
“แต่ชมพู่ต้องนั่งมอเตอร์ไซด์ซ้อนท้ายไปกับเรานะ”
“ดีเหมือนกันไม่เห็นวี่แววก้องเกียรติจะมาเลย”
“ปกติไม่เค้าไม่เคยผิดนัด”
วันนั้นขณะที่ก้องเกียรติจะไปหาชมพู่
ก้องเกียรติขับรถไม่ทันระวัง มัวแต่ก้มหยิบของในรถ
รถเกือบรถเบนต์คันสวยเกือบชนประสานงากับรถบรรทุกสิบล้อ
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย” ก้องเกียรติรีบหลีกขับรถลงข้างทาง
“สงสัยไอ้คนขับรถสิบล้อ จะหลับใน”
“ใจหายหมดเลยเรา”
เมื่อเป้งมาส่งชมพู่เสร็จ ขับมอเตอร์ไซด์กลับบ้าน สวนทางกันกับก้องเกียรติ ก้องเกียรติกำลังอยู่ในอาการโกรธจัด เพราะก้องเกียรติเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ มา รีบวิ่งไปตามหาชมพู่ที่โรงเรียน รู้มาว่า เป้งขับรถมอเตอร์ไซด์มาส่งชมพู่ รู้สึกไม่พอใจ จึงขับรถยนต์มาขวางเป้งไว้ เป้งขับมอเตอร์ไซด์มาไม่ได้คิดอะไร ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นก้องเกียรติขับรถมาขวางทาง เมื่อเป้งจอดรถเท่านั้น ก้องเกียรติก็เดินเข้ามาชกต่อยเป้งทันที เพราะด้วยความที่ก้องเกียรติเป็นคนเจ้าอารมณ์
“ครั้งที่หนึ่ง ฉันชกแกที่แกบังอาจมาส่งชมพู่”
“ครั้งที่สอง ฉันชกแกที่แกมายุ่งกับแฟนของฉัน”
“ครั้งที่สาม ฉันชกแกเพราะต้องการเตือนแกว่าอย่ามายุ่งกับแฟนฉันอีกต่อไป”
เข้าใจมั๊ย ไอ้เป้ง! ก้องเกียรติตวาดใส่
“เป้งไม่ทันระวังก็โดนชกหน้าเข้าเต็มเปา”
“เข้าใจแล้วโว้ย” เป้งร้องตอบออกไป เพราะเข้าใจว่าก้องเกียรติรักชมพู่มาก แต่ก็ไม่รู้ว่าก้องเกียรติจะเป็นคนขี้หึงขนาดนี้
“แกจำไว้นะไอ้เป้ง” ก้องเกียรติชี้หน้าเป้งแล้วขับรถตะบึงกลับบ้านไป ด้วยความโกรธ
เป้งขับรถกลับไปที่โรงเรียน เพื่อไปหาเพื่อน ๆ ที่ซ้อมเชียร์ต่อ พอเพื่อนๆ เจอเป้งต่างก็เข้ามารุม
“เป้งไปทำอะไรมาเนี่ย ไปมีเรื่องชกต่อยกับใครมา” หญิงกานต์ถาม
ปกติเป้งไม่เห็นเคยมีเรื่องกับใคร
“เป้งอารมณ์ไม่ดีนัก ไม่ต้องมายุ่งกับเราได้มั๊ย”
“เดี๋ยวเป้งมานี่เลย หญิงกานต์ดึงแขนเป้งไว้ เดี๋ยวหญิงกานต์จะทำแผลให้”
“ดูท่าทางจะเจ็บมากนะ นั่งลงก่อน”
เป้งมองดูหญิงกานต์ มีปฏิกิริยาเป็นห่วงเป็นใย ก็ใจเย็นลง
“เราไม่เป็นไรมากหรอกน่า หญิงกานต์”
“ไม่เป็นไรวันนี้ แต่พรุ่งนี้หญิงว่ามันจะบวม และเจ็บปวดไม่น้อย”
“มาเถอะน่า เดี๋ยวหญิงกานต์ทำแผลให้นะ”
“อย่าดื้อสิ นั่งเฉย ๆ”
หญิงกานต์รีบจัดแจงหาทำแผลให้เป้ง
เป้งมองดูหญิงกานต์บรรจงทำแผลให้ รูสึกพอใจมาก
แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้
“หญิงกานต์เนี่ย น่ารักดีนะ”
“ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งดูดี”
“แถมยังเป็นแม่ศรีเรือนอีกด้วย”
หญิงกานต์รู้ว่าเป้งกำลังพูดจีบ จึงกดมือลงไปบนแผล
“นี่แนะ ห้ามพูดเข้าใจมั๊ย เวลาทำแผล”
“เป้งร้องเสียงดัง โอ๊ย ๆ เข้าใจแล้วครับผม”
เพื่อน ๆ ที่ซ้อมเชียร์อยู่นั้นแอบดูหญิงกานต์กับเป้ง ก็พอกันแอบหัวเราพอใจเพราะเห็นสองคนนี้กุ๊กกิ๊กกันอยู่
รุ่งเช้ามาโรงเรียน ก้องเกียรติอารมณ์เสียมา หน้าบึ่ง เพื่อน ๆ พอเห็นก้องเกียรติเดินเข้ามาต่างก็เงียบชมพู่ไม่รู้เรื่องนั่งคุยกับหญิงกานต์ถึงเรื่องเมื่อคืนที่เป้งโดนทำร้าย พอเห็นก้องเกียรติอารมณ์เสียเดินเข้ามาชมพู่ก็เริ่มรู้แล้วว่าใครทำร้ายเป้ง
“นี่ก้องเกียรติเธอมีสิทธิ์อะไร ไปทำร้ายเป้งทำไม”
“เป้งเค้าเป็นคนดี รับอาสาไปส่งฉันที่บ้าน”
“ก้องเกียรติยังใจหาย ในเรื่องเมื่อวาน”
“นี่ชมพู่ เธอว่าฉันได้ไง”
“เมื่อวานฉันเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะรีบขับรถมารับเธอ”
“เธอยังมาต่อว่าฉันอีกเหรอ”
“ฉันตกใจมาก กลัวว่าจะตายก่อน ยังไม่ทันเห็นหน้าเธอน่ะสิ”
“ก้องเกีรติพูดใส่อารมณ์”
“เป้งเป็นคนดี แล้วทำไมต้องทำรุนแรงกันขนาดนั้นด้วย”
“มันเป็นคนดี แล้วฉันเป็นไง”
“ ฉันเป็นคนเลวงั้นเหรอ ชมพู่”
ก้องเกียรติพูดเสียงดัง และเดินเข้ามาประชิดตัวชมพู่
“ชมพู่ แอบชอบมันใช่มั๊ย เรารู้นะ”
“เรารู้มาตั้งนานแล้ว ชมพู่ไม่มีใจให้เราหรอก”
“มัวคิดถึงตั้งไอ้เป้งหน้าจืดนี่หละสิ”
“นี่ไปกันใหญ่แล้วก้องเกียรติ”
“อย่าใช้อารมณ์สิ”
“เราทนไม่ไหวแล้ว เราสังเกตมานาน”
“เห็นชมพู่กับมันสนิทสนมกัน เราทำใจไม่ได้เข้าใจมั๊ย”
กลุ่มเพื่อน ๆ ได้แต่จ้องมองสองคนนี้ทะเลาะกันอยู่
“สรุปแล้ว ชมพู่ชอบมันใช่มั๊ย”
“ใช่มั๊ยชมพู่” ตอบฉันมาสิ “ฉันจะได้เลิกยุ่งกับเธอซะที”
“ฉันมีคนชอบเยอะแยะ ไม่เห็นต้องแคร์เธอเลย”
ก้องเกียรติกัดฟันพูด และทำพูดประชดชมพู่
“หญิงกานต์” “เป้ง” และเพื่อน ๆ ต่างก็รอฟังคำตอบจากปากชมพู่
“ก้องเกียรติจับแขนชมพู่” บอกฉันมาสิ ก้องเกียรติบีบแขนชมพู่อย่างแรง
“โอ๊ยปล่อยแขนชมพู่นะก้องเกียรติ ชมพู่เจ็บ”
“ไม่เราไม่ได้ชอบเป้ง” ชมพู่ตอบ
“เรากับเป้งเป็นเพื่อนกัน”
“แค่นี้แหละ” ก้องเกียรติจึงปล่อยแขนชมพู่
หญิงกานต์ กับเป้ง ที่ลุ้นขณะนั้นต่างก็โล่งใจ
“ก้องเกียรติ เมื่อได้รับคำตอบจากปากชมพู่ รู้สึกโล่งใจ จึงเดินเข้าไปขอโทษเป้ง”
“เป้งเราขอโทษด้วยแล้วกัน”
“ที่เราทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ”
“แต่ที่เราพูดเตือนนายไว้”
“อย่าลืมก็แล้วกัน”
“แน่ะ ยังจะเป็นอันธพาลอีกเหรอก้องเกียรติ” ชมพู่ตวาดก้องเกียรติ เพราะรู้ว่าก้องเกียรติกำลังขู่เป้งอยู่
เป้งเข้าใจก้องเกียรติดี จึงให้อภัย “ไม่เป็นไร เราเข้าใจนาย” เป้งเอามือตบบ่าก้องเกียรติเบา ๆ
“เข้าใจขอรับผม ท่านก้องเกียรติ” เป้งพูดใส่เพื่อนชาย
เมื่อชมพู่เห็นปฏิกิริยาของก้องเกียรติ ที่มีอารมณ์หุนหันพลันแล่น ก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะคิดว่าก้องเกียรติเป็นคนที่จริงจังเกินไป และเริ่มคิดถึงคำพูดของแม่จันทร์หอมที่เตือนชมพู่เรื่องคนรัก หรือคู่ครอง
ชมพู่ จึงยื่นคำขาดกับก้องเกียรติ
“ก้องเกียรติ ถ้าเธอทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีกนะ ฉันจะเลิกคบกับเธอ”
“เข้าใจมั๊ย”
ก้องเกียรติ จึงกล่าวขอโทษชมพู
“ก็เรารักเธอ ผิดด้วยเหรอที่เราหึงชมพู่”
“หึงน่ะไม่ผิดหรอก แต่ต้องหึงแบบมีเหตุผล”
“หึงแบบมีเหตุผล” เราไม่รู้จัก “เราไม่ได้เป็นคนมีเหตุผลเยอะเหมือนชมพู่”
“นี่นายย้อนเราเหรอ”
“ไม่ ๆ ชมพู่ ก้องเกียรติขอโทษนะ ต่อไปก้องจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว” ก้องเกียรติอ้อนชมพู่เหมือนเด็ก
เพื่อน ๆ ต่างดูก้องเกียรติอ้อนชมพู่ แหมก้องเกียรติเนี่ยยอมชมพู่คนเดียวจริง ๆ นะ น่าอิจฉา
ขณะนั้นสายฝนแอบดู ชมพู่กับก้องเกียรติ พร้อมกับพูดในใจ
“สวีท หวานกันเข้าไปเดี๋ยวแกเจอดีกับฉันแน่ยัยชมพู่”
“ชมพู่ให้อภัยเราเถอะนะ”
“นะชมพู่คนดีของก้อง”
“นะค่ะ ชมพู่นะ” ก้องเกียรติง้อชมพู่
จับมือชมพู่ขึ้นมาหอม
“ก็ได้ ฉันละเบื่อ ๆ จริง ๆ เห็นหน้าเธออ้อนที่ไรเป็นต้องใจอ่อน”
“ถ้าชมพู่ยกโทษให้เราจริง ๆ ชมพู่ต้องไปทานข้าวที่บ้านกับเรานะ”
“เพราะว่าคุณพ่อคุณแม่ของเรา เชิญชมพู่ไปทานข้าวที่บ้าน”
“ก็ได้ ชมพู่รับปากก้องเกียรติ”
พอถึงตอนเย็นก้องเกียรติจึงรับชมพู่ไปทานอาหารที่บ้าน ชมพู่แต่งตัวสวยรอก้องเกียรติมารับที่บ้าน เดินไปเดินมาอยู่บริเวณหน้าบ้าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น