ทั้งหัวใจให้นายคนเดียว ><.

ข้อมูลเบื้องต้น

แนะนำตัวละคร

นาย : อายุ 20 ปี เรียนอยู่ชั้นปี 2 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เป็นคนที่ดูอ่อนแอไม่ทันคน แต่จริงๆทันคน เข้าอกเข้าใจนิสัยของคุณอย่างถ่องแท้ หน้าตาหวาน ผมทีส้มแซมดำ สูง 165 เซนติเมตร
คุณ : อายุ 21 ปี เรียนอยู่ชั้นปี 3 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เป็นที่ดูเหมือนจะใจดี อ่อนโยนกับทุกคน แต่จริงๆแล้วเป็นคนขี้แกล้งมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น จะอ่อนโยนกับคนที่ตัวเองสนใจเท่านั้น หน้าตาหล่อ ดูไม่สนใจโลก ผมสีทองพระอาทิตย์ สูง 185 เซนติเมตร 

ทักทายผู้อ่าน

สวัสดีครับ ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรก แต่ก็เป็นเรื่องที่คิดว่าน่าจะลงเรื่องแรก 55 เพราะว่า... ไม่รู้สิเริ่มดีฟ่า

เรื่อง ทั้งหัวใจให้นายคนเดียว

ขณะนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย แต่ต้องนั่งอยู่ตัวเดียว เอ้ย! คนเดียวเพราะว่าเพื่อนสุดที่ร๊ากของผม มาสายครับ ผมจึงฆ่าเวลาด้วยการหาอะไรกิน นั่นก็คือ….ข้าวไข่ดาว
“อร่อยไหมครับน้องนาย” เสียงใครหว่า??? 
“อร่อยครับ” เสียงพี่คุณนั่นเอง หนุ่มหล่อประจำคณะบริหาร เป็นคนใจดี อ่อนโยน
“รอพี่แป๊บนึงนะ พี่ขอไปซื้อข้าวมากินเป็นเพื่อน” 
“ไม่เป็นไรครับ” อย่าช้าครับพี่ ><.
“น่าๆ แปปเดียว” และร่างสูงก็เดินไปซื้ออาหาร โดยไม่สนคัดค้านของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย
5 นาที ต่อมา
“มาแล้วครับน้องนาย” สิ่งที่ถือว่าคือข้าวไข่เจียว
“ว้าว น่ากินจัง” อาหารโปรดของผมเลยครีบเมนูประเภทไข่
“ไข่หรือพี่” พี่คุณถามผม แอบเขินนะเนี่ย >///<
“ไข่สิพี่” อยากตอบว่าพี่คุณดังๆเลยค้าบ
“ไข่พี่หรอ เห้ย!!!” 
“ใช่ครับ เห้ย ไม่ใช่” อู้ย ถามแบบนี้ตกใจหมดเลย
“เพื่อนพี่ไปไหนอะ ทุกทีเห็นกินกับเพื่อน” รึว่าพี่คุณอยากกินกับเรา
“มันมาสายหนะดิ” พี่คุณตอบพร้อมทำหน้า เบื่อโลก
“555 น่าสงสารจังเลยเพื่อนทิ้ง” 
“ได้ข่าวว่าคนแถวนี้ก็โดนทิ้งเหมือนกันนี่ นาาาาาา” พี่คุณตอบพร้อมมองมาทางผม 
“ค้าบ ผมโดนทิ้งค้าบ” ผมตอบพี่คุณ
“นี่ มาให้ได้หละพี่ไปเรียนก่อน” พี่คุณยื่นบัตรเชิญ บัตรเชิญอะไรหว่า
“งานวันเกิด!”ผมพูดเสียงดัง
“ใช่งานวันเกิด” ครับไปแน่นอน
“ผมขอคิดดูก่อนนะครับ” ต้องไม่แสดงออกมากว่าเราชอบ แต่ตอนนี้หัวใจจะหลุดออกมาแล้วนะเนี่ย แล้วพี่คุณสุดหล่อ(ของผม) ก็เดินจากไปทิ้งผมไว้กลางทาง เห้ย ไม่ใช่ กลางโรงอาหาร
วันต่อมา ที่เก่าเวลาเดิม ณ โรงอาหาร
พอจะหยิบของที่อยู่ในกระเป๋า เห้ย!!! ลืมซื้อของขวัญให้พี่คุณ ตาย!!! เอาไงดีเนี่ยงานก็พรุ่งนี้ มีเรียนทั้งวันอีกตายแน่ไอ้นาย 
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก 18.00 น แล้วครับท่าน ซึ่งเป็นเวลานัด ผมเลยต้องไปที่สถานที่จัดงาน โดยไม่ได้ถืออะไรไปเลย 
“น้องนายทางนี้” เสียงพี่คุณดังมาแต่ไกล
“ครับ พี่คุณ(ของผม)” ผมยิ้มกว้างจนแก้มจะปริแล้วเนี่ย
“ไง นึกว่าจะไม่มาแล้ว มาดิทางนี้” พี่คุณเดินจูงมือผม >< ฟินครับพี่
“จะไม่มาได้ไงครับ พี่คุณอุส่าเชิญทั้งที” ผมตอบพี่คุณ
“แล้วมีใครมาบ้างแล้วหรอครับ” ผมถามพี่คุณ
“เดี๋ยวไปถึง เดี๋ยวก็รู้แต่มีข้อแม้นะ” ข้อแม้อะไรหว่า
“เห้ย ” เสียงผมเองครับก็อยู่ๆพี่คุณก็เอาผ้ามาพันตาผมไว้
“จะได้ตื่นเต้นไง อิอิ” โห ถ้าพี่อยู่ด้วยจะนรกผมก็ไปครับ ตอนนี้ผมโดนพี่คุณลากมาจนถึงห้องที่จองไว้
“ 1 2 ซั่ม” พี่คุณดึงผ้าออกจากตาของผม
“อ้าว” จะไม่ให้ อ้าว ได้ยังไง ไม่มีคนซักคนเลย
“คนอื่นยังไม่มาหรอครับพี่” ผมถามพี่คุณ
“ปล่าว งานนี้พี่เชิญแค่เรา และที่สำคัญ….” สำคัญ อะไรหว่า
“วันนี้ไม่ใช่วันเกิดพี่ แต่ เป็นวันที่เรารู้จักกันวันรกไงครับ เมื่อ สองปีที่แล้ว” จำได้หรอ ทำไมจำไม่ได้หว่า
“สองปีที่ผ่านมา พี่พยายามหาคำตอบ เรื่องๆหนึ่ง จนพี่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้ ความรู้สึกที่มันมีต่อน้องนายมันไม่ใช่พี่น้องแต่เป็น รัก ” อ่อ ครับ ห๊ะ!!! รัก
“รัก… พี่ล้อผมเล่นรึปล่าว” ผมถามเพื่อนความแน่ใจของผม
“ไม่ได้ล้อเล่นนะครับ พี่รักนายจริงๆ ถ้านายไม่รักเกลียด เอิ่ม…. ช่วย…. คบกับพี่ได้ไหมครับ”
“เอ่อ คือ ผมก็ชอบพี่เหมือนกันครับ ตอลงครับ” ตอบรวบรวมความกล้าของผมตอบ
“ปั้ง” เสียงมาจากประตูห้อง ทำให้ผมหันหลังไปดู
“เชรตตตตต ไอคุณแน่มากหวะ ทำให้น้องนายที่ใจแข็งกับทุกคนยอมคบด้วย เจ๋งหวะ อะนี่ ตามสัญญา” สิ่งที่เกิดขึ้นคือเพื่อนพี่คุณเดินข้ามาพร้อมกับ โยนกุญแจรถให้พี่คุณ
“กูใคร คุณนะเว่ย ไม่มีทางพลาด” พี่คุณตอบพร้อมพูดด้วยความภาคภูใจ
“นี่มันอะไรกันแน่ครับพี่คุณ” ผมถามด้วยเสียยงที่สั่นเครือ
“ก็น่าจะเข้าใจแล้วหนิ น้องนาย แต่ถ้าอยากรู้ให้กระจ่าง เดี๋ยวพี่บอกเองครับ หนูน้อย” เพื่อนพี่คุณพูด
“ไอ้คุณมัน พนันกับพี่ไว้ว่าถ้าเกิดมันจีบน้องได้พี่จะให้รถมัน แต่ถ้าเกิดไม่ติดมันต้องเอารถให้พี่ และผมก็เป็นอย่างที่เห็นเข้าใจไหมครับ น้องนาย ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะด้วยความสะใจของพวกเพื่อนพี่คุณ ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันเก็บไม่อยู่จนผมต้อง ระเบิดมันออกมา พร้อมวิ่งออกจากห้อง ไม่สนใจว่าตอนนั้น จะชนใครบ้าง รู้แต่ตอนนี้ อยากไปให้พ้นจากที่นี่ซักที
----------------------------------------------------------------
จากวันที่เกิดเหตุ ผมก็ไม่ได้ไป มหาลัย อีกเลยจนวันนี้ผมคิดว่าพร้อมที่จะไปเผชิญ เรื่องต่างๆและทำใจยอมรับทุกอย่างที่จะเข้ามาใหม่ นับจากวันนี้ไม่มีอีกแล้วนายที่อ่อนแอ จะเป็นนายที่เข็มแข็ง

วันนี้เป็นวันที่สอบและปิดภาคเรียน ซึ่งผมก็ทำได้เป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว 555 ไม่ได้นอนอยู่บ้านเฉยๆนะ อย่างน้อยช่วงที่ทำใจก็มีหนังสืออยู่เป็นเพื่อน

และวันนี้พวกพี่คณะก็นัดพวกผมไปเพื่อนที่จะคุยเพื่อนการออกค่าย พูดง่ายๆเที่ยวนั่นเอง
“น้องหลายๆคนคงตั้งตารอวันนี้มานาน เพราะว่าจะได้ไปออกค่ายร่วมกับพวกพี่นะครับ” พวกพี่ๆพูด และผมจำได้ดีว่าพี่กลุ่มนี้คือเพื่อนของพี่คุณ 
“นายจะไปไหม” คนที่ถามผมคือ นิว เพื่อนสนิทของผมเองครับ
“คงไม่ไปหรอก” ผมไม่อยากไปเจอกับเพื่อนพวกพี่คุณอีกถ้าไม่จำเป็น
“เห้ย ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ น๊า เพื่อน น๊าาาาา” มาอีกแล้วลูกอ้อนของนิว
“เออ ก็ได้ไปก็ไป” ผมตอบ
“เย้ น่าร๊ากที่สุดเลย” ดูมันน่าเตะโชว์จริงๆ
----------------------------------------------------------------------------------
“น้องๆครับที่นั่งและที่พักจะจัดเป็นคู่นะครับ ดูแลคู่ของตัวเองให้ดี” พวกพี่คุณสั่ง ผมก็ทำตามโดยไปนั่นที่ที่โดนจัดเอาไว้ซึ่งคนที่มานั่งข้างผมก็คือ คือ คือ นิว(คิดหละสิว่าจะเป็นพี่คุณผิดค๊าบบบบ)
“ทำไรดีวะ กว่าจะถึง” ผมถามนิว
“ง่ายจะตาย หลับ ครอก~~~~~~~~~~” ไวมาก!!! เออหลับก็หลับ
“ตื่นครับ ขี้เซาเกินไปแล้ว”
“ขออีก 5 นาที” ผมตอบตามความเคยชิน เห้ย เดี๋ยวไม่ได้อยู่บ้าน ผมเลยสะดุ้งตื่น
“ขี้เซาจังเลยนะ” พี่คุณแซวผม แต่พอคิดถึงเรื่องวันนั้นผมก็ลุงขึ้นแบบกระทันทันทำให้หัวผมโขกกับหัวพี่คุณจัง
“โอ้ย” ผมกับพี่คุณ ร้องออกมาพร้อมกัน ผมไม่รู้จะเอาไง เลยรีบวิ่งลงรถ พอลงมาเห็นเลยครับเป้าหมาย ไอ้นิว ทิ้งกันไว้บนรถอย่าหวังจะรอด = =* ผมเดินไปพร้อมกับตีหลังเพื่อนผมหนึ่งทีอย่างแรง
“โอ้ย สาส ทำไรเนี่ย” ยังมาถามอีก
“ทำไมไม่ปลุกวะ” 
“ก็เห็นหลับเลยไม่อยาก ก๊วนนนนน” มาถึงก็กวนเบื้องต่ำเลย
“เสียงสูงมีพิรุธ วางแผนอะไรหรือเปล่า” ผมถาม
“ไม่มี๊เล๊ย” ยิ่งมีพิรุธ
“น้องตรงนั้นจะเข้าที่พักไหมครับ ถ้าจะเข้าก็ตามมา” คนที่พาพวกผมสองคนไปคือพี่คุณ
“เราสองคนพักห้องนี้นะ” พี่คุณบอก
“ครับ/อืม” ผมกับนิวตอบ
“เห้ยไอ้นายพูดกับพี่เค้าดีๆดิวะ” นิวบอกผม
“เราของใคร” ผมตอบด้วยอารมณ์ที่หัวเสีย
“ไม่เป็นไรครับน้องนิว เก็บของเสร็จอีก 1 ชั่วโมงกินข้าวเย็นมารวมกันที่ชายหาดนะ” พี่คุณบอกแล้วเดินจากไป
หลังจากนั้น ที่ริมชายหาด
มีการร้องเล่น เต้น และอื่นๆมากมาย เป็นกิจกรรมที่สนุกมากและถ้าไม่มีคนคนนั้นคงจะสนุกกว่านี้
“เอาหละครับ วันนี้พวกพี่มีกิจกรรมให้เล่นของเชิญน้องนาย กับไอคุณ มาร่วมกิจกรรมครับ” ผมได้ยินเสียงเรียน และไอ้นิวก็ยังดันผมไปส่งให้พวกพี่เค้าอีก พวกพี่เค้าจะแกล้งอะไรอีกเนี่ย
“พวกพี่มีเกมให้น้องเล่น โดยการทายปัญหา คนหายคือพี่คุณ คนตอบคือน้องนายค้าบ หู้วๆๆๆ” เสียงเชียร์ดังสั่น
“ถามเลยครับ ไอคุณ” เพื่อนพี่คุณบอก
“ถ้าเกิดมีคนทำร้ายนอกนายอย่างไม่น่าให้อภัย และวันหนึ่งเขาคิดได้และจะขอโทษน้องนายจะยงโทษให้เขาไหมครับ” พี่คุณถาม พร้อมกับมีเสียง โหว หูว หา จากพวกที่นั่งดู
“ให้ครับ แต่….. ถ้าจะให้เป็นเหมือนก่อนหน้านั้นคงไม่ครับ” ผมตอบพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอด เมื่อนึกย้อนกลับไปวันนั้น
“ครับ” บรรยากาศเริ่มกร่อยเพราะคำตอบของผมและผมไม่รู้จะทำยังไงเลยวิ่งลงจากเวที
“เห้ย ไอคุณตามไปสิวะ” เพื่อนพี่คุณบอกแต่ตอนนี้ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
“น้องนาย รอพี่ก่อนอย่าเพิ่งไป” พี่คุณวิ่งตามผมมา ฟุบ! เสียงเหมือนล้ม
“พี่คุณ” สิ่งที่ผมเห็นคือร่างของพี่คุณที่ล้มลง ผมลืมไปเลยว่าพี่คุณเป็นโรคหอบ
“ทำใจดีๆไว้ครับพี่คุณ” ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยมีแต่นั่งเข่าร่างพี่คุณที่หมดสติ ลมหายใจที่โรยริน คนอื่นๆก็เรียงรถพยาบาล
“รถพยาบาลมาแล้วพี่คุณไปโรงบาลกันนะ” ผมบอกพี่คุณถึงพี่เขาจะไม่ได้ยินแต่ผมก็จะบอก
ณ โรงพยาบาล
“เพื่อนผม/พี่คุณ เป็นยังไงครับหมอ” ผมกับเพื่อนพี่คุณถามหมอ
“คุณเป็นญาติค้นไข้หรือเปล่าครับ”คุณหมอถาม
“ดิฉัน เป็นแม่ของเขาค่ะ” และบุคคลที่เดินมาก็คือผู้หญิงที่ดูมีฐานะ 
“สวัสดีครับ” แม่ของพี่คุณรับไหว้
“เชิญคุณแม่ทางนี้ครับ” คุณแม่กับหมอหายเข้าไปในห้อง ทำให้พวกผมนั่งรอ ซักพักแม่พี่คุณก็เดินออกมา
“ครับ” ผมเดินตามเข้าไป
“ไง น้องนาย”
“พี่คุณ อย่าพึ่งพูดเลยครับ”
“แต่พี่ต้องพูด พี่อยากให้น้องนายยกโทษให้พี่จะได้ไหม” เสียงพี่คุณ แสดงถึงความเหนื่อยของพี่คุณ แต่พี่คุณยังจะพูดต่อ
“ครับ ผมยกโทษพี่ทุกอย่างเลย แต่พี่ต้องกลับมานะ” ผมบอกพี่คุณพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลอีกครั้ง
“ครับ อีกอย่างพอพี่กลับมาน้องนายต้องตอบคำถามพี่นะ”
“คำถามอะไรครับ” ผมถามด้วยเสียงที่สั่น
“น้องนายเป็นแฟนกับพี่นะครับ ครั้งนี้เป็นรักที่พี่มั่นใจจริงๆ และไม่มีการโกหกหลอกลวง พี่รักน้องนายด้วยใจบริสุทธิ์เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักใครได้” พี่คุณพูดด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยมาก
“ผม” ยังไม่ทันจะพูดพี่คุณก็เอามือมาทาบที่ปากผม
“รอพี่กลับมานะ พี่จะไปรักษาที่อเมริกา แล้วพี่จะมาฟังคำตอบด้วยตัวพี่เอง”
“ครับ ผมจะตอบที่วันนั้น” พี่คุณรวบรวมแรงที่เหลือเอาปากมาประกบกับปากของผม เป็นการจูบที่ดูดดื่ม หอมหวาน และผมจะไม่มีวันลืม
“ทำสัญญากันแล้วนะ” พี่คุณบอก พร้อมกับล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
“ขอให้พี่โชคดีครับ”
“ครับน้องนาย” และพี่คุณก็หลับตาลงและหลับไปในที่สุด
“ดีจังนะ แม่ไม่เคยเห็นลูกชายแม่ทำกับใครแบบนี้มาก่อน รอพี่เขาด้วยนะ” แม่พี่คุณบอก
“ครับ”
-----------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ผมจบปีสี่แล้วและที่สำคัญวันนี้ ผมจะไปหาพี่คุณด้วยแหละ นานๆทีเจอกัน
“สวัสดีครับพี่คุณ สบายดีไหม”
“วันนี้ผมจบแล้วด้วยแหละ 555 จบก่อนคนแถวนี้ซะอีก”
“และวันนี้ผมเอาของชอบพี่มาฝากด้วยนะ ทำเองด้วยแหละ ข้าวไข่เจียว”
“นี่ก็สองปีแล้วเนาะ นานเหมือนกัน ปีหน้าเจอกันใหม่นะครับพี่”
สิ่งที่ตอบกลับมาคือความเงียบ ทำให้ผมเผลอร้องไห้ออกมาหน้าป้ายหินที่เขียนว่า
นายอดิคุณ ราชกิจสาร
หลับใหลอยู่นะที่แห่งนี้
-----------------------------------------------------------------
ขอให้ท่านผู้อ่านให้ความสำคัญกับเวลานะครับ เพราะไม่รู้ว่าวันไหนที่คนที่ยืนข้างๆคุณเขาจะไม่อยู่กับคุณ

-The End-

----------------------------------------------------------------
ปล.ช่วยติชมมาด้วยนะครับเพื่อจะได้เอาไปปรับปรุงในอนาคต
ปล2. ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ^^ปล3.ฝากเพจด้วยนะครับ https://www.facebook.com/ThaiCuteBoyLover?ref=hl ทำแข่งกับเพื่อน 555 ต้องชนะ