สมาคมนักฆ่า1

ลำดับตอนที่ #7 : การทักทายอันแสนเจ็บปวด

เด็กทั้งสองเข้ามาหาหยินเพียว(เพื่อความสะดวกจะเรียนเพียงหยินเท่านั้น)แต่ก็ถูกมาราคุกันให้ออกห่างไป หยินเพียวเริ่มจับไอสังหารได้แต่ช้าไป อะไรบางอย่าวิ่งผ่านเธอไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงอันดังกังวาลขึ้น เป็นอย่างไรบ้างหยิน 
หยิน+แกเองเรอะ ศิษพี่เอมะ
เอมะ+นักว่าจำกันไม่ได้ วันนี้เราจะต้องตายกันไปข้างหนึ่ง
หยิน+ท่านคงลืมไปว่าข้ามีคำสาปของราชาปีสาจอยู่นะ
เอมะ+ข้ารู้หมดแล้วว่าคำสาปไม่มีจิง เจ้าเป็นหนึ่งในสิบเทพปรภพแต่พวกเจ้าไม่ได้ฆ่าราชาปีสาจ เจ้าเพียงแค่ผนึกไว้
หยิน+เจ้ารู้ได้ยังไง
เอมะ+เพราะข้าได้เข้ากลุ่มกับราชาสิบสองนักสัตว์แล้วนะสิ ราชาหนูมันบอกกับข้า
หยิน+เจ้าเข้ากับพวกโจรถ่อยอย่างนั้นหรอ
เอมะ+เจ้าก็ไม่ได้ดีกว่าข้าหรอ กลุ่มเทพปรภพนะมันก็แค่ไอ้พวกดีแต่ชื่อ วันนี้เจ้าตาย
ขาดคำแส้งูเขียวก็พาดลงบนตัวหยินอย่างรวดเร็ว หยินเอาธนูรับแต่ธนูมิอาจต้านหักสะบั้นลงทันที เด็กทั้งสองวิ่งเข้ามาหยินจึงตะโกนห้ามไว้พร้อมกับสั่งมาราคุให้หยุดสองคนนั้น ทำให้เสียจังหวะเลยโดนแส้เข้าไปเต็มๆ ร่างกระเด็นทางเด็กทั้งสอง
หยิน+อย่าจับตัวข้าพิษของแส้ราชางูเขียวร้ายนัก พวกเจ้าจงดูให้ดีข้าจะแสดงการต่อสู้ของผู้ใช้เปรมให้ดู 
หยินรุกขึ้นกระตุกเสื้อจนขาด ปล่อยพลังเปรมและจิตสังหารออกมาทั้งหมด ร่างกายที่เป้นบาดแผลกับฟื้นหายเป็นปกติ 
ลอย+เจ้หยินเป็นผู้ชายวะเนี้ย
ฮากะ+นี้นะเรอะที่เข้าเรียกว่าเปรมขั้นสูง
เอมะ+มาแล้วมาแล้วสมยานาม เทพหน้าหยกแห่งเทพสิบปรภพ

หยิน+เจ้าหนูทั้งสองน่าเสียดายข้าคงเป็นอาจารย์เจ้าได้วันเดียวเท่านั้นบัดนี้พิษงูเขียวเก้ากระดูกของราชางูได้เข้าสู่หัวใจ หากข้าหยุดพลังเปรมนี้ข้าก็จะตาย เจ้าจะต้องอยู่ต่อไปให้ได้ละ ลาก่อน

 จบคำมาราคุได้บินมารวมกันที่มือของหยินอัดแน่จนกายเป็นดาบ

เอมะ ดาบคามาซามะ ที่กล่าวว่าตัดทุกอย่างได้นะเรอะ

ไม่มีเสียงตอบใดๆเลยหยินทะยานเข้าหาเอมะ เอมะตวัดแส้รัดร่างแต่ดาบของหยินตวัดครั้งเดียวก็ทำให้แส้นั้นขาดลง การต่อสู้ดำเนินไปจนในที่สุด ราชางูเห็นท่าไม่ดีจึงใช้เปรมขั้นสุดยอด
เอมะ+หอกงูเจ็ดหัวแปดหาง
หอกเปรมพุ่งไปแต่ไม่ได้ไปทางหยิน กับพุ่งไปทางเด็กทั้งสองหยินพุ่งตัวเข้าขวางเด็กทั้งสองจึงโดนหอกเปรมทิ้มทั้งตัว เด็กทั้งสองตกใจมาก
เอมะ+ข้าบอกแล้วว่าสิบเทพปรภพก็ดีแต่ปากฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
หยิน+ข้าบอกแล้วอย่ากล่าวร้ายเทพปรภพ ข้าคือคนที่อ่อนแอที่สุดในนั้นแต่ข้าก็รักศักสีแห่งเทพปรภพ ข้าคงไม่รอดแล้ว แต่ข้าจะล้างความอับอายด้วยการเอาเจ้าไปด้วย
เอมะ+อย่ามาปากดีเปรมเจ้านะไม่เหลือแล้ว มาให้ข้าส่งไปในนรก ส่วนเทพปรภพที่เหลือข้าจะส่งตามไปเอง อย่าว่าอย่างงั้นเลยข้าขอกุจแจเปิดที่คุ้มขังราชาปีศาจด้วย
หยิน+เจ้าไม่มีค่าพอหรอกที่จะได้กุจแจไป แต่มีค่าพอที่ข้าจะส่งลงนรก จงมาสี่เทพพิทัก เก็นบุ เซริว เปียกโก๊ะ ซึซึคุ 
 ดาบคามาซามะถูกปักลงดิน เปรมมหาสารพุ่งมาจากสี่ทิศเข้ามายังร่างราชางู ภาพที่เด็กทั้งสองเห็นคือ เต่ายัก มังกร เสือขาว และนกยัก กับลังฉีกร่างกายของราชางูกินกันอย่างอร่อย และพุ่งมายังหยิน
หยิน+ข้าขอเวลาอีกนิดขอสังเสียก่อน ทั้งสี่หยุดลง
ทันใดนั้นร่างของชายคนหนึ่งหยินไว้

หยิน+ ข้าทำให้สิบเทพปรภพเสียชื่อเสียแล้ว เนโกะ

เนโกะ+เจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดเสียหายหรอก เจ้าองอาจมาก มาข้าจะรักษาให้

เด็กทั้งสองดีใจมาก เพราะคิดว่าชายคนนี้จะรักษาหยินได แต่จะรักษาได้ไหมโปรดติดต่อไป