ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Land of the free! บันทึกชีวิตป่าเขาในอเมริกา

    ลำดับตอนที่ #2 : Bye Bye บ้านเกิดเมืองนอน

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ย. 57


    และแล้ว วันที่11ส.ค.57 ก็มาถึงหลังจากเพิ่งได้โฮสไม่กี่วัน ถึงสนามบินประมาณตี2 บินจริงประมาณตี5.30 กระเป๋าน้ำหนักเกินด้วย -..- ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเขาให้สองใบใบละไม่เกิน23กิโล ก็เกินสองใบเลยจ้า555 ของกินเยอะมาก(บอกเลยไม่น่าเอามาเพราะที่นี้ก็มี) พอถึงสนามบินก็เจอเพื่อนที่บินด้วยกันตั้ง1คน แต่เราไปด้วยกันจนถึงสุดปลายทางเลยนะโชคดีตรงนี้ พอโหลดกระเป๋าเสร็จพี่ที่โครงการก็สอนทำงี้ๆนะ จากนั้นก็ให้ไปลาพ่อแม่ อีก10เดือนเจอกันนะ แต่เราไม่ร้องไห้นะกลั้นไว้อยู่555 เราต่อเครื่องสามรอบ
    จาก BKK Thailand - Narita Japan - minneapolis MN USA - Denver CO USA  ซึ่งที่สุดท้ายที่เราลงคือรัฐ Colorado ติดกับรัฐเรา Nebraska ต้องนั่งรถประมาณ 4 ชมถึงบ้าน แต่เพื่อนเราอยู่ Colorado เลยมาด้วยกัน พอเครื่องจะขึ้นใจหายมาก!!!ก็คุยกับพอ่แม่จนจะขึ้นเครื่องเลยยยยยย

     


    ก็ใช้เวลาประมาณ 6 ชม.ถึงนาริตะ เราก็เดินตามฝรั่งไปเพราะคิดว่าเขาน่าจะไปอเมริกากัน555 พอทุกอย่างเรียบร้อยก็มารอที่เกต ที่นี้มี wi-fi ก็รีบติดต่อพ่อแม่ทันที ผ่านไปด้วยดีไม่ตกเตรื่อง ต่อจากนี้นั่งต่อ 9 ชม.!!! นั่งตูดชาเลยข้างล่างนี้คือเพื่อนร่วมเดินทางของเรา



    Hello usa!!! minneapolis minnesota ถึงแล้วอเมริกาแต่ยังไม่ถึงเป้าหมายเพราะเป้าหมายเราอคือเดนเวอร์ ครั้งแรกรัฐแรกที่มาในอเมริกาเลย สนามบินนี้ก็ต้องยกกระเป๋าไปโหลดอีก ซึ่งกระเป๋าเราก็เยอะมากหนักมาก ก็ช่วยกันยกกับเพื่อน แล้วก็ไปตรวจกระเป๋า เขาก็ถามมีมาม่าไหมเราก็บอกมีเป็นกุ้ง แล้วเขาก็ถามมีหมูไหม เราก็บอกไม่มี ทั้งๆที่มีหมูหยองอะไรมากมาย ก็เลยผ่านไปได้ (เตือนคนที่มาที่นี้เขาไม่ให้เอาหมูเข้านะ แต่เราก็เอามา5555 ดีนะเขาไม่เปิดกระเป๋าดู) แล้วก็โหลดกระเป๋าเป็นอันเรียบร้อยจ้าาาา โอเคจากนี้ไปประมาณ 2 ชม. เป็นเครื่องบินลำเล็กแล้วววว
     

         
     

    ถึงแล้ววววว Denver Colorado โคตรตื่นเต้นเลยจะเจอโฮสแล้ววววว!! ตอนแรกก็งงเอากระเป๋าที่ไหน ก็ดูตามป้าย อ่อนั่งรถไฟไปเอา -..- สุดท้ายก็ถึงสายพานกระเป๋า ก็เจอโฮส ลูกโฮสถือปลายกันตอนนั้นเราเกร็งมากตื่นเต้นจริงๆก็มีแม่ยายลูกสาวลูกชายที่มารับเรา ก็ทักทายไฮฮัลโหล่ ฮาวอายู ตอนนั้นพูดไรไม่ค่อยออกอ่ะ แล้วโฮสเพื่อนเราอีกคนก็มา ถึงเวลาต้องลากันแล้วโคตรเศร้าอ่ะ อยู่ตัวคนเดียวแล้วคนไทยคนเดียวแล้วจากนี้ บ๊ายบายเบ๊นนน!!! ก็มีความรู้สึกว่าเมื่อเหยียบแผ่นดินอเมริกาภาษาอังกฤษที่เล่าเรียนมาหายไปจากสมองหมดเลยยย โฮสถามอะไรพูดอะไรก็ yes no ok thank you โอเคไปก่อนนะเจอกันตอนหน้าาาา 

    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×