ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฉันทำอะไรผิด!!
5 ฉันทำอะไรผิด!!
“เฮ้ย! มีนาทำไมตาแกบวมอย่างนี้ละ”
พินถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย
“แกร้องไห้มาใช่ไหม”
จึก! เหมือนมีอะไรมาทิ่มที่หน้าอกฉันเลย เพราะคำพูดของสายป่านแท้ๆ T^Tสายป่านพูดถูกแล้วล่ะ เมื่อคืนฉันร้องไห้ทั้งคืนจนตาบวมอย่างนี้
“อือ ช่วยเลิกเซ้าซี้สักพักนึง ขอทำใจก่อนนะ”
เหอะๆฉันพูดอะไรออกไปนิTOT ทำไมฉันต้องไล่เพื่อนไปด้วย สมองไม่ตรงกับใจเลยเพราะปอร์เช่คนเดียวแท้ๆ ฉันถึงต้องมีสภาพเยี่ยงลูกหมาอดนมเช่นนี้
“อื้ม ตั้งใจเรียนด้วยละ^^”พินตอบฉันแล้วเดินจากไป
อยากบอกว่าฉัน พิน สายป่านอยู่กันคนละห้อง ฉันอยู่ห้องa เพราะฉันเก่ง ฮ่าๆๆสายป่ายอยู่ห้องb ห้องเดียวกะเซฟ ไบร์ทและบอส ส่วนพินอยู่ห้องd ห้องเดียวกับปอร์เช่นั้นแหละ ฉันอิ๊จฉาอิจฉายัยพินนัก
มาเข้าโหมดซึมเศร้าเหมือนเดิมเหอะY^Y อ๊าก! ปวดหัวโว้ย>.< ไม่คิดอะไรแล้วนอนดีกว่า- -z Z
ออด~
เฮ้อ...วันนี้ฉันไม่ได้ฟังที่ครูสอนเลย(ปกติก็ไม่ฟังอยู่แล้ว- -*) เอาแต่นอนคิดถึงเรื่องของปอร์เช่กับมิถุนาอย่างเดียวว่าพวกเขาจะรักกันได้ไหม ถ้าเราไม่อ้วนเขาจะสนใจเราไหม จะทำยังไงให้ปอร์เช่หันมาสนใจฉันบ้าง
สามคาบผ่านไป คาบที่สี่คือคาบพักกลางวันที่ปกติฉันจะรอคอยมันอย่างจดจ่อ(เห็นของกินสำคัญกว่าการเรียน-*-) แต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์อยากอาหารเลยสักนิด ถือเป็นการลดความอ้วยไปในตัว
เอ๊ะ! ถ้าฉันไม่กินข้าวกลางวันสักอาทิตย์ น้ำหนักฉันอาจลงไปสักหนึ่งกิโลแล้วยังมีเงินเหลือไปทำอย่างอื่นอีก อิอิ แผนนี้ดูท่าจะดีกว่าออกกำลังนั่นอีก
“ไปกินข้าวกัน~ มีนา”
พินเขย่าฉันที่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะเรียน
“อกหักไม่ถึงตายนะโว้ย”
กรี๊ดดดดด!! ฉันเกลียดแก!ยัยสายป่าน ทำไมวันนี้แกพูดแทงใจฉันเอาๆนะ ชักอยากลุกขึ้นเอาตะกร้อครอบปากแกซะแล้วซิ
“เออ...ฉันไม่กินนะ”
“ยังไงแกก็ต้องกินข้าวนะ”
พินเขย่าฉันแรงขั้นกว่าเดิม แกเห็นฉันเป็นสโมกกี้ไบท์หรือไง เขย่าอยู่นั้นละ -*-
“แกหนีหน้าปอร์เช่ทำไม -_-?”
สายป่านถามพลางกวักมือเรียกคนที่อยู่หน้าห้อง สายป่านชอบเป็นอย่างนี้เสมอเวลาคุยกับฉันก็เหมือนไม่คุย ชอบทำอะไรสองอย่างไปพร้อมๆกัน อิอิ แต่ต้องเว้นไว้เรื่องนึงคือเรื่องแฟน ยัยนี่กว่าจะหาแฟนได้ก็ต้องเจออุปสรรคเยอะแยะเหมือนกัน(ว่าแต่เขา...ตัวเองยังไม่เคยมีแฟนเลย)
เออ...แล้วฉันหนีหน้าเขาทำไมนิ-_-?
“เออเนอะ ไปกินข้าวกัน^O^”
“เดี๋ยวมีเพื่อนไปกินด้วยนะ”สายป่านพูดพลางเดินนำออกจากห้องไป
“แล้วอยู่ไหนล่ะ”ฉันถามออกไปด้วยความอยากรู้อย่างแรง
“ฮ่าๆ เดี๋ยวแกก็รู้เองนะ”รอบนี้พินเป็นคนตอบคำถามให้ฉัน
ณ โรงอาหารสุดที่ร๊ากกกกก
“เฮ้! อยู่ตรงนี้ครับ”ผู้ชายคนนึงตะโกนขึ้นพร้อมโบกมือไปมา แต่นั้นไม่สำคัญเพราะโต๊ะข้างๆผู้ชายคนนั้นคือ โต๊ะปอร์เช่
หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นตะโกน คุณเพื่อนทั้งสองก็เดินไปหย่อนก้นลงนั่งโต๊ะที่ผู้ชายคนนั่นอยู่ ฉันก็เลยต้องจำใจไปนั่งกับพวกนั่น แต่ในใจกรี๊ดร้องไปแล้วร้อยรอบแล้วอยู่ๆก็มีคนมานั่งข้างฉัน เอ๊ะ!O_Oคนที่นั่งลงข้างๆฉันคือไบร์ทนี่นา แงแงY^Y ฉันจะเจออะไรบ้างนิ วันนี้ดวงซวยจริงๆ ฉันจึงขยับหนีเขาไปห้ากระดึ๊บ
อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ
“ฮ่าๆๆ เธอทำอะไรนะ เหมือนหนอนมากเลย^O^”ไบร์ทพูดขึ้นพร้อมหัวเราะ ทำให้เพื่อนคนอื่นเริ่มหัวเราะตาม
“เธอกลัวฉันหรือไง”เขายังคงพูดต่อไป
“เปล่า^^”
“ก็จริงเนอะ ฉันควรกลัวเธอมากกว่าอะ”ถ้าเขายังพูดไม่เลิก ฉันจะเอาตะกร้อของซูชิมาครอบปากนาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
หลังจากที่เขาพูดจบเสียงหัวเราะก็เริ่มดังขึ้นอีก จนโต๊ะข้างๆเริ่มหันมาหัวเราะตามรวมถึงปอร์เด้วยO_o เขาหัวเราะฉันด้วยละ >/////<เขินจังเยย~ แต่ฉันควรจะอายมากกว่า ก็ตอนนี้ทั้งโรงอาหารหันมาทางโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่
“เฮ้! โต๊ะเราดังแล้ว”เซฟพูดขึ้น
“ก็แกเล่นหัวเราะเสียงดังซะขนาดนั้น เขาคงนึกว่าตัวอะไรหัวเราะได้อุบาศชะมัด”บอสพูดขึ้น ขณะที่ทุกคนในโรงอาหารหัวเราะอย่างมีความสุข เขาหัวเราะอะไรกันนะ
“ใครเป็นคนก่อความวุ่นวายนี้ขึ้น!”
ทันทีที่ครูดวงรัตน์ส่งขึ้น ทุกคนในโรงอาหารต่างหยุดหัวเราะแล้วนั่งกันอย่างสงบเสงี่ยมแล้วก็มีอยู่โต๊ะนึงซึ่งยังไม่รู้ว่าครูดวงรัตน์มา ก็ยังหัวเราะอยู่นั่นก็คือโต๊ะฉันเองงงงงงง~ T^T
“หัวเราะอะไรหรอจ๊ะ^^”ครูดวงรัตน์ถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพน้อมด้วยสายตาอำมหิตที่จ้องทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนี้
“ก็ยัยนี่รังเกียจผมอะ ฮ่าๆๆๆO_O จ๊าก!”ไบร์ทหุบปากของเขาในทันทีเมื่อเห็นครูดวงรัตน์
“หรอจ๊ะ งั้นเดี๋ยวตามครูไปห้องปกครองด้วยนะ^^”
ครูดวงรัตน์พูดจบก็เดินจากไปโดยที่นักเรียนหลายๆคนหลีกทางให้ ครูดวงรัตน์เหมือนเจ้าหญิงเลยมีแต่คนหลีกทางให้(เขากลัวต่างหากละ)
“เฮ้ย! โดนเขียนใบกี่รอบแล้วว่ะ”ไบร์ทถามบอสที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่รู้ดิ”บอสตอบ
“ฮ่าๆๆ อย่างแกนะนับไม่ถ้วน แข่งกินเร็วกันป่ะ”
เซฟตอบแล้วก็ชวนไบร์ทแข่งกินเร็วกัน
“เอาดิ ใครชนะได้มีนา”
เคร้ง!
O_Oฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม พวกเขาเอาฉันเป็นเดิมพัน พวกเขาจะเอาฉันไปทำต้มยำหมูหรือไงนะ หรือว่าเขาจะจับฉันส่งขายให้แม่ค้าขายหมู ไม่จริงนะ!
“ชนะแล้ว!”
ใครชนะกันนะ เอ๊ะ!ใครชนะไม่สำคัญนิ สำคัญว่าเขาจะเอาให้ไปทำต้มยำ หรือส่งขายT^T
“ขอตัวละนะ”
ไบร์ทดึงตัวฉันให้ลุกขึ้น แสดงว่าเขาชนะหรอ ฉันอุส่าห์เชียร์เซฟตั้งนาน>///< แต่ก็ปั่นใจให้ไบร์ท อิอิ หลายใจนั่นเอง เอ๊ะ! แต่ฉันยังกินข้าวไม่หมดนะ- -*
“ฉันยังกินข้าวไม่หมดอะ”ฉันบอกไบร์ท
“ทิ้งไว้อย่างนั้นเหอะ”
หา! นายนั่นพูดอะไรออกมานะ อย่างนี้ต้องมีเทศน์
“ไม่ได้! สงสารชาวนากว่าจะทำข้าวมาให้เรากินได้แต่ละเม็ด เขาต้องหลังคดหลังแข็งทำนาตั้งครึ่งปี คิดถึงความทุกข์ยากของคนอื่นเขาบ้างซิ”
อิอิ ฉันเทศน์ได้ยาวเป็นหางว่าวงูเลย ก็ตอนอยู่ที่บ้านฉันโดนเทศน์แต่เรื่องกินข้าวไม่หมดจาน ฉันก็เลยให้เขาโดนเทศน์บ้าง แต่ตอนอยู่บ้านฉันโดนเทศน์ยาวกว่านี้ถึง 3 เท่า
“โห~ เดี๋ยวนี่เขาทำนาแค่สามเดือนแล้วยัยเฉิ่ม”
จริง! โทษทีที่ไม่รู้ พอดีที่บ้านไม่ใช่ชาวนาอะ ฮ่าๆๆๆ
“นายจะเถียงฉันทำไมนิ”
“ก็เธออยากเทศน์ฉันก่อนทำไมละ”
เขายังไม่ยอมหยุดเถียงฉัน ได้! จะหาผู้ชนะใช่ไหม ฉันก็เถียงเก่งเหมือนกันนะ
“เฮ้ย! หยุดเหอะวะ”
ทุกคนที่นั่งโต๊ะเดียวกับฉันและไบร์ทเตือนด้วยน้ำเสียงเหมือนกลัวๆอะไรสักอย่าง
“ยุ่งไรด้วยวะ”ไบร์ทเถียงกับคนทั้งโต๊ะ
โห! นายหัดนับเท้าก่อนที่จะเถียงกับคนอื่นเขาบ้างเหอะ ดูดิตั้งแปดเท้าไม่ซิ สิบต่างหาก รวมเท้าฉันด้วย^^
“จ๊ะ ไม่ยุ่งหรอกแต่พวกเธอต้องไปห้องปกครองกันนะ”
งะ! ทำไมฉันถึงไปห้องปกครองด้วยละ
“เพราะเธอละ ทำให้ฉันต้องโดนสองข้อหา”
“นายก็ทำตัวนายทั้งนั่น”ฉันเถียงกลับ
“เธอนั่นแหละ ผิด!!” เขาเริ่มตะโกนดังขึ้น
“ฉันทำอะไรผิด!!”ฉันถามออกไปด้วยความโกรธ ฉันไปทำอะไรนาย ฉันแค่เทศน์นายเหมือนที่แม่เทศน์ฉันแค่นั่น แค่นี้ทำเป็นโกรธถ้าเจอแม่ของฉันเทศน์ นายคงฆ่าแม่ฉันตายแน่ๆเลย
“ผิดตั้งแต่เกิดแล้วละ- -^”
“นายกล้าว่าฉันหรอ”
“ก็เปล่านะ ฉันพูดลอยๆต่างหาก”
เขาทำหน้าลอยไปลอยมาแล้วผิวปาก-3- เหอะๆมีความสุขจริงๆนะว่าฉันผิดตั้งแต่เกิด นายก็ผิดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้ว ชิ!-*- ฉันแกล้งงอนเขาเล่นดีกว่า อยากรู้ว่าเขาจะทำยังไง คริคริ
“.....”
“เป็นอะไร”เขาถามพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“.....”
“ฉันขอโทษนะ”
หะ! หมอนี่ขอโทษฉันงั้นหรอ ฉันฝันไม่แน่ๆเลย ฉันเลยหยิกตัวเองแล้วรู้สึกเจ็บ เอ๊ะ!ทำไมฝันเหมือนจริงจัง-3-
“.....”
“ตอนเย็นเดี๋ยวเจอกันนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนนี้แล้ว
อิอิ กลับไปแก้ไขตอนเก่าๆดีกว่า
จะได้อ่านง่ายขึ้นเนอะ^^
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น