วันอาเพศ

ลำดับตอนที่ #8 : พี่ชาย ?

     "ทำไมข้างนอกอากาศมันแปรปรวนจังวะ  เดี๋ยวครึ้มมั่ง ไม่

ครึ้มมั่ง เมื่อกี้ฟ้ายังร้องแล้วฝนก็ตกหนักแต่ทำไมจู่ๆฝนก็เงียบ

กระทันหันอยู่เลยแถมเมฆก็ไม่มีเลยทั้งๆที่เมื่อกี้นี้มันยังเต็ม

ท้องฟ้าจนไม่เห็นอะไรเลยนอกจากก้องเมฆหรือเป็นเพราะ

ว่า..."

 เปรี้ยง...!เสียงฟ้าผ่า ผ่าลงมาหน้าบ้านของชายที่อยู่ในบ้าน

ชั้นเดียวในนั้นเป็นรังหนูไม่ใช่บ้านคน ชายที่อยู่ในบ้านสะดุ้ง

ด้วยความตกใจ หลังจากนั้นก็มีเสียงชายชราเรียกชื่อเขาว่า

ทองท้อซึ่งเป็นชื่อของของเขาจริงๆ เขารีบหันไปออกนอก

หน้าต่างที่ติดอยู่กับมุ้งบนหัวนอนแล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อสิ่ง

ที่อยู่นอกหน้าต่างคือฤาษีตนหนึ่งยืนอยู่นอกหน้าต่างกำลัง

มองเขาแล้วหายไปในพริบตา 


 "ท่านฤาษีเองหรือครับ  ท่านบำเพ็ญตบะเสร็จแล้วหรือครับ

จึงได้มาหาผมที่นี่   ถ้าใช่ท่านจริงๆจงออกมาให้ข้าพเจ้าเห็น

ด้วยนะครับ" ทันทีที่ทองท้อพูดจบที่มีเสียงหัวเราะดังขึ้น


" ยังจำได้ใช่ไหมว่าข้าเป็นใครแล้วเป็นอย่างไรบ้างล่ะ" เสียง

ฤาษีถาม


 "ก็เรื่อยๆครับ แล้วใครล่ะจะจำท่านอาจาย์ของข้าไม่ได้ "

ทองท้อตอบ


"เออ..แล้วเด็กที่ข้าให้เจ้าเลี้ยงล่ะเป็นไงบ้าง"ฤาษีถาม


"คือเมื่อ2เดือนก่อนเขายังดีๆอยู่เลย แต่พอเจอหนังสือเล่มนึง

ที่มีรูปดาวหกแฉกอยู่ตรงหน้าปกเป็นเล่มสีดำ ไม่รู้ในนั้นเป็น

อะไรครับ แถมเบียร์ก็เอาแต่นั่งอ่านไปวันๆ วันๆไม่ทำอะไร

เลยนอกจากนั่งอ่านหนังสือนั่น มีอยู่วันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่

เหลือเชื่อคือเด็กคนนั้นเข้าห้องนอนของเขาไปอย่างน่าสงสัย

เพราะนั่นมันเพิ่งจะตอนเที่ยงเองแถมวันนั้นก็ร้อนอบอ้าวซะ

เหลือเกินและห้องนั้นก็ร้อนมากด้วย ผมเลยเปิดประตูแอบดู

เขาปรากฏว่าเบียร์ได้ท่องภาษาอะไรสักอย่างที่ผมฟังไม่รู้

เรื่องแล้วมีลมอยู่ในห้องแรงมากทั้งๆที่ข้างนอกก็ไมมีลมพัด

เลย แล้วเบียร์ก็พูดว่า  ไม่ต้องแอบดูหรอก ข้ารู้ตั้งนานแล้ว 

แล้วไม่ต้องเป็นห่วงข้านะ แล้วไม่ต้องตามหาข้าด้วย  พอเขา

พูดจบก็หายไปพร้อมกับพายุลูกนั้น"  ทองท้อเล่าทุกอย่างที่

เห็นให้ฤาษีตนนั้นฟัง


   "น่าเสียดายที่ครอบครัวเขาต้องเสียชีวิตลงเมื่อปีก่อนหาย

ยกครอบครัวยกเว้นเขาที่แค่บาดเจ็บเล็กน้อย เด็กคนนี้ดวง

แข็งมากแถมที่พลังบางอย่างที่อยู่ในตัวเขาตั้งแต่เด็ก" เสียง

ฤาษีพูดค่อยๆปนทำท่าสายหัวนิดๆ


 "ครับ เขาเป็นเด็กที่ท่าทางไม่สมประกอบแต่ความคิดฉลาด

มากกว่าเด็กธรรมดาซะอีก แถมตอนประมาณ2-3ขวบเขาก็ได้

ตกบ้านจากชั้น2ลงมากระแทกพื้นแต่ก็ไม่มีเลือดสักหยดแค่

หน้าตาบวมหนึ่งเดือนแล้วหายแต่สิ่งที่ตามมาคือตาของเด็ก

คนนั้นไม่เท่ากันหน้าตาไม่เหมือนเด็กชาวบ้าน ชอบเห็นผีเป็น

ประจำและเจอเรื่องที่ทำให้เขาสับสนและเครียดอยู่หลาย

เรื่อง  ผมสงสารเขาพร้อมกับท่านบอกให้เอามาให้เลี้ยง ผม

เลยเลี้ยงเขาและเรียกตัวเองว่าพี่ชาย" เสียงทองท้อพูด

ค่อยๆ สีหน้าเศร้า...