ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Mystery Vampires.

    ลำดับตอนที่ #3 : คุ้มครอง

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 54


     2

    คุ้มครอง

       Jhon  say.

       07.30 a .m.  

       ซ่าๆ ปี๊นนนน!ปี๊นนนน!

       เฮือก !

       ผมสดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงแตรรถที่ดังแข่งกับเสียงฝน...แล้วนี่มันก็โมงแล้วเนี่ยเจ็ดโมงครึ่ง...เมื่อคืนกว่าผมจะข่มตาหลับได้ก็ตั้งตี 1 ...แต่ เฮ้ !ผมลืมอะไรรึเปล่าวันนี้ผมต้องไปสมัคเรียนนี่แล้วนี่ฝนก็ตกแล้วผมจะทำยังไงเนี่ยรถก็ไม่มี

       ปี๊นนนน ปี๊นนนน!

       เสียงแตรดังขึ้นอีกครั้งส่งผลต่อผมที่ขี้เกียจลุกจากที่นอนสุดฤทธิ์ต้องลุกขึ้นไปเปิดประตู

       “นายทำฉันหงุดหงิด

       เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังของผมทำให้ผมที่กำลังเอื้อมมือจะไปเปิดประตูชะงัก...ผมรู้ว่าเธอคือใครเพราะผมจำได้ว่ามันเป็นเสียงของเธอ...เฮเลน

       “ผมกำลังจะเปิดประตู  ผมพูด

       “เมื่อวานนี้นายบอกว่านายจะไปสมัคเรียนฉันเห็นว่าฝนมันตกก็เลย...

       “มารับผม ผมพูดแทรกก่อนที่เธอจะพูดจบ

       “ฉันไม่ได้มารับนาย ฉันแค่ผ่านมาแถวนี้

       เธอตอบก่อนจะเชิดหน้าขึ้นน้อยๆแต่ผมก็รู้ว่าเธอแอบเขิน

       “ยอมรับเถอะน่า  ผมไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้ว ผมแกล้งพูดยั่วเธอ

       “ฉันแค่ผ่านมา เธอพูดด้วยสายตาและท่าทางหงุดหงิด

       “เฮ้! ฉันแค่พูดเล่นอย่าจริงจังนักสิ ผมพูดทำให้เธอสงบลง

       “ฉันว่านายยังไม่อาบน้ำ...นายควรไปอาบน้ำแล้วฉันจะรออยู่ที่นี่...ที่โซฟา...ฉันให้เวลา20นาทีถ้า นายยังอาบไม่เสร็จ...

       “คุณจะเข้าไปอาบให้ผม?” ผมแกล้งเธออีกครั้ง

       “ฉันจะไปก่อน... เธอพูดพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง

       “โอเค คุณรอผมแป๊บนะผมพูดก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปอาบน้ำข้างบน

       1ชม.ต่อมา

       ผมกันเฮเลนมาถึงมหาลัยโดยสวัสดิภาพ...ผมให้เวลาในการอาบน้ำแต่งตัว20 นาทีแปะๆไม่มีขาดเกินแต่อย่างใดเลยได้มาพร้อมกับเธอ

       “ห้องผู้อำนวยการอยู่ตรงนั่น เธอชี้ทางให้ผม

       “ขอบคุณนะครับคุณเฮเลน ผมตอบยิ้มๆ

       “ไม่จำเป็น...ว่าแต่นายชื่ออะไรเธอถามขึ้นพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

       “เฮ้! นี่คุณสนใจผมด้วยหรอผมแหย่เธอเล่น

       “ฉันไม่ได้สนใจ...นายจะไม่ตอบก็ได้

       “ผมล้อเล่นน่ะ...ผมจอห์น...จอห์น เฮอร์โอนีย์ ครับผมตอบยิ้มๆ นี่คุณ...ผู้อำนวยการที่นี่เป็นแวมไพร์ด้วยรึเปล่า

       “ไม่หรอกเมืองนี้ไม่ได้มีแต่แวมไพร์เมืองนี้ก็มีมนุษย์เหมือนกับเมืองอื่นๆเพียงแต่น้อยกว่าทุกๆเมืองและทุกคนอยู่ในการปกครองของตระกูลฉัน เธอตอบ

       “งั้นแล้วผมล่ะ ผมถาม

       “อาจจะถ้านายต้องการทุกคนที่ถูกปกครองโดยตระกูลของฉันต้องสมัคใจที่จะให้ทำโดยไม่มีข้อแม้

       “อืม ผมพยักหน้าอย่าเข้าใจ

       “นายควรไปได้แล้วเธอพูดแล้วเดินออกไปทันทีทิ้งให้ผมยืนยิ้มกับท่าทางหยิ่งๆของเธอก่อนจะเดินตรงไปยังห้องผู้อำนวยการ


    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    มาอัพแค่ครึ่งตอนนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×