คุณหนูตัวร้าย ปะทะ คุณชายเพล์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : ขอเป็นแฟน...แงๆ T^T

      " คุณหนูคะได้เวลาไปโรงเรียนแล้วค่ะ "  นี่จะเป็นเสียงของใครไปไม่ได้นอกจากเสียงแม่นมของฉันเอง
      
      " ค่ะ เดี๋ยวเค้กแต่งตัวแป๊บนึงนะคะ "  นี่เป็นเสียงของฉันเองคุณหนูเค้กผู้เลิศเลองามยิ่งกว่าสโนไวท์ซะอีก (แค่เปิดเรื่องก็ออกอาการหลงตัวเองซะแล้ว)
     
       พอแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อมารับประทานอาหารเช้ากับคุณพ่อคุณแม่
     
       " เค้กจ๊ะวันนี้เพิ่งเปิดเรียนวันแรกดูแลตัวเองดีๆนะจ๊ะ "  แม่ฉันเกิดอาการห่วงลูกเข้าขั้นรุนแรง
     
       " โธ่ แม่คะเค้กไม่ได้อยู่อนุบาลนะคะเค้กอยู่ตั้ง ม.6แล้วนะคะ "  ฉันเอ่ยขึ้นขณะที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก (นี่เหรอมาดคุณหนู) TOT
      
       " ยังไงก็ตั้งใจเรียนนะเค้ก "  พ่อฉันซึ่งไม่ได้ออกโรงมานานเอ่ยขึ้น
      
       " ค่ะๆเค้กจะตั้งใจเรียนและก็ดูแลตัวเองด้วยค่ะ "  ฉันต้องยอมจำนนต่อความห่วงใยของพ่อแม่ T_T
     
       " ดีแล้วล่ะลูก ^O^ "  พ่อแม่พูดขึ้นพร้อมกัน
      
       " งั้นเค้กขอตัวไปโรงเรียนก่อนนะคะ "  ฉันพูดขึ้น
      
       หลังจากออกจากบ้านมาได้ซักพักฉันก็มาถึงโรงเรียนของฉันและก็มีรถเบนซ์อีกสองคันมาจอดด้วยเช่นกัน
     
       " ไงเค้ก อรุณสวัสดิ์จ้า "  สองสาวแยมและเมทักฉันสองคนนี้เป็นเพื่อนของฉันเองแต่ยัยเมน่ะมีแฟนแล้วชื่อคิวเป็นคุณหนูเหมือนพวกเราเนี่ยแหละ
      
       " นี่ พวกเราสามคนได้อยู่ห้องเดียวกันด้วยนะ "  ยัยเมพูดขึ้น
      
       " ห๊า จริงหรอ "  ฉันและแยมตะโกนขึ้น
     
       " ก็จริงสิ "
      
       " เมจ๊ะ " โฮเพิ่งเปิดเทอมแท้ๆคิวเล่นหวานกับเมแต่เช้าเลย
      
       " ว่าไงจ๊ะคิว "  โฮยัยเมก็ใช่ย่อย
     
       " นี่พวกเธอยังไม่เข้าห้องเรียนกันอีกหรอ "  คิวถามพวกเรา
      
       " ก็กำลังจะเดินไปพอดีแหละ "  แยมพูดขึ้น
     
       ครืด เสียงประตูห้องเรียนเปิดขึ้นฉันกับแยมเดินเข้าห้องมาก่อนส่วนยัยเมกับคิวก็เดินกอดคอตามกันมา แต่เอ๊ะทำไมพวกผู้ชายในห้องถึงมองพวกฉันตาเป็นมันกันเลย  แหวะฉันอยากจะอ้วก
     
       " เฮ้ยเลิกมองกันได้แล้วโดยเฉพาะคนนี้ของฉัน "  ว้ายคิวกำลังปกป้องเมฉันอิจฉาจริง จริ๊ง
     
       " เฮ้ยไอ้คิวมานั่งตรงนี้เรียกเพื่อนแกมาด้วยก็ได้ "   ฉันหันไปมองคนที่กำลังเรียกคิวเขาถือว่าหน้าตาดีใช้ได้เลยนะ
      
       " ฉันขอแนะนำนี่เลย์เพื่อนของฉัน "  คิวแนะนำเพื่อนให้พวกเรารู้จัก
    
       " ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "  พวกเราพูดขึ้นพร้อมกัน
      
       " เช่นกันครับ "  เลย์พูด
   
       " เฮ้ยเลย์ไอ้จินมันยังไม่มาอีกหรอวะ "  คิวถามเลย์ถึงเพื่อนอีกคนหนึ่ง
     
       " ไอ้จินน่ะมันมาแล้วนู่นสาวๆรุมตรอมมันอยู่นู่น "  เลย์พูดพรางชี้นิ้วไปทางที่จินอยู่
     
       ตอนนี้พวกเราก็นั่งกันเรียบร้อยแล้วแต่ฉันสิกลับโดดเดี่ยวไม่มีคู่ซะงั้น
      
       " นี่เค้กเธอนั่งคนเดียวได้รึเปล่า "  แยมถามฉัน
     
       " ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวจินมันก็มานั่งข้างๆเธอเองแหละ "  เลย์พูดขึ้น
     
       " นี่นายฉันถามนายเมื่อไหร่ ห๊า "  แยมว่าเลย์
     
       " เปล่านี่ก็ฉันอยากพูด "  เลย์ตอบกวนๆ
    
       " นั่นไงจินมาพอดีเลย "  คิวตะโกนขึ้น
      
       " ไงไอ้เลย์ไอ้คิว "  จินพูดทักทายเพื่อน
    
       " ไงล่ะคุณชายเพล์บอยมาได้ซะทีนะ "  คิวพูด
      
       " ไงจ๊ะสาวๆน่ารักกันทุกคนเลยนะ "  จินพูดพรางทำหน้าหื่น
     
       " แกอย่ามายุ่งกับเมของฉันนะเฟ้ย "  ฉันอิจฉายัยเมจังเยย
     
       " งั้นคนนี้ก็แฟนแกใช่มั้ยเลย์ "  จินถามเลย์
     
       แต่ทำไมสองคนนี้ถึงต้องหน้าแดงด้วยล่ะฉันไม่เข้าใจจริงๆเลย
     
       " ห๊า จะบ้าเหรอ "  สองคนนี้พูดขึ้นพร้อมกัน
    
       " งั้นสาวน้อยคนนี้ก็ยังไม่มีแฟนล่ะสิ "
    
       " นี่นายพูดให้มันดีๆหน่อยนะใครสาวน้อย "  นั่นด่ามันเลย สะจาย
      
       " พูดดีๆก็ได้ว่าแต่เธอชื่อไรหรอจ๊ะ "  ว้าวหล่อได้จายเค้ก
     
       " ชะ  ชื่อเค้ก "  บ้าเอ๊ยตอบทำป้าไรวะ (มาดคุณหนูหายหมดเลย)
    
       " เค้กเหรอน่ากินเอ้ยน่ารักจัง "  ไอ้บ้าพูดมาได้ (แต่มันก็จริง)
     
       " งั้นฉันจะคบกับเธอคุณหนูเค้ก "  เฮ้ยได้ไงพูดแมวๆเลยหรอวะแต่ตอนนี้สาวๆในห้องกำลังมองฉันแบบว่าตอนนี้พร้อมที่จะฆ่าฉันได้เลย
    
       โอ๊ยใครก็ได้ช่วยทีตอนนี้เค้กอยากได้พาราซักสิบเม็ดปวดหัวโว้ย (จะตายมั้ยวะ) T^T

                  
                          

โปรดติดตามตอนต่อไป
     มู๋ หวาน มู๋ หวาน
    + +