ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( exo hunhan ) yaoi boy

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 - น้องฮุนจะได้รู้จักพี่ลู่แล้วครับ (70%)

    • อัปเดตล่าสุด 9 ส.ค. 57







    ตอนที่1

     

     

    อ่ะแฮ่ม ลู่หานกลับมาแล้วครับ อะไรนะ ให้เล่าต่อจากตอนที่แล้วอ่อครับ ...หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ น้องเซฮุนแค่กระพริบตาสองทีแล้วเบือนหน้าไปมองสิ่งอื่น เหมือนตรงนี้ไม่ได้มีสิ่งหน้าสนใจสักนิด

     

    โหววววว พี่ลู่ว์หานเสียใจนะครับน้อง ;^;

     

    เอาวะ ตอนนี้ไม่สนใจ ต่อไปพี่จะทำให้น้องมองพี่แบบละสายตาไม่ได้เลยนะครับนะ เหม่อมองท้องฟ้าสัญญากับดวงตะวัน.... เชี่ยยย แสบตา -_-

     

    มองไรมึงวะเพื่อนผมนามไอ้ทองหยิบ เอ่อ ฟังไม่ผิดหรอกครับ ทองหยิบ คือชื่อเสียงเรียงนามอันเพราะพริ้งพริ้มเพราตามที่คุณหญิงแม่มันตั้งให้ แถมมันมีน้องชายหน้าตาน่ารักน่าชังชื่อทองหยอดอีกคนครับ เห็นหน้าแล้วอยากจะหยอดอยากจะเสยมากครับ -..-

     

    มองผู้ชายผมตอบโดยที่ตาก็ยังไม่ละจากน้องเซฮุน

     

    อีแรดไม่ต้องตกใจครับ นี่เป็นปฏิกิริยาตอบรับระดับปกติของผมกับมัน ตอนแรกก็ตามสไตล์คนต่างชาติคือก็พูดแค่ผมกับคุณงี้ ตอนหลังเพราะไอ้ทองหยิบนี่แหละครับที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ เอิ่ม.. ดีหรือไม่ดี

     

    ไม่ใช่หน้าตาจะแปรผันตรงตามสันดานนะครับ มันหน้าตาดีถึงดีมากกกกกกกกกกกก ตอนแรกผมก็สตั้นในความหล่อของมันนะครับ สักพักเจอนิสัยมันเข้าไป...ชัดเจนครับ มึงเกรียนมาก มันเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกชอบ เกลียดขี้หน้า แล้วก็กลับมาสนิทกันในที่สุด

     

    ยังไงน่ะหรอครับ...

     

    ในวันปฐมนิเทศสาขาวิชา ผมนี่มาแบบภาษาไทยก็งูๆ ปลาๆ เพิ่งจะอพยพมาจากปักกิ่งแบบเหนียมๆเลย ลุคสดใสใครเห็นก็อยากกดสุดฤทธิ์ ให้ทักใครก็ไม่กล้า มีทองหยิบนี่แหละที่มันเดินเข้ามาทักผมก่อน

     

    เห้ยมึง มึงอ่ะ...มึงแหละ ชื่อไรวะ หน้าเหมือนไม่ใช่คนไทยเลย ต่างด้าวอ่อ

     

    ตอนแรกก็งงดิครับ เรียกมึงๆ อยู่นั่น เคยเรียนมาคนที่นี่เวลาเรียกคนอื่นต้องใช้คำว่า คุณนี่ครับ แล้วเขาก็พูดอะไรต่อไม่รู้ยาวปรืด เอาเลย ก็ทำหน้าหมาไม่รู้จักเพดดีกรีเลยจ๊ะ

     

    สักพักมันก็คุยกับผมเป็นภาษาอังกฤษครับ  มันบอก มึง = คุณ = YOU” “กู = ผม/ฉัน = I” เป็นคำเรียกที่คนหน้าตาดีเขาใช้เรียกกันงี้ คนถูกเรียกมักจะดีใจ มันก็เลยเอามาพูดกับผม ผมก็เลยเออเชื่อด้วยความใสซื่อเต็มอัตรา แถมยังแอบปลื้มมันด้วยที่มาสอนวิธีสมานมิตรภาพให้

     

    ด้วยความที่ตอนนั้นยังซื่อ(บื้อ)เลยเชื่อไปสนิทใจ เลยทำให้ไปเรียกรุ่นพี่หน้าโหดว่า มึงๆ อีก นาทีนั้นนี่แบบหน้าแตกละเอียดหมอไม่รับเย็บแถมเอาทิงเจอร์ราดซ้ำ ทั้งรุ่นพี่ทั้งเพื่อนๆแถวนั้นหัวเราะกันให้ครื้น ถึงรุ่นพี่เขาจะไม่ว่าอะไรเพราะเห็นเป็นคนต่างชาติหน้าตาน่ารักก็เหอะ อายแสรด T_T

     

    ผมเลยเกลียดขี้หน้ามันไปพักใหญ่ แต่หลังจากนั้นมันก็โชว์แมนกับผมจนเริ่มชอบมันขึ้นมามั่ง ทั้งลุกขึ้นเป็นฮีโร่ตอนผมทำโทษตอนรับน้อง ช่วยผมจากการรุมแซวรุมจีบจากพวกขี้หลี คอยเทคแคร์ดูแลผมตามที่คนดิบๆอย่างมันจะทำได้ ก็ซึ้งอยู่นะ...แต่กูไม่ลืมวันแรกหรอกมึง ฮึ่ม!

     

    เอวังประการฉะนั้นเลยเป็นฉะนี้น่ะครับ ที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้มีมันเป็นเพื่อนแค่คนเดียวนะครับ มีอีกคนเดี๋ยวมันมาแล้วผมจะเล่าให้ฟังใหม่ แซ่บไม่แพ้กันหรอกครับ ตอนนี้กลับเข้าสู่สถานการณ์เดิมกันเถิดท่านผู้ชม

     

    "แรดอะไร เขาเรียกรักแรกพบเว้ย มึงนี่ไม่โรแมนติก" เถียงสู้ ใครจะยอมรับละครับว่าแรด ผมออกจะเรียบร้อยปานฉะนี้

     

    "หรา รักแรกพบงั้นดิ ตอนน้องบอยเดือนวิศวะปีที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้ ถรุ้ย" เอ่อ...ก็จริงของมัน ก็ตอนนั้นน้องมันหล่อลากไส้จริงนิ แต่ตอนนี้น้องดันมีผัว เน้นครับ มีผัว เป็นตัวตนเรียบร้อย เป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของผมเลยนะ พวกเดียวกันซะได้ T_T

     

    แต่คนนี้ไม่ครับ ผมต้องไม่พลาด น้องเซฮุลลลลลลลลลลลลลลลลลล (กระดกลิ้นสิบแปดชั้น)

     

     

     

    เอาละครับ หลังจากนั้นผมก็หายหน้าหายตาไปพักนึง ให้น้องมันได้รับน้องบลาๆกันไปก่อน ไม่อยากรุกโบ้มเข้าไปครับ กลัวเด็กเตลิด

     

    เอ๊ะอะไรนะครับ เอาความจริง? เอิ่ม..... ให้ผมดูเป็นคนดีบ้างอะไรบ้างไม่ได้หรอครับ.... อ่าๆ ได้ๆ จริงๆไม่มีไรมากหรอกครับ

     

    กำลังติดนิยาย.....ราม่าด้วย

     

    ไม่รู้คุณเป็นเหมือนผมรึเปล่า ตอนที่ได้อ่านนิยายแนวไหนเรื่องนึง หลังจากนั้นต้องหานิยายดราม่าปิดท้าย อ่านนิยายคอมเมดี้ก็ต้องเอาดราม่าตบ นิยายหวานก็เลี่ยนไปเลยเอาดราม่าตบท้าย สุดท้ายอ่านดราม่าก็ต้องเอาดราม่าตอกย้ำความปวดหนึบของหัวใจเข้าไปอีก

     

    นี่ผมแอบมาโซป่าววะ =..=

     

    สุดท้ายช่วงไหนอ่านที่นี่ก็ไม่ต่ำกว่าสามสี่เรื่อง คือไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยละครับ

     

    สารภาพว่าเกือบลืมน้องเซฮุนไปแล้ว อย่าโกรธพี่นะสุดหล่อ เดี๋ยวจบเรื่องนี้เมื่อไหร่พี่จะรีบไปหา ตอนนี้กำลังติดพัน พระเอกมันกำลังโง่เลยละครับ รังแกนายเอกสารพัด ลู่หานเจ็บปวดแทน T_T

     

    (อือรือรอง)

     

    'ทองหยิบขมิบตูด'

     

    เสียงเรียกเข้าพร้อมชื่อเก๋ไก๋สไลเดอร์แสดงขึ้นบนจอดับอารมณ์ปวดหนึบอย่างกับหายใจไม่ออกของผมได้จังงัง แสรด หมดอารมณ์จะดราม่า

     

    "ไรมึง" ตอบรับระดับธรรมดาสามัญ

     

    "หมุดหัวอยู่ไหนครับมึง วันนี้รับน้องวันสุดท้ายเขาเลี้ยงสายรหัสกัน" ไม่ได้หมุดอยู่ไหนอ่ะครับ เลิกเรียนปุ๊บผมก็ตีตั๋วลากร่างตัวเองกลับหอปั๊บ ทั้งที่ไม่ได้จะเอ่ยลาไอ้ทองหยิบด้วยซ้ำ

     

    ปกติแล้วมันควรจะชิน เพราะผมเป็นงี้บ่อยมากกกกกกก และไม่ควรมาขัดจังหวะอารมณ์ผมอย่างนี้ ! ㅠㅡㅠ

     

    "แล้วไง มึงขัดฟีลลิ่งกูมากอ่ะบอก พระเอกกูกำลังตบนายเอกกระเด็นเลยนะเว้ยยยย กูสงสารมาก มึงช่วยนางเอกด้วยดิมึงงงงงง"

     

    ".........มึงใจเย็นๆนะ กูจะช่วยมันเอง" เป็นไงครับเพื่อนผม คนดีระดับแปดล้าน "อันดับแรกมึงปิดแอพอ่านนิยายมึงซะ แล้วรีบย้ายก้นอันมรุ้งมริ้งของมึงมาร้านแดกแล้วเมาด่วน!!"

     

    "ไม่!" ตอบไปทันที ผมไม่ชอบดื่มเหล้า ทำไมต้องชอบเลี้ยงน้องรหัสสายรหัสกันร้านเหล้าด้วยวะ ไม่เข้าใจ ทำไม ทำไมมมมม ทำไมไม่เลี้ยงนมปั่นข้าวไข่เจียวป้าแจ๋วงี้ มีประโยชน์และโอเมก้าสาม

     

    "ตามใจมึง เฮ้อ... หลานรหัสกูกับอิอาร์ทแล้วก็น้องมึงนี่กูควรจะทำไงกับมันดีนะ..ไล่พวกมันกลับบ้านท่าจะดี เพราะตอนนี้อิอาร์ทก็ไปเต้นอยู่กับผู้ ท่าจะไปต่อกันยาว กูมันก็สิ้นเดือนตังหมดคงไม่มีตังจะจ่าย..." แสรดแม่งตอแหลแน่ครับ มันนี่นะจะไม่มีตัง เอาบีเอ็มแซดสี่ที่มึงขับไปมหาลัยไปคาร์ฟอแคชก่อนไหมมึง "ไล่กลับไปให้หมดเนอะ น้องแฟน น้องฟ้าใส น้องเซฮุน.."

     

    "เออๆ มึงไล่ๆกลับไปก่อนเหอะ กูไม่มีอารมณ์ น้องอะไรของมะ...เซฮุน!!!!!!!!!!!!!!!! เซฮุนสุดหล่อของกูอ่ะนะ เซฮุนอ่ะนะมึง" เรื่องเป๋อละไม่มีใครเกิน ตอนแรกผมฟังไม่ได้คิดตามจริงนะครับ โฮว์ น้องเซฮุน นี่ผมตื่นเต้นชิบหายแล้วนะ พี่ขอโทษที่พี่ใจลอยที่ทอดทิ้งหนูนะ ;^ ;

     

    "เออ นั้นแหละ เซฮุนนั่นแหละ รีบมานะเว้ยแสรด คิดถึง" แล้วมันก็วางสายไปเลย ไอ้นี่นิมีหยอดตบท้าย คิดว่ากูเขินไหมละ

     

    ก็ตามนั้นละครับ แต่ในตอนนี้นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สำคัญอยู่ที่น้องเซฮุลลลลลลล โฮว์ ได้เจอกันอีกไวกว่าที่คิด รอช้าอยู่ใย นิยงนิยายไม่สนละ วิ่งใส่ตีนหมาแน่บ ดีนะครับที่หอผมอยู่หลังมอ ร้านเหล้านี่ก็อยู่หลังมอ

     

     

     

    แฮ่ก แฮ่กๆๆ แฮ่ๆ ~

     

    มาถึงแล้วครับ อยู่หลังมอเหมือนกันไม่ใช่ว่าจะไม่ไกลนะ เล่นเอานักกีฬาฟุตบอลอย่างผมหอบได้เรื่องเหมือนกัน เอามือเท้าหน้าเข่าโก่งบั้นท้ายไม่สนใจใครละครับ เหนื่อยเชี่ย

     

    "อ่าว น้องลู่หาน"

     

    ฟึ่บบบ

     

    ขนหลังลุกเลยครับ สะดุ้งสุดตัวเสียวสันหลังวาบ คิดถึงแต่ผู้ ลืมนึกไปเลยว่านี่มันร้านอิพี่โจ้กสุดขี้หลีที่เต๊าะผมตั้งแต่ปีหนึ่ง ถึงตอนนี้พี่แกจะเรียนจบไปแล้วก็ยังไม่เลิกครับ น่ากลัวมาก T_T

     

    หันกลับไปดู มันกำลังจ้องก้นผมตาไม่กระพริบ ไอ้หื่นนนน ถ้าเป็นน้องเซฮุนนี่จะไม่เอื้อนเอ่ยสักคำ(แรดสุด)

     

    "สะ..สวัสดีครับพี่โจ้ก" พูดตามมารยาทไปงั้นละครับ ตากับใจนี่หาทางหนีทีไล่แบบสุดพลัง โอ๊ยอย่าเอามือมาโอบเอวสิโว้ยยยยยยยยยยยยยย ตะโกนลั่น(ในใจ-_-)

     

    “สวัสดีครับ คนน่ารักมาทำอะไรร้านพี่หรือ ไหนบอกไม่ชอบดื่มเหล้าไง เด็กโกหกต้องถูกทำโทษน้า” โอ๊ยกาม รับไม่ได้ ทำทงทำโทษ เอสเอ็มสุดๆ ยี้ๆ เป็นน้องเซฮุนนี่พี่ลู่จะยอมให้ทำโทษเรียงท่าเลยจ๊ะ แต่นี่...(เงยหน้ามองพี่โจ้กแล้วทำหน้าจุดจุด).... อาป๊าอาม้าช่วยลู่หานด้วยยยยยยยย

     

    “อ่ะ แฮ่ม...ทำไรแฟนผมครับพี่”

     




     

    ______________ ( 70 % ) ________________



     

    ใคร !? ไม่บอกปล่อยให้งง ;3 555555555555555555

     

     

     

     


     

     

     

    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×