คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : (ภาค 2) บทที่ 37 - ป่วนปราสาทขนมหวาน
บทที่ 37
ป่วนปราสาทนมหวาน
โฮ!!
สุรเสียำรามลั่นแห่อสุรายท่ามลาวามว่าเปล่าสีาวโพลนแห่ทุ่เหมัน์บริสุทธิ์ที่รายล้อม้วยเหล่า้นพฤษาสีเียวอุ่มสื่น โโเล็ม หรืออสูรอรัษ์นมหวานผู้เหลือรอนสุท้ายทะยานร่ายัษ์พุ่ประับานหวัสัหารศัรูเผ่ามนุษย์ให้ายหวัแ้แ้นเทนเหล่าสหายพี่น้อที่มอม้วยีวาวายอย่าไร้ทา่อร สี่หัถ์ระับอาวุธพิาแน่นเรียมปลิีพายหนุ่ม ทว่า...
ลาว์ลับเยไม่มีแม้อาารหวั่นเร ราวับว่าสิ่รหน้าเป็นเพียภาพมายาลวา
“...” าบริสัลยัษ์สลัลวลายสวยามถูย้ายยี้หน้าอริศัรูผู้รนหาที่าย วเนรสีรามสใสประหนึ่ผลึแ้วแน่วแน่ ับ้อมอร่าอสูรนมหวานไม่ะพริบา ศาสราเรือรอทอแสส่อประายวารา่อนายหนุ่มะวัอาวุธสัหารอสุรายอย่าไร้ึ่วามปราีใๆ
ัวะ! ีวิสุท้ายพลันสูสลายในพริบาพร้อมเสียรายานาระบบที่แ้เือนเมื่อผู้เล่นสามารถสัหารสัว์อสูรสำเร็เสร็สิ้น ่าประสบาร์ถูัเ็บเพื่อรอเวลาวันที่ลาว์้าวึ้นสู่ลาสราา รายารไอเท็มมีเพียอาวุธทั้ 4 นิที่ละำนวนไม่เท่าัน ส่วนสุท้ายือเินเหรียทออีมามายมหาศาล
“อบุมารับ” ลาว์ยิ้มล่าว้วยวามริใ
พริบาร่าอัศวินเหมัน์พลันเิสั่นไหวล้ายระลอลื่น นัรบยัษ์ผู้หาล้าหมุนทวนวอาวุธ้วยลีลาท่าทาพลิ้วราบรื่นอย่าเี่ยวา สุท้ายึสะบัศาสราออ้าสร้ามหาสายลมรุนแรและโ้ัวทำวามเารพเ้านาย่อนะสลายายประหนึ่ภูพรายวิา...
ทุสิ่ทุอย่าล้วนลับืนสู่สภาพเิม ลาว์สลาย(ว่าที่)ร่าเทพเหมัน์่อนศาสราริสัลเล่มยัษ์ะพลันปรารอยแหลร้าวและสูหายลายเป็นเพียละออพลััรวาลไปามๆ ัน ...ศึาร่อสู้นิมาราธอนที่ยาวนานินระยะเวลาหลายั่วโมึบลามวามาหมายือัยนะอายหนุ่ม้วยประารละเ่นนี้
หน้า่าโปร่แสแสรายารภาริถูปิไปโยับพลัน อนนี้เวส์หลัำลัำเนินเินทาไปไ้สวยเพราะืบหน้าไปเินว่ารึ่ หลัาที่เาสามารถสัหารโโเล็ม อสูรอรัษ์ปราสาทนมหวาน้วยำนวนมามายเือบร้อยัวนี้ ...ทำให้ายหนุ่มเริ่มยับเลื่อนเ้าใล้ำว่า ‘ลาสราา’ มาึ้นเรื่อยๆ แล้ว
“เอาล่ะ!” ลาว์ะโนพร้อมยืเส้นยืสาย บิัวลายล้ามเนื้อเพื่อพัผ่อนหลัามาราธอน่อสู้ิ่อันหลายั่วโมพลาโรเินลมปราเพลิทมิฬไปทั่วร่าเพื่อบรรเทาอาารเหนื่อยล้าสะสมและเสริมสร้าวามอบอุ่นแ่ร่าายัวเอ เนื่อาทัษะเวทมน์สายบัพัพพอร์อย่า ‘ำอวยพรแห่เหมัน์’ อสหาย ฟรอส์ นั้นพึ่ะหมระยะเวลาส่ผลเมื่อไม่ี่นาที่อนหน้านี้
“...เท่านี้็พร้อมแล้ว” ายหนุ่มยิ้มล่าวอย่ามั่นใพลาสลับเหลือบมอูศาสรารูปลัษ์สวยามสีาวบริสุทธิ์และสีำมืสนิทือ ‘โ่รวนเทวะ’ ับ ‘โ่รวนอสูร’ที่พันรัรอบแนวาและ้ายามลำับ้วยวามแน่นหนาระับปานลาพอให้ยับไ้อย่าเป็นธรรมาิ วาสีฟ้ารามมอ้อประูนมหวานที่่อยๆ เปิอ้าเหมือนำลัเื้อเิให้แผู้มาเยือนรีบเินเ้าไป้านในโยเร็ว...
“ไปล่ะนะ!” าำ ลาว์ทะยานร่าประับานสู่ปราสาทนมหวานอย่ารวเร็ว
ูมมมมม!!! “ว...เหวอ!?” แ่ายหนุ่ม้าวพ้นผ่านุ้มประูปราสาทนมหวานเพียไม่ถึเสี้ยววินาทีลับถู้อนรับาเ้าบ้านอย่าอบอุ่นเสียแล้ว เาทมิฬมระืบลานเ้าใล้ร่าลาว์่อนะั่วลมวืเพราะโมีพลานไ้เพียฟาทำลายธรี ายหนุ่มพลิัวลาอาาศและร่อนลอพื้น้วยลีลาท่าทาสวยามนิรรมารให้เ็มสิบ
เสียาระบบ็ัรายานึ้นเพื่อแ้เือนถึสถานะอศัรูผู้มาใหม่...
‘ผู้เล่น ลาว์ พบสัว์อสูร ‘อัศวินนมหวาน บราว์นี่ไนท์’ ลาสราา ระับ 7 ่ะ’
อสุรายร่ายัษ์สูเทียบเท่าเหล่าอรัษ์นมหวาน ุเ็เราะเินสะท้อนแสแวววาวสลัลวลายสวยาม วามริบสีอำพันทอประายสวมหมวเหล็ือนัรบผู้ห้าวหา ศาสราสัหารู่ายอัศวินเล่มนามหึมามาพร้อมผิวายนุ่มนิ่มสีน้ำาลเ้มประับถั่ววอลนัทน่าอร่อย...
แถมมันไม่ไ้มาเพียัวเียวะ้วย!
ถึระนั้นลาว์็ยัเผยรอยยิ้มมั่นใ ไม่ปราอาารหรือวามรู้สึหวาลัวหรือหวั่นเรศัรู ายหนุ่มหัวเราะหึ่อนสะบัโ่รวนเทวะและโ่รวนอสูร่อนระทืบเท้าวาพร้อมปลผลึพันธนาารเวทอาาเที่หน่วเอาไว้ทันที!
“...” ทุสรรพสิ่ล้วนมิ่สู่ห้วลึแห่วามเียบัน
“อ...เอ๊ะ? ” ายหนุ่มอุทานสสัย ทว่ายัไม่ทันทำอะไรสัอย่าเพื่อ้นหาวามริ มาบเล่มยัษ์าอสูรอัศวินนหนึ่ลับฟาฟันัแนววาหวัสัหารเานเป็นเหุให้้อระโหลบโยเร็ว ...วูบ! เสียหวีหวิวือมศาสราที่รีอาาศอย่ารุนแรไม่ไ้สร้าวามหวั่นใใๆ แ่ัวอมเวทสันิเียว
ถึายหนุ่มะไม่รู้ว่าเิอาถรรพ์ปีศาหรืออะไร็ามที่ทำให้เวทอาาเเพลิอเวีอเาไม่ทำาน ทว่าแทนที่ะทำให้ลาว์ถอใยอมแพ้เพราะไพ่ายอัเิร่าเทพอัีถูทำลาย ...ลับันมันยิ่ทวีูทำให้เลือแห่อมยุทธ์นัสู้ในร่าร้อนระอุแทบพุ่พล่าน!
แ่ยัไม่ทันที่ายหนุ่มะไ้โมีสวนลับไป เสียร้อแหลมประหลา็พลันั้อ
รี๊!!!
“ส...เสียบ้าอะไรวะเนี่ย!?” ลาว์สบถัลั่นพลาป้อมือปิหู “...โอ๊ย!!” ทว่าลับแผ่วเบานัหาเทียบับเสียปริศนาที่รุนแรถึนาสร้าลื่นทำลาย เิารสั่นสะเทือนนเย่าทั้ัวปราสาทนมหวานล้ายสิ่ปลูสร้าำลัถล่มพัทลาย เสียเล็แหลมแผร้อออิสรีนิรนามประหนึ่มน์ำำสาปแห่แม่มผู้ั่วร้ายที่ผนึสะสัั้นทุารเลื่อนไหวอศัรู
ูมมมม!! าบเล่มยัษ์ือศาสราสัหาราศัรูฟาฟันัแนววานร่าลาว์ลายเป็นผู้รับเราะห์ลอยระเ็นไปไลหลายสิบเมรและนำแพปราสาทัสนั่น ...โรมมมม!! พร้อม่าวามเสียหายหลัสามหมื่นโยที่เาไม่สามารถป้อันารโมีไ้เลยสันิเียว โีสุๆ ือมีุเราะพาเล็ทับทิมที่สวมใส่ึ่่วยีวิเอาไว้ ...ทว่าลับปราร่อรอยแผลแหลร้าวเล็น้อย
ุบ ...รั้นพอปลายเท้าสัมผัสพื้น ายหนุ่มเหมือนรู้สึโลทั้ใบหมุนิ้วนโเล้ายะมึนเล็น้อย หลัารับารโมีอันทรพลัที่หนัหน่วและรุนแราศัรูในสภาพไร้ารป้อันายใๆ ทั้สิ้น เสียรีร้ออสรีปริศนาือลื่นรบวนทำเอาระแสพลััรวาลในร่าปั่นป่วนั่วะหนึ่ึวบุมไม่ไ้
‘ร้ายา!’ ายหนุ่มอไม่ไ้ที่ะื่นมศัรูปริศนา ...แม้ว่าพวเาะเป็นอริัน็าม
สิ้นเสียรีร้อปริศนา ลื่นพลัละออัรวาลลับแปรปรวน เพราะอพันอัศวินนมหวานผู้พิทัษ์อ์ราินีทุน่าพร้อมใผนึพลัพิเศษลศาสราวุธู่ใ ่อนทะยานร่าประับานหวัสัหารศัรูเพื่อแ้แ้นแทนเหล่าพี่น้อโโเล็ม สัว์อสูรอรัษ์ยัษ์ที่้อเสียสละีวิระหว่าปิบัิหน้าที่ปป้อปราสาทอันทรเียริ โทษทั์ที่เ้าผู้บุรุสมวรไ้รับมีเพีย ‘วามาย’ อย่าไร้วามปราีเท่านั้น!
“...ฟู่” ลาว์ผ่อนถอนลมหายใเพื่อลายวามึเรีย ่อนะปล่อยมือ้าลำัว
เร้ๆๆ ...เสีย้อัวานาโ่รวนสีาวำหล่นร่วระทบพื้นปราสาทลวลายาราอนมหวานนาม ‘วัฟเฟิล’ ท่ามลาสถานาร์เลวร้ายแห่วามเป็นวามาย ลาว์ลับหลับาลพร้อมึวามทรำในอี่วระหว่าฝึฝนับท่านอาารย์เธี ทุระบวนท่า ทุลีลาาร่อสู้ถูประมวลผล้อมูลอย่ารวเร็ว ่อนายหนุ่มะลืมนัยน์เนรสีรามฟ้าที่ส่อประายว่าทุรา...
พรึ่บ! ลมปราเพลิทมิฬลุโิ่วทั่วร่าอย่ารุนแรและลุไล่ืบลานลืนินนเลือบย้อมศาสราทั้สอทุส่วน บันี้ึลายเป็นภาพประหลาน่าอัศรรย์ใือในะที่โ่รวนอสูรปราเปลวไฟสีำมืน่าเรลัว ...ทว่าทาฝั่อาวุธอี้านือโ่รวนเทวะลับรัน้ามเพราะเปลวอัีสีาวบริสุทธิ์่าสวยาม
“เ้ามาเลย!” ลาว์ประาศร้าวเสียัพร้อมเร่เร้าพลัลมปราทั่วร่านลุโน
รืนนนน!! ทว่าู่ๆ ลับปราารสั่นสะเทือนรุนแรนย่มถล่มัวปราสาทนมหวานแทบพัทลายสร้ารอยปริแแหลร้าวเสียหายเป็นวว้า “ว...เหวอ!?” ลาว์ร้อลั่นเพราะโเเสียารทรัวเล็น้อย่อนะยั้เท้ารั้ร่าไมให้ล้มไ้ทันึปลอภัยหายห่ว วาสีรามเหลือบ่ำมอพื้นเบื้อล่าอย่านสสัยเป็นที่สุ
‘อะไร!?’
ฮู่มมมม!! อัศวินนหนึ่เ้นเสียำรามพร้อมวัอาวุธสัหารเ้ามนุษย์ที่ยืนโเี่ยวอยู่เบื้อหน้าเรียวามสนใลาว์ อมเวทอาศัย่อว่าเพียเล็น้อยระโม้วนลอัวผ่านอย่าสวยาม่อนะพลิร่าลาอาาศ ายหนุ่มสะบัแนวาสุแรส่ศาสราเทวะไปู่โมศัรูนทะลวออัศวินยัษ์ ...ึ! สร้าวามเ็บปวแสนสาหัสเพราะลมปราเพลิทมิฬที่ลุท่วมาย พริบาที่เท้า้ายเหยียบสัมผัสพื้นปราสาทึไม่รอ้ารีบเหวี่ยหัวไหล่เพื่อหมุนัวเป็นวลม!
ูมมมมม!!
ายหนุ่มใ้พละำลัมหาศาลเหวี่ยร่ายัษ์้ามศีรษะ่อนเสียึ้อะพลันบัเิประหนึ่ระเบิัมปนาท ร่าศัรูือบราว์นี่ไนท์หรืออัศวินผู้โร้ายอยู่ในสภาพาี้ฟ้าและหัวโหม่ิน้วย่าวามเสียหายหลัเือบรึ่แสน พร้อมรอยแหลร้าวอพื้นปราสาทนมหวานที่ปราเป็นวว้ายาเินาร่อมแม
หาแ่ารโมีออมเวทหนุ่มยัไม่บแ่เพียเท่านี้...
ฮู่มมมม!! อพันอัศวินนมหวานที่เหลือทั้หลาย่าพร้อมใเ้นเสียำราม้อพร้อมสะบัอาวุธาบเล่มยัษ์เรียมสัหารลาว์ ร่ายัษ์ผู้เราะห์ร้ายเปล่แสสว่าและสลายลายเป็นละออาวในเวลา่อมาไม่นาน ายหนุ่มลี่รอยยิ้มเพราะเท่านี้็เป็นไปามที่เาาหมายไว้ในทุประาร
ฟุบ! ...ลาว์ย่อา้มหลบศาสราสัหารเล่มยัษ์ที่เหวี่ยวูบั่วลมผ่านศีรษะเพียืบเียว ่อนะสะบัแน้ายระแทโ่อสูรทะลวอศัรู ...ึ!! อสรพิษโลหะเลื้อยทั่วร่าผู้ถูผนึพันธนาารพร้อมเร่เร้าพลัลมปราเพลิำให้แผเผา้วยไฟทมิฬ นมัน้อส่เสียรีร้อทรมาน!
ฮู่มมม!! บราว์นี่ไนท์อีนลบหลัหวัปลิีพเ้ามนุษย์น้อย ทว่าายหนุ่มลับทำในสิ่ที่น่าเหลือเื่อือออแรระาแน้ายเพื่อเหวี่ยร่าเพลิยัษ์ึ่ถูพันธนาารโยโ่รวนอสูรเส้นทมิฬ นเ้าอัศวินนมหวานที่อนนี้ำลัหาปารีร้อทรมานลอยละลิ่วเป็นลูฟุบอลไปนโรมับเหล่าเพื่อนพ้อในอพันอย่าั
โรมมม!! เปลวเพลิทมิฬลุโิ่วร้อนแรยิ่ว่าวะวันสร้าเสียรีร้อทรมานแ่เหล่าอัศวินนมหวานแสนสาหัส ...วูบ! ลาว์ระโถอยหลบาบเล่มยัษ์าศัรูที่ทำไ้เพียเหวี่ยลมอีรั้ แล้วึสะบัแนวาส่โ่รวนเทวะโมีอีฝ่ายโยราวนี้เาเล็ุล่าือส่วน้อเท้าวา ศาสราวุธเลื้อยพันแ้พันาอย่าแน่นหนาราวอสรพิษ่อนายหนุ่มะระาโ่สุแร!
โรมมมมม!!! ร่ายัษ์ล้มึหัวฟาพื้นธรีนหมวเหล็โลหะปรารอยแหลร้าวเล็น้อย ศาสราเล่มยัษ์ลื่นหลุมือนลอยว้าเหนือร่าเ้านาย ...ทว่านั่นไม่ใ่บทสรุปที่แท้ริอันสมวรไ้รับสำหรับเ้าอัศวินนมหวานผู้โร้ายนนี้
ฟุบ!! ...เสียรีสายลมที่แหวผ่านห้วอาาศ ลาว์สะบัแนวาส่โ่รวนเทวะพุ่ทะยาน้วยวามรวเร็วเทียบเท่าเส้นสายฟ้าเหมือนารโมี ...หาแ่ไม่ใ่สิ่ที่อมเวทเล็เอาไว้ อาวุธเทพสีบริสุทธิ์ม้วนพันธนาารเป้าหมายมีมทำเอาเ้าอัศวินเบิาว้าเพราะรับรู้ถึะารรมนเอ ายหนุ่มแสยะยิ้มเยี่ยอมมาร่อนะระาโ่ลทั์แห่สวรร์ปลิีพศัรู!
ึ!!! ...สิ้นสุรเสียแห่อาาสวรร์ลทั์ ร่ายัษ์พลันเปล่แสสว่าเิ้าและเพียพริบา็ับสู สลายลายเป็นละออาวที่สวยาม ลาว์ระาแนส่โ่รวนเทวะให้ลับืนสู่มือพร้อมศาสราเล่มมหึมาืออวัิ้นสุท้ายึ่ถูผนึพันธนาารอย่าแน่นหนานแทบะลายเป็นหนึ่เียวัน
วเนรสีรามเหลือบเห็นเหล่าศัรูัวยัษ์ำนวนมามายมหาศาลำลัทะยานร่าระับวล้อมเ้ามาใล้เรื่อยๆ ลมปราเพลิทมิฬลุโนรุนแร เลือนัสู้ร้อนระอุราวแมม่าภูเาไฟนายเือพล่าน ายหนุ่มยิ้มหัวเราะหึและไม่รอ้ารีบสะบัส่มาบยัษ์ู่โมทันวัน!
ูมมมม!! ปลายาบสัหารพุ่ปะทะศาสราศัรูอย่ารุนแรเลยพลันเิสะเ็เพลิปลิวว่อนฟุ้ระายทั่วบริเว รั้นสิ้นเสียสั่นสะท้านส่ผลให้ร่าแห่ผู้ถือรอทั้สอ้อระเ็นไถลรูไปามพื้นเล็น้อย ลาว์ระาโ่รวนเทวะลับืน่อนะสะบัแนอี้าส่อาวุธโมีโยไม่รีรอให้อีฝ่ายั้ัวไ้ทัน
ูมมมมม!! ั่วพริบาเพียเวลาเสี้ยววินาที่อนารโมีะสัมฤทธิ์ผล ลับปราวัถุแปลปลอมร่วหล่นาฟาฟ้าสู่ผืนธรี้วยวามเร็วสูเ้าวาั้นระหว่าลาเพื่อทำหน้าที่เป็นเราะปราารป้อัน ...เร้! ศาสราโ่รวนอสูรถูยับยั้ละทันหันโยฝีมืออศัรูผู้มาเยือน
“...อะไรน่ะ?” ลาว์เปรยอุทานเบาๆ ่อนเาะสะบัแนึศาสราวุธอสูรให้ลับืนสู่มือผู้รอบรอพลามวิ้ว้วยวามสสัยเป็นที่สุ เนรสีรามเพ่มอศัรูไม่วาาเพราะอีฝ่ายือัวนปริศนาที่เาไม่เยพบเอ เสียปริแแหลร้าวอปพีปราสาท่วยยืนยันวามเสียหายหนัหนาึ่ยาเินาร่อมแม ม่านหม่นละออวันฟุ้ระายประหนึ่เมหมอลวา...
ึ! ศาสราวุธเล่มยัษ์ปัระห่านไร้รอยี่วนใๆ ายผ้าลุมสีแานที่ปลิวสะบัสวยามท่ามลาเหล่าบราว์นี่ไนท์ อัศวินนมหวานนับสิบนที่รายล้อมเาทมิฬึ่สะท้อนายภาพทะมึนบนม่านหม่นบ่บอนาัวที่ให่โมหึมา
นัยน์เนรสีทับทิมพลันลืมื่น วาู่นั้นเิรัสส่อประายวาวโรน์!
‘ผู้เล่น ลาว์ พบสัว์อสูร ‘แม่ทัพแห่อพันอัศวินนมหวาน เร์เเอร์’ ลาสราา ระับ 15 ผู้เล่นที่ถูสัหารสูเสีย 10 ระับ ่ะ’
วูบ ...เสียอสายลมถูรีัผ่าน้วยมศาสรา้าายนัรบผู้เรียไร ภาพทัศนียภาพเบื้อหน้าแปรเปลี่ยนไปเพียั่วพริบาที่ม่านหมอวันพลันสูสลาย ...บันี้ลับปราอัศวินร่ายัษ์ที่พุ่ประับานหวัสัหารศัรูผู้บุรุปราสาทโยไร้ึ่วามปราี
“สัหาร!” สิ้นสุเสียำรามที่ประาศร้าวุัน อัศวินร่ายัษ์เ้าประิัวายหนุ่มเพียเสี้ยววินาที้วยวามรวเร็วระับมินิบอสือบุรุษวัยลานหน้าาหล่อเหลาเอาาร ผมำมืยาวสลวยผูเป็นหาม้า นัยน์าสีโลหิ เราะแร่เหล็ล้าสีเินสะท้อนแสแวววาวสลัลวลายมัร เเ่นเียวันับภาพราสัลัษ์ประำราวศ์สวยามรลาผืนผ้าลุมาือสมบัิำแหน่ท่านแม่ทัพ ...ลาว์เบิาว้าอย่าื่นใ่อนะเอี้ยวหลัหลบามสัาา!
วูบ! เพียเส้นยาแผ่าแปเพราะืนเาั้า แสอาารลัเลหรือั่ใแ่เสี้ยววินาที ...ไม่แน่ายหนุ่มอาะลายเป็นศพไร้ศีรษะในพริบา มลื่นพลัทำลายล้าสูปราให้เห็นเป็นรูปร่าือเสี้ยวันทราสีาวนวลสวยาม หาแ่แฝเร้น้วยวามร้ายาถึีสุถึนาสร้าวามเสียหายระับมหาศาลแ่ำแพปราสาทนมหวาน ...ูมมมม!! เิเสียลั่นัสนั่นพร้อมร่อรอยบาลึหลายสิบเนิเมร และามมา้วยารระเบิรั้ให่นิัวอาารแทบพัพินาศ
บรึ้มมมมม!!! ...ภาพที่เห็นนั้นทำท่านแม่ทัพอัศวินไ้แ่เ้นเสียหุหิไม่สบอารม์
ฟิ้ววว! สายลมเหน็บหนาวพัรุนแรประหนึ่พายุหิมะผ่าน่อทาพิเศษที่พึ่ะถูสร้าึ้นสๆ ร้อนๆ เมื่อสัรู่้วยระยะเวลาไม่ถึสิบวินาทีึ่ถือเป็นสถิิใหม่สำหรับวาราร่อสร้า ส่ผลให้อุหภูมิภายในัวปราสาทนมหวาน ะนี้เริ่มล่ำลเรื่อยๆ ไม่หยุแน่นิ่และปราปุยฝ้ายสีาวบริสุทธิ์ปลิวว่อนทั่วบริเวสมรภูมิ...
ุบ ...ลาว์ีลัาม้วนัวถอยหลัเพื่อหลีหนี่อนะพลิัวลับมายืนเ่นเป็นระห่านท่ามลาเหล่าศัรูมามายที่ยืนรายล้ม้วยวามรู้สึหวั่นเรเล็น้อย โยหลัาท่านแม่ทัพอัศวินปราาย อารม์หนึ่ือเริ่มเิวามไม่มั่นใในัยนะเพราะิว่าศัรูที่เ่าว่านี้ยั่อนัวอยู่ภายใ้เามือันเี้ยนลึลับ ‘ปราสาทนมหวาน’ แห่นี้...
ทว่าายหนุ่มลับลี่ยิ้มยินี เาเร่เร้าลมปราเพลิทมิฬนลุโนท่วมร่ารุนแร
“เ้ามาเลย...” ลาว์ียิ้มพลาวัมือเรียศัรูว่าอย่ารีรอ้าให้รีบบุเ้ามา
...เพราะอนนี้เลือโลหินัสู้ในัวเามันำลัเร่าร้อนนแทบเือพล่าน!
ฝ่ายท่านแม่ทัพไม่เรใและน้อมรับำเิวนาศัรูัวน้อยผู้นั้นโยี ระแสพลััรวาลธาุพิเศษเิวามปั่นป่วนแปรปรวน เหล่าลูสมุนนมหวานทั้หลายระายัวเป็นระับพื้นที่วล้อมรูปวลมประหนึ่อาาเแห่สมรภูมิรบ ศาสราเล่มยัษ์เรือแสส่อประายสีสันสวยามพร้อมวาสีทับทิมที่เิรัส
“...โอหั” สิ้นเสียสำเนียศัรู พริบาร่าอัศวินลับไปปราเบื้อหน้าายหนุ่มเสียแล้ว...
ายหนุ่มสะบัส่โ่รวนอสูรในมือ้ายพุ่ปะทะเพื่อสัั้นป้อันารโมีอท่านแม่ทัพอัศวินที่เหวี่ยสุแรฟาศาสราเล่มยัษ์หวัปลิีพนเอ ...ูมมมมมม!! พริบาพลันเิเสียสะท้านโลาพร้อมเศษสะเ็เพลิที่ระเบิฟุ้ระายเป็นวว้า่าสวยามระารา
เทพยุทธ์ในราวอมเวทเลื่อนโรลมปราเพลิทมิฬำนวนมหาศาลไปรวมพลที่บริเวลาฝ่ามือ้าถนั “...อรหัน์!” ลาว์เปล่เสียำรามลั่น่อนะระแทหัถ์โมีอีฝ่าย้วยท่าสัหารศัรูสุร้ายา ...ูมมมมมม!! พริบาเิเสียัมปนาทพร้อมเราะเหล็ล้าที่ปรารอยปริแแหลร้าวเพียเล็น้อยเท่านั้น
ร่ายัษ์สะท้านเล็น้อยหลั้อรับท่าสัหารอันทรพลัไปเ็มๆ อย่ารุนแร ...ทว่าลับไม่ใ่แ่นั้นเพราะารโมีอายหนุ่มยัไม่หมแ่เพียเท่านี้ โ่รวนอสูรพุู่่โมไล่ามิทัษะฝ่ามืออรหัน์ไปอย่าระั้นิ้วยวามเร็วประหนึ่สายฟ้าฟา วาสีโลหิหรี่เล็ล้ายอสูรั่ววูบ่อนท่านแม่ทัพะสะบัาบู่ายเล่มมหึมาเ้าัวาทันวัน
“อ่อนหั!” เร์เเอร์ลั่นวาาอย่าหยิ่ทระน
ูมมมมม!! โ่รวนอสูรสิ้นฤทธิ์เหลัถูาบเล่มยัษ์าศัรูวัเ้าัวานพลาท่า้อลไปนอนแน่นิ่ับพื้นธรีที่ลึบุ๋มเป็นหลุมแหลร้าวนาว้า แม่ทัพหนุ่มสะิเท้าพุ่ร่าทะยานหาลาว์้วยวามรวเร็วทีุ่ันประหนึ่ราสีห์เรียมสัหารเหยื่อน้อย อัศวินยัษ์เร่เร้าพลัธาุพิเศษนศาสราู่ายทอแสส่อประายเิรัส่อนลมือวัอาวุธสัหารผู้บุรุให้สิ้นีพในราวเียว
“หึ...” ลาว์ลี่รอยยิ้มพร้อมลืมวาสีรามสใสุผลึเพรเียระไน
วูบ! สายลมถูมาบสัารรีผ่าน ือสัาบอว่าารโมีในรั้นี้อท่านแม่ทัพอัศวินาที่วรประสบผลสำเร็ลับ้อไร้่าึทำไ้เพียแ่เหวี่ยลมเท่านั้น ร่าลาว์พลันสูสลายลายเป็นเพียเล็เหมัน์มามายที่ลอยล่อวิ่ไปปะปนับเหล่าละออหิมะึ่ฟุ้ระายอยู่ทั่วอาาศเป็นำนวนมหาศาล
พริบา่อนที่เหล่าละออหิมะทั้หลายะลับมารวมัวันลายเป็นลาว์อีรั้...
“เสร็ันล่ะ!” ลาว์ียิ้มเยี่ยผู้นะ บันี้ร่าเนื้ออเาอยู่สูเหนือพื้นธรีประมา 5 เมรโยร่าว ึ่เาำลัลอยว้าลาอาาศอยู่เบื้อหน้าศัรูร่ายัษ์อย่าเร์เเอร์ หรือท่านแม่ทัพแห่อพันอัศวินนมหวาน มือวาระับับศาสราือาบเล่มมหึมาิ้นสำัอันเป็นัวัสินผลแพ้นะแน่น เปลวเพลิสีทมิฬาลมปราลุโิ่วท่วมอาวุธพิา่อนะลั่นประาศิสัหาร
“...ายะ!” ไม่รีรอ้ารีบว้าศาสราวุธู่โมอย่ารวเร็ว!
เร้!! ...ูท่าท่านแม่ทัพเ่าเินว่าะปิาาร่อสู้ลอย่า่ายายไ้เหมือนเ่นที่เาิเสียแล้ว ึ่นัรบอสูรอาศัย่วเวลาเพียเสี้ยววินาทีับนัยน์เนรมริบประหนึ่พาอินทรีเพื่อ้นหาวิถีทาเอาัวรอ โยใ้าบอัศวินเล่มยัษ์เบี่ยเส้นทาารโมีนศาสราสัหารอลาว์้อพลาเป้าหมายไปอย่าน่าเสียายเพียแ่ระยะห่าไม่ถึ 1 เนิเมร!
“ฮ...เฮ้ย!” ลาว์ในอุทานลั่น่อนะเอี้ยวัวเบี่ยหลบวาแทบไม่ทัน
วูบ! าบยัษ์อท่านแม่ทัพ เล่มเิมเลื่อนัสายลมผ่านหน้าลาว์ไปเพียเียปลายมูเล่นะใหายวาบเพราะหาพลาหรือหลบ้าไปแ่เสี้ยววินาทีเียวไ้ไปนอนอยที่ห้อรอเิแหมๆ นัยน์เนรอทั้สอฝ่ายสบมอันั่วพริบา่อนะพร้อมใันผละร่าัวเอให้หลีหนีไปนละทิศทา ลาว์ระาโ่รวนเทวะให้ย้อนลับมาสัหารศัรู
ูมมมมม!! เสียปะทะั้อัมปนาท ศาสราเล่มยัษ์ผนึพลัเรียมสัหารฟาั้รับาบอัศวินอลาว์ราวับว่าอีฝ่ายสามารถอ่านใเาไ้ ...ูมมมม!! ท่านแม่ทัพวั้ำุเิมนโ่รวนเทวะสะบัออ้าอย่าไร้เรี่ยวแร่อนะลมือปลิีพศัรูัวน้อย ทว่าายหนุ่มลับเหวี่ยโ่รวนอสูรในมืออี้าเ้าัวาเสีย่อนึปลอภัยไร้ัวล
“ยัหรอน่า!” ...ูมมมมม!!
ฟุบ! โ่ทมิฬเลื่อนัวพุ่เ้าหาเหยื่อยัษ์ประหนึ่อสรพิษ เปลวเพลิสีำสุร้ายาลุท่วมอาวุธสัหารอย่ารุนแร ทว่าภาพเหล่านั้นไม่ไ้ทำให้ท่านแม่ทัพหวั่นเรหรือหวาลัวแ่อย่าใ พริบาอาาศธาุเบื้อหน้าเิบิเบี้ยว่อนะปราโล่อัศวินแร่สีเินามั้ระห่านสัวาารโมีอลาว์นไร้ผลไฟอย่าน่าเสียาย
ูมมมมม!! ...วูบ! ายหนุ่ม้าวท่อนภาหลบาบเล่มยัษ์ที่เหวี่ยพลานเียผ่านหน้าลาว์ไปอย่าหวุหวิ แถมพอเท้าหยั่พื้นไม่ทันไร็้อระโถอยหลี่อเพราะไม่อย่านั้นร่าายอเามันารึ่เป็นสอท่อนในพริบา ...ูมมมม!! ันั้นพื้นปราสาทนมหวานึลายเป็นเบาะรอรับแรระแทไปโยปริยาย
ท่านแม่ทัพเสยมือ้ายเพื่อสวมโล่อัศวินสุแร่ ่อนระับาบสัหารเล่มยัษ์แน่น...
“หึ...” ลาว์ลั้นหัวเราะ วเนรสบมอศัรูร่ายัษ์้วยสายาแน่วแน่และมั่นใ
“รับมือ!” เร์เเอร์ลั่นวาา้อปพี ศาสราู่ายทั้สอเปล่แสสว่าสีสันสวยามเิ้า่อนร่ายัษ์ะพลันอันรธานสูหายเพราะเลื่อนย้ายเ้าประิัวศัรู้วยวามเร็วสูสุประหนึ่ภูิพราย ลาว์เผยรอยยิ้มร่าพลาวัไว้แนู่ส่โ่รวนเทวะและโ่รวนอสูรเ้าัวาารโมีที่ว่อไว ...ูมมมมม!!
อมเวทสลายายเหลือเพียละออหิมะ ศัรูึเสียัหวะเลยทำให้ท่านแม่ทัพเิอาารโเเล็น้อย เหล่าเล็เหมัน์ทั้หลายเลื่อนล้อยลอยล่ออย่าอิสระแล้วึับลุ่มรวมันลายเป็นร่ามนุษย์หนุ่มที่อยู่ในสภาวะพร้อมเรียมโมี
เร์เเอร์เบิาว้าอย่าื่นใ นมือ้ายยโล่เหล็แร่ั้ึ้น้านรับแทบไม่ทัน โ่รวนอสูรเลื่อนม้วนรอบาบอัศวินเ่นเียวับโ่รวนเทวะเลยปราเปลวไฟสอสีระารา ประายเพลิาวำลุโิ่วร้อนและรุนแร ...ผสานรวมพลัเป็นหนึ่เียว
“ลาาล่ะนะ ุอัศวิน!” ลาว์ะโนลั่น่อนลทั์
เปรี้ย!!! อัสนีบาฟาทำลาย พลันเิเสียึ้อัมปนาทและสายลมรรโรุนแรส่ร่าลาว์และท่านแม่ทัพอัศวินลอยระเ็นแยห่าันไปไลหลายสิบเมร พื้นปราสาทปรารอยหลุมลึพร้อมเพลิไหม้สีน้ำเินาม อมเวทเาะลิ้นัใ่อนระาโ่อาวุธลับืนสู่มือ เพราะารสัหารอัวเอ้อลายเป็นโมะไปอย่าน่าเสียาย...
ูมมมมม!! สัว์อสูรผู้มาใหม่ทิ้ร่ามหึมาิ่พสุธานปพีปราสาทพัเสียหายหนัว่าเิม ลาว์เหลือบมอเบื้อหลัหลัไ้ยินเสียอึะทึรึโรม ...ศัรูัวยัษ์รูปร่าอ้วนุ้ยนุ้ยนิลมิ๊เป็นลูฟุบอล ผิวายสีน้ำาลประับผลึแท่บิสิ็อโเลิ้นให่ึ้นามเนื้อัวประหนึ่เราะหนามแหลม แผ่ไอวันวามเย็นยะเยือเสียยิ่ว่าหิมะหนาว เสื้อลุมปรา์เวทาวสีบริสุทธิ์ปลิวสะบัสลัราราวศ์นมหวาน
‘ผู้เล่น ลาว์ พบสัว์อสูร ‘ปรา์เวทนมหวาน อาร์บิ็อิพ ลาสราา ระับ 15’ ผู้เล่นที่ถูสัหารสูเสีย 10 ระับ ่ะ’
“อ...” ลาว์เบิาว้าอย่าื่นะลึ
โฮ!! พริบาอาาศธาุเบื้อ้าพลันบิเบี้ยวผิรูป่อนะปราโพรอุโม์มืทมิฬที่ไร้ึ่แสสว่าใๆ ร่ามัรนมหวานัวยัษ์พุ่ทะยานผ่านห้วมิิ มันเลื่อนายเ้าหาเรียมพร้อมเมือบหม่ำลาว์ ...ูมมมมม!! มเี้ยวสัหารหวัเล่นานศัรูเผ่ามนุษย์ หาแ่ายหนุ่มสามารถ้าวระโหลบหลีไ้ทันท่วทีึปลอภัย
“เฮ้ย!” ลาว์อุทานลั่น ่อนสลายร่าเทพเหมัน์ให้ลายเป็นละออหิมะในพริบา!
วูบ! ศาสราเล่มยัษ์เหวี่ยวััผ่านสายลมไปอย่าน่าเสียาย ...ูมมมม!! ลื่นพลัาวาบเลื่อนัวทำลายำแพปราสาทนพัเสียหายแทบถล่มพร้อมทิ้ร่อรอยบาลึเป็นทายาวหลายเมรไวู้เล่น ับพลันเหล่าละออหิมะเริ่มับลุ่มรวมัวันลายเป็นร่ามนุษย์หนุ่มที่ำลัร่วหล่นสู่พื้นธรี
พอเท้าหยั่พื้นสำเร็ เสียแ้เือนไร้อารม์าระบบ็พลันล่าวรายาน
‘ผู้เล่น ลาว์ พบสัว์อสูร ‘มัรนมหวาน เสา้อน ลาสราา ระับ 15’ ผู้เล่นที่ถูสัหารสูเสีย 10 ระับ ่ะ’
ลาว์วาสายามอเหล่าศัรูทั้สามนที่บันี้เริ่มเลื่อนายลับมารวมลุ่มันเพื่อผนึำลั ไม่รีรอ้า่าเร่เร้าพลัเวทธาุพิเศษในร่านอาวุธสัหารปราริ้วรุ้สีสันแสนสวยาม ายหนุ่มยิ้มเื่อน่อนะล่าวพึมพำับัวเอเบาๆ
“เหอะๆ มินิบอส 3 ัว ...อะไระโีปานนี้” ายหนุ่มไ้แ่โทษโะาอัวเอ
่อนอมเวทะเปลี่ยนสีหน้าายิ้มแย้มเป็นเร่เรียในทันที...
ันเี้ยนปราสาทนมหวานแสนลึลับแห่นี้มีอะไรบาอย่าประหลาไม่อบมาพาลนน่าสสัยสุๆ อย่าแรึ่เ่นัสุๆ ืออาถรรพ์ปริศนาที่มีวามสามารถสุร้ายาือปิั้นพันธนาารเวทอาาเอเานลายเป็นอัมพาใ้ารอะไรไม่ไ้
อย่าถัมาือ แรสั่นสะเทือนปริศนาที่ลาว์ไม่ทราบ้นเหุเิึ้นาอะไร?
ส่วนสุท้ายนั้นเิึ้นเพราะวามบัเอิและโีล้วนๆ ึ่ทีแรัวเา็ไม่ทันสัเสภาพแวล้อมโยรอบหรอ เนื่อาสมาธิถูใ้ไปับศึาร่อสู้ทั้หมึทำให้ายหนุ่มเือบพลา้อมูลสำัไป หาเาไม่เหลือบมอหลัเมื่อรั้เ้าอมเวทร่าอ้วนปราัว ...ปราสาทนมหวานมันสามารถฟื้นฟูัวเอไ้!
แถมอนนี้ยัเอศึหนั เพราะ้อรับมือับสัว์อสูรนิมินิบอสถึ 3 นพร้อมัน!
“...่วยไม่ไ้” ผู้บุรุล่าวพลาถอนหายใ ายหนุ่มทำหน้าทำาเ็สุีเพราะสัว์อสูรที่มีฝีไม้ลายมือทัเทียมับเาแบบนี้ใ่ว่าะเอัน่ายๆ ถ้าวลเี่ยวยัพอเห็นโอาสนะ ทว่าเวลานีู้่่อสู้ลับระมพลเรียพรรพวมา่วยเพิ่ม ...บีบบัับทำให้ลาว์้อเลือหนทาหรือวิธีสุท้าย
“อัเิอัศวินเหมัน์!” ลาว์ำราม …เวทมน์ที่หน่วไว้ถูลายพันธนาาร!
พริบาเหล่าละออพลััรวาลธาุเหมัน์ที่ยัหลเหลืออยู่บาส่วน่าผนึำลัลอยล่อม้วนเลี้ยวเป็นเลียวลื่น พวมันทวีูเพิ่มวามเร็วึ้นเรื่อยๆ นท้ายที่สุ็พลันลายสภาพสู่พายุหิมะโหมระหน่ำอย่าสมบูร์แบบ ...บรึ้มมมมม!! มหาวาะบิเบี้ยวผิรูป่อนระเบิัวเอสร้าพลัทำลายล้าผลัร่ามินิบอสทั้ 3 ปลิวระัระายไร้ทิศทา
วุบ! ศาสราวััผ่านม่านหมอละออวัน ปราร่าอรัษ์เหมัน์สอีวิ อัศวินยัษ์ยืนเ่นระห่านเียู่บุรุษหนุ่มผู้เป็นเ้านายน ผิวายสีามอมฟ้าราอัระโบราูน่าเราม รูปร่าโปร่สู 4 เมรสวมเราะผลึแ้วริสัลสลัลวลายสวยามพร้อมอาวุธำนาือ ...ทวนสัหาร
เร้! ลาว์เวี้ยาบอัศวินทิ้ไปอย่าไม่ใยี ลมปราเพลิทมิฬลุท่วมร่าอย่ารุนแรเปลี่ยนสีอนัยน์าาฟ้ารามสู่สีทมิฬ โ่รวนอสูรเลื้อยพาพันธนาารรัแนเ้านายหนุ่มเเ่นเียวับโ่รวนเทวะ ...พรึ่บ! มือวาปราเปลวไฟบริสุทธิ์ประหนึ่สุริยันสวยาม่าาอี้าที่มืำรามห้วอวาศไร้แสสว่า
อมเวทหนุ่มลี่รอยยิ้มปริศนา่อนหัวเราะหึ “...วามสนุมันพึ่ะเริ่ม้น่าหา!”
ว่าแล้วไม่รอ้าายหนุ่มรีบทะยานร่าประับาน!
ูมมมมมม!!!
“ฮ...เฮ้อ เหนื่อยสุๆ!”
เสียบ่นระปิระปอยบอวามรู้สึเหนื่อยล้าแทบหมแรอลาว์ัึ้นท่ามลาาศพศัรูมามายที่นอนายเลื่อนลาพื้นปราสาทนมหวาน พริบาพลันปราแสสว่าเรือรอ่อนเ้าอัศวินยัษ์ัวหนึ่ะสูสลายลายเป็นเพียเศษเสี้ยวละออาว ...เ่นเียวับเหล่าพลพรรพี่น้อที่เริ่มทยอยอันรธานหายไปทีละนสอน
“แฮ่ๆๆ” ลาว์นั่เอนหลั เยหน้ามอฟ้าพลาหอบหายใอย่าหมสภาพ สิ้นื่อท่านผู้ล้าแห่อาาัรภูิในพริบา ายหนุ่มเลื่อนโรลมปราเพลิทมิฬเพื่อบรรเทาอาารเหนื่อยล้าสะสมให้ทุเลาเบาบา หลัเาและสออัศวินเหมัน์ร่วมมือันมาราธอนสู้ับสามอสูรมินิบอสลอสอั่วโมเ็ม!
“สรุปแล้วร...เราิถูิผิเนี่ยที่ไม่พาพวนั้นมา้วย...”
อมเวทหนุ่มล่าวเสียแผ่วเบาเพราะอาารเหนื่อยล้ายัไม่อันรธานาหายไปทั้หม ส่วนเ้า ‘พวนั้น’ ที่ลาว์หมายถึในประโยือเหล่าพรรพวในลุ่ม๊วนผภัยอย่าสหายอสูรทั้หนั่นเอ
หลัาลเวลาล่วเลยผ่านไปเือบรึ่ั่วโม ายหนุ่มันัวลับมานั่ในท่าัสมาธิ เพราะพละำลัเริ่มฟื้นืนนเือบรบถ้วนสมบูร์แล้ว เบื้อหน้าไลห่าออไปหลายเมรปราร่าอัศวินเหมัน์สอนยืนเียู่ัน อรัษ์ทำหน้าที่อยเฝ้าระวัภัยอันรายึ่อาะเิึ้นแ่บุรุษผู้เป็นนาย
อมเวทยิ้มว้า่อนะล่าวพูอย่าริใ สิ้นเสียำสั่รั้สุท้าย ร่าอัศวินเหมัน์ทั้สอนพลันเิารสั่นไหวไร้วามเสถียรล้ายระลอลื่นเสมือนัวนำลัะถูลบเลือน อรัษ์ผู้พิทัษ์วหมุนวัสะบัอาวุธทวนสร้ามหาสายลมหนาวรุนแร โยไม่ลืมโ้ัวทำวามเารพลาว์อย่าสูสุ่อนสลายายลายเป็นเพียละออหิมะที่แสนสวยาม...
“อบุมารับ”
เร็วามรู้ท้ายบท:
นามสัว์อสูรมาาารรวมำระหว่า ‘ื่อนมหวาน’ ับ ‘เอลัษ์ประำัว’ เ่น โโเล็ม(โโ้ + โเล็ม), บราว์นี่ไนท์(บราวนี่ + ไนท์), เร์เเอร์(เ้ + รูเเอร์), บิ็อิพ(อาร์บิอป + (ไอศรีม)็อิพ) และ เสา้อน(ีเสิร์ท + รา้อน) เป็น้น
ป.ล.สัปาห์หน้าผมสอบปลายภานะรับ ^^ ...สำหรับวันนี้ผมาบ่าวี(หรือเปล่า?)มาแ้ให้นัอ่านทุท่านทราบือ บทผภัยในปราสาทนมหวานไ้พันาเพิ่มำนวนลายเป็น 4 อนรึ่แล้วรับ อนนี้!(36 - 39.5 ส่วนบทพิเศษมี 5 หน้ารับผม) ...สสัยานนี้ท่าทาพวเราะอยู่้วยันอีนาน ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น