♢ TesT44 ♢ ∈〖MY ♣ ROOM〗❀

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

 

T
B

 

Application  Member

" ตุ๊กตา...อย่างนั้นเหรอครับ เอาเป็นว่าถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวของผม...

ผมก็ขอไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องพวกนี้ดีกว่าครับ "

ชื่อ-นามสกุล :: เมอร์ฟี ซาร์กอน ( Murphy Sargon )

อายุ :: 16

ชั้นเรียน/อาชีพ :: ม. 4 / A

เพศ :: ชาย ( แต่จะเรียกว่าเกย์ก็ไม่ผิดเท่าไหร่นัก...เพราะเขามีแฟนเป็นผู้ชาย )

รูปร่างหน้าตา :: เมอร์ฟีเป็นเด็กหนุ่มเจ้าของโครงหน้าเรียวสวยเกินชาย เรือนเกศาสีน้ำตาลเข้มนุ่มสลวยยาวประต้นคอระหง ปอยผมด้านหน้าดูสั้นยาวไม่เท่ากันเท่าไหร่นัก แต่นั่นก็ทำให้ทรงผมของเขาดูเข้ากับรูปหน้าของเมอร์ฟีได้อย่างดิบดี นัยน์ตาคู่กลมสีน้ำตาลอำพันคู่สวยดูงดงามราวกับอัญมณีน้ำงามจนน่าควักไปขาย(?) ถ้าหากมองให้ดีจะเห็นว่านัยน์ตาดำข้างในของเมอร์ฟีมีรูปร่างคล้ายดวงตาของงูก็ไม่ปาน เมอร์ฟีเป็นเด็กหนุ่มผู้ซึ่งมีแพขนตาหนาสีน้ำตาลสวยและคิ้วเรียวเข้มสีดำออกไปทางน้ำตาลอย่างมีเสน่ห์ อีกทั้งยังจมูกโด่งรั้นเป็นทรงหัวใจและริมฝีปากอิ่มเป็นกระจับสีชมพูอ่อนน่าสัมผัสลิ้มลอง ผิวกายสีน้ำผึ้งยิ่งทำให้ตัวของเมอร์ฟีนั้นดูน่าดึงดูดมากขึ้น รูปร่างของเมอร์ฟีนั้นสามารถเรียกได้ว่าสมมาตรฐานทั่วไปเลยทีเดียว ส่วนสูงเมื่อเทียบกับคนอื่นออกจะสูงมากกว่าเล็กน้อยเสียด้วยซ้ำไป น้ำหนักก็อยู่ในเกณฑ์สมส่วนไม่ต้องควบคุมอะไรมาก แต่รูปร่างและขนาดตัวของเมอร์ฟีดูจะบางกว่าชาวบ้านชาวช่องไปมากโขเลยทีเดียว

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 180 / 58

ลักษณะนิสัย :: เมอร์ฟี ซาร์กอน เป็นเด็กหนุ่มผู้มีลักษณะนิสัยเรียบร้อยราวกับผ้าผืนพับไว้อย่างเป็นระเบียบ คอยปฎิบัติตามกฎระเบียบทุกอย่างโดยไม่เคยละเลย แม้กระทั่งโดดเรียนซักคาบหรือขึ้นเรียนสายไม่กี่วิเขาก็ยังไม่เคยทำเสียด้วยซ้ำ หากมองจากสายตาคนอื่นเขาก็คงไม่ต่างอะไรจากพวกเด็กเนิร์ดบ้าเรียนเท่าไหร่ อารมณ์ 'รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่เรียน' อย่างเห็นได้ชัดเจน ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ...ตัวเมอร์ฟีก็มีแฟนกับชาวบ้านชาวช่องเขาเรียบร้อย แถมแฟนน่ารักมากเป็นศรีแก่ชีวิตอีก...แต่ตัวเมอร์ฟีก็มีแฟนเป็น ผู้ชาย ล่ะนะ หากจะถามว่าเด็กเรียนอย่างเมอร์ฟีนั้นหาแฟนได้อย่างไร ทั้งที่วันหนึ่งเมอร์ฟีนั้นก็ไม่ทำอะไรนอกจากเรียน เรียน เรียนและก็เรียนจนน่าเบื่อเท่านั้นแหละ...

                         อันที่จริงถ้าคุณได้สัมผัสถึงตัวตนที่แท้จริงของ เมอร์ฟี ซาร์กอน เด็กหนุ่มคนนี้ก็คงต้องไม่เชื่อตาตัวเองเป็นแน่แท้ เบื้องหน้าคือเด็กเรียบร้อย หากแต่เบื้องหลังคือเด็กปากหมา กวนประสาท จิกกัดเก่งเป็นยอดดี ชอบเถียง ชอบยอกย้อนทำเอาเจ็บแสบจนแทบจุกอยู่เสมอ สารภาพว่านิสัยของเมอร์ฟีเปลี่ยนจากหน้ามือไปหลังมือทันทีเมื่ออยู่กับเพื่อน เมอร์ฟีเป็นคนพูดตรงอยู่เสมอ อารมณ์ประมาณว่าเมื่อมีคนมาจุ้นจ้านเรื่องชาวบ้านจนน่ารำคาญ เมอร์ฟีก็จะหันไปมอบคำว่า 'เสร่อ' อันเป็นคำพูดเจ็บแสบทรวงตอกอีกฝ่ายจนน่าหงาย เขาเป็นคนฉลาดคิดวิเคราะห์ เมอร์ฟีนั้นเป็นคนวางแผนอย่างละเอียดอ่อนให้รัดกุมไร้ข้อผิดพลาดอยู่เสมอ เก็บรายละเอียดทั้งหมดไม่ให้พลาดซักเซนเดียว...

                         เมอร์ฟี ซาร์กอน เป็นคนขี้ระแวงและชอบคิดไปเองอยู่คนเดียวบ่อยครั้ง บางทีเขาก็คิดว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคประสาทก็เป็นได้ เมอร์ฟีเป็นคนชอบคิดมาก...สุดท้ายก็มาลงสู่อีหรอบเครียดและกังวลอีกตามเคย ทุกครั้งเมอร์ฟีไม่สามารถปล่อยวางความคิดของตัวเองได้ซักที เขาพาลแต่จะกลัวและว้าวุ่นใจอยู่เสมอ กลัวว่าความลับของเขาจะแตก เมอร์ฟีไม่ใช่ผู้ชายใสๆ ไร้เดียงสาตามที่ปากคนอื่นเล่าต่อกันมา เขารู้อะไรดีกว่าที่เห็นเสียด้วยซ้ำไป เห็นหน้าสวยแบบนี้แต่ก็ใช่ว่าจะรุกหรือจะเป็นเมะกับเขาไม่เป็นซักหน่อย เมอร์ฟีก็ชื่นชอบการท้าทายและมีความอยากรู้อยากลองตามภาษาวัยรุ่นทั่วไปนั่นแหละ...เขาต้องการความเร้าใจที่เป็นสีสันให้แก่ชีวิตตน ดังนั้นเมอร์ฟีจึงชอบลองอะไรทีแปลกใหม่อยู่เสมอ ซึ่งอะไรที่แปลกใหม่นี้ของเมอร์ฟีนั้นก็ต้องทำให้เขาคอยปกปิดและหลอกลวงคนอื่นอยู่วันยังค่ำแบบนี้เสมอ...

                         เมอร์ฟี ซาร์กอน ไม่ได้มอบความรักให้แก่คนเพียงคนเดียว ถึงแม้จะมีคนรักเป็นตัวเป็นตนก็ตามที...แต่เมอร์ฟีก็รักคนอีกคนในมุมมืดไม่แพ้เหมือนกัน แน่นอน...คนรักเขาไม่รู้หรอกว่าโดนเมอร์ฟีหลอกเข้าอย่างเต็มเปานั่นแหละ แต่ก็เอาเถอะเมอร์ฟีก็ยอมรับได้กับสถานะปัจจุบันของตนในตอนนี้ล่ะนะ เขาก็แค่อยากรุกบ้างอะไรบ้างเท่านั้นแหละน่า ถึงการกระทำของเขาจะผิดบาปยังไงเมอร์ฟีก็ไม่สนใจหรอก เขาไม่รู้สึกอะไรซักนิดกับความรู้สึกที่มีบาปติดตัวนี้...คุณธรรมที่คนอื่นพูดกรอกหูเขากันหนักหนา สุดท้ายยังไงก็ไม่มีใครหนีพ้นชะตาอยู่ดีนั่นแหละ โดยปกติเมอร์ฟีเป็นคนหนึ่งที่ยอมลงตามใจให้คนอื่นอยู่เสมอ แต่ในบางทีถ้าเป็นอะไรที่เสี่ยงต่อตัวเอง เมอร์ฟีก็ไม่โง่พอจะตามใจคนอื่นเสมอไปนั่นแหละ เมื่อเวลาคับขันความเมตตาของเมอร์ฟีก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป...

                         เมอร์ฟี ซาร์กอน จะรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งเมื่อได้โลดแล่นอยู่ในโลกที่อินเตอร์เน็ตที่เขามีตัวตน ทำอะไรได้อย่างตามใจชอบเสมอ...นับว่าในโลกอินเตอร์เน็ตเมอร์ฟีก็เป็นคนดังคนหนึ่งเลยทีเดียว กระแสเรตติ้งหรือความนิยมก็ไม่แพ้ใครหน้าไหนเท่าไหร่ ใช่...เมอร์ฟีไม่ชอบการถูกปล่อยปะละเลย เขาเกลียดเมื่อคนอื่นไม่ให้ความสนใจเขา อีกทั้งจะยิ่งเดือดมากกว่าเดิมถ้าเพื่อนเมินเขาไปเสียทุกคน ดังนั้นจึงเป็นในบางครั้งที่เมอร์ฟีจะมีอาการคล้ายเด็กเรียกร้องความสนใจนั่นแหละนะ กลับมาว่าด้วยเรื่องประเด็นนิสัยเมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนของเมอร์ฟีนั้นควรเรียกได้ว่าน่าจะจับรองเท้ายัดปากอย่างแรง ปากเสียเป็นยิ่งยวด เพื่อนพูดอะไรออกมาก็เป็นอันต้องเข้าไปแจมอยู่เรื่อยจนเป็นเรื่องปกติเลยเสียด้วยซ้ำ ก็ไม่น่าแปลกที่เมอร์ฟีจะรู้เรื่องข่าวอะไรได้อย่างรวดเร็วเสมอ

                         เมอร์ฟี ซาร์กอน เป็นคนเก่งด้านการเจรจา รู้จักงัดกลยุทธ์ออกมาใช้เพื่อหลอกล่อคนอื่นอยู่เสมอ อา...เพราะแบบนี้กระมังจึงทำให้เมอร์ฟีจึงรู้ลึกจนน่ากลัว เขาสามารถดึงความลับของคนอื่นมากุมไว้ในมือได้พร้อมกับใช้ต่อรองสิ่งที่ต้องการกับคนอื่นเสมอ...

ลักษณะการพูดจา :: เสียงนุ่มนวลสุภาพเรียบร้อยดังกังวาลดูลื่นหูน่าฟังครั้นเมื่ออยู่เบื้องหน้าครูเท่านั้น เมอร์ฟีจะแทนตัวเองว่า 'ผม' แทนผู้อาวุโสกว่า 'คุณ(ชื่อ)/ท่าน' ตามลำดับอายุ มีคำลงท้ายเสมอ หากเมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อน เมอร์ฟีจะเปลี่ยนคำสรรพนามไปเป็นคำว่า 'ฉัน' แทน พร้อมกับแทนพวกเพื่อนว่า 'แก/นาย/เธอ' แทน มีคำลงท้ายบ้างถ้าอยากพูด ส่วนมากคำพูดเวลาอยู่กับเพื่อนจะค่อนข้างหมาเลยทีเดียว ทำเอาคนฟังหัวร้อนกันไปเป็นชั่วโมงได้

ประวัติ :: เมอร์ฟีเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอย่างเรื่อยเปื่อยล่องลอยไปไหนมาไหนตามใจต้องการเสมอ ทุกวันกลับบ้านมาเขาก็เอาแต่เล่นอินเตอร์เน็ตอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองอยู่ตลอด ชีวิตของเมอร์ฟีช่างปล่าวเปลี่ยนและไร้สีสัน กระทั่งวันหนึ่งเขาได้พูดคุยกับผู้ชายคนหนึ่งจนเกิดความรู้สึกแปลกใหม่ขึ้นมา ทำให้เมอร์ฟีอยากคุยกับเขาคนนั้นอยู่ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน..ทั้งสองคุยกันมากขึ้น ผลัดกันแลกความคิดและเล่าเรื่องราวของตัวเองให้อีกฝ่ายฟัง เมอร์ฟีรู้สึกสบายใจเมื่อได้อยู่กับเขาคนนั้น เวลาผ่านไปไม่นานเมอร์ฟีก็สนิทกับคนคนนั้นจนเรียกว่ารู้เรื่องของอีกฝ่ายอย่างทะลุปุโปร่งทั้งหมด รู้แม้กระทั่งอีกฝ่ายชอบใส่กางเกงในสีอะไรเลยด้วยซ้ำไป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายคนนั้นมาขอเขาคบ...เมอร์ฟีรู้สึกดีใจและตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกราวกับรอโอกาศนี้มานาน สุดท้ายพวกเขาตอบตกลง ทั้งสองตกลงปลงใจคบกัน...ทุกวันดำเนินไปอย่างสนุกสนานและเติมเต็มชีวิตของเขาไปด้วยสีสันสดใส วันหนึ่งเขานัดคนรักของตนที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง หากแต่เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงกว่า เมอร์ฟีก็ไม่เห็นแต่เงาของชายหนุ่มผู้เป็นที่รักของตนแม้แต่น้อย เขาจึงตัดสินใจโทรหาอีกฝ่าย...แต่ทว่าอาจจะเป็นเพราะความเร่งรีบและความสะเพร่าของตัวเขาเอง เมอร์ฟีกดเลขเบอร์ตัวสุดท้ายผิดจนทำให้ปลายสายเปลี่ยนไปหาคนอีกคนแทน

     " เมื่อไหร่คุณจะเสนอหัวมาซักทีครับ จะให้ผมรอจนรากงอก เหงือกแห้งก่อนรึไง? ถึงจะเสด็จมาได้เนี่ย!? " เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณติดต่อจากปลายสาย เมอร์ฟีก็จิกอีกฝ่ายอย่างไม่รีรอให้โต้ตอบหรือเอ่ยก่อนทันที 

     " อะ...เอ่อ "  คิ้วเรียวกระตุกเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ ความขุ่นมัวในใจยิ่งเพิ่มขึ่้นอีกเป็นเท่าทวี เมื่อคิดว่าถูกสวมเขาโดยชายคนรักของตน ในขณะที่ความคิดในสมองของเมอร์ฟีกำลังเตลิดไปไกล ก็ถูกฉุดกลับมาด้วยเจ้าของเสียงปลายสายอีกครา " ขอโทษนะครับ คุณโทรผิดรึเปล่าครับ ? "

     ทันทีทีเมื่ออีกฝ่าถามขึ้น ทำให้เขาหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาขึ้นมาดูเบอร์ที่กำลังติดต่อ ก่อนจะต้องหน้าแตกยับเยินเมื่อเขาโทรผิดอย่างที่อีกฝ่ายพูด 

     " อ๋า ขอโทษนะครับ ผมมันสะเพร่าจริงๆ กดผิดเบอร์จริงๆด้วย  " เมอร์ฟีได้แต่หัวเราะเยาะกับความง่าวของตัวเอง เขารีบขอโทษขอโพยอีกฝ่ายทันทีที่ต้องมานั่งฟังเขาบ่น คงจะรำคาญน่าดูเลย

     " ไม่เป็นไรครับ ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ฮ่ะๆ " แต่ทว่าน้ำเสียงของปลายสายนั้นไม่ได้ดูโกธรเคืองหรือรำคาญใจเขาแต่อย่างใด อีกทั้งยังหัวเราะราวกับเป็นเรื่องสนุกซะอีก

     นั่น...ก็ทำให้เมอร์ฟีรู้สึกถูกชะตากับอีกฝ่ายเลยทีเดียว

     " งั้นผมขอวางสายก่อนนะครับ " เขารู้สึกแปลกประหลาดและโหวงในใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนกับใคร ไม่ว่าจะเป็นตอนที่คนรักของตนหายไปเป็นวันไม่ยอมติดต่อกลับมา เมอร์ฟีก็ไม่รู้สึกถึงขนาดนี้ อยากจะเอ่ยรั้งอีกฝ่ายไว้ต่อ...

     แต่ยังไม่ทันได้คิดปากเจ้ากรรมก็พาลพูดออกไปเป็นที่เรียบร้อย...

     " เดี๋ยวก่อนครับ! ถ้าคุณว่างช่วยรบกวนอยู่คุยเป็นเพื่อนผมก่อนได้รึเปล่าครับ ?"

     " เอ๋... " ปลายสายดูแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะตอบรับกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร " ได้เลยครับ " 

     ซึ่งความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็ได้เกิดขึ้นมาในตอนนี้ทีละนิดอย่างไม่รู้ตัว...พอรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้ถลำลึกลงไปอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว...

ชอบ :: คนรัก , การได้รับความสนใจ , ปลา , ต้นไม้ , เพื่อน , การท้าทาย

ไม่ชอบ/เกลียด :: พวกคนชอบจุ้นจ้าน 

กลัว/แพ้ :: ความลับแตก

บาปที่มีในตัว :: บาปราคะ 

สิ่งที่เคยก่อไว้ในโลกอินเตอร์เน็ต :: หลอกลวงและด่าทอ 

งานอดิเรก :: นั่งเหม่อมองท้องฟ้า , เรียนและทบทวนงาน , คุยและเที่ยวเล่นกับเพื่อน , คุยโทรศัพท์กับคนรัก(อีกคน)ของตน

ความสามารถพิเศษ :: 

- สมองดี

- ลอยตัวอยู่ในน้ำได้นาน

- ทักษะความแม่นยำสูง

- การแนบเนียนไปกับสถานการณ์รอบข้าง

- สืบข่าว ( ดังนั้นเป็นเรื่องที่ไขข้อกระจ่างได้ว่าทำไมเมอร์ฟีถึงรู้อะไรเร็วกว่าเพื่อนเสมอ )

- ความปากหมา (?) ( อันไม่มีใครเทียมทาน )

เพิ่มเติม :: 

- ถึงแม้คนรักอีกคนของเขาจะมาทีหลัง แต่ดูเหมือนว่าตัวเมอร์ฟีนั้นจะใส่ใจกับคนรักคนหลังของตนมากกว่า คนแรกของตนซะอีก