"ความผิดบาปทั้งหมดของคุณ...ฉันคนนี้จะเป็นผู้พิพากษาและชำระร้างมันเองค่ะ"
.
.
.
-Prentiss Celanithos-
เรื่องราวของเด็กหนุ่มคนหนึ่งผู้ถูกปรักปรำความผิดบางอย่างอันแสนใหญ่หลวงไว้ให้
ทั้งที่ตนไม่ได้เป็นคนก่อ...กลายเป็น 'แพะรับบาป'
ทำได้เพียงแค่ซ่อนความ 'หวาดหวั่น' ภายในจิตใจไว้ใต้หน้ากากใบหน้าอันแสนหยิ่งทรนงนั้น...
แม้อ้อนวอนแด่สรวงสวรรค์ก็ยังไร้ซึ่งเหล่าทวยเทพผู้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
"ข้าแด่พระผู้เป็นเจ้า...ได้โปรดส่งใครก็ได้มาปลดเปลื้องความทรมาณนี้ให้ผมที..."
ราวกับโชคชะตานึกสนุกอยากจะกลั่นแกล้งเขาได้ร่าย 'คำสาป' สาปแช่งเขาไว้...
ให้ไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อน 'ความจริง' ทั้งหมดออกมาได้
ไม่เช่นนั้นร่างของเขาจะต้องแหลกสลายดังเถ้าธุลีด้วยน้ำมือของ 'มัจจุราช' ในเงามืด
เปรียบดังตราบาปซึ่งตราตรึงอยู่ในใจของเขาตลอดกาล
'นกยูงสีดำ'
ตัวต้นตอของความหายนะทั้งหมดทั้งมวลของเหล่าชนมนุษย์
คราใดที่ขนนกยูงสีดำตกกระทบลงสู่พื้น
ยามนั้นความวิบัติและหายนะกำลังได้เข้ามาเยี่ยมเยียนแด่มวลมนุษย์
ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ทำได้แค่เพียงก้มหน้ายอมรับความเป็นจริง
ความสิ้นหวังและการสูญเสียได้โปรยปรายลงมาสู่พวกเขาเป็นที่เรียบร้อย
.
.
.
ครั้งนี้เองก็เช่นกัน...ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียว...
แค่เพียงกระพริบตาเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างก็มืดดับลงเสียแล้ว
.
.
.
'ตระกูลซีลานิโธส'
ตระกูลต้องคำสาป...ได้ถูกเนรเทศออกจากสวรรค์
...เพนส์ทิสต์ ซิลานิโธส..
เด็กหนุ่มผู้ซึ่งเต็มไปด้วยความหยิ่งทรนงเฉกเช่นดังราชินีอันทรงพระอำนาจและกล้าแกร่ง
หากในเบื้องลึกของจิตใจนั้นกำลังสั่นคลอนราวกับหวาดกลัวอะไรบางสิ่งอยู่นั้น
"ผมไม่ได้ทำ!...ทำไมไม่มีใครเชื่อใจผมเลย!!!..."
"ไม่ได้บอกไม่ได้กล่าว...แต่คุณก็น่าจะรู้สึกว่าผมรู้สึกยังไงอยู่นะครับ คุณคนสมองทึบ"
"ผมไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ! ไสหัวออกไปให้ห่างจากตัวผมซะ!"
ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงการแสดง...เพื่อปกปิดความอ่อนแอของตน...
ความคิดเห็น