สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #14 : ง้อ งอน!

หลังจากที่ไปส่งเมเดนแล้ว แทซองก็รีบขับรถกลับบ้านอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวเหลือเกินไม่คนช่างงอน จะโกรธ เขาก็แปลกใจตัวเองนัก เขาไม่เคยสนใจใคร ไม่แคร์ถ้าใครจะมาโกรธ หรือ งอน ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่สำหรับคนตัวเล็ก หน้าหวานนั้นเขากลับกลัว ว่าเธอจะโกรธ กลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด จนใจมันร้อนรุ่มอยากรีบกลับบ้านไปง้องอนซะอย่างนั้น เขาคงหลงรักแม่กวางน้อยช่างอ้อนจนถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้วละ

                เมื่อถึงบ้านชายหนุ่มก็ไม่รอช้ารีบเดินหาหญิงสาวทันทีแต่หาทั่วทั้งบ้านก็ยังไม่เจอ หัวใจของเขาเหมือนหล่นไปอยู่ตาตุ่มหรือจะหนีไปแล้วเนี๊ยคิดแล้วก็โหวงเหวงชอบกน ‘ป้าครับเห็นหวานไหมครับ’ถามแม่บ้านด้วยความร้อนใจจนแม่บ้านร่างอวบอดอมยิ้มเจ้านายน้อยไม่ได้

‘อ้อ หนูหวานทำอาหารอยู่ในครัวนะค่ะคุณหนู’ ค่อยโล่งอกหน่อยชายหนุ่มคิดนึกว่าจะงอนจนหนีหายเหมือนในละครทีวีซะอีก ไม่สงสัยเลยว่าทำไมพระเอกละครถึงทำท่าจะเป็นจะตาย ตอนี้เขารู้ซึ้งแล้ว 

                เมือเดินเข้ามาในครัวก็เห็นร่างบางยืนสับหมูอยู่ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก เกิดเกรงกลัวมีดเป็นครั้งแรกเลยในชีวิต เขาเดินไปช้อนข้างหลังแล้วสวมกอดหญิงสาวไว้ ‘ทำอะไรครับที่รักเสียงดังจริงเฉียว’ทำเสียงออดอ้อนหยิบมีดในมือเธอมาวางไว้แล้วหมุนร่างบางมาเผชิญหน้า แล้วเขาก็ต้องกลืนน้ำลายอีกรอบเมื่อหน้าตึงๆของหญิงสาวที่ส่งมาให้จนต้องรีบออดรีบอ้อนเป็นการด่วน

‘สับหมูค่ะ กำลังจะทำกับข้าว’ตอบเสียงเรียบหมั่นไส้นักทำเนียนเลยนะพ่อคุณพ่อปลาไหล ‘อ้า….หมูมันทำอะไรผิดน๊าโดนจนเละเลย’

เขาถามต่อแบบออดอ้อนที่สุดในชีวิต แล้วก็อยากกัดลิ้นตายนักกับคำตอบของคนช่างงอน ‘ อ้อ หมูมันหลายใจนะค่ะพี่แทซอง นิสัยแย่ค่ะหวานก็เลยใส่อารมณ์ไปหน่อยค่ะ พอดีหวานเกลียดคนหลายใจนะค่ะ ไอ้หมูตัวนี้ก็หลายใจด้วยนะค่ะหวานก็เลยรุนแรงไปหน่อย!’

ปึก  น้ำหวานหยิบมีดมาแล้วสับลงไปแรง แทซองสะดุ้งสุดตัวเพราะไม่เคยเห็นคนตัวเล็กเป็นแบบนี้ สงสัยงานนี้เคลียร์ยาวแน่นอนเลย

เมื่อไม่เห็นทางจะง้อเมียด้วยการอ้อนได้ เขาจึงหันมาพูดเป็นเรื่องเป็นราวแทน

‘พี่รู้นะว่าหวานงอนพี่เรื่องเมเดน พี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนะว่าพี่กับเขาเราเคยมีสัมพันธ์กันจริงแต่นั้นมันก็ก่อนที่พี่จะเจอเรานะ พอพี่อยู่กับหวานพี่ก็หยุดแล้วไง หวานก็เห็นว่าตลอดหลายเดือนมานี้พี่ก็อยู่กับหวานแทบทุกวัน พี่เป็นผู้ชายนะครับอดีตมันก็มีบ้าง แต่วันนี้ และ อนาคต พี่เป็นหวานนะ เลิกงอนนะครับคนดี’ ร่างเล็กยืนฟังเขาพูดแล้วน้ำตาก็ไหลให้กับความงี่เง่าของตัวเองที่ไม่ยอมเชื่อใจเขาน่าจะคิดได้อยู่แล้วว่าคนอย่างแทซองไม่ชอบไม่รักไม่มีทางยอมลงให้อย่างนี้แน่นอน ได้แต่ด่าตัวเองอยู่ในใจ แล้วก็โผเขากอดเขาเต็มแรงรัก

‘หวานขอโทษนะค่ะพี่แทซอง หวานเอาแต่จนเกินไปไม่ยอมฟังพี่เลย’ชายหนุ่มจึงกอดปลอบเมื่อเห็นร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้น

‘พี่ไม่โกรธหวานหรอก…ดีใจด้วยซ้ำที่เมียหึง’

‘บ้า ใครหึง’

‘ว้า….พี่ว่าวันนี้อาหารหวานเป็นหมันสะแล้วละเพราะวันนี้จะพาเมียไปดินเนอร์ใต้แสงจันทร์ซะหน่อย’