สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #13 : มาร มาแล้ว

หลังจากกลับมาสองหนุ่มสาวก็ทำตัวหวานออกสื่อจนคนในบ้านนั้นไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่อยู่ลำพังสองคน เจ้านายน้อยของพวกเขานั้นจะแสดงความรักอย่างเปิดเผย ทั้ง กอด ทั้งหอม ทั้งจูบ จนสาวไม่ว่าแก่หรือสาวก็อายม้วนไปตามๆกัน

‘ อื้อ พอเถอะคะ หวานอายเค้านะ บ้าจริงๆเลย’ หญิงสาวค้อนพอคนชอบโชว์ ไม่เคยอายใครเลยจริงๆ

‘ อายทำไม คนรักกันนิ พี่ไม่เห็นอายเลย ถ้ารักหวานตรงนี้ได้พี่ทำแล้วนะเนี๊ย ฮึฮึ’ พูดแล้วก็หัวเราในลำคอ เมื่อแม่สาวขี้อายเอามือปิดหูแน่น เหมือนไม่อยากได้ยินที่เขาพูดยังไงยังนั้น

‘ บ้า พอ แล๊ววว คนบ้า หวานอายนะ ‘

คนฟังก็ขำนักกับท่าทางของเธอแค่เขาพูดนิดหน่อยๆ แม่กว่างน้อยก็กลายร่างเป็นกุ้งย่างสุกซะแล้ว น้าแดงน้อยๆ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูนัก สำหรับเขา

‘หวานวันนี้ไปซื้อของกัน พี่อยากซื้อ เสื้อผ้าให้หวาน’ 

‘ไม่เอาหรอกหวานมรชีเยอแล้ว เปลืองเงินพี่เปล่าๆ’

‘ มีเยอะอะไร เห็นใส่แต่ตัวเดิมซ้ำๆ แถมชั้นในหวานเชยมากอ่ะ ฮ่าๆๆ’

‘คนบ้า คนบ้าๆๆๆๆๆ’หญิงสาวร้องลั่นเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอรีบเอาหมอนปิดหน้าเขาทันทีไม่อยากให้เขาสร้งความอายให้มากกว่านี้ คนบ้านี้ยังไงกันเรื่อง ทำให้เธออายนี้เขาถนัดนัก

‘ ครับๆ พอแล้ว ไม่พูดแล้วเมียจ้า  ป่ะไปกัน’

เชื่อเขาเลยจริงๆเรื่องแกล้งเธอเนี๊ย

                สองหนุ่มสาวเดินเลือกซื้อของกันอย่างสนุกสนาน แต่คนที่สนุก น่าจะเป็นชายหนุ่มคนเดียวเสียมากว่า เธอจับเธอแต่งตัว เลือกโน่นนั้นนี้ให้อย่างกับแต่งตัวตุ๊กตา

‘พี่แทซอง พอแล้วค่า เยอะเกินไปแล้วนะ’ เธอรีบบอกทันที มือเห็นว่าในมือของเขามีถุงมากกว่าสิบถุงแล้ว

‘ ขาดอีกอย่างครับ ชั้นใน’

‘ บ้าเดียวหวานเลือกเอง พี่แทซองไปรอที่ร้านอาหารนะค่ะ เดียวตามไป’

‘ได้ไง พี่เป็นคนถอดนะ พี่ก็ต้องเลือกเองสิ จริงไหม ฮ่าๆ’ พูดจบเขาก็โดนทำร้ายร่างกายจากคนแสนอายทันที

‘ครับๆ ไปเดียวนี้แหละ’ แต่ยังไม่ทันทีชายหนุ่มจะเดินไปตามทีบอกเสียงที่ดังมาทำให้ต้องหยุกชะงักทันที

‘แทซอง คิดถึงจังเลยค่ะ ‘ เมเดน นางแบบลูกครึ่งเยอรมัน สาวสวยก็ประทับริมฝีปากกับชายหนุ่มทันทีตามความเคยชิน  แทซองเองก็อึ้งจนทำอะไรแทบไม่ถูกเมือมองมายังคนตัวเล็กที่มองมาอย่างตัดพ้อ และต้องการคำตอบ

‘เอ่อ สวัสดีครับเมเดน’ ชายหนุ่มทักติดๆขัดเหมือนกับลมหายใจตอนนี้ไม่มีผิด ซวยแล้วกู

‘ แทซอง ไม่ไปหาเมเดนที่คอนโดเลยนะค่ะ ไม่ติดต่อกันด้วย น้อยใจนะที่รัก’ พูดกับเขา แต่สายตากลับจับจ้องร่างเล็ก อีกคนที่ยืนมอง

‘ใครหรอค่ะแทซอง ‘

‘ เอ่อ นี่น้ำหวานเมเดนเป็น แฟ….’

‘เป็นเด็กในบ้านนะค่ะ มาช่วยเจ้านายถือของ’น้ำหวานตอบเสียงสะบัดแล้วเดินออกไปทันที ชายหนุ่มจะตามไปแต่ถูกแม่ปลิงเขียวดักไว้ซะก่อน

‘คุณแม่บ่นอยากเจอแทซองนะค่ะ ไปทานข้าวที่บ้านเมเดนกัน’ เขาอยากปฏิเสธหล่อนเหลือเกิน แต่มารดาของหล่อนก็เป็นทั้งหุ้นส่วนใหญ่ทางธุรกิจและยังเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเขาอีกด้วย

‘ ครับ…แต่เดียวผมขอโทรหาน้ำหวานก่อนนะ’ ชายหนุ่มไม่ได้รอฟังคำอนุญาตเพราะไม่จำเป็นเลย  เขาพยามโทรหาแม่ยอดดวงใจ แต่โทรยังไงๆ หล่อนก็ไม่ยอมรับสาย   ‘งอนไม่เข้าเรื่อง คนก็กำลังจะบอกว่าเป็นอะไรกัน ‘ชายหนุ่มคิดอย่างเอาแต่ใจ ปล่อยให้งอนไปก่อนกับบ้านค่อยเคลียร์ก็ยังไม่สาย