สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #8 : น้ำตาของเธอ/หัวใจของเขา

แสงแดดที่กระทบเข้ากับสองร่างที่นอนกอดกันแน่น น้ำหวานงัวเงียตื่นขึ้นมา เธอมองไปรอบๆห้องอย่างเลือนลอยรู้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น มันไม่ได้เป็นฝันอย่างที่เธอคิดแน่นอน เมื่อชายหนุ่มที่นอนข้างเธอส่งเสียงฮึมฮัมเมื่อมีเสียงรบกวนการนอนของเขา มองหน้าเขาก็พาลให้น้ำตาไหล เธอเกลียดตัวเองที่ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาเชยชม  และก็เกลียดตัวเองที่เขาทำกับเธอขนาดนี้เธอก็ยังรักเขา เธอน่าจะเกลียดเขาแต่เธอก็ทำไม่ได้ ทั้งที่เขาก็เป็นคนบอกเธออย่างชัดเจนว่าต้องการเพียงตัวของเธอเท่านั้น ร่างบางกระชับผ้าห่มผืนหน้าเข้ากับตัวจะแล้วลุกขึ้นแต่งตัวแต่ก็ต้องล้มลงอีกครั้งเพราะเจ็บจี๊ดที่ใจกลางสาว หญิงสาวร้องให้อย่างหนักเมื่อมองเห็นรอยสีแดงบนที่นอนขาวสะอาดตานั่น มันเป็นเครื่องยืนยัน ว่าเธอเป็นของเขาแล้วทั้งตัวและหัวใจ เขาอาจจะใช้เวลาไม่นานในการทำให้เธอรัก  แค่พูดหวานๆ กวนเธออยู่ทุกวัน สั่งโน่นนั้นนี้ เขาทำเพียงเท่านี้ ก็ได้หัวใจเธอไปอย่างง่ายได้ คิดแล้วก็สมเพชตัวเองที่ทำตัวเหมือนผู้หญิงข้างถนนปล่อยให้เขาเชยชมสมใจ อีกไม่นานเขาก็คงจะเบื่อเธอ  และทิ้งเธออย่างไม่ใยดีแน่นอน  เธอปล่อยโหออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

‘’ฮื้อๆๆ…….ยัยโง่ๆยัยน้ำหวานโง่ ฮื้อๆๆๆ’

เสียงร้องให้ของเธอปลุกให้ร่างหนาที่นอนฝันหวานมาทั้งคืนงัวเงียตื่น แล้วภาพที่ชายหนุ่มเห็นมันทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ กลัว กลัว เหลือเกินว่าหญิงสาวตรงหน้าจะเกลียดตัวเองจนไม่ยอมให้อภัย ภาพที่เธอร้องให้อย่างหนักซุกหน้ากับฝ่ามือน้อยๆทำให้เขาใจหายอย่างบอกไม่ถูก และมันย้ำเตือนว่าสิ่งที่เขาทำเมือคืน มันเลวยิ่งกว่าอะไร ชายหนุ่มขยับตัวช้าๆโอบกอดร่างบางจากทางด้านหลังไม่ยอมพูดอะไรเป็นนานสองนาน จนเธอหยุดร้องให้จึงจับให้ร่างบางหันมาเผชิญหาและช้อนคนตัวเล็กมานั่งบนตักอย่างง่ายดาย เธอนั่งนิ่งไม่ยอมสบตา ไม่รู้ว่าเธอนั้นโกรธหรืออายกันแน่เพราะแก้มใสแดงปลั่งน่ารักน่าหยิกเหลือเกิน ในสายตาของเขา

“ไหนสิ ร้องให้ทำใมค่ะ” เงียบ……คือสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ตอนนั้น  จะทำยังไงเขาจะทำไงดี ให้เธอหายโกรธ เขาทนไม่ได้หรอกให้เธอมาเกลียดเขา

“ยุงที่ไหนมากัดเมียพี่เนี๊ยดูสิแดงเต็มตัวไปหมดเลย…….เจ็บใช่ไหมค่ะเลยร้องให้ไม่เอานะโอ้ๆ”

“เพลี๊ย……”ได้ผลร่างบางซัดฝ่ามือน้อยๆลงหน้าอกเขาทันที แล้วทำท่าจะลุกแล้วไม่ยอมพูดอะไรกับเขาเลยแต่มีหรือพ่อยุงยักษ์จะยอมเขากอดเธอแน่นแล้วซุกหน้าลงบนซอกคอขาวๆหญิงสาวพยามดิ้นแล้วก็ผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลคนตัวโตยังคงปฏิบัติการง้อเมียไม่เลิก

”ปล่อยหวานค่ะพี่แทซอง  มันเจ็บน่ะ”

’พี่ปล่อยก็ได้……แต่หวานต้องสัญญาก่อนว่าเราจะคุยกันให้รู้เรื่อง” เงียบไม่ตอบแถมหน้าเล็กๆยังเชิ่ดไม่ยอมมองหน้าเขา

“ถ้าหวานไม่ยอมดีๆละก็พี่จะ…….”

“จะอะไร จะรังแกอะไรเค้าอีกที่ได้ไปยังไม่พอใช่ไหมละ  จะนอนกับเค้าอีกไหมละแต่คราวนี้จะคิดเงินค่าตัวด้วยนะจะบอกให้”

“หุบปากเลยนะหวานทำใมพูดแบบนี้”ชายหนุ่มตะโกนใส่ร่างเล็กอย่างเหลืออดทำใมต้องพูดดูถูกตัวเองแบบนั้นด้วยพูดเหมือนเขาซื้อบริการจากเธอ  พูดไปแล้วก็อยากตบปากตัวเองนักเมื่อร่างเล็กสะอื้นให้อย่างหนัก

หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“หรือมันไม่ใช่ละ  พี่บอกว่าต้องการแค่ตัวไม่ใช่หรือไงก็มีแต่ผู้หญิงแบบนั้นแหละที่นอนกับผู้ชายที่ไม่ได้รักตัวเอง”

“เด็กโง่ ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยที่พี่พูดไปก็เพราะโกรธที่หวานบอกว่าเกลียดพี่” ชายหนุ่มพูดออกไปตามตรงเขากอดกระชับร่างบางเอ็นดูเธอนักน่ารักแบบนี้ไม่น่าละเขาไปไหนไหม่รอด แทซองจับดวงหน้าหวานโน้มลงมาหาตัวแล้วจูบซับไปทั่วหน้าสวย  หญิงสาวเอียงตัวหลบด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอกับอาการเขินของคนตัวเล็ก

“อย่าค่ะ……หวานจะกลับห้องแล้ว”

“ไม่พี่ไม่ให้กลับ อยู่กับพี่ก่อนสิ”

“ไม่เอา ปล่อยนะค่ะ”เธอพยายามเกะมือของพ่อหนวดปลาหมึกที่วนเวียนอยู่บนตัวเธอไม่หยุด

“หวานพี่ขอโทษนะ ที่หักหานน้ำใจเรา พี่อยากบอกหวานที่พี่ทำไปก็เพราะหวงเราไม่อยากให้เราไปชอบไอ้นั้นยกโทษห้พี่นะครับ” พูดออกไปก็ต้องตกใจเพราะน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากตาหวานๆนั้น  หรือเธอจะไม่ยอมยกโทษให้

“หวาน….พี่เอ่อ” ชายหนุ่มยิ้มได้ทันทีเมื่อร่างบางโผเข้ากอดแล้วก็พึมพัมอะไรที่ตัวเขาเองก็แทบจะฟังไม่ออกเพราะเจ้าหล่อนทั้งร้องทั้งพูดเหมือนเด็กๆจนชายหนุ่มอดขำไม่ได้

“หวานไม่ได้โกรธเกลียดพี่แต่หวานเกลียดตัวเองต่างหากที่ใจง่าย  ฮือๆฮึก”เธอสะอื้นให้จนตัวโยนทั้งดีใจที่ชายหนุ่มไม่ได้คิดอย่างที่เขาพูดไว้ในตอนแรก

“เมีย พี่น่ารักจัง”

“พี่แทซอง…..ทำใมพูดแบบนี้ค่ะ  ใครเป็นเมียพี่กันละค่ะ”

“ฮึๆ หรือจะให้พี่ทวนความจำให้นะว่าผัวเมียเขาเป็นแบบไหนกัน”

“อร๊าย….ปล่อยเค้านะ”น้ำหวานร้องเสียงหลงเมื่อสามีสมอ้างตัวเองดันเธอนอนลงที่นอนอย่างแผ่วเบา สายตาที่มองมาไม่บอกก็รู้ว่าเขาคิดอย่างไร ปากหนาประกบปากเล็กส่งลิ้นอุ่นๆเข้าหา จูบที่แสนหวานนั้นทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม มือหน้าดึงผ้าห่มออกจากร่างบางอย่างง่ายดายถึงไม่ได้ความร่วมมือจากเธอแต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหากับเขาเลย ร่ากบางร้องอย่างตกใจเมื่อรับรู้ถึงความต้องการของเขา

“อย่าค่ะหวานขอร้อง มันเจ็บนะค่ะหวานกลัว”

“มันจะไม่เจ็บเชื่อพี่เด็กดี…..เชื่อใจพี่นะครับ”เมือหญิงสาวพยักหน้ารับเพลงรักที่อ่อนหวานแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนก็บรรเลงขึ้นอีกครั้งกว่าที่มันจะจบลงได้ก็ปาไปเกือบครึ่งวัน