สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #7 : ลงโทษ

รถสปร์อตคนหรูวิ่งมาถึงบ้านหลังใหญ่อย่างรวดเร็วด้วยแรงอารมณ์ของคนขับทำให้รถคันสวยแทบจะบินได้มองดูหน้าคนตัวเล็กที่ร้องโวยวายมาตลอดทางตอนนี้หน้าเธอดูยุ่งเหยิงทำให้เธอดูน่ารักนักจนความโกรธแทบจะไม่มีเหลือแต่ยังไงก็ไม่ได้เขาต้องสั่งสอนเธอจะได้ไม่ริอาจทำตัวให้เขาหึงอีก ''เข้าบ้าน....พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"เสียงทุ้มทรงอำนาจเอ่ยขึ้นแต่แม่กว้างน้อยนั้นก็แสนจะดื้อไม่ยอมขยับออกจากรถแถมยังทำหน้าเหมือนเขาไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้คุยกับเธออยู่ มันน่ามั้ยละ ชายหนุ่มคิดในใจ นี่เธอกำลังยั่วโมโหเขาอยู่ใช่ไหม แล้วก็สำเร็จ จมูกรั้นๆที่เหมือนกับนิสัยของเจ้าตัว มันน่าจับมาตีก้นนัก "โอ๊ย.....หวานเจ็บนะพี่ทำไรเนี๊ย"หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอดื้อกับเขานานหรอกเขากระชากร่างบางลงจากรถคันสวย
"เจ็บหรอที่หวานทำพี่เจ็บละไม่คิดบ้างเลย �เดียวมีเจ็บกว่านี้อีก แค่นี้ยังน้อย"
"อะไรค่ะ �หวานไปทำอะไรพี่เมื่อไหร่กันอยู่ๆก็ลากเอาๆเค้าก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะ"เธอพูดด้วยความน้อยใจก็ใช่นะสิเธอไม่ใช่ญาติเขาซะหน่อยทำใมเขาต้องเกรงใจด้วยจะทำอะไรกับเธอก็ได้นิ พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเปื้อนแก้มสวย แน่นอนมันทำให้ชายหนุ่มที่หัวใจแข็งกระด้างอ่อนยวบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่เขาก็ต้องทำใจแข็งลงโทษเธอ
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตายังไงพี่ก็ต้องลงโทษเธอ"พูดแล้วก็ลากร่างบางทีขืนตัวไว้เต็มที่่เห็นตัวเล็กนิดเดียวแรงเยอะใช่ย่อย
เมื่อมาถึงชั้นบนของบ้านซึ้งเป็นห้องนอนของเขา �เขาก็ต่อว่าเธอทันที
"พี่บอกเราแล้วใช่ไหมว่าจะไปรับทำใมไม่ยอมฟัง แล้วยังไปยืนคุยกับไอ้หมอนั่นอีก ไปรู้จักกันเมื่อไหร่ ทำเหมือนสนิทกันเป็นชาติ รู้ไหมมันไม่เหมาะแล้วพี่ก็ไม่ชอบด้วย "และอื่นๆอีกมากมายที่ชายหนุ่มสรรหามาต่อว่าหญิงสาวมันจะอะไรมากมาแค่เธอทักทายเพื่อนในห้อง แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอมากมายขนาดนี้จากที่ยืนฟังเงียบๆจนทนไม่ได้จึงตอบโต้ออกไปแต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันผิดอย่างร้ายแรง
"แล้วมันเรื่องอะไรของพี่ หวานจะคุยกับใครก็ได้นิ แล้วถ้าหวานจะชอบเขามันผิดตรงไหน หวานเองก็ไม่มีใครจะชอบใครก็ไม่แปลกแล้วหวานก็ไม่ได้ทำเรื่องเสียหายให้คุณลงกับพี่หนักใจด้วย"
นี่เธอกล้าบอกต่อหน้าเขาหรอว่าคิดจะคบกับไอ้อ่อนนั้น เธอกล้ามากที่พูดออกมาแบบนี้ เขาเคยบอกเธอไปแล้วว่าคิดยังไง ในชีวิติที่ผ่านมาไม่เคยซักครั้งที่เขาจะจริงจังกับใครแล้วก็ไม่เคยพูดแบบที่ใจต้องการ เธอเป็นคนแรก �แต่สิ่งที่เธอพูดเหมือนเธอกับลังเหยียบหน้าเขาชัดๆ ฝันไปเถอะว่าจะยอมให้เธอคบใคร เธอต้องเป็นของเขาเท่านั้น คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงดึงร่างบางเข้ามาหา แล้วบดขยี้ปากบางด้วยความรุนแรงผสมด้วยอารมณ์โกรธของเขา "อื้อ...." หญิงสาวร้องได้เท่านั้นเพราะซาตานร้ายไม่ปล่อยให้ปากเธอเป็นอิสระนานนักหรอกเขาจูบเธอเหมือนหิวกระหายมาจากไหน �จูบที่ รุนแรง ดุดัน ทำให้ปากของหญิงสาวบวมเจ่ออย่างหนัก เมื่อถอดจูบออกชายหนุ่มมองหน้าสวยที่ตอนนี้มีแต่คราบน้ำตาจนก็ใจอ่อนลงแล้ว แต่คำที่เธอพูดมานี่สิ ทำให้อารมณ์ของเขาขาดลงทันที
"ฉันเกลียดคุณ แล้วชาตินี้คุณก็จะไม่ได้หัวใจของฉํัน จำไว้เลย!!"หญิงสาวตะโกนออกมาอย่างเหลืออดทั้งที่ในใจไม่ได้คืดแบบนั้นเลยเธอก็แค่น้อยใจเขาที่ทำกับเธอราวกับเธอเป็นผู้หญิงข้างถนน
"ใครบอกละว่าฉันอยากได้หัวใจเธอ.......ไม่เลยสาวน้อยฉันอยากได้ตัวเธอต่างหาก"พูดจบร่างสูงก็ผลักร่างบางลงเตียงอย่างรุนแรงคนตัวเล็กร้องเสียงหลงไม่คิดว่าเขาจะคิดกับเธอแบบนี้ "อย่านะ....ถอยไปอย่ามายุ่งกับหวานช่ว....."คำร้องขอความช่วยเหลือของเธอหายไปกับเรียวปากหนาที่เข้าครอบครองทั้งดุดันเอาแต่ใจจนเธอได้กลิ่นคาวเลือด ชายหนุ่มจูบไปทั่วทั้งดวงหน้า ลำคอขาวระหงทิ้งรอยไว้เป็นเครื่องหมายว่าเธอเป็นของเขา มือหน้าช้อนด้านหลังหญิงสาวแล้วปลดตะขอชุดชั้นในสีหวานอย่างรวดเร็วปากก็ซุกไซ้อยู๋กับปากบางไม่ห่าง เขาถอดเสื้อผ้าของเธออย่างรวดเร็วด้วยความชำนาญจนร่างของสาวน้อยตรงหน้าเปลือยเปล่าเขาระดมจูบไปทั่วเรือนร่างของเธอจนผิวขาวแดงซ้ำเป็นวงๆ�
จากที่กระทำรุนแรงกับเธอก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนเมื่อพบว่าสาวน้อยใต้ร่างยังไม่เคยผ่านมือชายใด เขานั้นภูมิใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แม้สิ่งที่ได้มาเธอจะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่แต่เขาก็สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะรักษาเธอไไว้ให้ดีที่สุด �กว่าเพลงรักที่ร้อนแรงที่ชายหนุ่มเป็นคนบรรเลงจะจบสิ้นก็เล่นเอาคนตัวเล็กหมดสติภายในอ้อมกอดของเขา แทซองมองดูดวงหน้าหวานที่แดงระรื้อด้วยความรัก แล้วจูบซับคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนออกด้วยริมฝีปาก แต่เขาก็หนักใจอยู่เหมือนกันว่าถ้าเธอตื่นขึ้นมาเธอจะให่อภัยเขาหรือปล่าชายหนุ่มกอดกระชับร่างบางไว้อย่างหวงแหน แล้วยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเหลือบไปเห็นรอยสีแดงจุดเล็กๆบนที่นอนสีขาวสะอาดตา �ต่อไปจะเปนเช่นไร เธอจะคิดกับเขายังไง เขาก็จะทำให้เธอรักเขาให้ไได้.....