สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #4 : ข้อตกลงที่แสนตกใจ

เมื่อประมุขของบ้านรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้กับเด็กสาวที่เป็นลูกของเพื่อนสนิทแล้วก็สงสารจับใจตัวก็แค่นี้อายุก็ยังน้อยแต่ชีวิติกับต้องมาเจอปัญหามากมายขนาดนี้ญาติมิตรก็ไม่มีถ้าใครไม่ช่วยก็คงจะใจจืดใจดำเดินมนุษย์แล้วละ
"ป้าอิ่มไปจัดการเตรียมห้องพักให้หนูคนนี้หน่อยแล้วกันนะ.....ทุกคนฟังต่อจากนี้ไปน้ำหวานคือลูกสาวของฉันและเป็นเจ้านายอีกคนของบ้านหลังนี่้ให้ทุกคนปฏิบัติกับเธอเหมือนที่ทำกับฉันและแทซองหวังว่าทุกคนคงเข้าใจและรับทราบนะ"เมื่อประมุขของบ้านกล่าวจบก็หันไปมองหน้าบุตรชายที่ทำหน้าเฉยเมยตามแบบฉบับคนขี้เก๊กอย่างเขา''แกด้วยนะแทซอง แกก็ต้องดูแลน้ำหวานให้เหมือนน้องสาวด้วยเข้าใจไหม'บอกบุตรชายแล้วก็ต้องทำหน้าแปลกใจว่าทำใมลูกชายตัวดีถึงยอมรับง่ายดายขนาดนั้น''ครับพ่อจะดูแลอย่างดีเลย...มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยดีไหมละครับน้องน้ำหวาน'
ก็น่ารักซะขนาดนี้เขาจะปล่อยไปได้ไงละ ไม่เคยเลยที่จะชอบใครตั้งแต่ครั้งแรกขนาดนี้เขาคือผู้หญิงคนแรกและเขากฏ็มั่นใจว่าจะทำให้เด็กน้อยคนนนี้ชอบเขาให้ได้เหมือนกัน"เอ่อ....ขอบพระคุณทุกคนมากนะค่ะที่กรุณาหนู"หญิงสาวไว้ทุกคนด้วยความตื้นตันแต่เอ๊สายตาชายหนุ่มรูปงามที่มองเธอหมายความว่าไงกันนะทำเอาเธอยืนแทบไม่ตรงป่านนี้หน้าเธอคงแดงมากเลยละมั้งเนี๊ย
''เดียวป้าพาขึ้นไปดูห้องพักนะค่ะคุณหนู"ป้าอิ่มบอกหญิงสาวด้วยสายตายิมแย้มแต่เสียงเข้มก็ดังขัดขึ้นซะก่อน
"ป้าอิ่มไปทำงานบ้านเถอะครับเดียวผมจะพายั....น้องน้ำหวานไปห้องเองครับ"ชายหนุ่มมองมายังน้องสาวคนไหม่ด้วยสายตาหวานเยิ้มซึ้งเขาไม่เคยมองใครแบบบนี้แน่นอนป้าอิ่มมองแล้วก็อมยิ้มสงสัยคราวนี้เธอคงเห็นเจ้านายน้อยมีความรักอย่างจริงจังซะทีละน่า....
'''ไปเดียวพี่พาไป'บอกคนตัวเล็กที่ยื่นนิ่งอยู่แล้วก็เดินลิ่วๆขึ้นไปชั้นบนของบ้าน �
เอ๊ะเขานี้ยังไงเดินเร็วเหมือนรีบไปไหนไม่คิดจะรอเธอบ้างเลยเมื่อมาถึงหน้าห้องที่ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่หญิงสาวก็มองอย่างสงสัยทำใมไม่เปิดประตูเข้าไปละเนี๊ย''นั่นห้องนอนพี่นะ ตรงข้ามกับห้องเธอเองนะ'ชายหนุ่มบอกไปแล้วก็มองคนตรงหน้าที่ยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นยังไงอย่างนั้นแต่ก็น่ารักเหลือเกินในสายตาของเขา''บะ...บอกหวานทำใมค่ะ'หยิงสาวอึกอักเขาจะบอกเธอทำใมนะคนบ้าทำเหมือนกับอยากให้เธอไปหาเขาในห้องบ้างอย่างนั้นแหละเธอคิดแล้วก็อายๆความซ่าซนหายไปเมื่ออยู่ต่หน้าเขา ก็เขานะสิหล่อยังกับอะไรจะไม่ให้อายก็คงไม่ไหว
''พี่ก็แค่บอกเฉยๆเผื่อเธออยากจะมี........ธุระหรือให้พี่สอนการบ้านก็ได้นะ'เขาตั้งใจเว่นช่องว่างคำพูดให้คนตัวเล็กตรงหน้าเขินอายและก็ได้ผลซะด้วยดูเธอสิหน้าแดงยังกะอะไร
''ขอบคุณพี่เอ่อ...''ตายแล้วก็มัวแต่อายก็ยังไม่ได้ถามชื่อเลยเนี๊ย
''พี่ชื่อ แทซอง ครับ''ชายหนุ่มบอกออกไปอย่างอ่อนโยนก็ยัยตัวเล็กนะซิน่าตาน่าเอ็นดูเหลือเกิน
''ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ'หญิงสาวระบายยิ้มน่ารักออกมาทำให้คนตัวโตอดยิ้มตามไม่ได้ก็เธอน่ารักนะซิ..แต่ถ้าเปลี่ยนยิ้มขอบคุณเป็นหอมกับจูบเบาๆคงดีไม่น้อยเลยแต่ยังก่อนเดียวไก่น้อยของเขาจะแตกตื่นซะก่อนคนนี้ถ้าดีจริงคบยาวแน่นอนชายหนุ่มมีความสุขในความคิดของตัวเอง
''เอ่อ งั้นหวานเข้าห้องก่อนนะค่ะพี่แทซอง"หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องแล้ว..แต่เขาจะตามเข้ามาทำใมละเนี๊ยคนตัวเล็กที่มักระวังตัวเองเสมอมองด้วยาสยตาสงใสและผละออกห่า
ร่างสูง �"พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนะแป๊บเดียว�"ชายหนุ่มบอก
''ค่ะ....หวานรอฟังอยู่'หญิงสาวทำตัวสบายขึ้นเมื่อร่างสูงเดินออกห่างจากกตัวเธอบ้างแล้ว
"อายุเท่าไหร"
"18ค่ะ
"อยู่ ม ปลายหรอ"
"กำลังจะขึ้นปี1นะค่ะตอนนี้ก็ได้ที่เรียนแล้ว "เอเอ่ยชื่อมหาลัยเสร็จสับเพราะเขาต้องถามเธอเป็นแน่แต่คำถามต่อไของพี่ชายคนใหม่นี้ซิทำให้เธออยากเอาหัวฟาดโต๊ะกลับเกลือนความเขินอายเสียเหลือเกิน
"แล้วเธอมีแฟนยัง"
"เอ่อ..ยังค่ะพี่ถามทำใม และคำตอบจากเขาก็ทำให้เธอแทบช็อคเลยนะซิ
"พี่จะจีบเธอนะซิ...จำไว้เลยนะว่าพี่จะจีบห้ามมีคนอื่นเข้าใจนะ"เธอเหมือนถูกสาบเขาพูดอะไรของเขาน่าไม่อายเลยเจอเธอแค่หนเดียวก็ประกาศโต้งๆว่าจะจีบไม่อายบ้างเลยหรือไงนะ
"ค่ะ.."ไม่นะเธอพูดอะไรออกไปเธอตกลงหรอเท่ากับเธอยอมให้เขาจีบนะสิพูดอะไรออกไปเนี๊ยใยน้ำหวานอยากกัดลิ้นตัวเองนัก
"ดีมากเด็กน้อย"ชายหนุ่มยิ้มอารมณ์ดีแล้วเดินฮัมเพลงออกจากห้องไปทิ้งให้เธอจมอยู่กับความคิดลำพังเธอคงคาดไม่ผิดชีวิติเธอคงวุ่นวายแน่นับตั้งแต่วันนี้เธอจะรับมือยังไงนะ...เฮ้่อ