สยบหัวใจมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #3 : พบเจอ(นางเอกหื่นเกินไปนะ555)

บ้าน กันตวัฒนาพงษ์ 
กริ๊ง...กริ๊ง แม่อ่อน แม่อ่อน 
"ค้าา คุณผู้ชาย "หยิงร่างท้วมนามป้าอิ่มแม่บ้านอาวุโสของที่นี้
"ไปๆไปดูสิว่าใครมาแต่เช้าขนาดนี้"พงษ์เดช ผู้ปกครองบ้านหลังนี้เอ่ยขึ้น เพราะปกติแล้วบ้านของเขาไม่เคยมีใครมาเช้าขนาดนี้
 "มีอะไรแต่เช้าครับคุณพ่อ"เสียงเข้มๆๆที่เข้มไม่แพ้หน้าของเจ้าของเสียงเลยแม้แต่น้อย
แทซอง กันตวัฒนาพงษ์ หนุ่มหล่อที่ได้เชื้อสายเกาหลีมาจากมารดาแบบเต็มๆๆแต่เสียมารมารดาไม่ทันได้เห็นหน้าลูกชายคนแรกก็จากไปตั้งแต่วันที่คลอดชายหนุ่มเสียแล้ว แทซองทั้งหล่อ รวย ฉลาดหาตัวจับยาก และความเจ้าชู้ของเขาก็เป็นที่ลือกันไปทั่วในหมู่ไฮโซ นางแบบคนไหนบ้างที่เขาอยากควงแล้วไม่ได้บ้าง...แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยจริงใจและคบใครได้ไม่นาน
'ไม่รู้สิค่ะคุณหนูเดียวป้าไปปิดแก๊สแล้วจะออกไปดูค่ะ''ป้าอิ่มบอกเพราะตอนนี้เธอกำลังทำอาหารเช้าอยู่
''ไม่เป็นไรครับเดียวผมไปดูเองดีกว่า ป้าไปเตรียมอาหารต่อเถอะครับ"ชายหนุ่มบอกอย่างอารมณ์ดีทำใววันนี้เขาถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้ละเนี๊ยย>>>
ชายหนุ่มกดเปิดประตูอัตโนมัติ แล้วประตูก็เลื่อนออกช้าๆๆ
สวย สวย อะไรอย่างนี้ เกิดมายังไม่เคยเจอใครน่าฟัดเท่าใยเปี๊ยกคนนี้มาก่อนเลยยยย
ทางด้านน้ำหวานก็ยืนตะลึง ...โอ้แม่เจ้าทำใมยามบ้านนี้ถึงได้หล่อกระชากใจขนาดนี้นะเนี๊ย หล่อมาก หล่อแบบไม่ไหวแล้ว แต่เอ๊ยามคนนี้ก็แต่งตัวดูดีเกินไปนะเขาเป็นยามหรือเปล่าแต่ถ้าเจ้าของบ้านคงไม่มาเปิดประตูเองหรอกมั้ง หญิงสาวเม่อลอยในความคิดตัวเองเสียนาน
"ว่าไงมาหาใคร"ชายหนุ่มพูดเสยงดังจนร่างบางตรงหน้าสะดุ้งโหยง
"เอ่อ....หนูมาหาเจ้าของบ้านที่ชื่อลุงพงษ์เดชนะค่ะ"หญิงสาวพูดไปแล้วก็ใจแป่วเมื่อสายตาที่เขามองมาแบบดูถูกเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเลย
"อ่อ..เป็นเด็กของพ่อฉันละซิพ่อบอกให้เธอมาหาหรือไงปกติพ่อฉันก็ไม่ให้คู่นอนมาที่บ้านนิ"ชายหนุ่มพูดออกไปเพราะคิดว่าเด็กสาวตรงหน้าเป็นเด็กของพ่อเขา พงษ์เดชถึงจะรักครอบครัว รักลูก แต่ก็ยังแอบมีเล็กมีน้อยบ้างตามประสาพ่อม้าย แต่เขาก็ไม่เคยว่าเลยถ้าเป็นความสุขของบิดา แต่กับเด็กคนนี้ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย
"หยาบคายพูดออกมาได้ดูถูกคนอื่นยังไม่พอคุณยังดูถูกพ่อคุณด้วยนะ!!!"
''หรือไม่จริงละ"ชายหนุ่มสวนออกมาทันควัน
"ขอฉันพบคุณลุงก่อนแล้วคุณก็จะรู้เองแหละว่าหนูมาทำใม"เสียงใสบอกไปแบบโกรธมีอย่างที่ไหนเธอนั่นอยู่ของเธอดีๆมาหาว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย..อิตาบ้าหญิงสาวคิดในใจ
"จะเข้าก็เข้ามาสิยืนบื่ออยู่ทำใม"ชายหนุ่มพูดแล้วก็เดินลิ่วๆเข้าไปในบ้านไม่คิดแม้แต่จะรอเธอเลย
นายคนนี้ยังไงกันนะ หน้าตาก็ดี บ้านก็รวย ไม่มีใครสอนมารยาทหรือไงกัน แต่ก็ช่างเขาเถอะเราก็แค่คนที่จะมาขออาศัยนิพูดไปก็เข้าตัวเปล่าหญิงสาวคิดในเจอแล้วก็เดินตามชายหนุ่มเข้าไปในบ้านหลังใหญ่
"แทซองใครมาละลูก"พงษ์เดชพูดเมื่อเห็นลูกชายเข้ามาในบ้านแล้ว
"เด็กพ่อไง"ชายหนุ่มพูดไปแบบหน้าบึ้งๆก็เขาไม่อยากให้ใยเปี๊ยกนั่นเป็นเด็กของพ่อเขาเลยทำใมเขาไม่เจอเธอก่อนนะ บอกได้คำเดียวว่าเสียดาย ถ้าอยากได้เงินนะหรอเขาก็มีให่เธอเหมือนกันชายหนุ่มหัวเสียเมื่อนึกถึงยัยเด็กน่าตาน่ารักคนนั้น
''เด็กที่ไไหนพ่อเลิกหมดแล้ว อีกอย่างพ่อไม่กินเด็ก ฮ่าๆ''บิดาพูดอย่างอารมณ์ดี
"สวัสดีค่ะคุณลุง หนูชื่อน้ำหวานค่ะหนูเป็นลูกแม่วิกับพ่อศักดิ์ค่ะคุณลุงพอจะจำพ่อแม่ของหนูได้หรือเปล่าค่ะ"เธอพูดไปแบบกกลัวๆถ้าเกิดว่าเขาจำเธอไม่ได้ละเธอจะทำยังไง
"จำได้สิวิและศักดิ์เพื่อนเพื่อนรักของฉันเองแล้วพวกเขาไปไหนซะละ"พงษ์เดชถามไปแต่เขาก็ยังไม่ปักใจเชื่อหรอ"พ่อกับแม่เสียแล้วค่ะ พ่อหนูเสียไปตั้งแต่หนูยังเด็ก ส่วนแม่ก็พึ่งจะจากไปเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เองค่ะ"หญิงสาวพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วยคิดถึงมารดาขึ้นมา
"หยุดร้องก่อนเถอะหนู เธอมีหลักฐานอะไรพอที่จะทำให้ฉันเชื่อบ้างละว่าเป็นลูกของเดชจริง"
ด้านชายหนุ่มอีกคนที่นั่งฟังอยู่ก็ยังสงสัยยัยเด็กนี่ไม่ใช่เด็กของพ่อเขาเขาก็ดีใจอยู่หรอแต่เธอกำลังเล่นละครน้ำเน่าอะไรให้เขาดูอยู่นะ
"นี่ค่ะ"เด็กสาวยื่นกระดาษสีขาวให้ดูพงษ์เดชเปิดดูพร้อมอ่านข้อความในจดหมาย
''ถึงพี่เดช นี่วิเองนะค่ะ หวังว่าพี่คงจำน้องสาวคนนี้ได้ ก่อนอื่นวิต้องขอโทษพี่ด้วยที่ไม่ได้แจ้งข่าวพี่ศักดิ์ให้รู้ ที่วิเขียนจดหมายฉบับนี้ฝากมาถึงพี่เพราะวิไว้ใจพี่ที่สุด วิป่วยมากค่ะและคงอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้นานวิมีห่วงอยู่อย่างเดียวคือลูกสาวสุดที่รักคนนี้ วิอยากให้พี่ช่วยดูแลแกให้เหมือนลูกของพี่อีกคนหนึ่งวิไม่เหลือใครแล้วจริงๆช่วยดูแลแกด้วยนะค่ะ วิ"พออ่านจดหมายเสร็จเขาก็มองมายังสาวร่างน้อยที่นั่งอยู่ด้วยความสงสารอย่างจับใจ"ไม่เป็นไรนะลูกเดียวลุงจะดูแลหนูแทนพ่อแม่ของหนูเอง"
''ขอบคุณคุณลุงมากๆนะค่ะที่กรุณาหนู"เธอมองมายังชายผู้เป็นเพื่อนของพ่ออย่างขอบพระคุณสุดหัวใจ