คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงอาหารฮาเฮ ช่วยด้วย!!! หมาพ่นไฟ
...2...
“พวกนายมาทำอะไรที่นี่อ่ะ - -a”
ฉันถาม 2 คนนั่น หวังว่าคงไม่ใช่เรื่อเลี้ยงข้าวหรอกนะ
“ก็เธอต้องเลี้ยงข้าวฉันไง เธอนะเอ๋อแล้วยังจะความจำสั้นอีก-o-”
น่านกะแล้ว ถ้าซื้อหวยฉันต้องถูกแน่ๆ แต่เมื้อกี้ไอ้นั่นมันด่าฉันนี่
“นายว่าใครว่าเอ๋อฮะ แล้วยังความจำสั้นอีก”
“ก็ว่าเธอไง อะโห สงสัยในสมองคงไม่มีรอยยักเลยละซิ”
“อ้ากกกกก นายด่าว่าฉันโง่หรอ ตายซะเถอะ”
ฉันเข้าไปกระชากคอเสื้อหมอนั่น นายไม่รอดแน่ ถึงนายนี่จะหน้าตาดี แต่ฉันก็ไม่กลัวหรอกนะ
“เฮ้ย! พลอยใจเย็นดิ”
ยัยผักกาดวิ่งเข้ามาห้ามไว้ แล้วลากฉันให้ห่างจากพวกนั่นพอสมควร
“ห้ามฉันทำไมวะกาด หมอนั่นมันด่าฉันน่ะ”
“เอาไว้ก่อนเหอะ แกต้องตอบคำถามฉันก่อน ว่าแกไปรู้จักพี่ภัคกับพี่เมธได้ไง”
กาดถามฉันพร้องทำหน้าอยากรู้
“เรื่อมันยาวไว้เล่าตอนอื่นได้มะ =_=”
นึกถึงเรื่องเมื่อเช้าแล้วน่าเบื่อ
“ว่าแต่แกรู้จักพวกนั่นด้วยหรอ”
“ก็นั่นอ่ะพี่ภัค ที่เขาว่าหล่อนักหล่อหนา กับพี่เมธนักดนตรีของโรงเรียนไง”
อ้าว หมอนั่นไม่ได้ชื่อ ปั๊ก หรอเนี่ย
“ว่าไงไปรู้จักพี่เค้าตอนไหน” ยัยกาดยังถามไม่หยุด
“นี่! ยัยเอ๋อฉันหิวแล้วน่ะ” นายนั่นตะโกนเรียก
“หิวก็ไปกินเองดิว่ะ แล้วทำไมฉันต้องเลี้ยงข้าวนายด้วย นายปั๊ก -_- +++”
“ปั๊ก ? นี่ๆ ฉันชื่อ ภัค ต่างหาก”
“ไม่หรอก ^-^ นายนี่แหละปั๊ก” 555+ สะใจ น่านทำหน้างง ขำเจง
“ไปกาดกินข้าว”
“เฮ้ย! เธอด่าว่าฉันเป็นหมาหรอ”
“เพิ่งจะนึกได้หรอ โง่ชะมัด ^o^”
“ยัยเอ๋อ หยุดเดี๋ยวนี่เลยน่ะ”
ฉันรีบวิ่งไปโรงอาหารทันที นายนั่นวิ่งตามมา 555+ หน้าตลกชะมัด
โรงอาหาร
“นายจะกินอะไรมิทราบ”
ฉันถามนายปั๊กด้วยสายตาที่ใครก็ดูไม่ออก
“เอาพะโล้กับไส้กรอก แล้วก็ทอดมันด้วย อ้ออย่าลืมใส้ซอสมะเขือเทศด้วยละ ฉันไม่ชอบซอสพริก เอาตามนี่แหละ เร็วๆละฉันหิว-o-”
“กาดรอนี่นะ เดี๋ยวมา -_-+++”
ขณะที่ฉันกำลังซื้อข้าวพลันสายตาก็ดันไปเห็นโต๊ะเครื่องปรุงชนิดต่างๆ โฮะๆๆ นึกอะไรบางอย่างออกแล้ว
5 นาทีผ่านไป
“อ่ะข้าวมาแล้ว ^-^”
“ทำไมนานจังอ่ะ ฉันจะกินวันนี้นะ ไม่ใช่พรุ่งนี้ซะหน่อย ว่าแต่แอบใส่ยาเสน่ห์รึเปล่าเนี่ย-o-”
“ฉันซื้อให้แล้วนายก็รีบๆกินซะซิ”
“แล้วเธอไม่กินหรอ”
“ไม่อ่ะ ฉันไม่หิว”
รีบๆกินซะทีเดะ นายนี่เรื่องมากอยู่ได้
“เฮ้ย! ไอ้เมธนายกินก่อนเดะ เผื่อมียาพิษ”
“ฉันไม่ใช่หนูทดลองนะเว้ย! ข้าวมรึง มรึงก็กินเองเดะ”
“นายปั๊ก นายรีบกินเดะเดี๋ยวมันเย็นหมดน่ะ ^-^”
เมื่อไหร่นายนี่จะได้กินเนี่ย
“เออ เออ กินก็ได้ -o-” ภัคพูดพร้อมตักข้าวคำแรกใส่ปาก
“=O=…=O= อ้ากกกกกกกกก เผ็ดดดดดด เผ็ดเว้ยยยยย น้ำ เอาน้ำมาหน่อย อ้ากกกกกกกกก”
“ก๊ากกกกกก เป็นไงหละนายปั๊ก 555+ สมน้ำหน้า”
“ยัยเอ๋อ เธอเอาอะไรให้ฉันกินฮะ”
นายปั๊กหน้าแดงมาก สงสัยจะเผ็ดมาก
“ขอโทษน้า T^T พอดีฉันไม่รู้ว่านายกินอาหารรสจัดไม่ได้ เลยใส่พริกหมดถ้วยเลยอ่ะ ^-^”
“เธอตั้งใจแกล้งฉันใช่มั้ย ยัยเอ๋อ”
“ป่าวน้า ก็ฉันไม่รู้นิว่ากินเผ็ดไม่ได้ 555+ ป่ะกาด ไปหาไรกินกัน”
“ค่อยดูน่ะยัยเอ๋อ ฉันจะฆ่าเธอ ไอ้เมธเอาน้ำมาอีกเดะ ยังไม่หายเผ็ดเลย”
“สมน้ำหน้าเป็นไงหละ เอ้าน้ำกินเข้าไป 555+”
ฉันเดินออกมาจากโรงอาหารอย่างมีความสุข ทิ้งผู้ชายที่นั่งเผ็ดให้โวยวายอยู่ในโรงอาหาร ฮิฮิ สะใจเจง เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะพลอยไพลิน
“พลอย ทำไมไปแกล้งพี่ภัคอย่างนั้นหละ” ผักกาดถาม
“ก็นายปั๊กอยากมาหาเรื่องฉันก่อนทำไมอ่ะ”
“ไม่แรงไปหรอพลอย”
“อ่ะโด่ -o- อย่างนายปั๊กนั่นยังน้อยไปด้วยซ้ำ จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก”
“แล้วจะเล่าให้ฟังได้ยังว่าไปรู้จักเค้าตอนไหน”
“อยากรู้หรอกาด”
“อืม +-+”
รู้แล้วว่าแกอยากรู้นะกาด แต่ทำไมต้องทำตาเป็นประกายด้วยวะ ฉันจึงเริ่มเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้กาดฟัง เพื่อความสุนกฉันเลยใสไฟนายปั๊กนั่นซะหน่อย เพื่อ กาดจะด้ไม่ชอบหน้านายปั๊กเหมือนฉัน
“อืม อย่างนี้เองหรอ” กาดทำหน้ายิ้มๆ
“แกไม่โกรธนายปั๊ก แทนฉันมั่งหรอ”
“ไม่อ่ะ แกไม่เคยได้ยินหรอ คนหล่อมักทำอะไรไม่ผิด”
“ไอ้เพื่อนบ้า เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรอย่ะ”
“ป่าวน้า ฉันว่าแกควรจะดีใจที่ได้ใกล้ชิด หนุ่มหลอ่ประจำโรงเรียน อย่างพี่ภัค”
“แกมาเลี้ยงขาวนายนั่นแทนฉันมั้ยหละ”
“ไม่” ไอ้กาดมันตอบอย่างมั้นใจมาก
“ไอ้งกเอ้ย” ฉันเลยโบกหัวมันไปทีนึง
“ป่ะกาด ไปเรียนกัน”
“อืม”
แล้วฉันกันผักกาดก็ไปเรียนช่วงบ่ายต่อ
ออดดดดดดดดดด ~ ~
“กาด แกจะกลับบ้านก่อนป่ะ พอดีวันนี้ที่ชมรมมีประชุมอ่ะน่ะ”
“ม่ายอ่ะ ฉันต้องเข้าชมรมเหมือนกัน”
“บาย”
“บาย”
ฉันโบกมือบ๊ายบายกาดผักกาดแล้ว แล้วเท้าฉันก็ติดเน็ทไฮ-สปีด รีบวิ่งไปที่ห้องชมรมหนังสือพิมพ์ทันที จะสายทันประชุมมั้ยเนี่ย ถ้าไปสายมีหวังพี่ส้มปาดคอฉันแน่ๆ ToT
ชมรมหนังสือพิมพ์
เฮ้อส์ ทันพอดีเลย
“น้องพลอยไพลินขา”
พี่ส้ม ประธานชมรมเรียกฉัน เรียกซะขนลุกเชียวต้องมีอะไรแน่ๆเลย >_<;;
“คะ? มีอะไรหรอค่ะพี่”
“ทำไม...!!! ตันฉบับที่ส่งมามันมีน้อยอย่างนี้หละฮ่ะ ตั้งใจทำงานหน่อยซิ”
นั่นไงกะแล้ว
“ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยมีงานแข่งกีฬานี่ค่ะ แล้วจะให้น้องพลอยไปเอาข่าวกีฬามาจากที่ไหนหละค่ะ>_<”
“เอาเถอะ ยกให้ แต่ว่าคราวหน้าต้องไม่มีแบบนี้แล้วนะย่ะ”
เฮ้อส์... รอดตัวไป นึกว่าจะต้องทำความสะอาดห้องชมรมอีกแล้วนะเนี่ย คือ พี่ส้มเค้าชอบ รุ่นพี่อยู่คนนึง ชื่อพี่มิกซ์ เป็นนักฟุตบอลสุดหล่อ ประจำโรงเรียน แล้วหนังสือพิมพ์โรงเรียนฉบับที่แล้ว ฉันดันลงข่าวพี่มิกซ์ของ พี่ส้มน้อยเกินไป เลยโดนทำโทษให้ทำความสะอาดห้องชมรมซะเอี่ยม
“ส่วนน้องนุ่น ข่าวสัมภาษณ์คนดัง คราวนี้ดีมากเลยนะจ๊ะ พี่อยากบอกว่ารูปพี่มิกซ์ที่ถ่ายมาหล่มาก ล้างมาฝากพี่สักใบนะจ๊ะ”
=_=…=_= เอ่อ สงสัยพี่ท่านจะบ้าขนาดหนัก
“เอาละทุกคน เดือนหน้าจะมีการแข่งขันกีฬาต้านยาเสพติด เตรียมตัวทำข่าวให้พร้อม ส่วนวันนี้เลิกประชุมได้”
เฮ้อส์... ได้กลับบ้านซะที วันนี้มีแต่เรื่องซวยๆ เพราะนายปั๊กบ้านั่นคนเดียวเลย ชิ ~
Oh! ชาลาล่า โอ๊ะ เวาะ โอ ชาลาล่า อูฮุอู ~ ~ ~
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาดู อ่ะ แม่โทรมา
“ว่าไงค่ะแม่”
“ยัยพี่บ้า รีบกลับบ้านได้แล้ว มัวแต่เดินหาผู้ชายอยู่นั่นแหละ หาให้ตายก็ไม่มีใครมาแลพี่หรอก”
กริ๊ก ~
นี่มัน ไอ้เพชรนี่นา ไอ้น้องบ้า พูดเสร็จก็ตัดสายไปซะแล้ว กลับบ้านไปแกเจอดีแน่ ฉันเลยรีบนั่งรถกลับบ้านทันที
“แม่ค่ะ กลับมาแล้ว”
“รีบไปอาบน้ำ ซิน้องพลอย แล้วลงมาทานข้าว ^_^”
“แล้วน้องชายตัวแวบไปไหนหละค่ะ”
“อยู่ข้างบนจ๊ะ สงสัยจะคุยโทรศัพท์อยู่ เห็นเมื่อกี้มีเพื่อนโทรมาหา”
อ่ะแน่ ไอ้น้องตัวแสบสงัสัยคุยกะแฟนแน่เลย แหม๋...เป็นเด็กเป็นเล็ก สงสัยต้องแอบฟังซะหน่อย พอเดินผ่านห้องไอ้เพชรฉันกะแอบฟัง นี่ฉันไม่ได้อยากรู้เลยนะเนี่ย ฮิฮิ
“อืม พรุ่งนี้หรอ”
อ่ะเสียงไอ้เพชร
“ได้ซิจะให้ไปรอกี่โมงหละ”
คิกๆ~ แหม๋...นัดสาวซะด้วย
“เอ่อ แปปน่ะ”
กริ๊ก~ โครม...!!!
“ว้าย...!!!”
=O= … =O= ไอ้เพชร เปิดประตูห้องออกมา
“ Hi! น้องชายเป็นไงบ้าง”
“ยัยประสาท แอบฟังคนเค้าคุยโทรศัพท์ไร้มารยาทชะมัด”
กริ๊ก~ ไอ้น้องบ้า เปิดมาด่าเลยหรอ ชิ~
ฉันอาบน้ำ แล้วลงไปกินข้าว แล้วก็กลับขึ้นมาบนห้อง แล้วก็กลับไปกลับมา =_= เอ่อ อันหลังนี้ไม่มีนะ เอ๋ ผ้าเช็ดหน้าฉันหายไปไหนหว่า ในกระเป๋าก็ไม่มี สงสัยทำหาย ToT เสียดายอ่าส์ซื้อจากญี่ปุ่นเลยนะนั่น
นอนเดก่า พรุ่งนี้ต้องไปลอกการบ้านตาเช้า เอิ้กๆๆ
ความคิดเห็น