คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Intro
???: ที่นี่สินะบ้านพักใหม่ของฉัน
ฉันลากกระเป๋ามาหยุดอยู่หน้าคอนโด ก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไป
???:เข้าบอกให้ไปชั้น5 สินะ
ฉันพึมพำแล้วกดลิฟต์
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ตึ๊ง แอด
ปัง! ปัง! ปัง!
ทุกคน: ยินดีต้อนรับนะครับ/คะ สมาชิกใหม่ของพวกเรา!
ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกฉันก็เจอทุกคนทันที ฉันสะดุ้งโหยงกับเสียงพลุเล็กๆ
???: ย...ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน
ฉันโค้งหัวให้พวกเขาอย่างเก้ๆกังๆ คนที่ไม่มามีพี่ฮิคารุ พี่นัทซึเมะ แค่นี้สินะ สงสัยติดงานล่ะมั้ง
คานาเมะ: ฉันคานาเมะ ยินดีที่ได้รู้จัก
คนที่ใส่ชุดนักพรต น่าจะเป็นพี่คนที่สาม คานาเมะสินะ? เห็นว่าหลีสาวไปทั่ว ผู้ชายก็คงไม่เว้นล่ะมั้ง
อุเคียว: ต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ไปรับ ชื่ออิชิดะ ใช่ไหม?
ฉันพยักหน้า
ฟูโตะ: หึ ชื่อห่วยชะมัด
ฉันมองตาขวาง น้องคนสุดท้อง ยูโตะ ท่าจะพยศใช่เล่น
ฟูโตะ: ทำไมมองตาขวางอย่างนั้นล่ะครับคนน้องชายยย?
ฟูโตะพูดเสียงยืดๆแล้วยักคิ้วให้ ฉันหัวเราะ ทำให้หมอนั่นชะงัก
เรนะ: น้องชาย? เข้าใจผิดรึเปล่า? ฉันเป็นผู้หญิงนะ เป็นลูกคนใหม่ที่บ้านนี้
ฉันดึงวิกออกแล้วยิ้ม ทุกคนอ้าปากค้าง
เรนะ: ฉันอิชิดะ เรนะ ไม่สิ อาซาฮินะ เรนะ ฝากตัวด้วยล่ะ คุณพี่ชาย คุณน้องชาย และก็คุณน้องสาว
ฉันยิ้ม ฟูโตะสบถ
วาตารุ: โอเน่~จัง!
วาตารุกระโดดมาตรงหน้าฉัน ฉันนั่งยองๆ ให้อยู่ระดับเดียวกับ วาตารุ
เรนะ: ว่าไง~ครับ!
วาตารุยิ้มกว้าง
วาตารุ: ผมของเรียกพี่ว่า ฮัชชี่ ได้ไหม?
ฉันทำหน้าบึ้ง วาตารุสะดุ้ง
เรนะ: เรียกพี่ว่าริชชี่ดีกว่า ริชชี่~
วาตารุยิ้ม
วาตารุ: ริชชี่~
เรนะ: ดีมากวัตจี้~ น่ารักที่สุด~
ฉันหอมแห้วาตารุข้างละที วาตารุหัวเราะคิกคัก
สึบากิ: อะแฮ่ม! ลืมพวกเรารึเปล่า
เรนะ: 555 ขอโทษค่า พี่สึบากิ
ฉันอุ้มวาตารุแล้วลุกยืน
เรนะ: แล้วห้องเค้าอยู่ไหนหรอ
สึบากิ: ตามมานี่เดี๋ยวฉันกับอาซึสะพาไปเอง~ สึบารุช่วยยกกระเป๋าให้น้องคนใหม่เราหน่อย
พี่สึบารุพยักหน้ารับแล้วยกกระเป๋า แล้วหันมามองตรงบ่าฉัน
สึบารุ: แล้วกระเป๋านั้นจะให้ยกด้วยไหม
เรนะ: ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมันตื่นจะแย่
พี่สึบารุทำหน้าสงสัยแต่ก็พยักหน้าแล้วเดินไป ฉันก็ผิวปากแล้วเล่นกับวาตารุอย่างอารมณ์ดี
เอมะ: คือว่าฉันเป็นน้องสาวคนเดียวของที่นี่ฝากตัวด้วยนะคะ
เอมะโค้งให้ฉัน น้องสาวคนเดียวเหมือนจะอวดแหะ
เรนะ: ฝากตัวด้วยนะ
ฉันลูบหัว เอมะครางในคอ จูลี่แยกเขี้ยวขู่ ฉันยิ้มแล้วกระพริบตาให้จูลี่
สึบากิ: คุณน้องสาวครับอย่ามัวแต่คุยกัน รีบๆเร็วเข้า
เรนะ: ค่า
ฉันวิ่งเข้าไปในลิฟต์ วาตารุเกาะคอฉันแน่นแต่ก็ไม่วายหัวเราะคิกคัก
เรนะ: เน่ โอนี่จัง ห้องเค้าไกลไหมอ่ะ แล้วห้องน้ำอ่ะ
สึบากิ: ไม่ไกลหรอกใกล้ๆ พวกเรานี่แหละ ห้องน้ำเป็นห้องรวมจะอาบด้วยกันก็ได้นะ ถ้ากล้า
พี่สึบากิยิ้ม อาบน้ำด้วยกัน?
เรนะ: แน่นะ ฉันหื่นนะพี่ชาย?
พี่สึบากิหัวเราะ ฉันยิ้มแล้วมองไปทั่วๆลิฟต์
เรนะ: พี่สึบารุ ดีจังนะมีกล้ามสวยขนาดนี้ มีซิกแพ็คไหมอ่ะ
ฉันจับแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของพี่สึบารุเบาๆ แข็งจัง พี่สึบารุ หน้าขึ้นสี
สึบารุ: ก..ก็มี แต่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
สึบากิ: โอ้โอ้ จากเอมะ สึบารุก็จะเอาเรนะอี่กคนหรอเนี่ย~
พี่สึบากิกอดคอพี่สึบารุแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ พี่สึบารุหน้าแดงกว่าเดิม
สึบารุ: ใช่ที่ไหนเล่าพี่สึบากิ!!
วาตารุดิ้นฉันก้มลงมอง วาตารุหลับแล้วแต่คิ้วขมวดแน่
เรนะ: ชู่~ พี่สึบารุกับพี่สึบากิ เงียบหน่อย วาตารุคุงหลับอยู่
พีสึบารุกับพี่สึบาสะปิดปากให้กันทันที แต่ก็ไม่วายส่งสายตาระรื่นกับฝากไว้ก่อนปะทะกัน
@ห้องนอน
อาซึสะ: นี่แหละห้องเธอ
ฉันเดินเข้าไปในห้องแล้ววางวาตารุไว้บนเตียง ห้องนี้จัดเป็นระเบียบมาก หนังสือของฉันถูกจัดเข้าตูแยกเป็นหมวดหมู่นิยายกับการ์ตูนแยกกัน ผ้าปูกับผนังก็เป็นสีโทนสว่าง ฉันเดินไปเปิดหน้าต่าง แล้วโยนแว่นไว้บนตียง ลมโกรกดีจัง
อาซึสะ: เรนะ ทำไมถึงใส่ชุดผู้ชายมา
ฉันยิ้มแล้วเดินไปนั่งบนเตียง
เรนะ: ก็ชอบ สนุกดี
สึบากิ: แล้วทำไมถึงคอสชายเล่า!
พี่สึบากิเสียงดัง ฉันส่งสายตาดุให้แล้วมองวาตารุ ว่าตื่นรึยัง
เรนะ: ก็เหมือนพี่ฮิคารุ ทำไมพี่ฮิคารุแต่หญิงล่ะ
สึบารุ: กรณีเดียวกันสินะ
เรนะ: จริงสิพี่สึบารุ พรุ่งนี้ไปตลาดเป็นเพื่อนเค้าหน่อยสิ เค้าจะทำเค้ก <3
สึบารุ: ทำ ทำไม? อยากกินฉลองที่มาบ้านนี้รึไง
ฉันส่ายหัว แล้วยิ้มออกมา
เรนะ: พรุ่งนี้วันเกิดเค้านี่นา ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ <3
X3: หา!!
เรนะ: ชู่! ก็ตามนั้นแหละ ไปด้วยกันนะ ช่วยเค้าถือของหน่อยนะพี่สึบารุ
ฉันเกาะแขนอ้อน พี่สึบารุมองฉันด้วยสีหน้าแดงๆ
สึบารุ: ได้แต่ปล่อยก่อนเถอะ
เรนะ: ทำไมอ่ะ รังเกียจหรอ
ฉันเอียงคอ มองตาแป๊ว
สึบารุ: ป...เปล่า
อ๊ายยยย น่ารักจัง พี่สึบะน่ารักมากกกกก
สึบากิ: เจ้าสึบะ มันไม่ได้รังเกียจหรอก มันเขินแค่นั้นแหละเนอะ
พี่สึบากิเอาแขนมาพาดฉัน แล้วยิ้มยิงฟัน
สึบารุ: เนอะ อะไรเล่า
พี่สึบะพึมพำ
เรนะ: รู้อยู่แล้วล่ะ แต่พี่สึบะน่ารักนี่นา~<3
อาซึสะ: เลิกคุย แล้วปล่อยให้เรนะพักผ่อนดีกว่าเดินทางมาคงจะเหนื่อยแย่
เขายิ้มบางๆ อ่อย~หล่อไปนะพี่ชาย ><
เรนะ: ค่า~ เรียกเรย์ ก็ได้พี่อาซึ
อาซึสะ: อือ งั้นพี่ไปก่อนนะ
พีอาซึสะยิ้มแล้วลากพี่สึบากิกกับพี่สึบารุออกจากห้อง ฉันล้มตัวนอนแล้วผล็อยหลับไป
ความคิดเห็น