คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : Tricky (Guanlin)
Tricky
ผมหลบหน้าโฮฮยอมาหลายอาทิย์ แ่สิ่ที่หลายไปือวามวุ่นวายที่เิับัวหัวาเหล่าผู้หิพวนั้น
“๊อ ๊อ วานลินไปมหาลัยันเถอะ”นี่เป็นวันที่21แล้ว ที่โฮฮยอมาทำแบบนี้ทุวันันทร์ถึศุร์ ส่วนเสาร์ อาทิย์ ็ะมาเาะประูวนไปิน้าวเ้า ทุๆวัน
“เี๋ยวผมไปับเอุนฮะ ฮยอไป่อนเลย”ผมอบแบบนี้ลับทุทีเ่นัน
“็ไ้”
พอมาถึมหาวิทยาลัย ็ะมาเออนโฮพูเรื่อเิมๆลอ ็เริ่มเรื่อพี่โฮนั่นแหละ
“วานลินยัไม่ใอ่อนอีหรอ พี่เาทำแบบเิมมาะสามอาทิย์แล้วนะ เนี่ยเมื่อี้็เพิ่เอานมมาฝานาย”ูอนโฮมันเ้า้าพี่โฮ นี่ผมเพื่อนมันหรือเปล่าเนี่ย
“ย่าส์ นาย้ออยู่้าันมั้ยล่ะอนโฮ อบันะโฮฮยอเนี่ย เ้า้าแ่พี่ในทีมบาสนะนายอ่ะ พี่เอาิวินบนนายใ่มั้ย บอมานะอนโฮ”ผมย้อนถาม
“ใ่เลย พิ่าสอถา บ้าหรอ วานลินนน”
“น่า อนโฮอย่าไปเร่อะไรวานลินเลย เรื่อนี้็เ้าใไ้นะ ็พี่โฮน่ะ...”ีฮุนเอ่ยสมทบวามิอผม่อพี่โฮ แน่นอนว่าทุวันนี้ีใมาที่ฮยอเาสนใผมมาึ้นมาๆ เินทุๆรั้ แ่พี่มินิสอนไว้ว่าให้ใเย็น
“เออน่า อยู่้านายสิ เออมี่าวลือ้วยว่าแบบพี่โฮน่าไล่พวแฟนเ่าที่มาวุ่นวายับนายไปนหมเลยนะ ถ้าใ่นี่อย่าเ๋เลยนะวานลิน”อนโฮพูเ้า้าพี่โฮอีรอบ
“....”
“เียบ แปลลว่าไรเนี่ย เินอยู่หรือไ”ฮนโฮแหย่ผม่อ
“ไปไลๆเลยไป เ้าเรียนๆ”
“แหมม ลบเลื่อนนะลบเลื่อนนนน”
ริ๊
“วานลินิน้าวัน”ไม่ทันที่ผมะ้าวเท้าออาห้อเรียน พี่โฮ็เินมาพูถึวห้นาห้อเรียนเลยทีเียว ผมวรทำไี
“เอ่อ แ่ผม...”
“ไปรับ ผมไป้วย วานลินไป้วยรับ”
“ห้ะ อะไรอนายเนี่ยอนโฮ”
“เอาน่าวานลิน พวเราไป้วย”ีฮุน แมและเอุนเอ่ยสมทบ
“เออ็ไ้”ผม็้อเิมามทุนไปโยเว้นระยะห่าาโฮฮยอให้มาที่สุ
ในระหว่าิน้าวแน่นอนว่า ผมเลือนั่สุเท่าที่ะทำไ้ แ่โฮฮยอ็ยัไม่วายันู่นันี่มาอในานอผม นี่ผมวรรู้สึไีเนี่ย ผมวระีใใ่มะ ผม้มหน้า้มาิน่อโยไม่สนใโฮฮยอ เหอะ มาทำีับผมอนนี้ไม่สายไปหรอ
“เี่ยย วานลิน มึเปิไอี่วน”อนโฮระิบบอผม
ปราว่ามีรูปที่นแท็เ้ามาหาผมเยอะมา ในรูป็เป็นภาพ้ำๆันไปหม ภาพาไอีพี่โฮนี่นา เอ้ะ พี่โฮมีไอีั้แ่เมื่อไหร่ รูปล่าสุปราว่าเป็นรูปอนผม้มหน้า้มาิน้าวเมื่อี้นี้เลย โ้ะรวมทั้าน้าวและอาหาร ็ืออนนี้นั่นเอ นี่ฮยอแอบถ่ายอนไหนเนี่ย แ่แปั่น็ูะบ้ามา นผมหยุยิ้มไม่ไ้แล้ว
-รีบหายอนพี่นะ พี่ยอมเราแ่นเียวแล้วนะ วานลิน-
โอ้ยย ผมะยิ้มออมาให้ไ้เลยอะ
“หึ่ยยยยย”
“แหนะ วานลินเป็นไรอะ”อนโฮเอ่ยอย่ารู้ทัน
“อไปเ้าห้อน้ำนะฮะ”
โอ้ยยยยย ฮือออ ยอมแพ้แล้วว ใระไม่แพ้ล่ะ นที่อบมาลอมาทำัวแบบนี้อะ แล้วูิรูปทั้หมในไอีนั่น ็ูเหมือนะเี่ยว้อับผมทั้หมเลย รูปหน้าห้อเรียนอผมมั่ล่ะ รูปประูห้อนอนอผมบ้าล่ะ
ผมเินลับออมา ็เหมือนะเอพี่โฮพอี แ่ิที่ว่าฮยอำลัมีเรื่อัน ถึแม้โฮฮยอะ่อยมาหลายรั้แล้ว แ่ผม็อห่วไม่ไ้ นี่ฝั่ร้ามมาั้3 น ผมเยิบเ้าไปใล้ๆ เพื่อูสถานาร์ที่เิึ้น
“เห้ยย โฮมึิว่ามึแน่หรอวะ มายุ่ับน้อวานลินอะ”
ผมใมาที่สถานาร์ที่เิึ้นันมีื่อผมเ้าไปเี่ยว้อ
“เออ นั่นอู ห้ามมพวมึแะเ้าใมั้ย”
“ิว่าน้อเ้าอยายุ่ะมึหรอ เาไม่เอามึหรอไอโฮ”ูฝั่นั้นยั่วโมโหิ
ผมอบพี่เานะเว้ยยยย ผมไม่เปลี่ยนใหรอนะ
“หึ อย่าเสือน่า”พี่โฮใส่อารม์่าเ็มที แล้วเหุาร์็เริ่ม้นึ้น อีฝั่พุ่เ้าหาพี่โฮในทันที แรๆ็ูเหมืนอว่าะีอยู่หรอ แ่ไม่นานพอโฮฮยอโน่อยเ้า็เสียหลั แล้วฝั่ร้าม็เ้ามารุมพี่โฮ ยัไ็ไม่มีทานะอะ
“ย่าส์ ทำไรรรน่ะ ไม่ั้นผมะแ้วามนะ”ผมรีบวิ่เ้าไปห้าม พวนั้นพอเห็มผมเ้ามา็วิ่หนีหายไปในทันที
“วานลินออไป”โฮฮยอห้ามผมเอาไว้
“ไม่ ผมไม่ออ ฮยอเป็นบ้าหรอ หนีิหนี หนีเป็นมั้ย”ผมอยาะฟาที่หน้าอฮยอสัที ทำให้ผมเป็นห่วมานานี้ทำไม ผม่อสายหาอนโฮให้มาพยุพวเรา และทน็ฝาให้ผมไปส่โฮฮยอ
“เห้ วานลิน ไปูแลพี่โฮละันนะ เี๋ยวพวเราแทน”ีฮุนเอ่ยบอับผม
“แ่ว่า...”ผมะแย้พวมัน ็ส่โฮฮยอที่โรพยาบาล็สิ้นเรื่อ
“เออ วานลินแหละ โนเรียนไารย์็ไม่ว่า ็นายเป็นลูรันี่ อีอย่านะพวเพื่อนโฮฮยอ็ิธุระันหม ไปูฮยอเาหน่อยเถอะ เียบั้แ่อนนั้นถึอนนี้ ไม่รู้้ำในายไปแล้วหรอยั”เอุนเอ่ยับผม
“แ่ว่า..”
“มาแ่อะไรอีล่ะ ไปเร็ว พี่มินฮยอนับรถมาอรอแนั่นแหละ เี๋ยวพี่มินฮยอนะไปส่แับพี่โฮที่หอ อย่าลืมทำแผลให้ฮยอเา้วยนะ”อนูะย้ำผมแล้วย้ำอีอยู่นั่นแหละ
ลอทาไม่มีเสียพูุยันระหว่าโฮฮยอและผม ผม่อยๆพยุร่าหนาให้เินึ้นบันไ
“ฮยอ ุแห้อฮยอล่ะ”
“....”เียบ
“ั้นเ้าไปอยู่ห้อผม่อนนะ”ผมไม่รอให้ฮยออบอะไร่อ อนหรอ อน่อไปเลย
ผมันให้นัวหนาเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำ ่อนะทำแผล หาเสื้อผ้าที่ิว่าัวให่ที่สุให้ฮยอใส่
“ฮยอมานั่เร็ว ผมะทำแผลให้”
“หายโรธแล้วหรอ ถึมาุยันฮยอน่ะ”นั่นเป็นประโยแรที่นัวโเอ่ยับผม
“ผมไม่ไ้โรธ”
“แ่หลบหน้าัน ไมุ่ยเนี่ยนะ”
“็ผม..พูมาน่า ผมำลัะทำแผล”ผมั้ใทำแผลบนใบหน้าอฮยอ ผมเยิบเ้าใล้มาึ้นเพื่อให้ทำแผลไ้ถนั โฮฮยอึผมให้นั่บนัเพื่อทำแผลให้
“ฮยอปล่อยผม”มือหนาเี่ยวเอวผมไว้ไม่ปล่อยเลย
“ไม่ปล่อย ฮยอิถึเราะาย”
“ทำไม้อิถึ”
“็ไม่รู้เหมือนันแหะ”เออ ไม่รู้็เรื่ออฮยอแล้ว
ผมทำแผลนเสร็ ็เหลือบไปเห็น้อวามที่เ้ามาในมือถืออโฮฮยอ
-อ่า้า วันอนเที่ย้วย-
“่า้าไรอะ”ผมมือถือมา่อนะเปิอ่าน้อวามนั่น
-ไอโฮ อย่าลืม่าย่า้า้วยนะ แม่เสี่ยิบหายเลย ถ้าอาารย์เห็นทำไวะเนี่ย และใหู้่อยริเนี่ย ูลัวมึเ็บไไอวายย –
“ย่าส์ หมายวามว่าไ”ผมโรธมาที่ฮยอมาเล่นับวามรู้สึอผมอีแล้ว
“ฮ ฮยออโทษ ็แ่อยารู้ว่าเราะยัห่วฮยออยู่หรือเปล่า อยารู้ว่าวานลินะยัอบฮยออยู่มั้ย” ไอฮยออเลว ฮยอมันบ้ามา
“ฮยอเลวมานะ มาเล่นับผมแบบนี้ไ้ไ ผมโรธนะ”ผมืนัวออาัอโฮฮยอ แ่แรอผม็สู้ไม่ไ้สัที
“ฮยอรู้ แ่ไม่ั้นเรา็ไม่ยอมเอหน้าฮยอน่ะสิ ถึ้อทำแบบนี้”
“ไม่เี่ยวันเลยนะ ปล่อยผม แล้วลับห้อัวเอไปเลย”
“วานลินนา”
“ออไป”
“ฮยออบเราริๆแล้วนะ เห็นในไอีใ่มั้ย ทุวันที่มารอเราฮยอ็ถ่ายเ็บไว้หมเลยนะ ฮยอลทุๆวันที่มารอเราเลยนะวานลิน ฮยอลบเบอร์ผู้หิทั้หมไปแล้ว ฮยอไปเลียร์ับทุนที่มายุ่วุ่นวายับเราแล้ว้วยนะ ถ้าเราไม่เื่อถามไอมินฮยอนับเ้วย็ไ้ ถามมินิ็ไ้ ฮยอิแล้วว่าะเริ่ม้นแบบริๆัๆับเราสัที”
“ปล่อยผมมเลย”
“วานลิน็รู้ว่า ฮยอไม่เยทำแบบนี้ับใร และเราเป็นนแรที่ไ้รับมัน วานลินะไม่ให้โอาสฮยอริๆหรอรับ”ยัมีหน้ามาอ้อนผมอีนะ ไอฮยอัวแสบบ
“็ไ้ แ่อทีเถอะ....”ผมับหูอโฮฮยอ่อนะึลมา
“โอ้ยยย วานลินนน ฮยอเ็บบบ”
“อทีเถอะ อย่ามาทำัวเ้าเล่ห์ับผมมมม ฮยอหลอผมวันนี้ ผมะเื่อฮยอรั้่อไปไ้ไ ฮยอมันเสือร้ายยย มันน่าโมโหมั้ยล่ะ”ผมว่า
“วานลิน ยัอบฮยออยู่ไหม”
“ถ ถามทำไมม....”
“็อยารู้เยๆ แ่ฮยออบเราแล้วนะ ฮยอมั่นใแล้ว เพราะเราน่ะทำให้ฮยอเห็นว่าวามรัริๆมันสวยาม วานลินทำให้ฮยอรู้ัมันนะ อบุนะที่เ้าทำให้ฮยอเห็น อบุที่เปลี่ยนอะไรเพื่อฮยอ แ่ไม่้อเปลี่ยนแล้วนะ ฮยอะเปลี่ยนเอ”
“ฮยอ้อไปินอะไรแปลๆมาแน่ๆเลย”
“หึ”
“เนี่ยแหละ่อยเป็นโฮฮยอหน่อย”
“ั้นหรอ”
“อ้ะ อื้ออออ”ริมฝีปาถูประบเ้าับส่วนเียวันอโฮ ใบหน้าเอียรับอศาที่เ้าัน ท่วท่าอโฮับวามร้อนแรอบรรยาาศโยรอบ วามรู้สึเหมือนผีเสื้อำลับินไปทั่วท้ออผม ปั่นป่วน ื่นเ้นและสุใ
“อื้อออ”ผมทุบที่ออโฮฮยอให้ปล่อยผมสัที
“แฮ่ ไอฮยอบ้า”
“ิถึัเลยนะ สรุปยัอบฮยออยู่ไหม”ฮยออผมเ้าไว้แน่น
“ปล่อยผมเลย ผมะอาบน้ำ แล้วที่ใหู้บอยู่เนี่ย็เพราะอบฮยอไเล่าา บ้า”ผมลุออาัอโฮฮยออย่ารวเร็ว แ่มือ็ยัถรั้านที่นั่อยู่บนเียอยู่ี
“วานลิน หันมาหน่อยสิ”
“แะ”เห้ยยย พอหันมา็มีเสียัเอร์ัามมา
“ฮยอถ่ายรูปผมไปหรอ ลบเลยน่าเลีย”
“ไม่น่าเลียหรอ น่ารัะาย”
“หึ่ยยยย ไอบ้าเอ้ยย”ผมยิ้มเหมือนนบ้าอยู่นเียวในห้อน้ำ
แ่เสียแ้เือนในไอี็ทำให้ผมใึ้นึ้นอีรั้ เอ้ะ โฮฮยอแท็อะไรมาเนี่ย นี่มันรูปที่เพิ่โนแอบถ่ายไปนี่นา แถมแปั่น็ยั
-ว่าที่แฟนในอนา หายอนแล้ว <3 นะรับ-
โอ้ยยย ผมยอมแล้ว
to be continued.......
Twitter hashtag #หอโฮลินมินเ
……………………………………………………………………………………………………
Talk: มา้าีว่าไม่มานะฮะ มา่อแล้ว ็ใล้บเ้าไปทุทีแล้ว ออมเม้นให้ำลัใเรา้วยนะะ เย้ อบุที่ิามะ
ความคิดเห็น