fic reborn 1827 รักต้องห้าม Love the ghost

ลำดับตอนที่ #3 : ~ตอนที่2: บ้านผีสิงที่น่าสะพึงกลัว?

และแล้ว..ก็ถึงเวลาที่ร่างบางต้องออกเดินทางไปทำงานที่บ้านผีสิงหลังนั้น แม้ในใจเขาไม่อยากจะทำเลยก็ตามที

"แม่หนู..คิดดีแล้วเหรอจ๊ะ?" คุณยายถามร่างบางที่กำลังขึ้นรถอย่างเป็นห่วง 

ร่างบางตอบกลับมาว่า.."อื้อ ต่อให้มีภูเขามากั้นไว้ผมก็ต้องไปทำครับ ^^" ร่างบางตอบคุณยายแล้วขึ้นรถไป "ถ้าทำเสร็จเมื่อไรมาหายายได้นะจ๊ะ ยายยินดีต้อนรับเสมอจ๊ะ ^^" ร่างบางพยักหน้าตอบก่อนที่จะขับรถออกไปจากโรงแรมแห่งนั้น...

"เราเอง..ก็ไม่ได้อยากหลอกแม่หนูว่ายายยังมีชีวิตอยู่หรอกนะจ๊ะ..ขอให้โชคดี กลับมาหายายให้ได้นะจ๊ะ" เมื่อยายแก่กล่าวลำพันจบ..ร่างของเขาก็หายไปกับสายลม และโรงแรมเล็กๆที่อยู่ข้างหลังของเขาก็กลายเป็นบ้านร้างอย่างน่าสยดสยอง... 

ณ หมู่บ้าน โคโคมิยะ เมืองนามิโมริ

"ว้าว..หมู่บ้านนี้ก็ใช้ได้เลยนี่นา.." ร่างบางขับรถช้าๆแล้วมองไปรอบๆหมู่บ้าน 'แน่ใจเหรอเนี่ยว่ามันมีบ้านผีสิงอยู่จริงๆ..ให้ตายเถอะปวดหัวชะมัด!' ร่างบางบ่นกับตัวเองในใจพร้อมขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสีย

"อ..อ่าว..รั้วบ้านนี้มันอะไรกันน่ะ..ครึ่งต่อครึ่งหมู่บ้านเลยงั้นเหรอ" เมื่อร่างบางขับรถมาได้สักพักเขาก็เจอรั้วบ้านยาวไปตลอดทางโดยไม่มีทีท่าว่าจะเจอตัวบ้าน แต่อีกฟั่งหนึ่งของรั้วนี้กลับไม่มีบ้านอยู่เลยเป็นเพียงป่ากว้างที่ปลูกต้นไม่จากไทยไว้เยอะแยะมาหมายรวมถึงมีต้นซากุระเต็มไปหมดดอกบลูเบลเต็มใต้ต้นซากุระ แตกต่างกับหลังรั้วบ้านฝั่งตรงข้าม..มีแต่หญ้าและต้นซากุระต้นยักษ์อายุประมาณ100ปีได้กระมังมันถึงสูงราวๆ 8เมตร 

"โอ้..ใช่บ้านหลังนี้จริงๆน่ะแหละ..เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย..." ร่างบางจอดรถไว้ตรงหน้าประตูรั้วบ้านหลังนั้น ร่างบางลงจากรถไปเปิดประตูบ้านแล้วขับรถเข้าไปตรงที่จอดรถ

สวนแบบญี่ปุ่น..บ้านสไตล์วินเทดผสมกับญี่ปุ่นถูกสร้างขึ้นมาอย่างลงตัว..กลิ่นหอมจากต้นซากุระ..ปลาคราฟญี่ปุ่นว่ายไปมาในสระ ทั้งหมดเข้ากันได้ดีมาก

ร่างบางเริ่มเดินเข้าไปในบ้าน เมื่อเข้าไปแล้วเขาเจอห้องรับแขกกว้างๆ ส่วนมากจะถูกแต่งเป็นสีวินเทด สีขาวของโต๊ะ ลายสีแดงอ่อนๆตรงขอบโต๊ะบางๆ พื้นไม้สีน้ำตาลอ่อน..กำแพงสีขาวปนน้ำตาลอ่อนๆ รูปภาพต้นซากุระขนาดต่างๆถูกแขวนไว้เต็มกำแพงทั้งสี่ด้าน เป็นห้องที่สวยมากในสายตาของร่างบาง 

เขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองเมื่อเขาขึ้นไปแล้วเจอห้องอยู่4ห้อง (แบบของชั้นสองจะเป็นในลักษณะ ห้องทั้ง4เรียงกันที่ฝั่งขวาของบรรได ส่วนฝั่งซ้ายเป็นกระจกใสๆมีระเบียงยื่นออกไปข้างนอก ) ร่างบางเดินไปที่ห้องแรก ประตูห้องแรกมีโน๊ตเขียนไว้ว่า 'ห้องนี้ห้องของเธอนะ สึนะน้องรัก ^^' คาดว่าคงจะเป็นฝีมือพี่ชายแสนรักของเขาอย่างแน่นอน

ร่างบางไม่คิดอะไรมากเขาเดินเข้าไปภายในห้องทันที ...

ภายในห้อง..

"เฮ้ย!! ไหงแตกต่างจากด้านนอกเงี้ย!! =[]=" ร่างบางถึงกับอึ้งเพราะข้างนอกถูกตกแต่งในสไตล์วินเทคแต่ทำไมห้องนี้ถึงเป็นสไตล์ญี่ปุ่นโบราณซะล่ะ?! ร่างบางรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆแล้วเปิดออก ห้องข้างๆกับแตกต่างกับห้องแรกเป็นไหนๆ เขาเริ่มปรงกับสภาพที่แตกต่างของห้องทั้งสอง

"เธอเป็นใครน่ะ.." เสียงทุ้มเอ่ยจากด้านหลังของเขาอย่างใจเย็น "อ..เอ๋!" ร่างบางรีบหันไปทางต้นเสียง อย่างตกใจ "ผมถามว่าเธอเป็นใคร.." ชายร่างสูงตรงหน้าขมวดคิ้วถามร่างบางด้วยใบหน้าที่เย็นชา "ผ..ผมมาทำงานครับ!" ร่างบางหน้าซีดนิดๆเพราะก่อนที่เค้าจะเข้ามาให้บ้านเข้าล๊อกประตูรั้วใหญ่แล้วนี่นา..

"หึ..พวกเดียวกันกับคนที่มาทำความสะอาดบ้านผมน่ะเหรอ.." ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่กำลังอึ้งอยู่ "อ..อื้อ" ร่างบางพยักหน้าอย่างกลัวๆ เพราะเท่าที่เขาได้ฟังจากคุณยายมาบ้านหลังนี้เป็นบ้านร้างมาสิบปีแล้วไม่น่ามีคนอยู่แล้วนี่!!

"ค..คุณเป็นใครเหรอครับ.." ร่างบางถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "ผมชื่อ..'ฮิบาริ เคียวยะ' อายุ 24" ร่างสูงเยียดยิ้มอย่างน่ากลัวให้ร่างบาง

"ฮ..ฮิบาริ..เคียว..อึก..ยะ" ร่างบางถึงกับอึ้ง เพราะชื่อนั่นเป็นชื่อของคนที่ฆ่าตัวตายในบ้านหลังนี้ไงล่ะ "หึ..ผมน่ะไม่ทำร้ายคนที่มาอยู่บ้านหลังนี้อย่างสงบๆหรอกนะ..แต่ถ้าคุณทำให้ผมไม่พอใจเมื่อไร..คุณต้องเจอดี" ร่างสูงเอ่ยอย่างรู้ความคิดในใจของร่างบาง "คุณเป็นผีนี่นา!!! อ๋าาาา!! =[]=" ร่างบางโวยวายอย่างเอาเป็นเอาตาย "หุบปาก!" ร่างสูงเอื้อมมือมาปิดปากของร่างบาง.."อ.." ร่างบางถึงกับน้ำตาคลอทำไมผีถึงจับตัวเขาได้ล่ะ!! "ผมไม่อยากจะใช้พลังเวลาไม่จำเป็นหรอกนะ.." ร่างสูงปล่อยมือออกจากร่างบางอย่างเบื่อๆ "ค..คุณอย่าหลอกผมเลยนะ..ฮึก..ฮือ ;[];" ร่างบางก้มหัวและพนมมือ ตอนนี้ตัวเขาสั่นไปหมดแล้ว "คุณมันน่ารำคาญ - -" ร่างสูงตี(ฟาด)มือของร่างบางเบาๆ(เต็มแรง) "อ๊ะ! ผมเจ็บนะครับ!" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาโวยวาย..แต่.. เมื่อเขาเห็นสายตาอันคมเฉียบของร่างสูงแล้ว มันทำให้เขากลัวจนตัวสั่น "หึ..ห้องที่เธอจะนอนน่ะ มันห้องของผม..ดังนั้นห้ามทำอะไรที่ัมันไม่เหมาะสมกับห้องผมเด็ดขาด..- -" ร่างสูงกล่าวนิ่งๆก่อนที่จะเดิน(ลอย)เข้าห้องของเขาไป(ห้องที่สึนะพัก)

ร่างบางรีบลงไปที่ห้องครัวอย่างรวดเร็วเพื่อหาอะไรทาน เพราะเขายังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้า

ในห้องครัว..

ในขณะที่ร่างบางกำลังทำอาหารอยู่นั้น ก็มีเสียงทุ้มนุ่มหูดังขึ้น..

"เธอจะทำอาหารกินหรือไง.." เจ้าของเสียงเดินมาอยู่ด้านหลังของร่างบางอย่างไม่รู้ตัว "อ๊ะ..ครับ" ร่างบางสดุ้งนิดๆเพราะการทักแบบไม่ทันได้ตั้งตัวของร่างสูง

"ทานเผื่อผมหน่อยสิ" ร่างสูงกล่าวขึ้นมามันทำให้ร่างบางสงสัยอย่างหนัก "เอ๋.." ร่างบางหันไปมองร่างสูงอย่าง งงๆ ในขณะที่ตนกำลังเทอาหารใส่จาน "ผมอยากรู้ว่าคุณทำอร่อยหรือเปล่า" ร่างสูงยักไหล่อย่างกวนๆ 'เป็นผีแล้วยังกวนบาทา หนอย.. = =**' ร่างบางนึกในใจอย่างเคียดแค้น แต่ภายนอกน่ะเหรอ..เขามองชายตรงหน้าอย่างไร้ดียงสา (ตอ~ =[]= // คนเขียน)

ร่างสูงเดิน(ลอย)มานั่งที่โต๊ะทานอาหารภายในครัวส่วนร่างบางก็เดินตามมาติดๆ

ในขณะกำลังทานอาหาร..

"ไม่เห็นอร่อยตรงไหนเลย" ร่างสูงมองร่างบางที่กำลังทานอาหารเผื่อเขาอยู่ -.- "ก็ผมทำทานเองนี่ครับ! ถ้าผมทำให้คนอื่นคงอร่อยกว่านี้" ร่างบางเถียงกลับทันควัน..เขากำลังคุยกับผีอยู่ไม่ใช่เหรอ? "เหอะ..ล้อเล่นนิดหน่อยไม่เห็นต้องโกรธเลย" ร่างสูงเบือนหน้าหนีไปทางอื่น 'งอนเป็นด้วยเหรอเนี่ย..หรือว่าเขาลืมไปแล้วว่าเขาเป็นผีน่ะ -.-' ร่างบางขุ่นคิดในใจ

"นี่.." เสียงทุ้มดังขึ้นในขณะที่ร่างบางกำลังเดินเอาจานไปเก็บ "ครับ?" ร่างบางหันมามองร่างสูงอย่าง งงๆ

"เธอชื่ออะไร..เธอยังไม่บอกผมเลยนี่" ร่างสูงมองร่างบางด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย 'นึกว่าจะงอนจนไม่พูดอะไรซะแล้วอีก -0-' ร่างบางนึกในใจก่อนจะตอบออกไป "สึนะโยชิ..ซาวาดะ สึนะโยชิครับ" ร่างบางล้างจานไปด้วยพูดไปด้วย

"เหอะ..ตัวไม่เห็นจะยาวเหมือนชื่อเลยแฮะ" ร่างสูงกล่าวหยอกร่างบางอย่างสนุกสนาน "เดี๋ยวก่อนเถอะครับ!!" ร่างบางหันมาทางร่างสูงพร้อมใบหน้าที่โกธรเกรี้ยว "หึหึ" ร่างสูงยิ้มบางๆเพราะการกระทำของร่างบางมันน่ารัก(?)มากเหลือเกิน


"ขำอะไรน่ะครับ!!!" ร่างบางเดินไปโวยตรงหน้าของร่างสูงอย่างอายๆ "หึหึ ฮ่ะๆๆๆ" ร่างสูงขำอย่างสนุกสนานยิ่งร่างบางโวยวายใส่ร่างสูงเท่าไร เขายิ่งหัวเราะใส่มากกว่าเดิม..

บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด..แต่ความหน้ากลัวจะถึงจุดยอดสุดตอนไหนกันนะ..ติดตามชมตอนต่อไปด้วย.. see u


 

ติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ >< อย่าลืมคอมเม้นต์กันเข้ามาเยอะๆนะเออ จะได้มีกำลงัใจแต่งฉากNC และตอนยาวๆให้ทุกคน ^w^ พบกันตอนหน้านะฮะ บายบี~