คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บังเอิญ 1
คนให้ห้องก็คิดว่าคิมยูคกับแบมแบมเป็นแฟนกัน เพราะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนตัวแทบติดกันไม่ห่างกันเลย จนมีเพื่อนผู้หญิงไปถามคิมยูคว่าเป็นแฟนกับเเบมแบมหรือเปล่า เพราะเห็นสนิมสนมกันมาก และคำตอบที่ได้ถึงกับทำสาวๆในห้อง และข้างห้องเป็นลมกันไปตามๆ แต่ก็นั้นแหละไม่มีใครว่าอะไร ดีสักอีกที่บอกกับทุกคนในห้อง เพราะรับได้อยู่แล้วเรื่องที่ใครจะเป็นแฟนกับใคร..
" ยูค..แบมจะไปห้องน้ำ.."
" ให้ยูคไปเป็นเพื่อนไหมคะ.." ร่างสูงของคิมยูคบอกพร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง..
" ไม่เป็นไร แบมไปได้.." ร่างบางทำหน้าตามั่นใจมาก ถึงแม้ในใจจะไม่ค่อยมั่นใจกับตัวเองสักเท่าไร แต่ยังไงก็ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเองบ้าง..
" แบมแน่ใจนะคะ ที่จะไม่ให้ยูคไปเป็นเพื่อน.." ร่างสูงของคิมยูคถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล เพราะไม่อยากให้ร่างบางไปคนเดี๋ยวกลัวจะเป็นลมในห้องน้ำ..
" อือ (°-°)(•_•).." ร่างบางบอกพร้อมออกมาจากห้องเรียน เพื่อไปห้องน้ำ แต่พอมาถึงห้องน้ำก็ได้ยินใครบางคนที่คุยกันในห้องน้ำด้วยเสียงแปลกๆ..
[[[ซี๊ด!!!ดียังนั้นแหละ..แร๊..งเเรงอีก
ดี๊..เหี้..ย โยกอีก..โอ้..ยเบาๆๆหน่อยซิค่ะมา..ร์ค..จะแตกแล้ว...อ๊าๆๆๆ]]]
ทั้งสองคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำห้องสุดท้ายพร้อมด้วยเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่..
" ว้ายๆๆ...เธอเข้ามาได้ยังไงย๊ะ?.."
" อ้าว!! ก็นี่มันห้องน้ำอ่ะ.." ร่างบางของแบมแบมบอกไปอย่างความจริง..
" เธอออกไปได้แล้ว อันนา.." หญิงสาวที่โดนร่างสูงสมส่วนของมาร์คว่า ก็ชักสีหน้าไม่พอใจนิดหน่อย แต่ก็ปรับสีหน้าให้มายิ้มแย้ม เชิดใส่ร่างบางของอีกคน (แต่ก็ไม่พอใจร่างสูงสมส่วนของมาร์คสักเท่าไร แต่ก็นะเงินหนา หล่อ รวย คว..ใหญ่ ยอมๆไปก็จบ..)
" มาร์คอ่ะ ไม่ไปต่อที่คอนโดจริงๆหรอค่ะ.." หญิงสาวบอกพร้อมเอาหน้าอกตู้มๆ ถูแขนไปมาที่ร่างสูงสมส่วนของมาร์คอย่างออดอ้อน..
" ฉันบอกให้ออกไป.." ร่างสูงสมส่วนของมาร์คบอกกับหญิงสาวพร้อม(กดเสียงต่ำ)
" ชิ...ก็ได้ค่ะไปนะคะ จุ๊บ.." หญิงสาวจุ๊บไปที่ปากของร่างสูงสมส่วนอย่างเบาๆไปหนึ่งที แล้วก็เดินออกไปจากห้องน้ำไป..
" เธอเห็นหรือได้ยินอะไรบ้าง? ไม่สิ!! ต้องเรียกว่าแบมแบมมากกว่า ได้ยินที่ฉันพูดไหม.." ร่างสูงสมส่วนของมาร์ค เดินตรงไปหาร่างบางที่ยืนล้างมืออยู่ที่อ่างน้ำทันที ที่พูดยังไม่ทันจบ..
" ไม่เห็น....แต่....ได้ยิน เป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ?ได้ยินเสียงแปลกๆ อะไรเบาๆเเรงๆ ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม.." ร่างบางของแบมแบมถามออกมาพร้อมทำหน้าใสซื่อ..
"ห๊า!! 55555....เธอว่าอะไรนะ นี่เป็นห่วงฉันเหรอ ฉันว่าเธอเป็นห่วงตัวเองไม่ดีกว่าหรอแบมแบม.." ร่างสูงสมส่วนของมาร์ค เดินตรงเข้าไปหาร่างบางของแบมแบมทันทีที่พูดจบจน ร่างบางของแบมแบมติดฝนั่งห้องน้ำ โดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินถอยหลังมาต่อไหน ร่างสูงสมส่วนของมาร์ค โน้มหน้าลงไปหาร่างบางของแบมแบม จนใบหน้าของร่างสูงสมส่วนจะจูบกับร่างบางอยู่แล้ว แต่ก่อนที่จะทำอะไรลงไปมากกว่านี้ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกด้วยร่างสูงของคิมยูค...
..€€€ก๊อก ก๊อก แกร่กๆๆๆ*_*...
" แบมเสร็จยังค่ะ!!...อ้าวมาร์ค มาอยู่ในห้องน้ำผู้หญิงได้ยังไง?..." ร่างสูงของคิมยูคมองหน้ามาร์คด้วยสีหน้า งง!! ...
มาร์คไม่ตอบอะไร ได้เเต่เดินออกจากห้องน้ำไป โดยก่อนออกหันหน้ามามองร่างบางของแบมแบมเเค่แปบเดียว..คิมยูคเมื่อเห็นมาร์คเดินออกไปแล้ว ก็รีบเข้ามาดูร่างกายของแบมแบมทันที พลิกซ้ายพลิกขวาสรวจร่างกายว่ามีอะไรศึกหรือเปล่า..
" แบมไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมคะ..มาร์คไม่ได้ทำอะไรแบมใช่ไหม ใช่ไหมตอบยูคมาซิค่ะ.." เสียงที่ร้อนรนของคิมยูค กับทำให้ร่างบางรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก..
" ยูคใจเย็นๆ เเบมไม่ได้เป็นอะไร แล้วนี่ยูคมาได้ยังไง อาจารย์ยังไม่เข้าหรอ?.."
" ยูคเห็นแบมมานานแล้ว กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแบม ยูคเลยตามมาดู วันนี้อาจารย์ไม่เข้าค่ะ เลิกแล้วกลับบ้านเลยไหมคะ จะได้ไปทำภารกิจ.."
" อือ..ไปสิ.. " ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาสองคู่กำลังแอบมองอยู่..หนึ่งคู่มองด้วยว่าอิจฉาริษยา อีกคู่มองด้วยสายตาโหยหา...(ลืมกันแล้วงั้นซินะตัวเล็ก) (//ไรท์พี่สาว?ใครอ่ะ)
....
จากที่ไกลๆ ของตึกหนึ่งไปยังอีกตึกหนึ่งห่างกันประมาณ10ช่วงตึก แต่กับไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งคู่เลยแม้แต่น้อย หนึ่งคนนอนราบกลับพื้น อีกคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆไม่ห่างกายไปไหน..
...ทำได้ใช่ไหม(เสียงของชายร่างสูง)
...อือ..ได้...สบายมาก (สิ้นเสียงของหญิงร่างบางกระสุนBarrett M82 ก็ถูกส่งไปยังปลายกระบอกปืน พุ่งตรงไปยังช่วงตึกที่ห่างออกไปทันทีที่พูดจบ..)
"ว่าไงภารกิจเส็รจสิ้น เก็บของแล้วแยกย้ายได้ ส่วนเงินเดี๋ยวฉันโอนไปให้ แล้วจะติดต่อกลับไป..." ชายร่างสูงวางสายจากโทรศัพท์ แล้วเดินตรงไปหาหญิงร่างบางที่เก็บของเรียบร้อยเสร็จแล้ว เดินออกจากตึกร้างตรงไปที่รถ .McLaren ขับออกไปแบบไม่อะไรเกิดขึ้น...
(รูปภาพเป็นเพียงฉากประกอบเพื่อความอรรถรส..พี่สาว)
เช้าวันต่อมา....
" แบมตื่นไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ จะได้ไปทานข้าวทานยานะคะ.." ร่างสูงของคิมยูคเดินไปนั่งบนเตียงข้างของร่างบาง แล้วปลุกให้ตื่นจากการนอนหลับ..
" อืมม เช้าแล้วเหรอ.." ร่างบางของแบมแบมบอกพร้อมลุกขึ้นนั่ง เอาหัวพิงไปที่อกของร่างสูง พร้อมกับเอาหน้าถูไถไปมาที่อกแกร่งของคิมยูค..
" ค่ะ..ตื่นได้แล้วเด็กขี้เซ้าของยูค ไปค่ะไปอาบน้ำได้แล้วนะคะ จะได้มากินข้าวได้ทานยาแล้วค่อยมานอนต่อนะ.." ร่างสูงของคิมยูคขยี้ไปที่ผมของร่างบางเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว..
" แบมไม่ใช่เด็กสักหน่อย เราอายุเท่ากันนะยูค อย่าลืมสิ..ชิ!! หัวแบมยุ่งหมดเลยเห็นไหม.." ร่างบางเอามือมาสางที่หัวเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินกระทืบเท้าดัง( ปึงปัง) ไปยังห้องน้ำทันที..
" 5555.." คิมยูคหัวเราะชอบใจ กับอาการของร่างบางที่เดินกระทืบเท้าเข้าห้องน้ำ ยังไม่วายตะโกนบอกร่างบางว่าไม่ต้องล็อคประตูห้องน้ำ..
หลังจากศึก?ของร่างสูงและร่างบางจบลง คิมยูคก็เดินไปที่โซฟาเยียดขาตรงเพื่อรอรับร่างบางที่เดินมาพร้อมกับผ้าร่ม..
" ยูค.(~_~)นอนด้วย.." แบมแบมพูดจบก็ปีนขึ้นไปนอนบนตัวของร่างสูงคิมยูคทันที พร้อมกับใบหน้าที่ถูไถไปมาบนอกแกร่ง แบมแบมไม่รอช้าใช้มือทั้งสองข้าง โอบกอดร่างสูงของคิมยูคหาไออุ่นจากร่างกายทันที..
" แบม!! อ้อนเอาอะไรค่ะ.." ร่างสูงของคิมยูคพูดพร้อมกับมือของตัวเอง กอดกระชับร่างกายของร่างบางให้อุ่นขึ้นในแบบที่เจ้าตัวชอบ..
" ไม่เอาอะไร..แต่เอายูค..!!^V^!!.."
" 555.." ร่างสูงของคิมยูคได้ยินก็ระเบิดหัวเราะออกมาจังเสียงดังมาก จนร่างบางต้องยกมือขึ้นมาปิดหูทั้งสองข้างไว้..
" ยูค..ง่วง.." ร่างบางของแบมแบมพูดจบตาก็ปิดทันที ร่างสูงของคิมยูค ก้มมองมายังร่างบางที่หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ อยู่บนตัวของเขาได้แต่กระชับโอบกอดแน่นมากยิ่งขึ้น เหมือนกับกลัวว่าร่างบางจะหายไปยังไงยังงั้น..
" แบม..ยูคสัญญาว่าจะปกป้องแบมเท่าชีวิตของยูคค่ะ สัญญาด้วยชีวิตของผู้ชายคนนี้ (ด้วยหัวใจ).." คิมยูคพูดพร้อมกระชับโอบกอดมากขึ้น เขาจะไม่มีวันปล่อยมือเด็ดขาด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามหรือแม้กระทั่งว่าเขาจะต้องตาย แต่ตอนนี้ร่างบางที่เขากอดอยู่ยังอยู่ตอนนี้ ยังมีชีวิตอยู่ตรงนี้และจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป...
........
ร่างสูงสมส่วนของมาร์คนั่งดูโทรทัศน์ที่บ้านของตัวเองโดยมีเจบีและแจ็คสันนั่งร่วมอยู่ด้วย...
" ไอมาร์ค..ไอบีมึงดูข่าวนี้ดิวะ..แม่..ง!!มือปืนเก่งชิบหาย!!ยิงมาจากไหนก็ไม่รู้? ตำรวจก็หาทิศทางของกระสุนไม่ได้..แม่..ง!!ช่วงนี้มีแต่ข่าวนักธุรกิจ นักการเมืองถูกยิงมาจากที่ไกลๆทั้งนั้นเลยวะ น่ากลัวชิบหา..ยT_T.." แจ็คสันเอ่ยอย่างหดหู่ใจ..
" ไอเเจ็ค!! มึงเปิดเสียงโทรทัศน์หน่อยดิวะ เบาชิบหายใครจะไปได้ยิน.. " เจบีบอกอย่างหงุดหงิด..
" เออๆ.."
#ข่าวดังวันนี้ นักธุรกิจชื่อดังถูกกระสันนัดเดียว ยิงจอดดับค้างห้องประชุมสูง20ชั้น แต่กระสุนดังกล่าวถูกยิงมาจากทิศทางใด ตำรวจยังไม่อาจจะหาข้อสรุปคดีได้ จากการชันสูตรศพ กระสุนเจาะกระโหลกนัดเดียวดับค้างที..ติ้ด!!..
" ไอมาร์ค มึงจะปิดทำไมพวกกูดูอยู่.." เจบีพูดอย่างอารมณ์เสียทั้งๆที่เขาตั้งใจดู..
" พวกมึงมาบ้านกู เพราะจะมาดูข่าวนี่นะไอบี..ไอเเจ็ค?.. " มาร์คพูดพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย (อะไรของพวกมันบ้านเองก็มีไม่ดู ได้แต่คิดในใจ )ไม่พูดออกมาเพราะขี้เกียจจะทะเละกับพวกมัน)..
" แหๆ!!! โทษทีกูลืม พวกกูจะมาชวนมึงไปแดกชาบูโว้ยไอมาร์ค ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันหยุดไปแดกชาบูกันดีกว่าวะ.." แจ็คสันชวนมาร์คด้วยท่าทางกระตืนรือร้น เพราะว่าถ้าไอมาร์คมันไปมันต้องเป็นคนเลี้ยง ไม่ใช่เขากับไอบีไม่มีตังหรอนะ เเต่ชอบของฟรี อิ_อิ..
ห้างสรรพสินค้าของตระกลูทั้งสาม...
มาร์ค เจบี เเจ็คสัน แค่เดินเข้ามาภายในห้าง ก็เป็นจุดที่สนใจของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ มองกันเป็นแถบๆ ^.,^...
" ไอมาร์ค ไอบี พวกมึงเอาไรบ้าง.." แจ็คสันถามมาร์คและเจบี ขนาดสั่งของตัวเอง..
" กูเอาไรก็ได้ เท่าที่มึงสั่ง!!ก็แดกให้หมดก่อนเถอะไอเเจ็ค.." เจบีตอบได้แต่ส่ายหัวไปมาเพราะเท่าที่มันสั่ง ก็จะกินไม่หมดอยู่เเล้วสั่งยังกลับไม่มีวันพรุ่งนี้..
" ไอมาร์ค มึงเอาไรเปล่า.. " แจ็คสันหันไปถามมาร์ค เจ้าตัวได้แต่ส่ายหัวไปมา หันไปดูรายการอาหารเท่าที่ไอเเจ็คสั่ง ก็จะกินไม่หมดอย่างที่ไอบีมันบอกจริงๆ..
" ยูค แบมอยากกินชาบูอะ... " ร่างบางของแบมแบมหันไปหาร่างสูงของคิมยูค ทำตาละห้อยเหมือนหมาหงอยเพราะกินชาบู ไม่ได้กินมาพักหนึ่งแล้ว เพราะยูคไม่ให้กินยูคบอกว่าแบมกินมากแล้วชอบปวดท้อง....
" ไม่ต้องมาทำหน้าทำตาแบบนั้นเลยค่ะ ยูคไม่ใจอ่อนแน่ๆ แบมทานแล้วชอบปวดท้องเดี๋ยวก็เข้าโรง'บาลอีกหรอกค่ะแบม.. " ร่างสูงของคิมยูคเดินนำไปข้างหน้าได้สักพัก ข้างกายกับว่างเปล่า คิมยูคหันไปมองหาร่างบางของแบมแบม ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมเเบะปากเมื่อจะร้องอยู่หน้าร้านชาบู คิมยูคได้ต่อถอนหายใจหนักๆแล้วเดินกลับมาหาร่างบางของแบมแบม ยกมือขึ้นมาวางบนหัวของร่างบางแล้วโยกเบาๆ (ได้แต่อ่อนใจ เมื่อเห็นหน้าตาของร่างบางT_T)
" เห้อ!!!ก็ได้ค่ะ...(เย้!!) เสียงของร่างบางดังขึ้นทั้งๆที่ร่างสูงของคิมยูคยังพูดไม่จบ....
" แต่ให้ทานนิดเดียวนะคะ เข้าใจใช่ไหม ("~" เห้อ!×_×)ทำหน้าแบบนี้จะไม่ทานใช่ไหมคะ ?.."
ร่างบางได้แต่พยักหน้าเป็นการบอกว่ากินนิดเดียวก็ได้..(แล้วได้แต่คิดในใจก็ยังดีกว่าไม่ได้กิน)..ทั้งสองคนเดินเข้ามาในร้าน วันนี้คนเยอะเป็นพิเศษไม่มีที่ว่างเลยให้ตายเถอะ(ร่างสูงของคิมยูคได้แต่คิดในใจ)ไม่มีที่ว่างแบบนี้ถ้าเเบมไม่ได้กินมีหวังงอแงอีกแน่ ร่างสูงของคิมยูคหันมองซ้ายขวาทั้งร้านก็ไม่ว่างเลย หันไปเห็นมุมหนึ่งของร้านมี เเจ็คสัน มาร์ค เจบี นั่งอยู่เลยหันไปบอกร่างบางว่าให้ยืนอยู่ตรงนี้แปบหนึ่ง
" เเจ็คสัน มาร์ค เจบี เราขอนั่งด้วยได้ไหม
วันนี้ไม่มีที่นั่งเลยเต็มหมดทุกที...แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร...." ร่างสูงของคิมยูคยืนรอคำตอบอยู่ ก็ได้แต่หันไปมองร่างบางของแบมแบมที่ยืนอยู่หน้าร้าน..
" ว่าไงไอมาร์ค มึงอะไอบีได้เปล่า ยูคมันยืนรออยู่,กูยังไงก็ได้..." แจ็คสันหันไปถามมาร์คและเจบีว่าจะเอายังไง ยูคมันยืนรอคำตอบอยู่..เจบีพยักหน้าส่วนมาร์คก็เฉยๆ แจ็คสันจึงหันไปถามอีกรอบคำตอบที่ได้ถึงกับยิ้มออกมา..สักพักคิมยูคก็เดินไปตามร่างบางของแบมแบม
วันนี้แบมแบมอยู่ใน..
ชุดเอียมยีนขายาวทรงผมกว้าสูง เสื้อยืดสีขาวเปิดไหล่สะอาดตา รองส้นสูงทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ไม่เหมือนกับเด็กมัธยมสักเท่าไร.. มาร์ค °_° เเจ็คสัน ♡○♡เจบี °¤° ได้แต่มองตาค้างไม่คิดว่าเด็กมัธยมปลาย แต่งตัวแบบนี้จะดูดีและน่ารักได้ถึงขนาดนี้..
" แบมนั่งเลยนั่งๆ ไอยูคมึงก็นั่งด้วยดิวะ จะยืนทำไหมนั่งค่ะ แบมนั่งข้างแจ็คก็ได้นะคะ.."แจ็คสันเห็นยูคชอบพูด คะ..ค่ะ กับแบมแบมก็เลยพูดตามบ้าง จึงทำให้แบมแบมหันหน้าไปมองยูคด้วยสายตาละห้อย ร่างสูงของคิมยูคพยักหน้าให้ร่างบางของแบมแบม นั่งลงข้างเเจ็คสันแบบเลียงไม่ได้..
ร่างบางของแบมแบมที่นั่งอยู่ข้างร่างหนาของแจ็คสัน รู้สึกเมื่อมีใครจ้องมองอยู่ตลอดเวลาจึงหันไปมองรอบๆโต๊ะ ก็ซบตากับร่างสูงสมส่วนของมาร์ค....มาร์คมองเห็นร่างบางของแบมแบมกับคิมยูค ตั้งแต่ไม่เข้ามาขอนั่งกับพวกเขาตั้งนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าร่างบางของแบมแบมอยู่ในชุดนี้จะน่ารักถึงขนาดนี้ คิดว่าไกลๆดูน่ารักแล้วใกล้ๆกับน่ารักกว่าอีก ทำให้หัวใจที่ด้านชากับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง แต่ก็ต้องเสียด้ายเพราะร่างบางของแบมแบมมีแฟนอยู่แล้ว เขาจึงได้แค่มอง(เห็นเขาเจ้าชู้..เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้าแต่เขาก็ไม่ชอบแย่งของใคร เพราะเขาเข้าใจความรู้สึกว่ามันเป็นยังไง ก็คนมันเคยโดด เลยเข้าใจความรู้สึก)..
ร่างบางของแบมแบมไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะไม่ได้สนิมสนมกับมาร์คสักเท่าไร ที่โรงเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าที่ควร ไม่เหมือนเเจ็คสันกับเจบีที่ชอบทักเขา..เขาจึงสนิมกับสองคนนี้มากกว่า..
" แบมค่ะ นั่งเหม่ออะไรทานสิค่ะ สุกหมดเเล้ว
แต่อย่าทานเยอะนะคะ เดี๋ยวปวดท้อง.." ร่างสูงของคิมยูคพูดกับร่างบางของแบมแบมด้วยความเป็นห่วง..
ที่ไม่อยากให้ร่างบางทานมาก เดี๋ยวปวดท้อง แค่คิดก็ทรมารแล้ว ที่ช่วยร่างบางไม่ได้กันไว้ก่อนดีว่าแก้ บรรยากาศบนโต๊ะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และรอยยิ้มของทั้งห้าคนโดยเฉพาะรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของร่างบาง ทำให้บรรยากาศในร้านมีแต่รอยยิ้ม แต่อยู่ดีๆรอยยิ้มนั้นก็เริ่มหายไป เพราะร่างบางของแบมแบมมีอาการปวดท้องและเริ่มเเน่นหน้าอกขึ้นมาอย่างกะทันหัน...
" ยู..ค ยูค.." ร่างบางเปล่งเสียงออกมาอย่างอย่าลำบาก เพราะเริ่มแน่นหน้าอก..
" แบมเป็นอะไรคะ แบมบอกยูคก่อนค่ะแบม แบมคะ.." ร่างสูงของคิมยูคเริ่มทำอะไรไม่ถูกลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะ มาดูร่างบางของแบมแบมที่เหงื่อเริ่มออกมากขึ้น จึงตัดสินใจอุ้มร่างบางด้วยท่าเจ้าสาว แล้ววิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิต (คิดอย่างเดียวว่า จะต้องไปโรง'บาลให้เร็วที่สุด และไม่อยากเสียร่างบางไปอีกแล้ว เขามีแค่ร่างบางคนเดียว เขาไม่อย่างเสียแบมแบมไป ไม่งั้นเขาคงอยู่ไม่ได้) T_T
(ยูค..ไอยูค) เสียงเรียกของแจ็คสัน เจบี ไม่ได้ช่วยให้ร่างสูงของคิมยูคหยุดวิ่ง หรือเพื่อที่จะบอกอะไรพวกเขาเลย ได้แต่นั่งงงกับอาการของคิมยูค ที่อยู่ๆก็อุ้มร่างบางของแบมแบมแล้ววิ่งออกไป พร้อมวางเงินไว้จำนวนหนึ่งบนโต๊ะ..
????โรง'บาลเอกชน????
" อาหมอน้องเป็นไงบ้างครับ อาหมอบอกยูคสิครับ อาหมออย่าเงียบแบบนี้ ยูคใจไม่ดีอาหมอได้โปรดบอกผมซิครับ.." ร่างสูงของคิมยูคถามอาการกับอาหมอที่เป็นเจ้าของไข้แบมแบม ด้วยถ้าทางร้อนรนอยู่ไม่สุข เพราะอาหมอทำหน้าเครียดไม่สู้ดี น้ำตาของลูกผู้ชายเริ่มไหลมาเป็นทาง ด้วยใจที่คิดไม่ดีว่าแบมแบมจะเป็นอะไรไป ทำให้ร่างสูงร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครทั้งนั้น คิดอย่างเดียวว่าร่างบางของแบมแบมต้องปลอดภัย..
" คิมยูคอย่าร้อง น้องไม่ได้เป็นอะไรมาก ดีที่ยูคพาน้องมาทัน ไม่งั้นอาหมอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น อาเคยบอกยูคแล้วใช่ไหมว่า ร่างกายของน้องอ่อนแอมาก จนกว่าจะได้รับการรักษาอย่างเต็มที อาจำได้ว่าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ? ว่าน้องกินเนื้อเยอะๆไม่ได้ มันย่อยไม่ทัน ดีนะที่ยูคพาน้องมาได้ทันเวลา..." อาหมอตบลงบนบ่าของคิมยูคสองที แล้วเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนจะออกไปจากห้องคิมยูคได้ก้มหัวให้กับอาหมอ ที่เขากับร่างบางเคารพรัก...
คิมยูคเดินมานั่งลงข้างเตียงของคนป่วยด้วยใจเต้นเเรง มือทั้งสองข้างกุ้มมือของร่างบางไว้ไม่ยอมปล่อยไปไหน เขากลัวกลัวเหลือเกินว่าร่างบางจะเป็นอะไรไป ถึงอาหมอจะบอกว่าร่างบางไม่เป็นอะไรมากแล้วก็ตาม เเต่เขายังไม่ไว้ใจ...
" ตื่นได้แล้วค่ะน้องแบม จะนอนนานไปแล้วนะคะ รู้ไหมคะว่าพี่ยูคคิดถึง ไม่มีเสียงของน้องแบมแล้วโลกนี้มันชั่งเงียบเหงามากเลยค่ะ อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ เราเหลือกันแค่สองคนเเล้วนะคะ อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ ตื่นได้แล้วเด็กขี้เซาของพี่.." ร่างสูงของคิมยูคพูดไปก็น้ำตาไหลไป เพราะเขาคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีร่างบางของแบมแบมอยู่ข้างๆ เขาคงจะไม่มีหน้าไม่เจอ พ่อ แม่ ที่อยู่บนฟ้าได้อย่างไร ที่เขาดูแลร่างบางของแบมแบมไม่ได้ อย่างที่รับปากไว้ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเสีย!! ก่อนที่คิมยูคจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ร่างบางของแบมแบมก็ลืมตาตื่นขึ้นมาซะก่อน คิมยูคเห็นแบบนั้นก็กอดร่างบางแน่นด้วยอาการโหยหา ดีใจ อย่างบอกไม่ถูกที่เห็นร่างบางของแบมแบมตื่นขึ้นมา..
" ดื่มน้ำก่อนนะคะ ค่อยๆดื่มนะ เดี๋ยวสำลักน้ำ
เป็นยังไงบ้างคะ รู้สึกเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เดี๋ยวยูคไปตามหมอก่อนนะคะ จะได้มาดูอาการของแบมว่าเป็นยังไงบ้างค่ะ.."
ร่างบางที่ได้ยินก็ได้แต่นั่งยิ้ม^_^กับอาการของร่างสูง ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แต่เพื่อความสบายใจของร่างสูง ร่างบางจึงปล่อยเลยตามเลย....
////////////////////
ขอบคุณภาพสวยๆจาก(อากู)ค่ะ
เขียนผิดตรงไหนขออภัยไว้ ณ ที่ด้วยนะคะ
อิ อิ (โปรดเรียกเค้าว่า^_^พี่สาว)
ความคิดเห็น