คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 10
YOU PART
วันต่อมา…
โรงพยาบาลC เวลา10.00 น.
“อืม…ไม่มีไข้แล้วนะครับ สุขภาพของคุณก็ดีขึ้นจากเมื่อวานมากแต่ยังไงก็ยังไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ดี เดี๋ยวหมอจะให้วิตามินกลับไปกินที่บ้านนะครับ”
คุณหมอพูดแล้วส่งยิ้มใจดีมาให้หลังจากที่ตรวจร่างกายฉันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกจากโรงพยาบาลในวันนี้หลังจากที่นอนไปหนึ่งคืน
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” ฉันพูดแล้วยิ้มกลับไปให้
“ครับ เอาเป็นว่าคุณจะออกจากโรงพยาบาลเย็นนี้…ดูแลสุขภาพหน่อยนะครับ เดี๋ยวเป็นลมแล้วจะยุ่ง” คุณหมอพูดติดตลกแล้วขอตัวออกจากห้องไป พอคุณหมออกไปแล้วแทมินก็เดินเข้ามา
“ว่าไง ยิ้มเลยสิ ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว” แทมินพูดล้อๆแล้วลากเก้าอี้นั่งข้างๆเตียง
“แน่นอน ว่าแต่ยูริออนนีกับเจสสิก้าออนนียังไม่มาเหรอ” ฉันถามเพราะพวกออนนีบอกว่าจะมาหาวันนี้ แทมินทำหน้าบูดแล้วพูดอย่างงอนๆใส่
“ชิ! เอาแต่ถามหาคนอื่นอ่ะ ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน เดี๋ยวก็งอนซะเลย” แทมินทำปากยื่น ฉันเลยหัวเราะออกมาแล้วหยิกแก้มเขาอย่างหมั่นเขี้ยว
“เปล่าสักหน่อย ก็พวกออนนีบอกว่าจะมาอ่ะ ฉันก็ต้องถามหาป่ะ แต่ยังไงนายก็เป็นที่หนึ่งในใจฉันนะแทมินอา”
“เออ ให้มันจริงเถอะ! เดี๋ยวฉันหนีไปมีแฟนแล้วเธอจะหนาว-_-“
“ไม่หนาวหรอก ยังไง(ชื่อของคุณ)ก็ยังมีออนนีอยู่ทั้งคน”
อย่าคิดว่านี่เป็นเสียงฉันนะ…นั่นเป็นเสียงของสิก้าออนนีต่างหาก!
“สิก้าออนนี ><” ฉันพูดอย่างดีใจ สิก้าออนนีก็วางของที่ถือมาแล้วเดินมากอดฉัน
“เป็นไงบ้าง วันนี้จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ยเนี่ย”
“ใช่แล้ว” ฉันพูดแล้วกอดตอบออนนี ระหว่างนั้นซูโฮกับยูริออนนีก็เข้ามาพอดี
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะสิก้าออนนี ไม่เห็นเหรอว่าแทมินทำหน้าบูดแล้วเนี่ย” ยูริออนนีบอกทำให้ฉันและสิก้าออนนีหันไปมองแทมินที่อยู่ข้างๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเพราะแทมินยกมือกอดอกแล้วทำหน้าบูดจริงๆด้วย
“ช่วยไม่ได้นะครับ…นี่มันโลกส่วนตัวของสาวๆที่ผู้ชายอย่างเราไม่เคยเข้าใจ แทมินต้องทำใจแล้วล่ะ” ซูโฮเดินไปข้างๆแทมินแล้วพูด แทมินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วบ่นออกมา
“ผู้หญิงนิสัยไม่ดี!” ฉันหัวเราะแล้วคลายอ้อมกอดจากสิก้าออนนีก่อนจะชูนิ้วก้อยไปหาแทมิน
“โอ๋ๆ คืนดีกันนะแทมิน ถ้านายไม่ยอมคืนดีฉันจะงอนแล้วนะ!”ฉันพูด แทมินทำหน้าเหวอแล้วชูนิ้วก้อยของตัวเองมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉัน แต่ก็ยังบ่นออกมา
“นี่ใครเป็นคนผิด ทำไมฉันต้องกลัวเธอด้วยเนี่ย” ฉันขยี้หัวของแทมินเบาๆ
“นี่ๆ (ชื่อของคุณ) ออนนีมีของกินมาให้เต็มเลยนะ” ยูริออนนีพูดแล้วหยิบขนมที่อยู่ในถุงออกมาให้ฉันดู
“อันนี้เป็นช๊อคโกแลตนะ ยี่ห้อนี้อร่อยมากนะขอบอก ส่วนอันนี้เป็นข้าวห่อสาหร่าย ออนนีกับสิก้าออนนีทำเองเลยนะ ชิมดูๆ” ยูริออนนีพูดแล้วหยิบข้าวห่อสาหร่ายออกมาจากกล่องให้ฉันอันหนึ่ง
“อร่อยมากเลยค่ะออนนี” ฉันพูดหลังจากกินเข้าไปแล้ว ทั้งสองคนยิ้มดีใจกันใหญ่แล้วยื่นกล่องที่ใส่ข้าวห่อสาหร่ายไปให้แทมินกับซูโฮบ้าง
“ลองกินดูนะ การันตีโดย(ชื่อของคุณ)ว่าอร่อย!” ยูริออนนีพูดอย่างสดใส ซูโฮและแทมินหยิบไปคนละอันสองอัน
“จะว่าไปอาการของ(ชื่อของคุณ)ก้ดีคืนมากแล้วนะครับ ดูสิ รอยช้ำเริ่มจางแล้วนะ” ซูโฮพูดแล้วใช้มือชี้ที่แขนฉันซึ่งมีรอยมืออยู่จางๆ
“นั่นสินะ รอยตบที่หน้าก็หายไปแล้ว กลับมาสวยเหมือนเดิมแล้วนะ” สิก้าออนนีพูด
“ว่าแต่พวกคุณมาเยี่ยมนี่ไม่มีงานกันเหรอครับ แต่ละคนก็ดังกันทั้งนั้น” แทมินถามขึ้นมา
“ผมมีงานตอนบ่ายสามน่ะ เลยมาหาก่อน”ซูโฮบอกเป็นคนแรก
“ตอนแรกวันนี้ต้องไปซ้อมนะ แต่เพราะว่าออนนีขอไม่ไป ทุกคนก็เลยไม่ไปกันหมดน่ะ ก็เลยมาหาได้ จะมาอยู่ด้วยทั้งวันเลย” สิก้าออนนีตอบแล้วลูบหัวฉันเบาๆ
“งั้นไปเที่ยวห้างกันมั้ย เดี๋ยวขอหมอว่าจะออกจากที่นี่เร็วขึ้น แล้วขึ้นรถไปห้างเลย” แทมินเสนอขึ้นมา คนอื่นก็พยักหน้าเห็นด้วย
“งั้นเดี๋ยวฉันกับซูโฮจะไปขอหมอก่อนนะ พวกเธอก็อยู่ที่นี่ละกัน”แทมินพูดแล้วดึงแขนซูโฮให้ตามออกไปนอกห้อง
“สองคนนั้นแปลกๆนะ…” ฉันพูดขึ้นมาหลังจากที่ทั้งสองคนออกไปแล้ว
“หรือว่า…”สิก้าออนนีพูดค้างไว้แล้วหันไปมองหน้ายูริออนนี
“สองคนนั้นจะแอบชอบกัน!”ยูริออนนีพูดสีหน้าตกใจ
“บ้าเหรอออนนี! ที่ฉันบอกว่าแปลกคือดูมีความลับไม่บอกพวกเราน่ะสิ” ฉันพูดอย่างใช้ความคิด
“อืม…งั้นเดี๋ยวพอกลับมาแล้วค่อยถามก็ได้” สิก้าออนนีพูด
“นี่ออนนี…เมื่อวานน่ะ ออนนีไปหาแบคฮยอนแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นมั้ย” ฉันถามออนนีด้วยสีหน้าจริงจัง ยูริออนนีมองหน้ากับสิก้าออนนีทันที
“คือ…ออนนีก็ไปว่าแบคฮยอนน่ะ แล้วก็ตบหน้าแบคฮยอนไปทีสองที ส่วนซูโฮก็ชกหน้าแบคฮยอนไปหนึ่งที”สิก้าออนนีพูด
“ออนนีบอกไปรึเปล่าว่าฉันเข้าโรงพยาบาลน่ะ”
“ออนนีบอกไปแล้ว…มีอะไรเหรอ(ชื่อของคุณ)” ยูริออนนีพูดด้วยสีหน้าสงสัยปนเป็นห่วง
“เปล่าๆ ก็แค่ถามเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอกออนนี” ฉันบอกเพื่อให้ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงถึงแม้ว่าความจริงแล้วจะกังวลว่าแบคฮยอนจะบอกแทยอนอยู่ก็ตาม
“นี่ๆ ตอนไปห้างจะไปทำอะไรกันดีล่ะ” สิก้าออนนีถามขึ้นมา
“ก็ต้องไปช๊อบปิ้งน่ะสิ! ไหนๆก็จะมีผู้ชายไปด้วย ให้ถือของไปเลยละกัน” ยูริออนนีพูดแล้วยิ้มอย่างนึกสนุก ฉันอดยิ้มไปกับคำพูดของออนนีไม่ได้เลยจริงๆ
งั้นช่วงนี้ก็ขอพักรบหน่อยละกัน…ให้สมองมันแล่นๆหน่อย แล้วเราจะได้เห็นดีกัน…แบคฮยอน…แทยอน!
END YOU PART
ด้านแทมินและซูโฮ
“ครับ ตกลงว่าคุณ(ชื่อของคุณ)จะออกจากโรงพยาบาลประมาณบ่ายโมงนะครับ” คุณหมอพูดหลังจากที่ได้พูดคุยกับแทมินและซูโฮแล้ว
“ครับ ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ” แทมินและซูโฮพูดแล้วลุกขึ้นโค้งตัวให้คุณหมอซึ่งส่งยิ้มบางๆมาให้
“ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นพวกผมขอตัวนะครับ สวัสดีครับ” แล้วทั้งสองก็เดินออกไปข้างนอกห้อง
“แล้วเรื่องที่จะคุยด้วยคืออะไรเหรอครับแทมิน” ซูโฮถามแทมินเพราะก่อนหน้านี้แทมินบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเขา แทมินยืนพิงกำแพงแล้วพูดเรื่องที่ตัวเองจะคุยด้วย
“ฉันมีเรื่องจะให้ช่วยน่ะ”
“เรื่องอะไรครับ”
“ฉันจะให้นายคอยจับตาดูแบคฮยอน…ถ้าเมื่อไหร่ที่นายรู้ว่าแบคฮยอนกับแทยอนจะไปเจอกันเมื่อไหร่ นายต้องรีบโทรมาบอกฉันทันที” แทมินพูดเสียงเข้ม
“แล้วคุณจะไปทำอะไรครับ” ซูโฮถามต่อ แทมินเงียบไปสักพักก่อนจะตอบ
“ฉันจะถ่ายรูปเก็บไว้..สองคนนั้นเป็นคนดัง ถ้ามีข่าวหลุดออกมาจะต้องมีปัญหาแน่ๆ…”
“แต่มันจะมีผลกระทบกับงานและเมมเบอร์ในวงของทั้งสองฝ่ายนะครับ บางทีเราน่าจะหาทางอื่น…” ซูโฮแย้งขึ้นมา
“งั้นนายบอกมาว่ามีทางไหนที่ดีกว่านี้ ฉันจะเล่นงานสองคนนั้นแทน(ชื่อของคุณ)ที่โดนทำร้ายขนาดนั้นโดยที่เธอไม่ต้องบาดเจ็บอะไรอีก! อีกอย่างประธานลีซูมานของพวกนายไม่มีทางให้ข่าวนี้มีผลกระทบกับงานแน่ๆ นายวางใจเถอะว่าแผนนี้มันโอเค!” แทมินพูดและทำให้ซูโฮเงียบไป… ใช่ คนอย่างลีซูมานฉลาดพอที่จะทำอย่างที่แทมินพูดมาได้ ซูโฮถอนหายใจก่อนจะพูดว่า
“ก็ได้ครับ ถือว่าให้(ชื่อของคุณ)มีเวลาพักละกัน” ซูโฮพูดไปอย่างนั้นแม้ว่าในใจเขาอยากจะพูดต่อว่า
‘ถือว่าให้(ชื่อของคุณ)มีเวลาพักก่อนที่จะเจอศึกหนักละกัน!’
เวลา 13.07 น.
“เย้ ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันจะไปกินอาหารอร่อยๆให้เยอะๆเลย” คุณพูดอย่างดีใจที่ได้ออกจากโรงพยาบาลักที
“นี่(ชื่อของคุณ) คุณกินขนมที่ยูรินูนากับสิก้านูนาเอามาให้ไปตั้งเยอะแล้วนะครับ ยังจะไปกินที่ห้างอีกเหรอครับ”ซูโฮถามอย่างแปลกใจเพราะตอนที่อยู่ในห้องคุณกินของที่ยูริและเจสสิก้าเอามาให้ไปเยอะมาก
“นั่นมันเป็นขนมไง แต่นี่มันเป็นอาหารอ่ะ! เข้าใจมั้ยว่ามันต่างกัน” คุณตอบหน้ามึน
“ตกลงจะนั่งรถแทมินไปหมดเลยนะ แล้วเดี๋ยวซูโฮจะกลับมาเอารถตัวเองอีกที” เจสสิก้าสรุปหลังจากที่วางแผนกันแล้ว ทุกคนพยักหน้ารับ
“งั้นรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันจะไปเอารถมา”แทมินบอกแล้วเดินไปเอารถ ระหว่างที่รอแทมินคุณ ยูริ เจสสิก้าและซูโฮก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
อีกด้านหนึ่ง…
แบคฮยอนยืนมองคุณที่กำลังหัวเราะอย่างสดใส…ใช่! เขาแอบตามซูโฮมาที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว เขาอยากรู้ว่าคุณไปยังไงบ้างก็เท่านั้น…
แบคฮยอนมองคุณอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า มันเกือบจะเป็นปกติแล้วถ้าเขาไม่เห็นรอยช้ำบริเวณต้นแขนของคุณที่เขาเป็นคนทำไว้กับมือ แบคอยอนรู้สึกผิดขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเห็นอย่างนั้น
หลังจากที่เขาตวาดใส่ชานยอลแล้วเดินเข้าไปในห้อง เขาคิดกับตัวเองอยู่นานว่าทำไมเขาถึงรู้สึกใจเต้นแรงตอนที่ทำอย่างนั้นกับคุณ แต่เขาก็คิดว่านั่นเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของผู้ชายเฉยๆ
แบคฮยอนมองคุณจนรถของแทมินมาและทุกคนขึ้นไปบนรถหมดแล้ว แบคฮยอนหันหลังกลับ กระชับแว่นหันแดดที่ใส่อยู่แล้วเดินหายเข้าไปในฝูงคนทันที
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แทยอนยิ้มร้ายหลังจากวางหูโทรศัพท์แล้ว เธอโทรหาโรงพยาบาลCเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องของคุณและแน่นอนว่าข้อมูลอะไรมาตั้งเยอะ…รวมถึงที่คุณกำลังจะไปห้างด้วย ที่แทยอนรู้ว่าคุณจะเข้าโรงพยาบาลน่ะ…มันอยู่ในส่วนหนึ่งในแผนการของเธอเองล่ะ ไม่งั้นเธอไม่บอกแบคฮยอนเกี่ยวกับเรื่องที่คุณมาหอพักหรอก แทยอนรู้ว่าแบคฮยอนจะต้องไปเล่นงานคุณแน่ๆ ส่วนตัวเธอเองก็มานอนเล่นในหอพักรอเวลาไง
ที่รู้ว่าเป็นโรงพยาบาลCก็เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่รู้จักแล้วต้องพาไปโรงพยาบาล…จะเลือกโรงพยาบาลไหนล่ะถ้าไม่ใช่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด…เรื่องที่อยู่ของคุณน่ะหาง่ายจะตายไปสำหรับแทยอน… แต่ขอไม่บอกละกันว่าวิธีไหน :D
แทยอนหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้นพร้อมตะโกนไปว่า
“ยุนอา! ฉันจะไปห้างนะ!”
JESSICA PART
เวลา 13.45 น.
ตอนนี้ฉันกับคนอื่นๆอยู่ที่ห้างกันค่ะ >< (ชื่อของคุณ)ใส่เสื้อกันหนาวบางๆมาด้วยเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นรอยช้ำจางๆที่อยู่ตามแขน ตั้งแต่มาถึงฉันกับยูริก็ลาก(ชื่อของคุณ)ไปที่โซนเสื้อผ้าก่อนเลย พวกเราเลือกเสื้อผ้าให้(ชื่อของคุณ)ลองจนได้มาตั้งห้าหกชุดถึงแม้(ชื่อของคุณ)จะไม่อยากได้ก็เถอะ ส่วนฉันกับยูริก็ได้มาคนละชุดสองชุด โดยมีแทมินและซูโฮคอยถือและคอยจ่ายให้ตามประสาสุภาพบุรุษ จากนั้นเราก็ไปที่ร้านเครื่องประดับต่อ
“นี่ๆ สร้อยอันนี้สวยมากเลย (ชื่อของคุณ)เอามั้ย” ฉันถามแล้วชูสร้อยที่ตัวเองเล็งอยู่ให้(ชื่อของคุณ)ดู
“กำไลอันนี้สวยกว่านะ ดูสิ ไล่สีซะสวยเลย ออนนีกับซูโฮเลือกเองเลยนะ”ยูริเข้ามาขัดแล้วชูกำไลให้ดู
“คือว่า…” (ชื่อของคุณ)พูดไม่ออกแล้วหันไปมองแทมินที่กำลังส่ายหน้าเบาๆอยู่
“หยุดเลยครับทั้งสองคน (ชื่อของคุณ)อยากได้แหวนต่างหากล่ะ” แทมินพูดทำให้ทุกคนกระจ่าง ฉันเลยวางสร้อยแล้วหันไปดูแหวนแทน
“นายรู้ใจฉันจริงๆเลยนะแทมิน” (ชื่อของคุณ)พูด
“แน่อยู่แล้ว ฉันอยู่กับเธอมาเป็นชาติละ มองตาทีนี่เห็นไปถึงตับไตไส้พุงหมดแล้ว” แทมินตอบ
“สิก้านูนาครับ”ซูโฮเรียกฉัน ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วเลิกคิ้ว
“สองคนนั้นดูเหมาะกันดีเนอะ” ยูริบอกฉันเลยมองไปที่แทมินและ(ชื่อของคุณ)แล้วยิ้มออกมาเพราะ(ชื่อของคุณ)กำลังหยิกแก้มแทมินอยู่ ส่วนแทมินก็เบ้หน้า
“แต่(ชื่อของคุณ)ไม่ได้คิดอะไรกับแทมินนี่นา”
“ฉันก็แค่บอกออนนีเฉยๆ ก็รู้อยู่แล้วน่าว่า(ชื่อของคุณ)ไม่ได้ชอบแทมิน แต่ถ้าสองคนนีเป็นแฟนกันก็ดูเหมาะสมกันไง” ยูริอธิบาย ฉันเลยพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าเลือกแหวนต่อ
“อันนี้น่ารักมั้ย” ฉันถามแล้วชี้ให้ซูโฮกับยูริดู เป็นแหวนธรรมดาแต่สลักไว้ เป็นรูปหัวใจแล้วเขียนต่อว่า FOREVER
“ก็ดีนะครับ ซื้อลายนี้ให้(ชื่อของคุณ)กันมั้ยครับ” ซูโฮ
“เห็นด้วยๆ เราสามคนแชร์เงินกันแล้วซื้อให้(ชื่อของคุณ)กันเถอะ” ยูริ
“ได้ๆ งั้นฉันขอซื้อแหวนอันนี้นะคะ”ฉันบอกกับพนักงานที่อยู่ใกล้ๆซึ่งยิ้มรับแล้วหยิบแหวนออกมาจากตู้
“ไปกินกันเถอะ ฉันหิวแล้วล่ะทุกคน” (ชื่อของคุณ)แล้วเดินมาหายูริซึ่งพยักหน้าให้
“งั้นเดี๋ยวผมจ่ายให้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยจ่ายผมคืนทีหลัง”ซูโฮบอกแล้วหยิบบัตรเครดิตจากกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมาส่งให้พนักงาน ฉันกับยูริพูดขอบคุณแล้วเดินออกมาพร้อมกับ(ชื่อของคุณ)
“แล้วจะกินอะไรล่ะ มีร้านน่าอร่อยตั้งเยอะ”แทมินบอก (ชื่อของคุณ)เลยทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะบอกว่า
“เดินดูเรื่อยๆได้มั้ย ถ้าเจอร้านที่อยากกินค่อยเข้า”
“ก็ได้นะ ถือว่าได้ออกกำลังกายละกัน” ยูริเห็นด้วย ฉันก็พยักหน้ารับเหมือนกัน ตอนนั้นซูโฮก็เดินเข้ามาพอดี
“ตกลงกินอะไรครับทุกคน” ซูโฮถาม
“จะเดินดูก่อนน่ะ ถ้าเจอร้านที่อยากกินก็เข้าร้านนั้นแหละ” แทมินตอบ
“งั้นขอเอาของไปเก็บที่รถก่อนได้มั้ยครับ มันเยอะน่ะ แล้วก็เดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อแล้วนะ” ซูโฮบอกขึ้นมาแล้วชูมือที่ถือถุงอยู่เหมือนกับแทมิน
“แล้วนายจะไปยังไงล่ะซูโฮ” ยูริถาม
“เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปก็ได้ครับ”ซูโฮตอบ
“ก็ได้ แล้วจะเจอกันตรงไหนล่ะ” (ชื่อของคุณ)ถาม
“พวกเธอก็เดินไปก่อนละกัน ถ้าเก็บของเสร็จแล้วฉันจะโทรมาถามว่าอยู่ไหน”แทมินบอก(ชื่อของคุณ)แล้วเดินออกไปกับซูโฮ
“งั้นพวกเราไปซื้อน้ำกินกัน เมื่อกี้ฉันเห็นร้านสตาร์บัคส์อยู่” ยูริบอกแล้วจูงมือพวกเราทั้งสองคนไปทางไปสตาร์บัคส์ เมื่อมาถึงพวกเราก็ไปที่เคาท์เตอร์ทันทีเพราะตอนนี้ไม่มีคน
“จะกินอะไรกันน่ะ”
“ฉันขอช็อคโกแลตปั่น สิก้าออนนีละคะ”(ชื่อของคุณบอกแล้วหันมาถามฉันอีกครั้ง
“ไม่เอาอ่ะ ออนนีไม่อยากกิน”ฉันบอกพร้อมส่ายหน้าไปด้วย
“งั้นเอามอคค่ากับช็อคโกแลตปั่นค่ะ” ยูริหันไปบอกพนักงานแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา
“เดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้นะออนนี ไม่ต้องเลี้ยงฉันหรอก”(ชื่อของคุณ)รีบพูดเมื่อเห็นอย่างนั้น
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าออนนีเลี้ยงฉลองที่เราออกจากโรงพยาบาลไง” ยูริพูด
“ชิ! มาห้างทั้งทีฉันไม่ได้ใช้เงินตัวเองเลยอ่ะออนนี”
“ก็ดีแล้วนี่ ถือว่ามาเที่ยวฟรีกินฟรีละกัน”ฉันบอกแล้วขยี้หัวของ(ชื่อของคุณ)เบาๆ
“ได้แล้วค่ะ อันนี้เป็นช็อคโกแลตปั่นนะคะ ส่วนด้านนี้เป็นมอคค่าค่ะ” พนักงานบอกแล้วยื่นแก้วสองแก้วให้ ยูริหยิบเงินแล้ววางไว้ตรงหน้าก่อนจะรับแก้วจากมือของพนักงาน
“อ่ะ อันนี้ช๊อคโกแลตปั่น”ยูริยื่นแก้วให้(ชื่อของคุณ)
“ขอบคุณนะออนนี” (ชื่อของคุณ)บอก
“ขอบคุณมากนะคะ”พนักงานกล่าวขอบคุณแล้วโค้งตัวให้ ยูริเลยยิ้มให้แล้วโค้งตัวกลับไป
“ไปเดินดูฝั่งนู้นกันเถอะ” ฉันบอก ระหว่างพวกเรากำลังเดินไปนั้น(ชื่อของคุณ)ก็ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งจนเธอล้มลงไปกับพื้น!
“ขอโทษค่ะ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ”
END JESSICA PART
YOU PART
“ขอโทษค่ะ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ” ฉันถามแล้วใช้มืออีกข้งที่ไม่ได้ถือแก้วอยู่จับมือผู้หญิงคนนั้นเพื่อดึงเธอขึ้นมาจากพื้น เธอไม่ตอบแต่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา…
ถึงจะมีแว่นกันแดดอันใหญ่ปิดบังใบหน้าอยู่ แต่ฉันก็จำได้ไม่มีวันลืม…
“ฉันไม่เจ็บหรอกค่ะ… คุณน่าจะเจ็บมากกว่าฉันนะคะ…ได้ข่าวว่าเข้าโรงพยาบาลนี่!”สิ้นประโยคนั้นฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดนขัดขาจนต้องลงไปจนกระแทกกับพื้น แก้วที่มีน้ำช็อคโกแลตปั่นอยู่ก็หกลงมาใส่ตัวฉัน!
“ทำอะไรของเธอ…!” ยูริออนนีรีบวิ่งเข้ามากระชากตัวแทยอนให้หันหน้าไปทางเธอก่อนจะต้องตกใจเพราะนั่นเป็นแทยอน!
“แทยอน…”เสียงของสิก้าออนนีพูดออกมาอย่างตกใจ
“ฉันถามว่าทำอะไรของเธอ…แทยอน”ยูริออนนีพูดเสียงต่ำ สิก้าออนนีรีบพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้นจากพื้นที่มีน้ำสีเข้มๆไหลนองอยู่
“อ้าว! ยูรินี่ นั่นก็เจสสิก้าด้วย…ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ไหนว่ามีธุระไม่ใช่เหรอ…แถมยังมาอยู่กับน้องสาวของฉันด้วยอีก น่าตกใจจังเลย” แทยอนแสร้งทำสีหน้าตกใจพร้อมเอามือทาบที่อก
“นั่นมันไม่เกี่ยว…เธอขัดขา(ชื่อของคุณ)ทำไม” ยูริออนนีพูดเสียงเบาเพื่อไม่ให้เป็นจุดเด่นจนเกินไปทั้งที่ปกติถ้าอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้เธอจะต้องตะโกนไปแล้ว
“ฉันไม่ได้ทำนะ…ไม่เชื่อถาม(ชื่อของคุณ)ดูสิ ใช่มั้ยล่ะ…คุณน้องสาว”แทยอนหันมาถามฉันแล้วเน้นเสียงใส่ ฉันที่จับแขนสิก้าออนนีอยู่มองแทยอนเงียบๆแล้วถอนหายใจออกมา
“ใช่…ฉันล้มเองล่ะออนนี” ฉันพูดเสียงเรียบแต่ทำให้ออนนีทั้งสองคนตกใจมาก ส่วนแทยอนก็ยิ้มอย่างพอใจ
“(ชื่อของคุณ)…ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ”สิก้าออนนีพูดเบาๆแล้วมองหน้าฉัน
“ตามน้ำไปก่อนค่ะออนนี”ฉันตอบทั้งที่ยังมองหน้าแทยอนอยู่
“กลับมาก่อน…”สิก้าออนนีเรียกยูริออนนีที่ทำหน้าไม่เข้าใจและกำลังจะอ้าปากเถียง แต่เมื่อเจอสายตาของสิก้าออนนียูริออนนีเลยยอมเงียบแล้วเดินมาข้างๆฉัน
“ถ้ารู้ว่าฉันเข้าโรงพยาบาลมาเธอก็ไม่น่าจะทำอย่างนี้นะ…โจมตีคนที่กำลังอ่อนแอแบบนี้ ไม่แฟร์เลยนะ ทำเป็นพวก’หมาลอบกัด’ไปหน่อยนะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าปกติ ไม่มีท่าทางหาเรื่องเลยแม้แต่น้อย ฉันเห็นแทยอนกำมือแน่นตอนที่ฉันพูดจบ เธอนิ่งไปสักพักเหมือนกำลังข่มอารมณ์อยู่แล้วเหยียดยิ้มออกมา
“ก็ได้…แล้วเจอกันใหม่นะ(ชื่อของคุณ)” แทยอนพูดแล้วเดินออกไปโดยไม่สนใจสายตาบางคู่ที่มองอย่างสนใจเลยสักนิด ยูริออนนีและสิก้าออนนีพาฉันมานั่งตรงเก้าอี้ที่ทางห้างมีไว้ตามทางเดิน
“(ชื่อของคุณ)…ทำไมทำแบบนั้นล่ะ” ยูริออนนีถามฉัน
“ฉันเหนื่อยน่ะออนนี ยังไม่อยากตบตีกับใคร…ขอฉันพักก่อนนะ” ฉันบอกเสียงเหนื่อยอ่อน
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันเลยหยิบขึ้นมากดรับ
[อยู่ไหนน่ะ(ชื่อของคุณ) ฉันเก็บของเสร็จแล้วนะ ซูโฮก็กลับไปแล้ว] แทมินถามฉัน
“นายรออยู่ที่รถเลยนะแทมิน…ไม่ต้องทานอาหารแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันกับออนนีจะเดินไปหาเอง” ฉันบอกแล้วยิ้มบางๆให้ออนนีทั้งสองคนที่มองมาอยู่
[เฮ้! เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า เสียงเธอฟังดูไม่ดีเลยนะ(ชื่อของคุณ)]แทมินถามฉันอย่างเป็นห่วง
“เดี๋ยวค่อยเล่าตอนเจอกันละกันนะ” ฉันบอกแล้วกดตัดสาย
“แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ ช็อคโกแลตเปื้อนเต็มตัวเลยอ่ะ”สิก้าออนนีถามแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดตามตัวฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกออนนี”ฉันบอก
“งั้นรีบไปหาแทมินกันเถอะ แอร์ในนี้ก็เย็นอยู่ (ชื่อของคุณ)ตัวเปียกแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ” ยูริออนนีบอกพร้อมลุกขึ้น
“โอเคจ้ะยูริ/ค่ะออนนี”ฉันกับสิก้าออนนีตอบก่อนจะที่พวกเราสามคนจะเดินไปที่ลานจอดรถที่แทมินรออยู่
“เฮ้ย(ชื่อของคุณ)! ทำไมชุดเธอถึงเปื้อนอย่างนั้นล่ะ!”แทมินถามฉันด้วยความตกใจหลังจากที่ฉัน สิก้าออนนีและยูริออนนีมาถึงแล้ว
“ขึ้นรถก่อนเถอะแทมิน เดี๋ยว(ชื่อของคุณ)จะหนาว”สิก้าออนนีบอก แทมินจึงพยักหน้า พวกเราจึงขึ้นรถกัน
“ตกลงเกิดอะไรขึ้น” แทมินถามเสียงเครียดเมื่อขับออกมาที่ถนนแล้ว
“นี่เป็นฝีมือแทยอนน่ะแทมิน…”ฉันตอบ
“อะไรนะ! ยัยนั่นมาหาเธอเหรอ!” แทมินถาม
“แทยอนแกล้งเดินมาชน(ชื่อของคุณ)จนตัวเองล้ม แล้วพอ(ชื่อของคุณ)จะช่วยพยุงขึ้นแทยอนก็ขัดขา(ชื่อของคุณ)จนล้ม ตอนนั้น(ชื่อของคุณ)ถือแก้วที่ใส่ช็อกโกแลตอยู่น่ะ มันก็เลยหกใส่ตัว(ชื่อของคุณ)”ยูริออนนีเล่าให้แทมินฟัง
“ยัยนั่นอยากตายรึไงวะ!”แทมินตะโกนออกมาอย่างโมโหจนทุกคนแอบสะดุ้งหน่อย
“แล้ว(ชื่อของคุณ)ไม่เป็นไรใช่มั้ย”แทมินถามฉัน
“ไม่เป็นไรแทมิน ฉันโอเค แต่ตอนนี้ไปส่งพวกออนนีที่หอพักก่อนแล้วรีบกลับคอนโดเถอะ ฉันเหนียวตัว” ฉันตอบ
“งั้นส่งออนนีลงตรงนี้ก็ได้นะ เพราะหอพักก็ไม่ได้อยู่ไกลมาก”ยูริออนนีรีบพูด
“ใช่ๆ (ชื่อของคุณ)จะได้รีบไปอาบน้ำล้างตัวด้วยนะ” สิก้าออนนีพูดเสริม
“แต่ว่า…”ฉันแย้งขึ้นมาเพราะไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่นัก
“เอาน่า(ชื่อของคุณ) ออนนีน่ะสบายอยู่แล้ว แต่(ชื่อของคุณ)เพิ่งออกจากโรงพยาบาลนะ เดี๋ยวไข้มันขึ้นมาอีกจะทำยังไงล่ะ” ยูริออนนีบอกเหตุผล
“ก็ได้ออนนี”สุดท้ายฉันก็ยอมออนนี
“งั้นแทมินจอดรถตรงนั้นเลย”สิก้าออนนีบอกแทมิน เขาจึงขับรถไปเลนซ้ายสุดแล้วค่อยๆหยุดรถ แทมินกดเปิดท้ายรถแล้วอกจากรถไปเพื่อหยิบของของออนนีทั้งสองคน
“งั้นออนนีไปก่อนนะ(ชื่อของคุณ) ดูแลตัวเองดีๆนะ”สิก้าออนนีบอกฉัน
“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจหรืออยากให้ช่วยก็บอกนะ(ชื่อของคุณ)”ยูริออนนีพูดต่อ
“อืมออนนี โชคดีนะ” ฉันบอกลาทั้งสองคน พวกออนนีลงจากรถไปและแทมินกลับขึ้นมาบนรถเพื่อขับต่อไปที่คอนโดของพวกเรา
“(ชื่อของคุณ)…หลับไปก่อนนะ ถ้าถึงคอนโดแล้วฉันจะปลุก” แทมินบอก ฉันเลยค่อยๆหลับตาลงทั้งสองข้างก่อนจะผล็อยหลับไป
END YOU PART
28/04/2557
มาแล้ว ตอนนี้ดูใสๆเนอะ…แต่ทุกคนคิดเหรอคะว่ามันจะใสจริงๆ…บอกแล้วว่ามันต้องแรงและแรงเท่านั้น! ปูเสื่อรอครึ่งหลังซะดีๆ!
ความคิดเห็น