คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8
YOU PART
“(ชื่อของคุณ)…เกิดอะไรขึ้นน่ะ” แทมินถามฉัน ตอนนี้เรากลับมาอยู่ที่คอนโดแล้วหลังจากที่แทมินไปรับฉันมา
“แทมินอา…ฉันเจ็บไปหมดแล้วนะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าแทยอนจะทำแบบนั้น”ฉันพูด
“แทยอนทำอะไรเธอเหรอ! เธอเจ็บตรงไหนมั้ยน่ะ!” แทมินตกใจมาก ฉันไม่ได้ตอบอะไรแต่เปิดกระเป๋าแล้วหยิบไดอารี่ของแทยอนขึ้นมาแล้วส่งให้แทมิน
“อะไรน่ะ(ชื่อของคุณ) ไดอารี่ของแทยอนงั้นเหรอ…” แทมินเปิดอ่านอย่างสนใจแล้วหน้าของเขาก็ซีดลง ฉันมองอย่างงงๆ
“ทำไมหน้าซีดล่ะแทมิน ไปอะไรไปเหรอ…”
“เธอยังไม่ได้เปิดอ่านใช่มั้ย” แทมินถาม ในแววตาของเขาดูเป็นห่วงมาก ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ แทมินแค่นยิ้มออกมาก่อนจะชูหนังสือหน้าที่เขากำลังอ่านอยู่ให้ฉันดู
xx/xx/xx
วันนี้ฉันแอบส่งคนให้ไปสลับข้อสอบของ(ชื่อของคุณ)กับเพื่อนอีกคนนึง… จริงๆแล้ว(ชื่อของคุณ)เป็นคนเรียนดีใช้ได้ แต่เพื่อนคนนั้นเรียนได้ไม่ดี ประมาณว่าห่วยแตกอ่ะนะ เพราะงั้นตอนที่คะแนนจะออก(ชื่อของคุณ)เลยได้อันดับท้ายๆของชั้นแน่ๆ
xx/xx/xx
จำที่ฉันบอกว่าส่งคนไปสลับข้อสอบของ(ชื่อของคุณ)กับเพื่อนได้มั้ย…วันนี้คะแนนออกมาแล้ว เป็นไปตามที่ฉันคาด…(ชื่อของคุณ)อันดับตกลงมาเยอะมาก แม่ที่รู้เรื่องถึงกับยึดคอมพิวเตอร์ของ(ชื่อของคุณ) แน่นอนว่า(ชื่อของคุณ)ร้องไห้…ก็นั่นเป็นคอมเครื่องที่(ชื่อของคุณ)เก็บเงินซื้อเองนี่นา ช่วยไม่ได้ล่ะนะ…อยากมาอ่อยแฟนฉันก่อน ก็ต้องเจออย่างนี้แหละ!
“ฮึก…นี่เป็นฝีมือของแทยอนงั้นเหรอ” ฉันถามตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อเลย…ทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่ระแคะระคายเรื่องคะแนนที่ตกลงไปตั้งเยอะนะ… ทำไมกันนะ…
“ถ้าแทยอนเป็นผู้ชายฉันจะต้องมีเรื่องกับยัยนั่นไปแล้วแน่ๆ”
แทมินพูดอย่างหงุดหงิด นี่เป็นเรื่องที่ฉันกับแทมินไม่เคยรู้มาก่อนเลย…ไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริงๆ ฉันหยุดร้องไห้ก่อนจะจดรายการที่จะต้องแก้แค้นแทยอนเพิ่มเข้าไปอีกในหัว ฉันหยิบซีดีออกมาก่อนจะส่งให้แทมิน
“แทมินอา…รู้มั้ยว่าตอนฉันดูซีดีแผ่นนี้นะ ฉันร้องไห้เลยนะ มันทำให้ฉันช็อคไปเลยล่ะ…” แทมินรับแผ่นนั้นไปก่อนจะสบตาฉัน
“ถ้านายจะดู…ฉันขอไปอยู่ในห้องฉันนะ เพราะฉันรับไม่ได้ที่จะดูมันจนจบล่ะ เพราะนั่นน่ะ…คือเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตของฉัน”
แล้วฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเองโดยไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าและไดอารี่ของแทยอนไปด้วย ฉันเข้าไปข้างในห้องก่อนจะไปนั่งบนเก้าอี้พร้อมเปิดอ่านไดอารี่เล่มนั้นตั้งแต่หน้าแรก
xx/xx/xx
วันนี้ฉันเจอเรื่องที่เลวร้ายมาก…ยัยน้องเลวนั่นทำตัวร่าน! อ่อยแฟนชาวบ้านไปทั่ว! ไม่เคยสำนึกว่าครอบครัวของฉันเป็นคนอุปการะยัยนั่นมา! ถึง(ชื่อของคุณ)จะบอกว่าไม่ได้ทำก็เถอะ…แต่ยัยนั่นก็ต้องให้ท่าบ้างสิ ไม่งั้นผู้ชายมันไม่เล่นด้วยหรอก! ฉันขอสาบานกับตัวเอง…ว่าจะกำจัดยัยนั่นให้พ้นทางจนได้จนได้!!
‘พี่’ไม่เคยไว้ใจ เชื่อใจฉันเลยใช่มั้ยคะ…?
xx/xx/xx
พ่อกับแม่เพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันและ(ชื่อของคุณ)…แต่ยังไม่มีใครโกรธ(ชื่อของคุณ)เพราะคิดว่า(ชื่อของคุณ)ไม่ผิด… นั่นทำให้ฉันเกลียดยัยนั่นมากขึ้นไปอีก! ฉันจะทำให้ยัยนั่นเจ็บปวดเจียนตายให้ได้!
ฉันผิดเหรอ…ที่พ่อแม่ไม่เชื่อคำพูดของพี่น่ะ พี่เคยรู้มั้ยคะ…ว่าแค่ที่พี่เกลียดฉัน…ก็ทำให้ฉันเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้วน่ะ…
ปึง!
ฉันสะดุ้งแล้วหันไปมองที่ประตูหลังจากได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ฉันวิ่งไปที่ประตูแล้วแง้มออกเล็กน้อยก่อนจะเห็นว่าแทมินกำลังชกผนังอยู่!
“แทยอน…ทำไมเธอถึงเลวได้ขนาดนี้ล่ะฮะ!!”
ปึง! ปึง!
แทมินยังคงชกผนังต่อไปก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นแล้วหันมาทางด้านที่ฉันมองอยู่ แต่เขาคงไม่เห็นว่าฉันมองอยู่หรอกเพราะฉันเปิดไปแค่นิดเดียวพอให้เห็นภาพเท่านั้น…ภาพที่แทมินกำลัง’ร้องไห้’อยู่…
ฉันรีบปิดประตูเบาๆเพื่อไม่ให้มีเสียงแล้วนั่งลงกับพื้นพิงประตู มือของฉันปิดปากตัวเองไว้แน่นเผื่อว่จะมีเสียงหลุดออกไป…น้ำตาของฉันก็กำลังไหลออกมาเหมือนกัน
“(ชื่อของคุณ)…ทั้งๆที่ฉันคิดว่าปกป้องเธอได้ แต่ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ…ทำไมมันถึงทำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้นไปอีกล่ะ…” เสียงของแทมินอ่อนแรงมาก… นั่นทำให้ฉันร้องไห้หนักเข้าไปอีก
“ขอโทษจริงๆนะที่พาเธอไปที่นั่น…ทำให้เธอเจอกับแทยอนอีกครั้ง…ทั้งที่เธอเป็นคนนิสัยดีแท้ๆ…แต่ทำไมถึงต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้นะ…”
ไม่หรอกแทมิน…นายไม่ผิดเลย ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว นายไม่ควรจะเป็นคนที่มาขอโทษฉัน…
“บางทีพระเจ้าอาจจะกำลังไม่ชอบเธออยู่ก็ได้นะ…(ชื่อของคุณ)”
ฉันแค่นยิ้มออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น…
ไม่หรอกแทมิน… ไม่ใช่แค่ไม่ชอบ…
แต่พระเจ้าน่ะ…’เกลียด’ฉันเลยล่ะ…
END YOU PART
TAEMIN PART
ผมเอาแผ่นซีดีออกจากเครื่องเล่นแล้วเก็บเข้ากล่องอย่างเดิม ตอนนี้มือของผมเปื้อนเลือดไปหมดเพราะชกผนังจนเลือดออกมา
ผมเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลที่มีติดไว้ในห้องออกมาแล้วเริ่มทำแผลให้ตัวเองเงียบๆ…
ถ้าถามว่าจู่ๆทำไมเกิดบ้าขึ้นมา…ก็เพราะว่าภาพที่อยู่ในซีดีนั่นน่ะ…มันเลวร้ายและโหดร้ายเกินไป…เกินกว่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับไหว… และแน่นอนว่าผู้ชายที่’รัก’ผู้หญิงคนหนึ่งอย่างผม…ก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน
แทยอน…เป็นคนที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยพบ ทั้งความคิดและการกระทำ…
คนแบบนั้น…ไม่สมควรที่จะเกิดมาอยู่บนโลกด้วยซ้ำ…ไม่สมควรที่จะมีอนาคตที่ดี เป็นถึงเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดัง มีผู้คนนับล้านชอบ…
แต่(ชื่อของคุณ)…เป็นคนที่โดนทำร้ายทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด…ควรจะมีอนาคตอย่างนี้งั้นเหรอ อนาคตที่เจ็บปวด…เศร้าสร้อย…และมืดมัว มืดมัวขนาดที่คนอย่างผมก้าวเข้าไปเป็นแสงสว่างให้ไม่ได้…หรือถ้าได้ก็คงริบหรี่เกินที่จะเห็น….
พระเจ้า…บางทีท่านก็’ลำเอียง’เกินไปนะครับ
หลังจากที่ผมทำแผลให้ตัวเองเสร็จก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปสักพักคนเดียว… ตอนนี้(ชื่อของคุณ)คงกำลังอ่านไดอารี่นั้นอยู่…
ผมตัดสินใจออกไปจะออกไปข้างนอกเพื่อไปซื้ออาหารเข้ามาทานกับ(ชื่อของคุณ) ผมเขียนโน้ตแปะไว้ที่หน้าตู้เย็นว่าออกไปซื้ออาหารข้างนอกเผื่อว่าเธอจะเป็นห่วงผม
ผมขับรถออกมาที่ร้านอาหารที่ผมมาประจำกับ(ชื่อของคุณ)แล้วนั่งรออาหารจะเอากลับบ้าน แต่ระหว่างนั้นผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งที่น่าจะเป็นคู่รักที่ดูแล้วเหมือนมาก…
เหมือนแทยอนและแบคฮยอนมากจริงๆ…
---------------------------------------------------------------------------
ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะปลอมตัวก็เถอะ แต่ผมก็ยังดูออกอยู่ดีว่าเป็นสองคนนั้น ผมเอาแว่นกันแดดที่พกมาด้วยออกมาสวม ดีที่ตรงที่ผมนั่งอยู่เป็นมุมมืดๆ สองคนนั้นเลยไม่สังเกตว่าเป็นผม
แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้…ทำให้แทยอนเลือกที่จะโต๊ะที่อยู่เยื้องไปทางซ้ายตรงหน้าของผม ทำให้ผมเห็นภาพและได้ยินที่สองคนนั้นคุยกันอย่างชัดเจน
“ขอเป็นสลัดผักกับน้ำส้มนะคะ”
“ผมขอสปาเกตตี้ซอสเนื้อครับ ขอโค้กด้วยครับ”
นั่นคืออาหารที่ทั้งสองคนสั่ง ผมเหยียดยิ้มหลังจากที่ได้ยินอาหารที่แทยอนสั่ง…สลัดผักกับน้ำส้มงั้นเหรอ? นั่นน่ะ…มันอาหาร’นางเอก’เลยนะเนี่ย บางทีเธอคงจะไม่รู้ว่าเธอน่ะเป็น’นางร้าย’นะแทยอน…
END TAEMIN PART
BAEKHYUN PART
ตอนนี้ผมอยู่กับแทยอนนูนาในร้านอาหารแห่งหนึ่งครับ ตอนที่ผมโดน(ชื่อของคุณ)ตัดสายไปผมก็หงุดหงิดและก็ว่าจะโทรไปถามนูนาอยู่พอดีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมั้ย แต่นูนาก็เป็นคนชวนผมมาทานข้าวด้วยเพราะบอกว่ามีเรื่องอย่ากจะคุยด้วย หลังจากที่สั่งอาหารไปแล้วผมก็เลยเอ่ยถามถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
“ตกลงนูนามีเรื่องอะไรอยากจะคุยกับผมครับ”
“คือ…แบคก็รู้ใช่มั้ยว่า(ชื่อของคุณ)มาหานูนาน่ะ”
“ครับ…”
“นูนาขอบใจนะที่แบคฮยอนบอกให้(ชื่อของคุณ)มาขอโทษ แต่(ชื่อของคุณ)ไม่ได้อยากขอโทษนูนาสักหน่อย พอมาที่หอพักของนูนาแล้วแน่นอนว่า(ชื่อของคุณ)ก็ไม่ได้มาขอโทษนูนา…” แทยอนนูนาบอกเสียงเศร้าๆ ผมเริ่มโมโหแล้วสิ…
“แล้วยัยนั่นไปทำอะไรครับ…อย่าบอกนะว่าไปหาเรื่องนูนาน่ะ!”
“ใช่…(ชื่อของคุณ)ไปหาเรื่องนูนาถึงที่นั่นเลย…แถมไปอาละวาดพังข้าวของด้วย ตอนนั้นเพื่อนๆของนูนาก็ไม่อยู่ด้วย นูนาไม่รู้จะปรึกษาใครก็เลยมาคุยกับแบคนี่แหละ”
“ให้ตายสิ! ยัยนั่นไม่เคยทำอะไรดีๆบ้างเลยใช่มั้ย!” ผมพูดอย่างโมโห (ชื่อของคุณ)นี่อยากมีเรื่องกับผมอีกใช่มั้ย!
“แบคอย่าไปว่า(ชื่อของคุณ)สิ ถึงยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของนูนานะ” นูนาพูดยิ้มๆ ไม่มีความโกรธหรือเกลียดอยู่ในสีหน้าและแววตาของนูนาเลย… แทยอนนูนานี่เป็นคนดีจริงๆสินะ
“นูนาใจดีเกินไปแล้วนะครับ!”
“เอาน่าๆ ที่นูนาเรียกแบคเพราะอยากปรึกษานะ…ไม่ใช่ให้มาพูดอย่างนี้สักหน่อย ไปๆ อาหารมาแล้ว มาทานกันเถอะ”
พอแทยอนนูนาพุดอย่างนั้นผมจึงยอมหยุดแล้วทานข้าว หลังจากที่ทานเสร็จแล้วผมก็แยกกับนูนาตรงนั้นเพราะไม่อยากให้เป็นข่าว…แน่ล่ะ ก็เดี๋ยวนี้มีแต่นักข่าวฝีมือดีๆทั้งนั้น พวกดารานักร้องก็ต้องระวังตัวตั้งแต่เนิ่นๆสิ…
ระหว่างที่กำลังเดินเล่นผมก็นึกถึงเรื่องของ(ชื่อของคุณ)ขึ้นมา
หึ…เธออยากจะโดนฉันเล่นงานจริงๆสินะ…(ชื่อของคุณ)!!
END BAEKHYUN PART
YURI PART
“นูนาว่าเรื่องมันชักจะไม่ดีแล้วล่ะ” ฉันพูดกับซูโฮผ่านทางโทรศัพท์ เจสสิก้าเป็นคนบอกให้ฉันโทรไปเล่าให้ซูโฮฟังน่ะ
[ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ…แต่ผมว่าแทยอนนูนาน่าจะไปบอกแบคอยอนเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะครับ]
“นั่นสิ นูนาก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะแทยอนจะต้องยืมมือแบคฮยอนให้มาทำร้าย(ชื่อของคุณ)แน่ๆ” เจสสิก้าออกความเห็นบ้าง ลืมบอกไปว่าเราเปิดสปีคเกอร์อยู่เพื่อให้คุยกันได้ทั้งสามคน
“งั้นซูโฮก็ต้องจับตาดูแบคฮยอนดีๆนะ ฉันเป็นห่วงจริงๆเลย แบคฮยอนน่ะหูเบามาก” ฉันบอก
[จริงสิ! ตอนอยู่ในหอผมได้ยินแบคฮยอนบอกว่า ถ้า(ชื่อของคุณ)ไม่ไปขอโทษแทยอนนูนา มันจะเล่นงาน(ชื่อของคุณ)น่ะครับ] ซูโฮพูดเพราะเพิ่งนึกได้
“พวกเราทำอะไรไม่ได้เพราะมันคือการตัดสินใจของ(ชื่อของคุณ)…แต่พวกเราจะอยู่ข้าง(ชื่อของคุณ)และเราคงจะทำได้แค่ดูแล(ชื่อของคุณ)ไม่ให้เป็นอะไรหรือได้รับอันตรายจากคนเลวๆพวกนั้น!” ฉันพูดอย่างหนักแน่น
“ความจริงแล้วน่ะ…(ชื่อของคุณ)น่ะยังอ่อนแออยู่นะ” เจสสิก้าออนนีบอกทำให้ทุกคนเงียบไป
[ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะครับเจสสิก้านูนา]
“เพราะว่า(ชื่อของคุณ)ยังร้องไห้อยู่เมื่อพูดถึงอดีตน่ะสิ…อดีตที่เลวร้ายมากจนเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอไงล่ะ ถ้าเปรียบให้แทยอนเหมือนไฟ…ก็คงจะเป็นไฟที่ร้อนแรง โหมกระหน่ำและยากที่จะดับ แต่(ชื่อของคุณ)จะเป็นได้เพียงกองไฟกองเล็กๆที่หนักแน่นและมั่นคง แต่ต่อให้หนักแน่นหรือมั่นคงขนาดไหน…ยังไงก็ต้องแพ้และโดนกองไฟที่กำลังโหมกระหน่ำกลืนกินเข้าไปอยู่ดี… ยกเว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์คอยช่วย(ชื่อของคุณ)อยู่”
ทั้งห้องเงียบไปรวมถึงซูโฮด้วย แน่นอนว่าสิ่งที่เจสสิก้าออนนีพูดมามันถูกทุกอย่าง…ทุกคนรู้ว่าคนอย่างแทยอนไม่ควรจะเล่นด้วย แม้แต่(ชื่อของคุณ)เองก็รู้ แต่เธอก็ยังทำเพราะความแค้นที่มีมากมายนั้นมันยากเกินที่จะเก็บไว้เงียบๆต่อไปได้
[พวกเราได้แต่อวยพรและช่วยเหลือดูแลเท่านั้นครับ…มีแค่นั้นจริงๆที่เราทำได้ แค่นั้นจริง...] ซูโฮพูด แต่ดูจากเสียงแล้วเขาก็กำลังเศร้าอยู่เหมือนกัน ฉันก็เศร้า เจสสิก้าออนนีก็เศร้า ทุกคนเศร้าหมดแหละนะ…
“งั้นแค่นี้นะซูโฮ ดูแลตัวเองดีๆนะ บาย”
[ครับ ดูแลตัวเองเหมือนกันนะครับ]
พอวางสายไปแล้ว เจสสิก้าออนนีก็หันมายิ้มเศร้าๆให้แล้วถามคำถามหนึ่งออกมา…
“ยูริ…เธอคิดว่าตอนจบจะเป็นยังไงนะ…” ฉันมองออกไปที่หน้าต่าง มองท้องฟ้าก่อนจะตอบไปว่า
“คงมีพระเจ้าเท่านั้นแหละออนนีที่รู้…”
END YURI PART
BAEHYUN PART
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าคอนโดที่แทมินและ(ชื่อของคุณ)พักอยู่…! ถ้าถามว่าไปรู้ได้ยังไง ก็ถามจากไคเอาสิน่ะครับ หึๆ ช่วยไม่ได้นะที่ขัดคำสั่งผมน่ะ!
ที่นี่ถือว่าหรูและมีมาตรการความปลอดภัยดีทีเดียว เพราะต้องมีคียการ์ดของห้องที่พักเท่านั้นที่จะผ่านประตูไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปชั้นบนได้ ผมเดินไปหาพนักงานต้อนรับที่เป็นผู้หญิง
“ขอโทษนะครับ…พอดีผมอยากจะขึ้นไปข้างบนน่ะครับ ขออนุญาตเข้าไปได้มั้ยครับ”
ผมถามด้วยน้ำเสียงนุ่มๆและสุภาพ เธอเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะเบิกตาโพลง
“นะ…นี่แบคฮยอนโอปป้าใช่มั้ยคะ! ที่อยู่วงEXO ฉันชอบคุณมากๆเลยนะคะ!”
ผมยิ้มให้เธอก่อนจะบอกขอบคุณ แล้วถามอีกครั้ง
“ตกลงให้ผมขึ้นไปได้มั้นครับ?”
“ได้ค่ะ! นี่คราวก่อนซูโฮโอปป้าก็มานะคะ แสดงว่ามีคนรู้จักที่นี่ใช่มั้ยคะ” ผมชะงักไป นี่ซูโฮฮยองเคยมาด้วยเหรอเนี่ย?
“อ๋อ ใช่ครับ ขอบคุณที่ให้ขึ้นไปนะครับ” ผมยิ้มให้เธอก่อนที่เธอจะยื่นบัตรผ่านให้ผม หลังจากที่ขึ้นไปถึงชั้นที่แทมินและ(ชื่อของคุณ)พักอยู่ผมก็เดินหาห้องที่มีหมายเลขตรงกับที่ไคบอกมา
ผมเดินหาอยู่สักพักก่อนจะเจอเพราะชั้นแต่ละชั้นมีห้องเยอะมาก กว่าจะเจอก็ยากเหมือนกัน ผมเดินไปหยุดที่หน้าประตูห้องที่มีตาแมวอยู่ ผมกดกริ่งก่อนจะหลบมาข้างๆประตูเพราะคนที่มาเปิดจะได้ไม่เห็นผมถ้าส่องตาแมวดู
“ใครน่ะ…เด็กมาเล่นงั้นเหรอ” ผมได้ยินเสียงของ(ชื่อของคุณ)อยู่ใกล้ๆเพราะตอนนี้เธอเปิดประตูอยู่ ก่อนที่ประตูจะปิดผมก็จับลูกบิดดึงประตูไว้ก่อนจะไปยืนที่หน้าประตูให้เห็นชัดๆว่าใครที่มากันแน่
“เอ๊ะ…บะ…แบคฮยอน!!”
END BAEKHYUN PART
31/03/2557
มาละ ครบร้อยเปอร์เซ็นต์ รู้สึกอยากตบไคแฮะ บอกทุกคนเลยใช่มั้ยเนี่ยที่อยู่ที่แทมินกับนางเอกของไรท์พักเนี่ย ถึงจะไม่ค่อยมีบทแต่ก็เป็นผู้อยู่เบื้องหลังสินะ…
อ่า…นางเอกทุกคนของไรท์…คิดว่าตอนสุดท้ายพระเจ้าจะมาเข้าข้างหรือจะมีปาฏิหาริย์มาช่วยมั้ยจ๊ะ…?
ความคิดเห็น