ขอบคุณที่ทิ้งกัน...

ลำดับตอนที่ #2 : ขอบคุณที่ทิ้งกัน...-1-ไมค์

-1-
ไมค์


�

�ณ ห้องเรียน 4-2

� � �"เธอคิดว่าเธอทำอย่างนั้นมันดีแล้วหรอ?"เสียงของเพื่อนสาวสุดที่รักอย่างฟ้าถามฉันทันทีที่ขึ้นมาถึงห้อง ตอนนี้ทุกคนในห้องต่างรู้กันหมดแล้วว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น แต่ก็คงทำเป็นไม่สนใจเพราะว่าทุกคนรู้ดีว่าฉันอารมณ์ร้อนแค่ไหน ฉันไม่อาจตอบคำถามนี้ได้ฉันเลยก้มหน้า ทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่าเทาก็คงมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ฉันไม่น่าไปทำอย่างนั้นเลย ฉันรู้สึกเจ็บใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่นานน้ำใสๆก็ร่วงหล่นจากตา

� � �"เฮ้ย!! ทำไมคำตอบมันถึงเป็นน้ำตาวะ ไปห้องน้ำกันๆ"ฟ้าดูเป็นห่วงเป็นใยมาก ฉันเลยรีบเอามือปิดหน้าแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ ฉันมองกระจกก่อนล้างหน้า โอ้แม่เจ้าสภาพของฉันตอนนี้ดูโทรมซะยิ่งกว่าไปออกศึกอีก ฉันจึงรีบล้างหน้า

� � �"อย่าเศร้าไปเลยน่า คนสวยๆอย่างแกหาแฟนได้ไม่ยากอยู่แล้ว"ใช่!! คนสวยๆอย่างฉันหาแฟนได้ไม่ยากอยู่แล้วแต่จะหาคนที่จริงใจนี่สิยาก เพื่อนนะพูดอะไรมาไม่รู้จักคิดเพราะมันทำให้ฉันเศร้าอีกแล้ว ฉันกลั้นน้ำตาเอาไว้เพื่อไม่ให้ฟ้าเสียใจฉันรู้ว่าที่ฟ้าพูดก็เพื่อต้องการให้กำลังใจแต่ฟ้าคงไม่รูว่ามันทำให้ฉันช้ำใจเข้าไปอีก�

� � �"ฟ้า...วันนี้เธอไปนอนบ้านเราได้ไม้"ฉันถามฟ้า ที่ฉันต้องการให้ฟ้าไปนอนบ้านฉันก็เพราะว่าฉันไม่อยากอยู่คนเดียวมันว้าเหว่ มันเหงาฉันเพียงแค่ต้องการเพื่อนมาปลอบใจเท่านั้นเอง

� � �"อืม ได้อยู่แล้ว"ฟ้าตอบพลางยิ้มมาอย่างเบาบาง
� � �
� � �"เย้!! เธอน่ารักที่สุดเลย"ฉันกระโดดกอดฟ้า ฉันรักเพื่อนคนนี้มากที่สุดเลยในเวลาแบบนี้

� � �"ไปกลับห้องกันเถอะ"ฟ้าพูดแล้วส่งยิ้มน่ารักมาให้ฉัน ฟ้าเป็นคนน่ารักมีคนมาจีบฟ้าเยอะอยู่เหมือนกันแต่ฟ้าไม่เลือกใครเลยสักคน ฟ้าคงเป็นคนรสนิยมสูง ฉันคิดพลงเดินออกจากห้องน้ำก่อนฟ้า

� � �"กริ้ด!!"มีคนมาชนฉันล้มลงไปกองกับพื้น มันเจ็บมากๆเลยละ ฉันพยายามมองคนๆนั้นแต่เขากลับวิ่งเร็วมาก มีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันจำได้คือผมที่ดูเท่ห์สีน้ำตาลอ่อน มันดูผิดระเบียบไปนิด

� � �"เฮ้!! นายจะหนีไปไหนนะ ชนผู้หญิงแล้วล้มมันแมนมากเลยรึไงกันฮะ"ฟ้าพยายามตะโกนไล่หลัง'หนุ่มปริศนา'มันเป็นชื่อที่ฉันคิดขึ้นเอง�

� � �"แล้วเธอเจ็บมากรึเปล่าเนี่ย หนอยแน่อย่าให้เจออีกทีนะ ไอผมสีขี้"ฉันกลั้นขำเอาไว้แทบไม่อยู่ 'ผมสีขี้' ฟ้านี่เข้าใจคิดเนาะ โอ้ยยิ่งคิดยิ่งขำ ฉันจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่แล้วนะ

� � �"กร้ากกกกกกกกกก"ฉันขำจนท้องแทบแข็งมันฟังดูตลกเอามากๆเลยละ

� � �"ขำอะไรจะหล่อน"ฟ้าหันมายิงสายตาพิฆาตใส่ ทำให้ฉันหยุดขำโดยทันที

� � �"ไปๆ กลับห้องกันเถอะ"ฉันตอบอย่างยิ้มแย้ม ไม่น่าเชื่อว่าฟ้าจะทำให้ฉันหายคิดมากได้ มันทำให้ฉันลืมไปชั่วขณะได้ ฟ้านี่เยี่ยมจริงเลย...อิอิ�

� � �ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินกลับบ้านแต่สายตาอันดีก็มองไปเห็นหนุ่มปริศนากำลังคุยเล่นกับเพื่อน ฉันมองไกลๆก็รู้สึกได้ถึงความหล่อที่มีไม่น้อยเลย�

� � �"ฟ้าๆ นั่นมันคนที่มาชนฉันนี่"ฉันสะกิดฟ้าให้หันมาดู

� � �"ไม่เป็นไรวี่ เดี๋ยวฉันจัดการให้"ฟ้าเดินตรงไปหาหนุ่มปริศนาพลางจับแขนฉันไว้ ให้เดินตาม

� � �"ขอโทษซะ"ฟ้าลากฉันมาหน้าหนุ่มปริศนา ทำให้ฉันเห็นหน้าได้อย่างชัดเจน เขาหล่อมาก!! นี่คำเดียวที่ฉันคิดอยู่ในใจตอนนี้เพราะว่าผมสีน้ำตาลอ่อน ประจวบกับดวงตาสีฟ้ามรกต สันจมูกที่โด่งอย่างน่าหลงไหล ผิวสีขาวสะอาด กับรูปหน้าที่ดูสมส่วนอย่างกับว่าเป็นเทวดาลงมาเกิดอะไรประมาณนั้น ฉันแทบเข่าอ่อนใจแทบจะละลาย ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอคนหล่อแบบนี้ได้ที่โรงเรียน

� � �"หะ?"เข้าพูดพลางทำหน้างงงวย

� � �"ก็เมื่อกี๊นี้นายววิ่งชนเพื่อนฉัน จนล้มลงไปกองกับพื้นไง"ฟ้าพยายามจะอธิบายให้ฟัง

� � �"อ๋อๆ นึกออกละก็เธอดันมาเดินขวางทางผมทำไมละเพราะฉะนั้นเธอผิด"เค้าพูดได้น่าตายเอามากๆ เขาพูดแล้วก็มองหน้าฉัน เขาคงไม่รู้เอาซะแล้วว่าฉันคือใครเห็นฉันเงียบๆอย่างนี้ หมัดฉันแรงมากนะจะ

� � �"เอ้า!! นี่นายกำลังหาเรื่องรึไงกัน เพื่อฉันเดินอยู่ดีๆนายก็วิ่งมาฉัน แล้วยังมีน่ามาพูดว่าเพื่อนฉันผิดอีกนายบ้าไปแล้วรึไง"ฟ้าตะคอกใส่หนุ่มปริศนาตอนนี้ฉันอยากรู้แค่ชื่อเท่านั้น อย่างอื่นฉันไม่อยากรู้�

� � �"นายชื่ออะไรหรอ"ฉันถามพลางทำหน้าตาบ้องแบ๊ว ทำให้เขาหันมามองแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก ซึ่งฉันไม่รูว่ามันหมายความว่ายังไง

� � �"ผมชื่อไมค์ อยู๋ห้อง 4-5 ครับคุณคนสวย"ไมค์บอกพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ฉันเห็นลักยิ้มเค้าด้วย แต่ดูท่าทางแล้วฟ้าจะไม่ชอบเอาซะเลย

� � �"นี่เธอจะไปอยากรู้ชื่อมันทำไมละ เธอคงไม่รู้สินะว่าหมอนี่มันเจ้าเล่ห์ขนาดไหน"ฟ้าหันมาดุใส่ฉัน�

� � �"นี่!! เธอบ่นมากๆเดี๋ยวตีนกาก็ขึ้นหรอก แล้้วคุณคนสวยละครับชื่ออะไร อยู่ห้องไหน"ไมค์หันไปบ่นใส่ฟ้าไม่ถึง 2 วิก็หันมาถามฉันอย่างเจ้าเล่ห์ เชื่อเลย

� � �"ชื่อไอวี่อยู่ห้อง 4-2 ส่วนยัยนี่ชื่อฟ้าอยู่ห้องเดียวกัน"ฉันแนะนำตัวอย่างเป็นกันเองให้ได้มากที่สุด

� � �"อ๊าก!! นี่นายหาว่าฉันแกรึไง แล้วเธอจะไปบอกชื่อทำไมยะ"ฟ้าหันมาดุใส่ฉันอีกแล้วทุกครั้งที่ฉันทะเลาะกับใครแล้วมีฟ้ามาคอยจัดการเรื่องให้ มันทำให้ฉันเหมือนเป็นคนไม่ทันโลกซะเท่าไหร่

� � �"อ๋อ!! ไอวี่นี่เองที่เป็นคนบอกเลยไอเทา"ไมค์พูดชื่อใครบางคนที่ตอนนี้ฉันเกลียดเข้าไส้ออกมา แต่แปลกที่ฉันไม่ร้องไห้แล้วแต่แค่เศร้านิดหน่อย

� � �"ผมเป็นเพื่อนสนิทมันเองละ แต่คุณคงไม่รู้จักผมหรอกเพราะมันรู้ดีว่าผมนะเจ้าชู่แค่ไหน มันก็เลยไม่ค่อยเปิดเผยผมให้คุณรู้จัก"ไมค์พูดอย่างสุภาพซึ่งแปลกกับนิสัยที่ตนเพิ่งบอกไป

� � �"วี่ฉันคิดว่าเรากลับบ้านกันเถอะ"

� � �"อืม...ก็ว่างั้น"ฉันพูดเเล้วก็หันไปบ๊าย บายไมค์ซึ่งเข้าเองก็โบกมือตอบมันทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นนะเมื่อฉันได้อยู่กับเขา มันเเปลกมากๆเลยละ