คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่ฝนตก /1
Numerous Love
ไม่เคยมีวันไหนที่ใจเราไร้รัก
วันที่ฝนตกหนักท้องฟ้ามืดครึ้มเสียงของสายฝนที่โปรยปลายลงมาที่หน้าต่างทำให้คนคนหนึ่งรู้สึกหนาวและเศร้าเมื่อมองออกไปเพราะสิ่งที่เพิ่งผ่านมาเมื่อกี้นั้นเป็นสิ่งที่เขาเองนั้นก็รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นแต่เขาก็ยังตั้งรับมันไม่ทันอยู่ดี
“ต้น...เราคิดว่าเรากับ ต้นเราคงไปด้วยกันไม่ได้”เสียงของผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งดังขึ้นในโทรศัพท์
“ทำไมหระ พิม ! ราไม่ดีตรงไหนหรอ หรือว่าเราทำให้ พิม เสียใจ อะไร”เสียงตอบกลับที่เศร้าหมองของใครคนหนึ่งดังขึ้นตอบ
“ก็เพราะ ต้น...อ่อนแอ...ต้นไม่สามารถดูแลเราได้หรอก”
“ต้นอ่อน แอตรงไหนหรอ พิม พิมบอกต้นได้ไหม”
“เอะไอ้นี้ ก็แฟนกูก็บอกแล้วไงว่ามึงมันอ่อนแอ มันจะถามห่าอะไรมากมายวะ แค่นี้นะโว้ย”
“ตุ๊ด ๆ.. ๆ....ๆ”เสียงโทรศัพท์ถูกตัดไปแล้วทิ้งให้ชายหนุ่มต้องร้องไห้อยู่เพียงลำพังกับสายฝนที่คอยโปรยปรายลงมาอย่างไม่รู้จักหมดสิ้น ปล่อยเวลาให้มันไหลไปเรื่อยๆ
..............................................................................
“~หากมีใครใจดีได้ยินเสียงไหนดังบอกเจ้าของรับมันซักครั้งได้ไหม~”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งอีกครั้งๆๆ
แต่เขาก็ไม่ยอมรับมันซักที
“ 199 สายที่ไม่ได้รับ หรอ”ในที่สุดเจ้าของโทรศัพท์ก็หยิบมันขึ้นมาดู
“~หากมีใครใจดีได้ยินเสียงไหนดังบอกเจ้าของรับมันซักครั้งได้ไหม~”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้วเขาสมควรที่จะรับแล้วใช่ไหม
“ฮาโหร”
“ต้น นายเป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่เป็นอะไรหรอก~ฮือ~”
“นายร้องไห้อยู่หรอ ต้นนายเป็นอะไร !”
“ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ~ฮือ~ๆๆ”
“นายอยู่ไหน อะต้น อยู่บ้านใช่ไหม เดี๋ยวเราไปหาเดี๋ยวนี้แหละ อยู่ที่บ้านนะ”
“วิส นาย ไม่ต้องมาหาเราหร...ตุ๊ด...ๆ...ๆ”เสียงโทรศัพท์ถูกตัดไปอีกแล้ว ทำ ไม นะทำไม
เสียงฝนที่ปอยลงมาอย่างมิรู้หยุดหย่อนมันเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติของชีวิตไปเสียแล้วเมื่อเวลาที่เราถูกความเศร้าหมองครอบเงามันมักจะเกิดปรากฏการณ์ต่างๆ เช่น ฝนตก อากาศหนาว ทุกอย่างมันมักจะลงมาตอกย้ำความเจ็บปวดให้ได้รู้สึกถึงความเจ็บที่ถูกสร้างมากอย่างไม่ให้ลืมมัน
“เฮ้.... ต้น นายได้ยินไหม”ตอนนี้ วิส ก็มายืนอยู่หน้าบ้านแล้ว แต่สายฝนก็ยังคงโปรยปลายต่อไปตอนนี้ผมเดินออกไปรับวิสที่หน้าบ้านแล้วแม้เราทั้งสองจะมีร่มแต่ก็ยังคงเปียกอยู่ดี อากาศในบ้านอบอุ่นมากซึ่งแตกต่างกับอากาศภายนอกโดยสิ้นเชิงตอนนี้เราทั้งสองคนก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่คำเดียว วิส จะหันมามองเป็นบางครั้งก็ตามที
“ต้น ...นายง่วงหรือยังอะ”วิสเริ่มเปิดประเด็นการสนทนา
“เราหนาวอะ วิส........”
“ต้นหนาว หรอ! นายไม่สบายหรือเปล่าไหนดูสิ”ตอนนี้วิสก็ยื่นฝ่ามือออกไปแตะที่หน้าผากของต้นก่อนจะตกใจ
มาก
“ต้น นายตัวร้อน อะ นายไม่สบายใช่ไหม !”ตอนนี้วิสก็กำลังจะลุกขึ้นไปที่ตู้ยาเพื่อหายามาให้ต้นอย่างรีบร้อนแต่ก็มีมือของต้นเข้ามารั้งไว้
“นาย.~อย่าทิ้งเราไปไหนนะ…อย่าทิ้งเราไปอีกคนนะ”น้ำตาที่ไม่เคยรินไหลมานานบัดนี้มันก็ถูกปลดปล่อยออกมา เรื่อยเอื่อย.พร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้น ซึ้งวิสก็ได้แต่นอนกอดต้นไว้ทั้งคืนนั้น
“ต้น เรารักต้นนะ” ประโยคที่หลุดออกมาจากปากของวิสได้หลุดลอยออกมาคล้ายกับเสียงกระซิบที่ไม่อยากให้ใครได้ยิน แม้ตอนนี้ ต้นจะหลับไปแล้วเขาจะได้ยินไหมนะ
ความคิดเห็น